ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τα έχω μέσα μου όλα αυτά και πολλά ακόμη. Νιώθω ότι με έχεις κακομεταχειριστεί. Δε θέλω να σου δώσω την ευκαιρία να "επανορθώσεις". Θα χάσω τη μοναδική δικαίωση που έχω, τις τύψεις που μπορεί να νιώσεις αν καταλάβεις πόσο κακό μου έχεις κάνει. Πώς σκέφτομαι να με αγγίζεις και πονάω για το σώμα μου που τόσο έχουν χλευάσει κι εσύ ο ίδιος έχεις ειρωνευτεί. Οτιδήποτε πάνω μου και μέσα μου το έχετε κοροϊδέψει και εξευτελίσει, μερικές φορές νιώθω ότι είμαι ένα τίποτα, ότι δεν αξίζω τίποτα και γι΄αυτό πήρα αυτή την αντιμετώπιση από σένα. Σε εμπιστευόμουν και σου μιλούσα, νομίζοντας ότι ανοίγω την ψυχή μου σε σένα. Μερικές φορές σε θέλω πολύ αλλά μετά θυμάμαι όλα αυτά. Σήμερα δε θέλω να απλώσεις χέρι πάνω μου, νομίζω ότι το χέρι σου είναι βρώμικο και θα με λερώσει, τραχύ και θα με πονέσει. Όσο εγώ σου μιλούσα και σου άνοιγα την ψυχή μου, τόσο πατούσες πάνω μου, μέχρι που με έλιωσες και την πιο δύσκολη στιγμή μου, τότε που παιζόταν η ζωή μου, με εγκατέλειψες χωρίς να με αποχαιρετήσεις, σαν να μη σήμαινα ποτέ τίποτα για σένα. Ακόμη δε μου έχεις ζητήσει συγγνώμη, δεν καταλαβαίνεις ότι μου την οφείλεις. Καταπάτησες την προσωπικότητά μου, γελοιοποίησες τα όνειρά μου, εξευτέλισες εμένα και τους δικούς μου. Μου έστηνες παγίδες αντί να με προστατεύεις, πώς λοιπόν εγώ να σε εμπιστευθώ για να κάνω οικογένεια μαζί σου; Τί να την κάνω τη δύναμή σου, αν δεν μπορείς να προστατέψεις από τον ψυχολογικό βιασμό τη γυναίκα που λες ότι θες για γυναίκα σου; Αλλά αφού κι εσύ ο ίδιος μου ασκείς ψυχολογική βία. "Χρόνια μας πολλά" λοιπόν. Ας καταστρέψουμε κι άλλο ο ένας τον άλλον, μόνο που εγώ κρατάω πιρούνι κι εσύ πολυβόλο που ρίχνει κατευθείαν στην καρδιά...