To Τectonics Festival έρχεται να γεμίσει για τρίτη χρονιά τους χώρους της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με ανατρεπτικούς ρυθμούς και να «ταράξει τα νερά» της μουσικής όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Γεννήθηκε το 2012 στην Ισλανδία. Η πρώτη του διοργάνωση έγινε στο Ρέικιαβικ και από τότε έχει επισκεφτεί είκοσι επτά πόλεις σε όλο τον κόσμο. Ήταν μια ιδέα του Ilan Volkov, ο οποίος παραμένει μέχρι σήμερα ο κύριος επιμελητής του.
Ξεκίνησε με τη συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρα της Ισλανδίας, αλλά, εκτός από την κλασική μουσική, αγκαλιάζει τις νέες τάσεις στην ηλεκτρονική και πειραματική σκηνή, ενώ φιλοξενεί από μουσικές εγκαταστάσεις μέχρι αυτοσχεδιάστικες παραστάσεις ‒ γενικά σχετίζεται με οτιδήποτε θεωρείται σύγχρονη μουσική σήμερα.
Φέτος, εκτός από τη Στέγη, το Tectonics θα πραγματοποιηθεί σε διάφορους χώρους. Έτσι θα δούμε παραστάσεις και συναυλίες στο Μικρό Χρηματιστήριο Αθηνών, στο Galaxy Studio (πίσω από το κτίριο της Στέγης), στο Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3, Αθήνα) και στο Παλαιό κτίριο Εθνικής Βιβλιοθήκης. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται σε τόσο πολλές τοποθεσίες γύρω από την πόλη.
Αυτό που επιχειρεί να κάνει στην ουσία το Tectonics είναι να βρεθεί η χρυσή τομή που ενώνει όλα αυτά τα μουσικά είδη καθώς συνομιλούν και να ακολουθήσει το ένα το άλλο. Νέα μουσική δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι, αλλά κατά κάποιον τρόπο είναι η συνέχεια της κλασικής παράδοσης.
Το φετινό του πρόγραμμα είναι πιο πολυσυλλεκτικό, με περφόμανς, εγκαταστάσεις και συναυλίες που συνδυάζουν διαφορετικά μουσικά είδη, από την παραδοσιακή μέχρι την goth ηλεκτρονική μουσική ή την κλασική μουσική και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό.
Πιο συγκεκριμένα, θα ακούσουμε, ανάμεσα σε άλλα, μουσική φτιαγμένη από αντικείμενα καθημερινής χρήσης από τον Frédéric Le Junter, την επιβλητική βιολοντσελίστρια Judith Hamann, τα «Ηπειρώτικα» της Cassandra Miller, ένα έργο που βασίζεται σε ηχογραφήσεις του Αλέξη Ζούμπα, τους Groupi Lab, μια πολυφωνική χορωδία της Αλβανίας, το μπαρόκ πρότζεκτ των MMMD (Mohammad) σε συνεργασία με τον ALEM, τους ελεύθερους αυτοσχεδιασμούς του Κώστα Τζέκου, την dance μουσική των Ice_Eyes κ.ά.
Επίσης, οι TETTIΞ αναρωτιούνται υπό τη διεύθυνση του Ilan Volkov ποιο είναι το μέλλον της κλασικής μουσικής, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει η περφόμανς Preemptive Listening των Aura Satz και Mazen Kerbaj, που βασίζεται σε ένα πολυετές ερευνητικό πρότζεκτ σχετικά με τη σειρήνα και τα σήματα συναγερμού.
«Είναι πιο ευρύ και πλούσιο το φετινό πρόγραμμα και βοηθάει σε αυτό το γεγονός ότι δεν έχουμε κάποιο μεγάλο όνομα, όπως ο Blixa Bargeld π.χ., που να επισκιάζει τα υπόλοιπα», σχολιάζει ο Mιχάλης Μοσχούτης που, μαζί με τον Ilan Volkov και την Anne Hilde Neset, έχει αναλάβει την επιμέλειά του.
«Θα το χαρακτήριζα αρκετά ισορροπημένο. Επίσης, μπορεί να λειτουργήσει σε όλες τις συνθήκες, μια και υπάρχει μια ανησυχία τις τελευταίες ημέρες λόγω της έξαρσης της πανδημίας, αλλά, αν χρειαστεί, μπορεί να έχουμε π.χ. και καθήμενους στην club βραδιά, λόγω του είδους της μουσικής που θα παρουσιαστεί. Αυτό που επιχειρεί να κάνει στην ουσία το Tectonics είναι να βρεθεί η χρυσή τομή που ενώνει όλα αυτά τα μουσικά είδη καθώς συνομιλούν και να ακολουθήσει το ένα το άλλο. Νέα μουσική δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι, αλλά κατά κάποιον τρόπο είναι η συνέχεια της κλασικής παράδοσης».
Τι δεν πρέπει να χάσει κανείς:
Klein
Η Klein είναι μία από τις πιο αλλόκοτες μουσικούς που έχουν εμφανιστεί στο μουσικό προσκήνιο τα τελευταία χρόνια. Το έργο της ξεπερνά οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση. Eντελώς απροσπέλαστο, αποτελεί ένα ηχητικό σοκ για γερά νεύρα, γεμάτο παραφωνίες και παραμορφωμένα φωνητικά πίσω από ένα στρώμα με beats, λούπες και πνιχτούς θορύβους.
