ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σαν σήμερα, πριν δύο χρόνια, βγήκα πρώτο ραντεβού με τον πρώην μου. Είμασταν μαζί σχεδόν δύο χρόνια . Αυτή τη στιγμή είμαι μόνη μου στο σπίτι μαζί με αυτή την ανάμνηση ενώ  αυτός διασκεδάζει κάπου έξω...ενώ σαν σήμερα πριν δύο χρόνια αυτή τη στιγμή την περνούσα μαζι του. Δεν ξέρω γιατί αγάπησα κάποιον που διέλυσε την ψυχική μου υγεία.

Παντα εκανα σχεση με μεγαλυτερους θεωρωντας οτι ειναι πιο ωριμοι και μου αρεσε η αυρα του εμπειρου αντρα και μου αρεσε να ειμαι αρκετα μικροτερη διπλα τους.Τελικα ομως η σχεση που εχω 2 χρονια σχεδον με περναει 2 χρονια μονο και ενω θεωρει οτι οι μικρες δε θα κανανε ενα δυνατο κρεβατι οσο μια 30αρα, αρκετες φορες βλεπει ερωτικες ταινιες με μικρες..οχι μονο αλλα και με μικρες και εχω αρχισει να νιωθω ανασφαλεια...ομως δε μπορω να κανω κατι ειμαι 31 πια, τα δικα μου νιατα γλεντησα με αλλους και αυτος με αλλες...και τωρα ετυχε να γνωριστουμε...ναι με πιασανε ανασφαλειες τωρα...παρολο που ειμαι πολυ ζωντανος ανθρωπος και βαζω κατω 2 20αρες! Μηπως τελικα ηθελε μικροτερη?

Για κάποιο λόγο όλοι οι φίλοι μου λένε ότι έχω άσχημο γκόμενο η τι του βρίσκω και ότι μπορώ πολύ καλύτερα από αυτό. Γενικότερα έχουν μια εικόνα ότι είναι πολύ καλό παιδί και ότι είναι harmless επειδή είναι λίγο αδυνατουλης. Και εγώ ρωτάω, γιατί σχολιάζουν έναν άνθρωπο που δεν ξέρουν ούτε στο ελάχιστο; Τον βρίσκω τον πιο σέξυ και γοητευτικό άντρα που έχω γνωρίσει ποτέ. Κανείς δεν κοιτάει τη δουλίτσα του πια

Το οποίο μου αρέσει και είναι ξεκάθαρο ότι αρέσω και σε αυτόν, δηλαδή το έχει δείξει με διάφορους τρόπους... Πάει καλά και γενικά είναι πολύ ωραία. Το Σεπτέμβρη φεύγει για ερασμους και έχω στεναχωρηθει. Τον εμπιστεύομαι όμως παρολαυτα όλες αυτές οι σκέψεις, ότι πχ θα υπάρχουν τόσες ωραίες κοπέλες εκεί και μπορεί να σταματήσει να ενδιαφέρεται για εμένα, υπάρχουν και με φοβιζουν. Δεν θέλω να τον χάσω. Μετά από καιρό μπόρεσα και ένιωσα κάτι για ένα άτομο και το εμπιστεύτηκα

Γιατί υπάρχουν τόσοι εργένηδες που δεν έχουν σταθερές απόψεις σε βασικά πράγματα; Κάποια εξήγηση πρέπει να υπάρχει δεν είναι δυνατόν να θεωρείται φυσιολογικό. Ρωτάς τον άλλον αν θέλει παιδιά γιατί εσύ δεν θέλεις και δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε τον καιρό μας όταν υπάρχει διαφωνία σε κάτι τόσο σοβαρό. Απαντάει όχι τρελάθηκες σε αυτή την ηλικία, και σε λίγο τον βλέπεις στο φόρουμ να λέει ότι τα παιδιά είναι ευλογία και ότι ποτέ δεν είναι αργά αρκεί να βρεθεί η κατάλληλη. Η κολλητή μου μιλούσε με κάποιον που ξέρω, σε εκείνη είπε ότι είναι εγκληματική βλακεία να μαζεύεται ο κόσμος στην εκκλησία σε μένα είχε πει ότι καλά κάνουν οι πιστοί και αδιαφορούνε για τον κορωνοϊό. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί κάποιος ελεύθερος σε ώριμη ηλικία που να είναι σοβαρός; Ζητάμε βασικά πράγματα και δεν τα βρίσκουμε, μετά φταίμε εμείς που το κόβουμε μας λένε ότι δεν δίνουμε ευκαιρίες.Τι ευκαιρία να δώσεις σε κάποιον που από την αρχή παραμιλάει; Ο άλλος έλεγε συνέχεια ότι δεν τον ενδιαφέρει το παρελθόν μιας γυναίκας και σε μια γνωστή μας που άλλαξαν μηνύματα της είπε ότι δεν βλέπει σοβαρά κάποια που άλλαζε τους άντρες σαν τα πουκάμισα. Σιχάθηκα την υποκρισία συνέχεια τέτοιες ιστορίες ακούμε ο καθένας έχει πολλά πρόσωπα δεν μπορείς να δείξεις εμπιστοσύνη και δεν ξέρεις τι από όλα εννοεί ο καθένας. Άλλοι λένε ότι δεν βρίσκουν μια γυναίκα να ξέρει τι θέλει και να μην ξενοκοιτάζει ενώ οι ίδιοι τα φόρεσαν στην πρώην. Ζούμε σε ένα απέραντο φρενοκομείο το να βρεις έναν σοβαρό συνεπή άνθρωπο κατάντησε αδύνατο. Όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και πιο απίθανο, όσες έχουν μάθει να ζούνε μόνες τους καλά θα βγούνε κερδισμένες. Οι υπόλοιπες θα καταλήξουν με γελοίους ή θα φορτωθούνε άντρες που δεν κουνάνε τα χέρια τους στο νοικοκυριό αυτοί έχουν μείνει μόνο και ας λέμε ότι υπάρχουν και ελεύθεροι καλοί. Καταντήσαμε να παρακαλάμε να υπάρχουν χρήματα για οικιακη βοηθό και αν δεν υπάρχουν ή ο άντρας αρνείται να συμμετάσχει σε αυτο το έξοδο, μαύρο φίδι που έφαγε τις κοπέλες θα ζήσουν όπως οι γιαγιάδες τους.

