«Αναμφισβήτητα ο κορυφαίος βιρτουόζος κλασικής μουσικής». Αυτό έχουν γράψει οι εφημερίδες The Globe και Mail για τον Ντανιίλ Τρίφονοφ ενώ οι Times μιλούν με ενθουσιασμό για «Τον εκπληκτικότερο πιανίστα της εποχής μας». Όχι άδικα φυσικά, αφού ο 30χρονος σήμερα Ντανιίλ Τρίφονοφ δεν σταματά να κατακτά κορυφές:
Mετά τη νίκη του στους υψηλού κύρους διαγωνισμούς Σοπέν, Ρουμπινστάιν και Τσαϊκόφκσυ, το 2016 κατέκτησε τον τίτλο του Καλλιτέχνη της Χρονιάς στα Gramophone Classical Music Awards, αλλά και ένα βραβείο Grammy δύο χρόνια αργότερα. Στις 24 Ιουνίου, ο Ντανιίλ Τρίφονοφ ανεβαίνει στη σκηνή του Ηρωδείου με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τον Λουκά Καρυτινό, σε μία συναυλία που αποτελεί αναμφισβήτητα το ραντεβού του καλοκαιριού. Λίγο πριν την πολυαναμενόμενη βραδιά, ο ιδιοφυής πιανίστας αποκαλύπτει πώς βίωσε την περίοδο του lockdown:
«Την ημέρα που ανακοινώθηκε το lockdown θα έπαιζα μια συναυλία στο Κάνσας Σίτι, ένα ρεσιτάλ του The Art of Fugue του Μπαχ, αλλά στις 11:00 έλαβα μια κλήση. Όλα τα events, σε ολόκληρη την πολιτεία είχαν ακυρωθεί. Ήμουν ήδη στο δρόμο για την αίθουσα συναυλιών, αλλά έπρεπε να επιστρέψω στη Νέα Υόρκη. Ταξίδεψα στη Δομινικανή Δημοκρατία για δύο μήνες, μετά έμεινα σε ένα σπίτι έξω από τη Νέα Υόρκη και λίγο αργότερα επέστρεψα στη βάση μου.
Όσον αφορά τη μουσική, εκείνη την περίοδο αγάπησα ξανά το ρεπερτόριο που έπαιζα πολύ καιρό πριν, κομμάτια που ερμήνευα ως έφηβος: σονάτες Μπαρτόκ και mazurkas Σοπέν. Μελέτησα επίσης νέα έργα, όπως το Τρίτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπετόβεν, το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς και κομμάτια για ρεσιτάλ των Μπραμς, Ντεμπυσύ, Βέμπερ και Μούσσοργκσυ.
Δεν αισθάνθηκα τη μοναξιά του καλλιτέχνη τόσο θα έλεγα… Υπήρχαν μερικά καλοκαιρινά φεστιβάλ στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έπαιξα τελικά το The Art of Fugue του Μπαχ και τις Εικόνες από μια έκθεση του Μούσσοργσκυ. Ηχογράφησα, επίσης, την Τέταρτη Σονατα για βιολί του Brahms με τον Joshua Bell στο Φεστιβάλ Verbier στο Βέλγιο και παρουσίασα έργα Σοστακόβιτς που δεν είχαν ηχογραφηθεί ποτέ ξανά στο ομώνυμο Φεστιβάλ στη Γερμανία.
Μου έλειψε πολύ το κοινό. Ακόμα και όταν ηχογραφώ κάποιο CD, προσπαθώ να παίζω ενώπιον κοινού μια μέρα, ώστε να νιώθω την ατμόσφαιρα συναυλίας. Αλλά έχω παρατηρήσει ότι μετά από αυτή τη μακρά αποχή, σίγουρα χρειάζεται κάποια προσαρμογή για να αρχίσει κάποιος να ξαναπαίζει μπροστά σε κόσμο. Όλο αυτόν τον καιρό πραγματικά καταλάβαμε πόσο μεγάλη ευλογία είναι το να κάνουμε περιοδείες και να δίνουμε συναυλίες τακτικά. Υπ’ αυτήν την έννοια, είμαστε κάτι σαν μαριονέτες. Η κανονικότητα είναι πολύ ευεργετική για όλους μας.
Στην πρώτη μου ζωντανή εμφάνιση, αισθανόμουν ότι όλοι οι άνθρωποι, τόσο το κοινό όσο και οι ερμηνευτές, βρίσκονταν εκεί επειδή το ήθελαν πραγματικά, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Κι εγώ είχα έρθει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που δεν ήταν εύκολο.
Ο κορωνοϊός επηρέασε και τα σχέδιά μου για κάποιες ηχογραφήσεις. Τον Ιούνιο του 2020 επρόκειτο να ηχογραφήσω μερικά από τα αγαπημένα μου κομμάτια Σκριάμπιν και ένα κομμάτι για πιάνο και ορχήστρα του Στραβίνσκυ. Αλλά δυστυχώς κατέστη αδύνατο. Είμαι πολύ χαρούμενος, όμως, που καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα άλμπουμ με μουσική των Σκριάμπιν, Στραβίνσκυ και Προκόφιεφ, το οποίο κυκλοφόρησε τον προηγούμενο Δεκέμβριο.»
Info:
Πεμ., 24 Ιουν. 2021 21:00
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Συναυλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου
Περισσότερα εδώ
Εισιτήρια εδώ
