ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με προβληματίζει το εξής γεγονός. Όπως νιώθω κι αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μας και τις αντιδράσεις των ανθρώπων, ζούμε σε μια κοινωνία που υψώνει -και πολύ σωστά- τείχη στον ανταγωνισμό και τον αυταρχισμό κι από την άλλη επικροτεί αυτές τις συμπεριφορές. Στα επαγγελματικά ας πούμε. Δεν με ενδιαφέρει να γίνω γνωστός και να αναγνωριστώ στο επάγγελμά μου και να μπω σε μια διαδικασία ανταγωνισμού. Απ' ό,τι έχω κάνει επαγγελματικά έχει γίνει γνωστό μόνο το περίπου τρία τοις εκατό. Αλλά δεν με ενδιαφέρει, συνεχίζω να εργάζομαι πάνω σε αυτόπ ου μου αρέσει, έχω βάλει τις βάσεις για ένα μελλοντικό άνοιγμα λόγω κάποιου πράγματος που ετοιμάζω αλλά και πάλι δεν το κάνω για τη φήμη. Αυτή είναι συνειδητή μου απόφαση. Στις ερωτικές σχέσεις δεν έχω καθόλου ζήλεια κι εγωισμό και πιστεύω στην απόλυτη ελευθερία. Δεν πρόκειται ποτέ να επιμείνω και να πιέσω άτομο που είμαστε μαζί για κάτι ούτε να ζητήσω ανταλλάγματα για την αγάπη μου. Όποτε έχω συζητήσει με άλλους γι' αυτά τα δύο πράγματα, για τα ερωτικά και τα επαγγελματικά μού έχουν πει πάνω-κάτω πως θα δυστυχήσω στη ζωή μου γιατί επαγγελματικά μια ζωή θα αγωνίζομαι χωρίς να έχω κέρδος ενώ όσον αφορά τα ερωτικά ότι θα αφήνω άτομα να περνούν από τη ζωή μου χωρίς να τους κάνω κατανοητό ότι τα θέλω στη ζωή μου κι ότι πάνω σε αυτό πρέπει να δείξω έναν πιο δυναμικό χαρακτήρα που να κάνει το άτομο με το οποίο είμαι μαζί ότι είναι δικό μου και τέρμα. Δεν θέλω να αλλάξω το σκεπτικό μου, σε καμία περίπτωση δεν έχω δυστυχήσει στη ζωή μου όπως πρόβλεψαν κάποιοι ότι θα συμβεί αν κι έχω πολλές στιγμές στη ζωή μου μέχρι τώρα που νιώθω λύπη όχι όμως λόγω του χαρακτήρα μου γιατί ξέρω πως ποτέ δεν έβλαψα ούτε τον εαυτό μου ούτε κανέναν άλλο. Απλά με προβληματίζει αυτός ο σκυλίσιος ανταγωνισμός, η κτητικότητα στις σχέσεις, το σκυλοφάγωμα για άνοδο, φήμη, χρήμα στα επαγγελματικά και βλέπω ότι πολλοί άνθρωποι είναι έτσι. Για μένα είναι αφύσικο αλλά ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία και με προβληματίζει.

