Rina Sawayama: Τραγούδια για τα τραύματα της παιδικής ηλικίας

Rina Sawayama: Εκεί όπου η πολιτιστική ταυτότητα συναντάει το μεταμοντέρνο Facebook Twitter
Το «Hold the Girl» της Rina Sawayama είναι προϊόν της ψυχοθεραπείας που έκανε για να βρει τον εαυτό της.
0

ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΗΣ Rina Sawayama, η οποία κυκλοφόρησε πρόσφατα το δεύτερο άλμπουμ της με τίτλο «Hold the girl», και νομίζεις ότι παρακολουθείς την πέμπτη σεζόν του GNTM που φέτος ‒και καλά‒ ασχολείται με το diversity. Η queer Sawayama εκπροσωπεί επάξια το diverse στην ποπ μουσική και παρότι μπήκε κάπως αργά σε αυτήν, στα είκοσι επτά της, είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο αυτό που κάνει.

Το πρώτο άλμπουμ της με τίτλο το επίθετό της, «Sawayama», κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown. Ήταν κάπως hit and miss, αλλά πραγματικά εντυπωσίασε με τον καλειδοσκοπικό τρόπο που η καλλιτέχνις προσέγγιζε τη μουσική. Ποπ χωρίς συμβιβασμούς, ενίοτε με nu-metal στοιχεία, που δεν κατατασσόταν σε κανέναν συγκεκριμένο ήχο, μάλιστα σε κάποιες φάσεις θύμιζε Muse, ενώ θεματικά, λόγω των σπουδών της (Πολιτικές Επιστήμες, Ψυχολογία και Κοινωνιολογία), άγγιζε σημαντικά θέματα όπως ο καπιταλισμός, η κλιματική αλλαγή και η γυναικεία ενδυνάμωση. Οι κριτικοί το αποθέωσαν και το TikTok πήρε φωτιά με το κομμάτι της «ΧS».

To στυλ της, πάντως, παραμένει ένας αχταρμάς από αναφορές σε διάφορα ονόματα από το heavy metal μέχρι την electro pop ‒ και είναι τόσο πολλές που σε ζαλίζουν.

Είχε τέτοια απήχηση, που κατάφερε να συνεργαστεί σε ένα κομμάτι με τον Έλτον Τζον, ενώ θεωρήθηκε σκανδαλώδες που το όνομα της δεν υπήρχε στις υποψηφιότητες για το βραβείο Μercury, το σημαντικότερο που δίνεται στη βρετανική μουσική βιομηχανία σε πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες.

Όπως φαίνεται, δεν προτάθηκε επειδή, αν και έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Αγγλία, γεννήθηκε στην Ιαπωνία. Ωστόσο, μετακόμισε στη χώρα μαζί με τους γονείς της όταν ήταν πέντε χρονών λόγω της δουλειάς του πατέρα της στην Japan Airlines. Το αρχικό σχέδιο ήταν να ξαναγυρίσουν στη Ιαπωνία όταν θα γινόταν δέκα, αλλά οι γονείς της κατάλαβαν ότι η κόρη τους θα ωφελούνταν περισσότερο αν παρέμεναν στη Βρετανία, λόγω της καλλιτεχνικής κλίσης που έδειχνε ότι είχε. Δυστυχώς, ο γάμος τους δεν άντεξε, ο πατέρας της γύρισε στην Ιαπωνία και η Rina έμεινε στο Λονδίνο μαζί με τη μητέρα της.

Rina Sawayama
Μπορείτε να ακούσετε το «Hold the girl» στο Spotify

Η σχέση που είχε μαζί της ήταν αρκετά περίεργη και συχνά υπήρχαν εντάσεις που οφείλονταν κυρίως στην ταυτότητά τους. Η Rina θεωρούσε τον εαυτό της Αγγλίδα και η μητέρα της έμενε πιστή στη γιαπωνέζικη παράδοση, θεωρώντας ξένο και ρατσιστικό το περιβάλλον όπου ζούσαν. Ειδικά η Rina αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες στο οικοτροφείο θηλέων όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της.

