ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μου βγάζει νόημα που τον χώρισες χωρίς λόγο και μετά τα παρουσιάζεις όλα τέλεια..πως γίνεται να παρατησες κάτι που ήταν τόσο τέλειο ; Είχατε προβλήματα στη σχέση ; Δεν καταλαβαίνω. Μην παίζεις μαζί του πάντως .

Αρχικά ας σχολιάσω το "(αυτά δέν λέγονται...τα κρατάμε για εμάς κορίτσια!)", ποιος το κρίνει αυτό; είναι κανόνας; ο καθένας σκέφτεται, νιώθει και εκφράζεται όπως εκείνος θέλει.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα... όντως δεν ξέρεις τι θέλεις. Ωρίμασε και γίνε ξεκάθαρη στον άλλον, δεν σου φταίει σε τίποτα να τα τραβάει αυτά.

Δε σε ενδιαφέρει πραγματικά, απλώς είσαι κτητική κι όταν αντιλήφθηκες οτι τον διεκδικούν κι άλλες το είδες ανταγωνιστικα. Δεν είναι ότι δεν ξέρεις τι θέλεις είναι ότι δεν εχεις αντιληφθεί ότι έχεις πολυ δρόμο μπροστά σου για να ολοκληρωθεις ως άνθρωπος. Θέλει πολύ δουλειά με το εαυτό σου.

Κάποιες σχέσεις είναι για πάντα ακόμα κι αν οι δυο είναι χώρια.
Ναι υπάρχουν τέτοιες σχέσεις αρκεί να γίνεται συνειδητά, να ξέρεις δηλαδή πως αυτόν τον άνθρωπο δεν θες να τον/την χάσεις από τη ζωή σου, ό,τι κι αν γίνει.
Φυσικά αυτό έχει και τα ζόρια του και αρκετές μοναχικές στιγμές που σκέφτεσαι ''τι να κάνει τώρα;'' όταν σου λείπει ή δεν έχεις άλλο άτομο στη ζωή σου.
''Θα 'σαι ολόκληρη τα άπαντά μου, με όποιον και να 'σαι θα είσαι δικιά μου'', δεν τα τραγουδάει τυχαία ο Φοιβάρας. Εγγύηση.
Να περάσετε τέλεια την Πρωτοχρονιά κι ό,τι ποθείτε και οι δύο να σας το φέρει ο νέος χρόνος, είτε μαζί είτε χωριστά.

Διακρίνω κάτι προβληματικό στη στάση σου: όσο εκείνος για σένα παραμένει "προσβάσιμος," δηλαδή διαθέσιμος για σένα και ξεκάθαρα εκφραστικός ως προς τις προθέσεις του και τα συναισθήματά του, εσύ αμέσως θέλεις να στρέψεις την προσοχή σου αλλού, οπουδήποτε αλλού εκτός της σχέσης, την οποία θες να διαλύσεις. Όταν, όμως, σε πιάνει η κτητικότητα κι η σκέψη ότι μια χαρά μπορεί να βρει καινούρια σχέση, ξαφνικά τον θες δικό σου. Αυτό συμβαίνει. Το πρόβλημα σ' αυτή τη σχέση ήσουν εσύ, με θέματα δέσμευσης τύπου avoidant attachment ή επειδή έχεις ανάγκη ν' αποκτήσεις το ίματζ της single (για λόγους που μόνο εσύ γνωρίζεις κατά βάθος). Εγώ ξέρω ότι άτομα με υγιή ψυχισμό και συναισθηματική ωριμότητα μένουν σε υγιείς σχέσεις που τους καλύπτουν, παράλληλα μια χαρά προλαβαίνοντας και σπουδές και καριέρα και όλα, αντί να ψάχνουν δικαιολογία να φύγουν. Όσο γι' αυτό που λες, το ότι "θα ανήκετε ο ένας στον άλλον, όσος καιρός κι αν περάσει..." Ρε θα σε πάρω με τις πέτρες, ρε! Αυτά τα λέτε στον εαυτό σας μερικές για να βαυκαλίζεστε σε περίπτωση που εκείνοι που αφήσατε πίσω προχωρήσουν σε μια μακροχρόνια, όμορφη σχέση και παντρευτούν μια άξια γυναίκα, όσο εσείς θα γυρνάτε από εδώ κι από εκεί, πρώτα μπλέκοντας με κάτι άκυρους και μετά διερωτώμενες γιατί μένετε μόνες σας. Τι να πω, αν αυτή η σκέψη σε κάνει να νιώσεις καλύτερα στο μέλλον που θα... μείνεις με το πτυχίο στο χέρι (γιατί σπουδές είναι και τελειώνουν), θα σου πούμε "ναι, έτσι είναι," κι ας μην είναι. Για κάτσε καλά και σκέψου το μέλλον σου λίγο. Καλές οι σπουδές κι οι νέες εμπειρίες, αλλά ίσως μια σταθερή σχέση με τον συγκεκριμένο, τουλάχιστον για τώρα, θα σε βοηθήσει ν' ανθίσεις και σ' άλλους τομείς της ζωής σου. Ωστόσο, αν εκείνος εντός σχέσης απαιτεί υπέρμετρη προσοχή ή γενικά με τη στάση του εμμέσως σε αποκόπτει από τα δικά σου ενδιαφέροντα και τη δυνατότητα να χτίσεις τη ζωή σου, τότε το πρόβλημα είναι σ' εκείνον, οπότε θα έπρεπε να τρέξεις μακριά σε μια τέτοια περίπτωση.