Ιστορία γνωστη και τετριμμένη. Γνωρίζω το καλοκαίρι τύπο , καθαρά μόνο για σεξ και πολύ ξεκάθαρα στο μυαλό μου, αυτός έτσι κι αλλιώς μόνιμα μένει 100000 χλμ μακριά κι εγώ αυτά τα σενάρια τα έχω ξαναζήσει και δεν σκοπεύω να τα επαναλάβω. Βρισκόμαστε λοιπόν μερικές φορές , σεξουαλικά φανταστικά, μετά αυτός φεύγει κι όλα καλα. Και μετά αρχίζει η επικοινωνία από μεριάς του με σχεδόν πάντα δική του πρωτοβουλία κι εμένα επειδή μου αρέσει να μιλάμε , δεν είναι και κανα ντουβάρι, και για να καλύψω μοναξιές , κενά , έλλειψη ερωτικής ζωής κλπ συνεχίζω την επικοινωνία. Και κάπως έτσι αρχίζει ένα πολύ αργο δεσιμο έλα ομως που κάπου εκεί που πάω εγώ να δεθώ αρχίζει αυτός να λύνεται και αργοπορίες στις απαντήσεις που αρχίζουν με ώρες και τελειώνουν με μέρες. Κι εγώ λέω έτσι είσαι , εε δεν είμαι καμία ηλίθια πια, οπότε επικοινωνία τέλος κι αντε γεια. Αλλά αυτός δεν χαμπαριάζει και συνεχίζει να στέλνει και επαναλαμβάνεται συνέχεια ο ίδιος κύκλος, μια φάση μιλάμε και όλα καλά και μετά γράψιμο και αδιαφορία και μετά φτου κι από την αρχή. Εε λέω ντάξει χαζή εισαι καθεσαι κι ασχολείσαι. Αλλα έχουν αρχίσει λίγο και τα τσιμπήματα του πόνου. Προφανώς απο κοντά ούτε για πλάκα δεν έχουμε βρεθεί όλο το διάστημα. Και φτάνει λοιπόν μέρα και του λέω όλα μου τα παράπονα και μου λέει έχεις δίκιο σε όλα καλή συνέχεια. Και του λέω δεν είμαστε φιλαράκια , δεν αντέχω αυτό το μοτιβο επικοινωνίας με κάποιον που δεν έιναι φίλος μου και δεν θέλω να μιλάμε τόσο. Κι από τότε τίποτα ουτε φωνή , ούτε ένα μήνυμα για χρόνια πολλά ή κατι τέτοιο. Και εμένα μου λείπει να μιλάμε και θέλω να του στείλω αλλά λέω άσε τι νόημα έχει πάλι στα ίδια θα γυρίσουμε. Ποια έιναι η ερώτηση μου; Ρε παιδιά εσείς πιστεύετε έκανα κάτι λάθος; θΑ έπρεπε να έχω κάνει κάτι αλλιώς , να έχω προσπαθήσει περισσότερο, να του δώσω μια ευκαιρία, γιατί το παιδί προσπάθησε , 10 μήνες μετά που γνωριστήκαμε δεν έιχε κανέναν λόγο και συνέχιζε να επικοινωνεί, έστω όπως το κανε. Η ψυχη μου μου λεει ότι δεν έχω αδικο , αλλά θέλω να το λήξω στο μυαλό μου και για να το κάνω θα πρέπει να έιμαι σίγουρη ότι εγώ έκανα ότι μπορούσα και τώρα τέλος , αλλιώς φοβάμαι να ξανακυλήσω . Τι λέτε;

Θέλω να εκφράσω μια ειλικρινή μου απορία. Νιώθω πολύ περίεργα και δεν μπορώ να εξηγήσω τις συμπεριφορές τις εγωιστικές στις σχέσεις. Δεν ξέρω αν πρόκειται για πιτσιρικάδες και νεανικές συμπεριφορές, έτσι ήμουν ανέκαθεν απ' όταν ήμουν σχετικά νέος. Για μένα δε νοείται να είσαι με έναν άνθρωπο που επέλεξες και να κοιτάς άλλες κι άλλους διαδικτυακά ή από κοντά. Ή οι δικαιολογίες που λένε για να μη βρεθούν με τους αγαπημένους τους ανθρώπους ή οι ακυρώσεις συναντήσεων κι όλα αυτά. Είναι έξω από τη λογική μου. Ξέρω ότι κάποιος μπορεί να πει πως είμαι κολλημένος σε μια σχέση κι εξαρτημένος και τέτοια αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Για μένα είναι θέμα σεβασμού