Παρότι είχε μια προβληματική εφηβεία, κατάφερε να σπουδάσει στο Cambridge και να ανακαλύψει τη σεξουαλικότητα της μέσα από την queer παρέα που είχε εκεί, η οποία έγινε η ανεπίσημη οικογένειά της. Σήμερα δηλώνει πανσεξουαλική.

Όλα αυτά τα βιώματα της υπάρχουν στο νέο άλμπουμ που ξεκινάει με το κομμάτι «Minor Feelings», το οποίο πήρε τον τίτλο του από το ομώνυμο βιβλίο της ποιήτριας Cathy Park Hong και αναφέρεται στο πώς είναι να μεγαλώνεις μια Ασιάτισσα στην Αμερική. Η εισαγωγή του συγκεκριμένου θυμίζει το «Like a prayer» της Μαντόνα.

Το «Hold the Girl» είναι προϊόν της ψυχοθεραπείας που έκανε για να βρει τον εαυτό της. Αν πρέπει να τη συγκρίνουμε με κάποια σταρ, αυτή σίγουρα είναι η Lady Gaga, αν και το πρόσφατο άλμπουμ της είναι γεμάτο από μεταμοντέρνα country, όπως το «Τhis Hell», στο βίντεο του οποίου παντρεύεται έναν άνδρα και μια γυναίκα σε μια μεθοδιστική εκκλησία ή το «Send my love to John», όπου ένας πατέρας ζητά συγχώρεση από τον γκέι γιο του. Στο «Frankenstein» μιλάει για την εποχή που έψαχνε έναν ή μια σύντροφο για να την «κατασκευάσει». «Ακόμη ακούγεται σαν Muse σε κάποια σημεία με όλα αυτά τα επικά riffs, που καμιά φορά στρέφονται εναντίoν της», γράφουν στο Pitchfork.

740
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

To στυλ της, πάντως, παραμένει ένας αχταρμάς από αναφορές σε διάφορα ονόματα από το heavy metal μέχρι την electro pop ‒ και είναι τόσο πολλές που σε ζαλίζουν.

Η παραγωγή είναι του εδώ και πολλά χρόνια συνεργάτη της Clarence Clarity, με τον οποίο έχουν την ίδια παρανοϊκή προσέγγιση πάνω στη μουσική, δηλαδή ανακατεύουν πολλά είδη ταυτόχρονα.

Σήμερα, στα τριάντα δύο της, έχει κάπως αποκαταστήσει τη σχέση με τη μητέρα της και μάλλον αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνη έφυγε οριστικά για Ιαπωνία, ενώ όλα δείχνουν ότι σύντομα η καριέρα της θα εκτοξευτεί, αφού θα πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Κιάνου Ριβς στο John Wick 4. Επίσης, κατάφερε να αλλάξει τους κανονισμούς στα βραβεία Mercury.

Η ίδια δηλώνει στην «Guardian» ότι δεν την ενδιαφέρει η ταμπέλα του πονεμένου καλλιτέχνη, το μόνο που θέλει είναι να απολαύσει όσα πρόκειται να έρθουν.

https://www.instagram.com/rinasonline/

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο ακατάβλητος Έλτον Τζον κυκλοφορεί νέο άλμπουμ με Ντούα Λίπα, Νίκι Μινάζ, Στίβι Γουόντερ

Πολιτισμός / Ο ακατάβλητος Έλτον Τζον κυκλοφορεί νέο άλμπουμ με Ντούα Λίπα, Νίκι Μινάζ, Στίβι Γουόντερ

Στο άλμπουμ περιλαμβάνεται επίσης μια έκδοση της επιτυχίας των Pet Shop Boys It's a Sin με τους Years & Years, με τους οποίους ο Έλτον Τζον ερμήνευσε το τραγούδι στα βραβεία Brit 2021.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT