Αγαπητή 'Α, Μπα;' της εβδομάδας: ΟΤΑΝ Η ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ ΣΕ ΔΙΧΑΖΕΙ

ΟΤΑΝ Η ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ ΣΕ ΔΙΧΑΖΕΙ

Μαρί-Μανταλέν: Είμαι ένα μεγάλο κορίτσι και δεν νιώθω καθόλου έτσι βαθιά μέσα μου, νιώθω, όμως, έτσι έξω μου – και όλοι με βλέπουν σαν τέτοιο. Αλλά όταν είμαι μόνη μου και στις σκέψεις μου νιώθω σαν 22. Τα πράγματα γύρω μου απαιτούν να είμαι 35 και θα ’θελα να κάνω αυτά που κάνουν οι 35άρηδες με την καρδιά των 22 μου χρόνων.

Δυστυχώς, δεν βρίσκω κανέναν δίπλα μου να με αφήσει να είμαι 22 αλλά και 35 μαζί και να αγαπήσει και τα δύο το ίδιο. Και τα χρόνια περνάνε και η διαφορά 22-35 μεγαλώνει. Δεν είναι ότι δεν αρέσω στα αγόρια ή ότι είμαι καμιά απεριποίητη και ασχημόπαπο... Όχι. Και τις σχέσεις μου είχα, και καλή είμαι και όλοι μου λένε «μα, εσύ που είσαι τόσο όμορφη/έξυπνη» και όλες αυτές τις μπούρδες που τις ακούω και μου γυρνάνε τα άντερα. Μου λες πώς θα το φτιάξω αυτό το 22-35;

Και πού να δεις όταν φτάσεις τα εβδομήντα, που από μέσα σου θα νομίζεις ότι είσαι δεκαοχτώ. Και στα ογδόντα πέντε, αν φτάσεις, που δεν θα το νομίζεις μόνο, αλλά μπορεί στ’ αλήθεια από μέσα σου να είσαι πέντε.

Πριν από πενήντα χρόνια, στα τριάντα πέντε που είσαι τώρα, θα είχες πέντε παιδιά τουλάχιστον και θα είχες γονατίσει από τη δουλειά στα χωράφια, δεν θα είχες χρόνο να σκεφτείς τέτοια. Πριν από εκατόν πενήντα χρόνια στα τριάντα πέντε θα ήσουν υπερήλικας. Σήμερα, στα τριάντα πέντε μπορείς σχετικά εύκολα, αν σε βοηθάει η κοινωνική σου θέση και η οικογένειά σου, να είσαι παιδί.

Το 2013 ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός 35χρονου και 22χρονου; Μπορεί να μην υπάρχει και καμία. Πολύ φοβάμαι ότι όταν λες «με την καρδιά των 22 σου» εννοείς ότι νοσταλγείς εκείνα τα καλά τα χρόνια που οι πράξεις σου είχαν λιγότερο σοβαρές επιπτώσεις. Ή που ό,τι έκανες μπορούσε να δικαιολογηθεί από τους άλλους λόγω νεότητας. Τι θα πει «να σε αφήσει κάποιος να είσαι 22;» Τι είναι αυτό που κάνουν όσοι είναι 22 και δεν σε αφήνουν να το κάνεις τώρα;

Αν αυτό που θέλεις είναι να σε σέβονται όπως αρμόζει στην ηλικία σου αλλά να σε αφήνουν να έχεις τον εγωκεντρισμό των 22, τι να πω; Όλοι αυτό θέλουμε. Μάλιστα, νομίζω ότι περιορίζεσαι λίγο: αυτό που θέλουμε είναι να μας σέβονται και να μας θαυμάζουν σαν ογδοντάχρονους πάνσοφους, αλλά να μη μας ζητάνε τα ρέστα όταν φερόμαστε σαν τα τρίχρονα που ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω τους. Και τα τρίχρονα επίσης μπουχτίζουν όταν τους λένε ότι είναι όμορφα κι έξυπνα, γιατί το ακούνε χίλιες φορές την ημέρα και το θεωρούν αυτονόητο.