πρώτα απ' όλα. Είμαι έξω από τα social media αλλά και να είχα δεν θα φλέρταρα με οποιοδήποτε τρόπο με άλλες. Αν κάποιος θέλει να είναι αδέσμευτος και να φλερτάρει τότε ας χωρίσει κι ας κάνει περιστασιακές γνωριμίες και one night stand. Ναι είμαστε άνθρωποι κι επιρρεπείς αλλά είναι άλλο το να βλέπεις γύρω σου και να αναγνωρίζεις την ομορφιά κι άλλων ανθρώπων κι άλλο το να κάνεις οποιαδήποτε κίνηση αλλού αν είσαι σε σχέση. Ή αν συμβεί οφείλεις να το πεις στο άτομο που είσαι μαζί και να ψάξετε μια λύση που η πιο σωστή για μένα θα είναι ο χωρισμός. Εκτός αν έχει συμφωνηθεί από την αρχή μια ελεύθερη σχέση με πειραματισμούς κι από τις δύο πλευρές, όχι ο ένας ελεύθερος κι η άλλη πιστή Πηνελόπη και σκηνές ζηλοτυπίας που τις θεωρώ τόσο μα τόσο χαζομάρες. Δεν το παίζω άγιος κι ανώτερος, αναγνωρίζω την ευάλωτη ανθρώπινη φύση αλλά εκεί πρέπει να επιστρατεύεται η λογική και να φιλτράρονται κάποια πράγματα για να μην ξεφεύγουν. Βλέπω κι ακούω τόσα πολλά πράγματα γύρω μου και πραγματικά είναι έξω από τη λογική μου. Γιατί γίνονται σχέσεις αν κάποιοι δεν θέλουν; Απλώς για να λένε πως έχουν σχέση και να δείχνουν δεσμευμένοι; Προσωπικά είμαι σε σχέση και τρισευτυχισμένος. Και το κύριο συστατικό είναι η απόλυτη ειλικρίνεια που επιτυγχάνεται όταν υπάρχει μηδενική πίεση, αλληλοσεβασμός, κατανόηση και μηδέν σκηνές ζηλοτυπίας και φυσικά καθόλου απιστία. Και συζήτηση για τα πάντα με τον εραστή/ερωμένη. Και πλήρες τσαλαπάτημα του εγωισμού. Αν κάποιος αισθάνεται πως δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στην ομορφιά γύρω του (έχω ακούσει και τέτοια δικαιολογία άπιστου) τότε πες και σε εκείνη με την οποία είσαι σε σχέση να κάνει το ίδιο. Όχι μονομερής ελευθερία. Θεωρώ τη ζήλεια μεγάλη χαζομάρα πέρα από κτητική συμπεριφορά. Ειδικά τις σκηνές ζηλοτυπίας όταν συμβαίνουν μού φαίνονται σαν μυθοπλασία όχι σαν λόγια που βγαίνουν από κάποιο άνθρωπο ρεαλιστικά εκείνη τη στιγμή με θυμό και γενικά με το ανάλογο στυλ. Όλες αυτές τις σκηνές τις θεωρώ έτσι, είτε με υποτιθέμενη αφορμή είτε χωρίς.

Γνώρισα μία κοπέλα σε γνωστή διαδικτυακή εφαρμογή γνωριμιών. Είναι από την Πορτογαλία και δεν έχει ιδέα από Αγγλικά οπότε η συνενόηση γίνεται μέσω μετάφρασης από google translate (εγώ γράφω στα Αγγλικά αυτό που θέλω να πω, το μεταφράζω στα Πορτογαλικά και μετά το στέλνω) και η συννενόηση είναι κάπως...περίεργη..τη ρωτάω εκεί "τι μουσική σ'αρέσει να ακούς;" και απάντησε "michael jackson likes me , music perry pop" γενικά καταλαβαίνω στο περίπου τι εννοεί αλλά χάνονται τόσα πολλά στο μεταξύ που πιστεύω πως θα δυσκολευτούμε πολύ να γνωριστούμε εις βάθος..και σκέφτομαι όλο τι θα γίνει όταν βρεθούμε από κοντά, επειδή είπε θα έρθει για διακοπές εδώ το καλοκαίρι..τι θα κάνω δηλαδή τότε, θα μιλάει αυτή και θα τα μεταφράζουμε κάθε φορά με την ίδια μέθοδο; Η άλλη λύση είναι να μάθω εγώ Πορτογαλικά, έστω τα βασικά, αλλά 1) είναι δύσκολη γλώσσα και 2) δεν έχω χρόνο. Δε ξέρω πως θα το κάνουμε να δουλέψει αλλά το θέλουμε και οι δύο απ'ότι κατάλαβα , είναι αμοιβαίο.. σας έχει τύχει ποτέ αντίστοιχο σκηνικό και αν ναι, πως το διαχειριστήκατε;;

