24.11.2016 | 22:56
Εξομολογουμαι οτι
Ειχα στο μυαλό μου να παω στη τραπεζα να παρω απο τον λογαριασμό μου 100€ και με αυτα να αγορασω τρόφιμα για να δωσω στο παντοπωλείο για τις φτωχές οικογένειες για τα Χριστούγεννα. Οταν έφτασα ομως στη τράπεζα και κοιταξα το υπόλοιπο του λογαριασμού μου, στεναχωρήθηκα, εσωτερικό κλάμα. Τοσα λιγα λεφτα. Τελικα δεν πηρα. Στο δρομο για την επιστροφή συνεχεια υπολογιζα που πηγαν που πηγαν που πηγαν τα λεφτα μου. Ηθελα να κλαψω. Μια φωνη μεσα μου ελεγε να παρω απο αυτα τα λιγα και να αγορασω για το παντοπωλείο. Μια άλλη φωνή μεσα μου φωναζε οτε, δεη, βενζίνη, ενοίκιο. Συγχωρεστε με. Μια μεγαλη συγνωμη για αυτες τις οικογένειες που δε μπορεσα να βοηθησω και ισως δεν εχουν τι να φανε εξαιτιας μου. Συγνωμη. Ακουσα τη δεύτερη φωνη. Συγνωμη. Σκοτωσα μια σκεψη καλοσύνης και ευσπλαχνιας με μια πραξη εγωισμου.
