ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!!!! Καινούργια εβδομάδα....Βάλτε μέσα σε αυτήν λίγη θετική σκέψη.... αισιοδοξία.... χαμόγελο....αφήστε και κάτι να πέσει κάτω.... χαρείτε τα μικρά πράγματα.... αγαπήστε και φροντιστε τον εαυτό σας και τους ανθρώπους που αγαπάτε....Μια μεγαλη αγκαλιά και ένα χαμόγελο από εμένα!!!!Αλεξάνδρα....

Πέρασα μακριά σε ένα τμήμα που δεν με ενδιαφέρει και οι γονεις που δεν με αφήνουν να ξαναδωσω, είναι ντροπή και ένδειξη ότι είμαι τούβλο λένε. Θα μου βγάλουν τη ψυχή όλη τη χρονιά όπως κάνουν πάντα. Σκέφτομαι να κάνω αίτηση για εστία, να διαβάζω για πανελληνιες ταυτόχρονα και να πηγαίνω στα μαθήματα της σχολής και να δινω ότι είναι εύκολο ίσα ίσα. Το θέλω πολύ να πιάσω εκείνο το τμήμα, είναι το όνειρο μου αλλά δεν καταλαβαίνουν.

Γενικά,δεν είμαι καθόλου ρομαντική (είμαι 19 ετών),αλλά σήμερα έτυχε να δω το video clip ενός παλιού τραγουδιού-εν έτει 1987- του Glenn Medeiros "Nothing gonna change my love for you" και μου άρεσε.Ένα ρομαντικό βίντεο που με έκανε να θέλω να ερωτευτώ.Και μιλάμε για εμένα,που δεν έχω καρδιοχτυπηθεί για κανέναν ακόμη.Ωραίες εποχές για τον έρωτα τότε,τους ένοιαζε απλά να είναι οι δυο τους και όχι να πάνε κάπου για να βγάζουν stories...Πόσο έχει χαθεί ο ρομαντισμός στις ημέρες μας;

Έχω χάσει τον ύπνο μου παίδες. Ζω μόνη και κάθε βράδυ με πιάνει μια υπερένταση, λες και επρόκειτο να συμβεί κάτι κακό. Ακούω θορύβους, φρικάρω με το παραμικρό. Τώρα για άλλη μια φορά κάποιοι κάνουν φασαρία κάτω από το σπίτι, βαράνε σπάνε δεν καταλαβαίνω. Δεν αντέχω άλλο, είμαι χωρίς ύπνο ή με ακατάστατο ύπνο τουλάχιστον έναν χρόνο.

Ανεβαλα τον γαμο μου τον Απρίλιο λογω του lock down. Ειπαμε να τον κανουμε Νοεμβριο. Εχω 3 μηνες καιρο, ολα είναι ετοιμα (ακομα κ οι μπομπονιερες στα κουτια τους) και τα χω παιξει απο το αγχος. Θα γινει; δε θα γινει;; δεν μπορω αυτη την κατασταση που επικρατεί.

Είμαι μια κοπέλα 23 χρόνων και έχω κοινωνική φοβία. Ως χαρακτήρας είμαι υπερβολικά ντροπαλή, συνεσταλμένη και χαμηλών τόνων. Γενικά δεν κάνω εύκολα φίλους και όταν είμαι σε μια παρέα δεν συμμετέχω πολύ. Επίσης δεν έχω αυτοπεποίθηση. Από πάντα ήμουν έτσι. Προσπαθώ να γίνω πιο κοινωνική αλλά δεν είναι πάντα εύκολο. Όμως προσπαθώ να μην το βάζω κάτω και να απογοητεύομαι αλλά δεν μου αρέσει ο χαρακτήρας μου. Θα προτιμούσα να ήμουν πιο κοινωνική και να μην έχω άγχος κάθε φορά που θα βγω έξω.