Ένας φίλος μου μάλωσε με την κοπέλα του και ήρθαν στα όρια του χωρισμού απλά επειδή εκείνη ανέβασε στο ίνστα της ένα βιντεάκι 5-6 δευτερολέπτων που είναι μέσα σε ένα κλάμπ και χορεύει με τον κολλητό της ενώ πίσω ακούγεται το "μωρό μου sorry" της Έλλης Κοκκίνου. Να σημειώσω οτί πολύ παλιά, πριν χρόνια, είχε παιχτεί κάτι μεταξύ αυτών των 2 που όμως δεν οδήγησε τελικά κάπου και χωρίσανε πριν καλά καλά σοβαρέψει το πράμα και έδωσαν συμφωνία μεταξύ τους πως θα παραμείνουν στο friendzone. Ο κολλητός της είναι bi και πλέον βγαίνει με έναν άλλον τύπο, καμιά φορά ανεβάζει στο δικό του ίνστα φωτογραφίες που είναι μαζί, αλλά παρ'όλο που το ξέρει αυτό ο φίλος μου, πιστεύει πως όλα αυτά είναι μία βιτρίνα και πως στην πραγματικότητα εξακολουθεί να την γουστάρει και αυτή αυτόν, ίσως και να παίζει κάτι πίσω από τη πλάτη του. Δε ξέρω αν είναι από ζήλια ή κτητικότητα αλλά με το που είδε το στόρυ αυτό με το τραγούδι μάλωσαν πολύ άσχημα και είπε στην κοπέλα του πως θέλει να βρεθούν όλοι μαζί (αυτός, αυτή, ο κολλητός της) και να μιλήσουν. Εγώ από την άλλη φοβάμαι μην όλο αυτό καταλήξει σε ξύλο επειδή είναι πολύ ευερέθιστος σαν χαρακτήρας ο φίλος μου και μπορεί να παρεξηγηθεί εύκολα. Τι να κάνω, ποια θέση μπορώ να πάρω σε όλο αυτό; Θέλω να ξεκαθαρίσουν τα πράματα επειδή και αυτή και ο κολλητός της είναι πολύ καλά παιδιά και θέλω να συνεχίσουν να κάνουν παρέα μεταξύ τους (να μην τους την απαγορέψει δηλαδή ο φίλος μου λόγω ζήλιας) επειδή μία φίλη αυτής της κοπέλας μου αρέσει πολύ και έχουμε ανταλλάξει μερικές έντονες ματιές και κρίμα είναι να χαθεί η ευκαιρία λόγω μιας παρεξήγησης..

Τι να κάνω που η κοπέλα με την οποία βγαίνω εδώ και 2 μήνες και πάει πάρα πολύ καλά το πράμα, έχει τατουάζ στο σώμα της το αρχικό του ονόματος του πρώην της μέσα σε μία καρδιά;;; Τα είχανε κάπου 6 χρόνια απ'όσο που είπε και πηγαίναν για γάμο αλλά μετά αυτός την απάτησε και το έμαθε αυτή και χωρίσανε αλλά το τατουάζ μου είπε το κράτησε επειδή με αυτόν τον άνθρωπο πέρασαν τόσα πολλά και δεν ήθελε να το αφαιρέσει με λέιζερ...ωραία λογική...δηλαδή εγώ μέχρι τώρα τα έχω φτιάξει με 6 κοπέλες, θα έπρεπε να είχα τη μισή αλφαβήτα ξέρω γω με τατουάζ...μήπως είναι απλά κολλημένη με τον πρώην της και μου το κρύβει;; Επειδή εγώ ξέρω οτί όταν χωρίζουμε κόβουμε μαχαίρι κάθε επαφή εκτός άμα τους ένωνε κάποιο παιδί που απέκτησαν μαζί αλλά άλλο αυτό.. φυσικά, δε μπορώ να επέμβω εγώ και να της πω οτί δεν είμαι οκ με αυτό και να το αφαιρέσει, δεν μου πέφτει λόγος.. αλλά είναι σε εμφανές σημείο (από τη κάτω μεριά του χεριού, στον καρπό) οπότε αν είμαι μαζί της, θα βλέπω αυτό το τατουάζ χειμώνα-καλοκαίρι..