Η μητέρα μου περνάει κρίση ηλικίας από ότι έχω καταλάβει. Έχει διάθεση για ζωή,να βγαίνει συνεχώς έξω, να λέει ότι θέλει να φύγει μακριά μας και να φτιάξει τη ζωή της και να ζήσει όσα δεν είχε ζήσει. Αυτά με οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα, ότι περνάει την κρίση ηλικίας (που την είχε περάσει και ο πατέρας μου πριν μερικά χρόνια και είχα προβληματιστεί πολύ με την συμπεριφορά του). Πλέον δεν την αναγνωρίζω,μου φαίνεται λες και έχω να αντιμετωπίσω μια έφηβη στην ηλικία μου και δεν ακούει κανέναν. Κάθε μέρα μου λέει πόσο θέλει μα φύγει και πόσες θυσίες έχει κάνει για εμάς. Νιώθω ότι δεν την θέλω πια,δεν αισθάνομαι όπως αισθανόμουν παλιότερα,δεν ξέρω τι να κάνω ?

Πλέον όταν μένουμε χωριστά δε μου λείπει τόσο. Ξεερωτευομαστε ή απλώς περνάμε στα λογικά πλαίσια από τα πλαίσια του έρωτα και της μουρλας ;; Χαχα

Απ' ότι τον αγαπάτε εσείς,γιατί στην αντίθετη περίπτωση σε έχουν και δεδομένη ή σε βαριούντε.Μην μπλέκετε με άντρες που έχετε αισθήματα για αυτούς και τους έχετε ερωτευτεί.Θα βγείτε εσείς οι χαμένες τις υπόθεσης.Άπλα να σας αρέσουν στην εμφάνιση,να έχουν μυαλό και να σας φέρονται καλά.Έγω αυτό θα κάνω από δω και πέρα.

Κάνω ιδιαίτερα μαθήματα. Τώρα που έκλεισαν τα σχολεία δεν θα κάνουμε φυσικά. Εκτός από οικονομική απώλεια, τα ιδιαίτερα με έκαναν να ξεχνιέμαι. Περνούσε ευχάριστα η ώρα μου. Αυτό το διάστημα περνώ μια πολυ άσχημη φάση και το να να μην κανω τιποτα είναι κάτι που μου προκαλει ασφυξία. Όμως επειδή έρχονται περίεργες μέρες και επειδή πρεπει να περιορίσουμε κάπως τις εξόδους μας, πρακτικα τι μπορω να στο σπιτι, για να μην αποτρελαθω? Καποιες ασχολιες?

Η κατάσταση έχει γίνει τραγική. Υπάρχουν κάποιοι που πραγματικά συμπεριφέρονται λες και είμαστε ζώα σε mating season. Όταν ήμουν γύρω στα 19 βρισκόμουν με κάποιον που ήταν γύρω στα 5-6 χρόνια μεγαλύτερος. Αυτός έδειχνε ότι ηθέλε απλα κάτι συγκεκριμένο. Ούτε εγώ περιμένα κάτι περισσότερο. Κάποια μέρα ήμασταν στο σπίτι του και αμέσως μετά αφού έγινε ότι έγινε γυρνάει και μου λέει με υφακι "Αργείς. Ντύσου πιο γρήγορα". Θυμάμαι ότι με είχε πειράξει αλλά εκεινη την στιγμή απλά το πήρα στην πλακα λέγοντας του ότι ούτε αυτός ήταν ντυμένος ενώ εγώ έχω να βάλω και περισσότερα. Μου έριξε ένα βλέμμα λες και ενοχλείται ακόμα και επειδή μιλάω.Ένιωσα ασχημα και απλά ήθελα να φύγω.Αν μου γινόταν κάτι τέτοιο πλέον θα αντιδρούσα τελείως διαφορετικα. Βασικά δεν θα μου συνέβαινε καν γιατί δεν θα ασχολιομουν εξαρχής μαζί του. Εγώ κάθε φορά που καποιος με προσέγγισε δείχνοντας ότι τον αφορά αποκλειστικά αυτό ένιωθα ότι δεν με σέβεται. Δεν εννοώ ότι αυτό ισχύει πάντα. Αλλά εγώ έτσι ένιωθα από την συμπεριφορά τους τις περισσότερες φορές.