ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνειδητοποίησα οτι εχω προβλημα με τους ανθρωπους. Ενθουσιαζομαι δυσκολα χανω το ενδιαφερον μ γρηγορα δυσκολευομαι να δεθω, νιωθω να με εκνευριζουν συχνα και τελικα η παρεξηγουμαι και κοβω η απλα φευγω ετσι μονη μου, δεν αλλαζω παρεες καθε εβδομαδα ειπαμε κραταω επαφες αλλα δεν εχω κολλητηλικια και νιωθω μονη και δε μ αρεσει αλλα απ την αλλη γουσταρω και τη μοναχικότητα μου, γενικα δυσκολευομαι παρα πολυ, εγραψα εδω για να υπαρξει αλληλεπίδραση με αλλους ανθρωπους και θα ηθελα οποιος βιωνει παρομοια συναισθήματα να το συζητησουμε..Αυτη ηταν η εξομολόγηση μου πριν 5 μηνες, και ακομα νιωθω τα ίδια, καμια αλλαγη καμια διαφορα αντιθετως αυτη η στασιμότητα με εχει κανει χειροτερα μεσα μου σε σημειο που δεν νιωθω καλα με τον εαυτο μου και νιωθω οτι δεν αξιζω να εχω κοντά μου ανθρώπους. Μηπως τελικά κάποιοι άνθρωποι γεννιουνται καλοι φιλοι και καποιοι οχι και τοσο; καταρχας υπαρχουν οντως φιλοι; και δεν αναφερομαι για τους φιλους της χρονιας αλλα απ αυτους που περνατε μπουνατσες και φουρτουνες και μένουν αγερωχοι διπλα σου!