Ο πρωην μου με φιλησε με το ζορι. Τον συναντησα μετα απο τρια χρονια και μου επιασε τη συζητηση και οταν του ειπα πως πρεπει να φυγω με επιασε και με φιλησε. Ειμαι αρραβωνιασμενη και πραγματικα δεν νιωθω τιποτα για τον πρωην μου αλλα απο τοτε που εγινε αυτο βλεπω εφιαλτες και φοβαμαι μη τον ξανασυναντησω. Μου εστελνε μηνυματα συνεχως μετα και τον μπλοκαρα. Δεν καταλαβα καν πως εγινε αυτο. Τα ειπα ολα στον αρραβωνιαστικο μου και με υποστηριξε. Απλα με επηρεασε πολυ αρνητικα.

Πριν λίγες μέρες ορκίστηκα. Παρ όλα αυτά δεν είμαι ευτυχισμένη. Ήθελα αλλιώς την ορκομωσία μου. Ήθελα να είναι εκεί και ο σύντροφός μου. Ήθελα να βγω φωτογραφίες μαζί του. Ήταν ένα όνειρο μου. Μετά από 4 χρόνια μέσα στα οποία 2,5 ταλαιπωρήθηκα πολύ με τις απαιτήσεις της σχολής νιώθω ότι έκλεισε ένας κύκλος ταλαιπωριών αλλά νιώθω και απογοήτευση για αυτά που ήθελα και δεν έγιναν . Ούτε φίλους έκανα εκεί ούτε φίλο βρήκα εκεί ούτε παρέες και γενικά πια επειδή πήρα κ πιστοποίηση πληροφορικής πλέον δεν ξέρω ούτε πως θα κάνω γνωριμίες ούτε τίποτα

Ημουν με καποιον εδω κ λιγους μηνες κ πριν κατι βδομαδες ειχαμε κανονισει να βρεθουμε κ το ακυρωσε τελευταια στιγμη λογω δουλειας. Δεν ηταν ακριβως εντος του ελεγχου του, σιγουρα ομως θα μπορουσε να με ενημερωσει νωριτερα, πραγμα που δεν εκανε, γι αυτο κ θεωρησα τη συμπεριφορα του λαθος κ του το εξηγησα. Μου ειπε συγγνωμη κ οτι δεν θα ξαναγινει. Την επομενη βδομαδα εγινε παλι κατι παρομοιο, παλι λογω δουλειας αλλα ξανα θα μπορουσε να μου το πει πιο πριν κ δεν το εκανε. Αναγνωριζω οτι μου εχει φερθει λαθος κ παρολο που του εδωσα ευκαιρια δεν εδειξε διαθεση για αλλαγη. Επισης, μου ειχε πει εμμεσως πλην σαφως οτι αν ανα πασα στιγμη προκυψει κατι στη δουλεια (δεν εχει σταθερο ωραριο) θα πρεπει αυτο να μπει σε προτεραιοτητα παντα. Οκ, το καταλαβαινω αυτο, απλα θεωρω οτι με αυτο ειναι σαν να μου λεει εμμεσως πλην σαφως οτι θα ακυρωνει συναντησεις μας ανα πασα στιγμη αν προκυψει δουλεια. Ξερω οτι θα μπορουσε να το ειχε διαχειριστει πιο καλα ολο αυτο, απο την αλλη εδω κ μια βδομαδα που δεν μιλαμε (του ειπα οτι δεν θελω να συνεχισουμε λογω ολων αυτων) εγω δεν ειμαι καλα κ τον σκεφτομαι πολυ. Περνουσαμε πολυ ωραια αν εξαιρεσουμε αυτα τα απροοπτα με τη δουλεια (by the way ειναι τσεκαρισμενο οτι μου ελεγε αληθεια κ οτι ηταν οντως δουλεια). Θεωρω απο τη μια οτι ισως ειναι υπερβολικο να τον απομακρυνω για κατι που δεν ηταν ακριβως στο χερι του, απο την αλλη ο λογος που ενοχληθηκα ειναι οτι δεν ειδα πραγματικη μεταμελεια κ διαθεση να επανορθωσει. Αλλα απο την εμπειρια μου, μεγαλο ποσοστο των αντρων ειναι ετσι, δεν ξερω, ειναι σαν να ειναι διαφορετικα προγραμματισμενοι απο τις γυναικες κ δεν σκεφτονται τοσο πολυ τους αλλους. Δεν θελω να προσβαλω κανεναν, σιγουρα δεν ειναι ολοι ετσι, αλλα πιο συχνα εγω προσωπικα εχω συναντησει τετοια συμπεριφορα (να ακυρωνεις τελευταια στιγμη κ να μην το θεωρεις κ τοσο τραγικο) απο αντρες. Επισης μια απο τις φορες που εγινε αυτο τον κατηγορησα οτι δεν σεβεται το χρονο μου κ μου ειπε ως δικαιολογια οτι επειδη εχει καιρο να κανει σχεση εχει συνηθισει να πορευεται μονος του κ δεν εχει συνηθισει να λαμβανει υποψη του εναν αλλον ανθρωπο κ ειπε οτι αυτο θα παρει λιγο καιρο να το μαθει. Αυτο εμενα μου ακουστηκε σαν δικαιολογια γιατι σεβασμο δεν πρεπει να δειχνουμε μονο προς τα ταιρια μας, αλλα γενικα προς ολους. Δηλαδη θα μπορουσε κ με φιλο να ειχε κανονισει και να επρεπε να ακυρωσει, ε και σε κεινη την περιπτωση θα επρεπε να το κανει εγκαιρως και να ζητησει συγγνωμη. Τελοσπαντων, δεν ξερω αν ολα αυτα τα λεω γιατι προσπαθω να βρω λογους να τον υπερασπιστω αλλα το ερωτημα μου ειναι, ειναι χαζο να δωσω ευκαιρια σε καποιον που δεν την αξιζει με βαση τα οσα εχει κανει? Δηλαδη απο τη στιγμη που δεν εχει συνειδητοποιησει τη λαθος συμπεριφορα του, θεωρω απιθανο αν τα ξαναβρουμε να φερθει διαφορετικα. Απο την αλλη μου λειπει. Και ενω παντα προσπαθω να βαζω τη λογικη μπροστα (κ 8 στις 10 το κανω), αναρωτιεμαι, αξιζει να μενεις μακρια απο καποιον τη στιγμη που δεν εισαι καλα? Θα ηθελα γνωμες...Εχετε δωσει ποτε ευκαιρια σε καποιον που αντικειμενικα δεν την αξιζε κ τελικα απο αυτο βγηκε κατι καλο?

Μου αρέσει η δουλειά μου, και η επαφή με τον κόσμο και οι συνάδελφοι (όχι όλοι,αυτούς τους 4 που συναναστρέφομαι). Αφού μου αρέσει γιατί κάνω αιτήσεις για άλλου και μπαίνω στην αγχωτική διαδικασία των ιντερβιου.? Και για να σας προλάβω δουλεύω 5ωρες τη μέρα 6 μέρες, το ρεπό μεσοβδόμαδα Σαββατοκύριακα δεν μας αφήνουν. Δεν έχω θέμα όμως, μόνο κάποιες φορές που θέλω να πάω καμία εκδρομή. φοβαμαι που Δεν έχει προοπτικές. Αυτό.