ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω ρε πούστη μου έναν γκόμενο ακομπλεξάριστο. Έναν που θα είναι κουλ αν δε τον δω μια μέρα και δε θα μου τη μπει αν θέλω να κάτσω με τους φίλους.Να μην εκνευρίζεται με μαλακίες και να μη τον νοιάζει το παρελθόν μου. Να με παίρνει να με ξυπνάει στις 12 το πρωί Σαββάτου και να με ρωτάει τι καφέ" θέλω. Να τον διαολοστείλω που με ξύπνησε και να με βρίζει να συνέλθω και να σηκωθώ. Κι όταν έρχεται να ακούμε τα πρώτα της μέρας τραγούδια μαζί. Και να μην είναι σκυλάδικα. Από 'κείνα τα ξένα, τα alternative τα pop που ακούω. Και αν βρέχει; Αν βρέχει να μου πει "μωρό μου σήμερα εγώ κι εσύ". Να με βάλει κάτω από την κουβέρτα ή να με πάει σε εκείνο το μαγαζί που δε με πάνε οι φίλοι μου. Να πιούμε έναν καφέ γεμάτο κουβέντα, πείραγμα και γέλιο. Και να με φέρει σπίτι, ένα φιλί πεταχτό, τίποτα άλλο και να μη μου πει κουβέντα όταν του πω "σήμερα το βράδυ θα πάω μάλλον στα παιδιά". Ούτε ζήλεια, ούτε σκηνή. Γιατί θα ξέρει ότι αύριο θα είμαι δικός του. Κι όταν με δει με το τζιν και το κονβέρς το παπουτσάκι να τον φτιάξει. Να τον φτιάξει και να μου πετάξει εκείνο το ωραίο το χαμόγελο, το μουσάτο, το γεμάτο σιγουριά. Γιατί η γλύκα είναι στο χαμόγελο. Κι αν δε δεις χαμόγελο να μη περιμένεις μέρα με προκοπή.Θέλω πολλά ή θέλω λίγα; Δε ξέρω. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι τέτοιος γκέι δε παίζει να υπάρχει. Όχι μόνο γκέι. Γενικά πιστεύω οι σχέσεις γίνονται πιο κρύες μέρα με τη μέρα. Κρίμα δεν είναι;