Γιατί οι συνομίληκοί σου είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεσμευμένοι.Γιατί ο κύκλος σου είναι περιορισμένος και είναι δύσκολο να διευρυνθεί άρα οι πιθανότητες για νέες γνωριμίες είναι εξαιρετικά περιορισμένες.Γιατί στο μυαλό των περισσοτέρων κυριαρχεί η αντίληψη ότι αν σε αυτή την ηλικία δεν έχεις "αποκατασταθεί" όλο και κάποιο κουσούρι θα έχεις.Γιατί η εμφάνισή σου δε βοηθάει πλέον στο να τραβάς τα βλέμματα και για να δει κανείς τα όποια σου χαρίσματα, θα πρέπει πρώτα να σε γνωρίσει.Τι κάνεις λοιπόν όταν βρίσκεσαι σε αυτή τη δυσχερή θέση; Συνεχίζεις να ελπίζεις και το παλεύεις με τις λιγοστές ευκαιρίες που έχεις ή το παίρνεις απόφαση και αρχίζεις να ξεσκονίζεις το ράφι; Και κυρίως, πως παίρνεις την απόφαση να παραιτηθείς, όταν μέσα σου γνωρίζεις ότι και διάθεση για ζωή έχεις και συναισθηματική κάλυψη μπορείς να προσφέρεις;Για την ώρα επιλέγω την ελπίδα και την προσπάθεια, αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα έχω τις αντοχές.Θα εκτιμούσα ιδιαιτέρως τις απόψεις σας, κυρίως από ανθρώπους κοντινής ηλικίας ή που έχουν περάσει από αυτή τη φάση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι γνώμες των υπολοίπων δεν έχουν αξία.ΥΓ. Οι νεότεροι και οι νεότερες που τα βλέπετε όλα μαύρα επειδή ζείτε μεσ'στη μοναξιά, σκεφτείτε πόσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για τους μεγαλύτερους που βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση.

Έβγαινα με έναν άνθρωπο 2 βδομάδες ο οποίος με μείωνε διαρκώς. Για να σας προλάβω, όλα ήταν ρόδινα την πρώτη βδομάδα γνωριμιας, τη δεύτερη πήρε την κατηφόρα. Δεν πίστευα ότι ένας άνδρας μπορεί όντως να αισθάνεται απειλή από μια επιτυχημένη γυναίκα. Επιτυχημένη... Που εντάξει, παλεύει και διεκδικεί αυτά που θέλει γιατί την επιτυχία για εμένα δεν την κατακτάς απλά και τέλος, κατακτιεται σε βάθος χρόνου και είναι υποκειμενική. Ο καθένας έχει τους δικούς του προσωπικούς στόχους. Με μείωσε τόσες πολλές φορές... Άσχημη με είπε, αμορφωτη με είπε, με έκανε ισάξια με την πρώην του που δεν έχει κάνει τίποτα αξιόλογο στη ζωή της, οι σπουδές μου χάλια και αυτές, το μεταπτυχιακό που σκέφτομαι και κυνηγάω χάλια και αυτό, και η δουλειά που κάνω σκαρτη και αυτή... Και το κακο είναι ότι όλα αυτά τα είπε έμμεσα, όχι ευθέως. Με κακεντρεχη και ειρωνικά σχόλια. Ένας άνθρωπος όμως που είναι σίγουρος για τον εαυτό του, που εργάστηκε σκληρά να φτάσει εως εδώ, δεν τον κουνάει ούτε ο εγκέλαδος.Και στο κάτω κάτω, αν όντως είμαι τόσο χάλια, γιατί βγαίνεις μαζί μου;Περαστικά!!

Στα 17 χρόνια που ζω περνάω της χειρότερες καταστάσεις με τον πατέρα μου. Να χτυπάει την μάνα μου να την προσβάλλει μπροστά σε ολους κλπ κλπ. Πριν καποιες μερες εγινε το αποκορυφωμα. Επειδή η μάνα μου του ανακοίνωσε ότι χωρίζουν πριν κάνα μήνα, πριν μια εβδομάδα στα γενέθλια της μάνας μου, ήπιε πάρα πολύ και απειλούσε πως θα την σκοτώσει. Ευτυχώς που ήταν εκεί φίλοι και συγγενείς και μας βοήθησαν. Έσπασε τραπεζια, έσπασε όλο το σπίτι, έβριζε την μάνα μου, και όταν πήγε να την χτυπήσει τον έπιασε ένας φίλος μας και τον απομάκρυνε. Επειδή εγώ μάλωσα άσχημα μαζί του λέγοντας του πως δεν είναι άξιος να κρατήσει μια οικογένεια την βραδιά των γενεθλίων απειλούσε και εμένα και την μάνα μου ότι θα μας διαλύσει. Την ίδια μέρα και ενώ τον καθησύχασαμε και κοιμήθηκε πηραμε όλα μας τα πράγματα και φύγαμε. Πήγαμε, τον καταγγείλαμε και τους δωθηκαν ασφαλιστικά μέτρα. Η ψυχολογία μου είναι σκατα. Όλα αυτά τα έγραψα εδώ γιατί δεν είχα που αλλού να απολογηθώ. Συγγνώμη αν τάραξα κάποιους αλλά πραγματικά είχα την ανάγκη να τα πω κάπου (έστω και ανώνυμα) για να μου βγουν όλα από μέσα μου και να ηρεμήσω.

Μπορει να φερθει με κακια.