Είσαι 35, αλλά έτσι όπως τα λες, δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Είσαι 35, αλλά δεν είσαι ένα μεγάλο κορίτσι.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΦΤΑΙΕΙ

Αλλεργική στην γκρίνια: Καλημέρα Λένα, καλημέρα αγαπητό αναγνωστικό κοινό της,

Ο άντρας μου είναι γκρινιάρης. Πολύ γκρινιάρης. Δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα τον ενοχλήσει και πότε. Πάντα βρίσκει κάτι να μην του αρέσει κι έναν λόγο να γκρινιάξει. Και συνήθως βρίσκει και τον τρόπο να φταίω εγώ για όλα αυτά που τον ενοχλούν. Να προσθέσω ότι η γκρίνια συνήθως συνοδεύεται και με νεύρα... Κάπου εκεί χάνω την υπομονή μου και κάνουμε να μιλήσουμε μια-δυο μέρες. Δεν ξέρω αν πρέπει να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα... Γκρινιάζει και φταίω γιατί ο καιρός είναι βροχερός και δεν θα μπορέσει να κάνει τις δουλειές που θέλει και που δεν έκανε την προηγούμενη εβδομάδα (επειδή εγώ του πρότεινα να πάμε βόλτα και δέχτηκε). Ή γκρινιάζει και φταίω γιατί δεν έβαλε καλά το καθισματάκι της μικρής στο αυτοκίνητο επειδή είχε τη μικρή μαζί του και τον ενοχλούσε και δεν σκέφτηκα εγώ να του πω να μην την πάρει μαζί του. Και άλλα πολλά… πολλά.

Κατά τ’ άλλα, είναι ένας καλός, τρυφερός, έξυπνος άνθρωπος που θέλει όμως πολλή πολλή υπομονή για να συμβιώσεις αρμονικά μαζί του, χωρίς να τρελαθείς. Υπάρχει κάποια λύση για την γκρίνια; Πώς την αντιμετωπίζει κανείς;

Πριν τρελαθείς, είναι σημαντικό να προλάβεις να καταλάβεις το εξής:αυτό που περιγράφεις δεν λέγεται γκρίνια. Ο άντρας σου, κατηγορώντας εσένα, καλύπτει την κακή του συμπεριφορά. Ιδού τι έχει πει ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο σχετικά: «Οι άνθρωποι πάντα κατηγορούν τις περιστάσεις γι’ αυτό που είναι. Δεν πιστεύω στις περιστάσεις. Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτό τον κόσμο είναι οι άνθρωποι που σηκώνονται και ψάχνουν τις περιστάσεις που θέλουν και αν δεν τις βρίσκουν, τις φτιάχνουν». Η ζωή είναι γεμάτη αβεβαιότητες. Όποιος κατηγορεί τους άλλους για τις αναποδιές που συμβαίνουν, νομίζει ότι έτσι βάζει μια λογική στα γεγονότα και τα στρώνει έτσι ώστε να βγάζουν νόημα. Παράλληλα, νομίζει ότι έχει βρει ένα υποκατάστατο λύσης για κάτι που είναι δύσκολο να λυθεί. Το φίλτρο που χρησιμοποιεί για να ερμηνεύει τον κόσμο του λειτουργεί τόσο καλά που δεν έχει αναγκαστεί να δει τον κόσμο με άλλα μάτια. Ό,τι συμβαίνει, εξηγείται καταπληκτικά, αν κατηγορηθεί άλλος, οπότε έτσι γλιτώνει τον φόβο της αβεβαιότητας, το άγνωστο μέλλον και την προσωπική ευθύνη. Στον ίδιο αυτή η συμπεριφορά μοιάζει εντελώς λογική και κανονική. Μάλιστα, όσο περνάει ο καιρός, τόσο επιβεβαιώνει ότι έχει δίκιο. Τα πράγματα συνεχίζουν να είναι εναντίον του, τίποτα δεν πηγαίνει όπως το θέλει! Μάλλον είναι τρομερά άτυχος! Το φαινόμενο περιγράφεται και με μια λέξη ως εξής: «εγωισμός». Βέβαια, όλοι είμαστε εγωιστές. Αλλιώς πώς θα επιβιώναμε; Ο εγωισμός μας αρχίζει να γίνεται λόγος αναφοράς όταν πατήσει πάνω στον εγωισμό των δίπλα, και, απ’ ό,τι περιγράφεις, αυτό έχει συμβεί ήδη.

Αυτή η συμπεριφορά απαιτεί και τη δική σου συμμετοχή, την οποία έχει. Ο θυμός που εκτονώνεται πάνω σου, μαζί με τη θυμωμένη σου αντίδραση, είναι η φωτιά που δεν σβήνει με τίποτα. Εσύ προσπαθείς να εξηγήσεις με τη λογική γιατί δεν φταις, κάτι που είναι εντελώς μάταιο, γιατί αν δεν φταις εσύ, τότε ποιος φταίει; Όπως ξέρεις, δεν έχει καμία όρεξη να το σκεφτεί αυτό, έστω και φευγαλέα. Είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα όταν φταις εσύ (και οι διαμαρτυρίες σου το αποδεικνύουν).

Φυσικά, δεν το λέω αυτό για να σου αποδείξω ότι φταις ΚΑΙ για τη συμπεριφορά του άντρα σου. Είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να κάνεις αυτό που πρέπει: να μη συμμετέχεις στα παιδικά του ναρκισσιστικά καμώματα. Να τον αντιμετωπίζεις όπως θα αντιμετώπιζες τις παράλογες απαιτήσεις ενός παιδιού. Δεν ξέρω αν γίνεται να αλλάξει συμπεριφορά, όταν φανερά δεν έχει σκοπό.

Αν ποτέ καταφέρετε να φτάσετε σε σημείο να μιλήσετε ήρεμα για το θέμα, να ξέρεις ότι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι η εξής: «Τι θα έχανες, αν επέτρεπες στον εαυτό σου να δει αυτό που δεν θέλει να δει;».

ΟΤΑΝ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΣΑΣ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ

Οσσο: Πάω να μιλήσω στις φίλες μου τις παιδικές για τον Οsho, μπας και διαβάσουν λίγο και ξεστραβωθούν. Δυστυχώς, δεν μπορούν να τον νιώσουν ούτε στο ελάχιστο. Μα, είναι αυτές φίλες μου;

Το ίδιο θα αναρωτιούνται κι αυτές. Κάνε like στη σελίδα του Facebook για να μη χάνεις επαφή. Έχει πει πολλά καλά, αλλά το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, είναι το εξής: «Βάλε κάποιον στόχο και αργά ή γρήγορα θα καταλήξεις στον καναπέ του ψυχαναλυτή.» Είναι χωρίς τα συμφραζόμενα, το ξέρω, αλλά όσες φορές κι αν το διαβάσω, ξεκαρδίζομαι, σαν να το διαβάζω για πρώτη φορά! Μπράβο Osho!

ΟΤΑΝ ΑΡΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Ουυυυφ: Α,μπα; με θέλουν ΟΛΟΙ. Τι να κάνω για να μην αρέσω σε όλα τα αρσενικά; Δεν έχω πλέον φίλες γιατί μου την πέφτουν τα αγόρια τους, στους οποίους δεν δίνω κανένα δικαίωμα. Η ερώτησή μου είναι πώς καταφέρνουμε να γοητεύουμε και να εντυπωσιάζουμε λιγότερο;

Μην τα παρατάς, για περίμενε λίγο ακόμα, νομίζω θα γίνει από μόνο του. Με μένα, ας πούμε, τα κατάφερες.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ

Αφού σε χαλάει, γιατί το κάνεις; Και το ξανακάνεις... και το ξανακάνεις;

Γιατί προσπαθείς να επιστρέψεις στο παρελθόν.

=====

*Στείλτε τις ερωτήσεις σας ανώνυμα ή επώνυμα στη σελίδα της Α, Μπα στο lifo.gr