Στο τελευταίo της άλμπουμ, το «Harmattan», το οποίο θα παρουσιάσει στο πλαίσιο του Tectonics, για πρώτη φορά οι ηχητικές αναζητήσεις ακούγονται προσιτές στον σύγχρονο ακροατή, ενώ συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
Αυτό που κάνει τον συγκεκριμένο δίσκο ιδιαίτερο είναι ο τρόπος που βουτάει στα άδυτα της κλασικής μουσικής με ένα τολμήρο εγχείρημα το οποίο διευρύνει τα όρια του είδους με αναφορές στο R&B και στο grime. Ο Αμερικανός ποιητής Fred Moten το χαρακτήρισε ως «ένα σάουντρακ επικής εξέγερσης ενάντια σε αρχές και τέλη». Δεν είναι τυχαίο που το «Harmattan» κυκλοφορεί από τη γνωστή δισκογραφική εταιρεία κλασικής μουσικής Pentatone.
Klein - Harmattan
KMRU
O ΚΜRU είναι το ηλεκτρονικό πρότζεκτ του Joseph Kamaru, που κατάγεται από το Ναϊρόμπι. Βασική φιγούρα της πειραματικής σκηνής της πρωτεύουσας της Κένυας, θεωρείται ένας από τους πιο ανερχόμενους και ιδιοφυείς δημιουργούς στον χώρο της ambient μουσικής, ενώ τα τελευταία τρία άλμπουμ του, «Peel», «Opaquer», and «Jar», ήταν ανάμεσα στα καλύτερα της χρονιάς στο Resident Advisor και DJ Mag.
Στην Ελλάδα μπορεί να αναζητήσει κανείς τη δουλειά του στην εξαιρετική μηνιαία εκπομπή που έχει στο Movement Radio με τίτλο «Palettes». Η πλούσια ηχητική παλέτα του διαμορφώνεται μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς του πάνω στον θόρυβο και τα field recordings, ενώ κρύβουν ένα απαράμιλλο συναισθηματικό υπόβαθρο.
Annea Lockwood
Μία από τις πιο σημαντικές fluxus περφόρμανς της Annea Lockwood ήταν το «Piano Burning», όπου έβαζε φωτιά σε ένα πιάνο και έπαιζε σε αυτό μέχρι που το τύλιξαν οι φλόγες. Την πρωτοπαρουσίασε το 1968, ενώ στο πλαίσιο της ίδιας σειράς έργων έχει τύχει να πνίγει ή να φυτεύει το πιάνο σε διάφορες τοποθεσίες στη Βρετανία ή τις ΗΠΑ.
Πέρα από αυτό, όμως, η δουλειά της διακρίνεται από οικολογικές ανησυχίες. Τo νερό συχνά παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο της, δημιουργώντας εγκαταστάσεις με ηχητικές χαρτογραφήσεις ποταμών όπως ο Χάτσον στη Νέας Υόρκης, ο Δούναβης και ο Χουσετόνικ στη Μασαχουσέτης, ενώ το «Into the vanishing point», μια από κοινού σύνθεση με το σύνολο Yarn/Wire, αφορά τη μαζική εξαφάνιση πληθυσμών εντόμων.
Σήμερα, στα ογδόντα δύο της, θεωρείται από τις πιο σημαντικές ακαδημαϊκές συνθέτριες που βρίσκονται ακόμα εν ζωή, οπότε κάθε εμφάνισή της είναι γεγονός. Στη Στέγη θα παρουσιάσει αποσπάσματα από το έργο «Spirit Catchers», όπου τέσσερις καλλιτέχνες καλούνται να φέρουν μαζί τους ένα αντικείμενο που έχουν εδώ και πολλά χρόνια και δεν θα το έπαιρναν μαζί τους σε μια μετακόμιση.
Annea Lockwood & Yarn/Wire “Into The Vanishing Point”
Marina Rosenfeld
H εικαστικός και μουσικός Marina Rosenfeld θα παρουσιάσει στον εκθεσιακό χώρο της Στέγης το νέο της έργο με τίτλο «aABCb», για την υλοποίηση του οποίου έχει συνεργαστεί με τον πιανίστα Marino Formenti.
Το «aABCb» είναι βασισμένο στα σχέδια και στα αντικείμενα μιας πρόσφατης έκθεσής τους που εξετάζει τα όρια της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής και του ήχου. Η πιο γνωστή δουλειά της ήταν το P.A./HARD LOVE μαζί με την Annette Henry, aka Warrior Queen.
Marina Rosenfeld - 'P.A. / Hard Love'
Aya Metwalli
Τελευταία προσθήκη στο line-up, που θα αντικαταστήσει τους Lost Girl, οι οποίοι δυστυχώς ακύρωσαν την εμφάνισή τους στο Ρομάντσο. Γεννημένη στο Κάιρο, αλλά με βάση τη Βηρυτό, μεγάλωσε με τον πατέρα της να παίζει συνέχεια τα τραγούδια της Oυμ Kαλσούμ, χάρη στα οποία αγάπησε το τραγούδι γενικά.
Η καριέρα της εκτοξεύτηκε όταν ανέβασε τα τραγούδια της στο SoundCloud και έγινε viral παίζοντας μόνο με μια ακουστική κιθάρα και τραγουδώντας. Η «Guardian» την αποκάλεσε «μουσικό αίνιγμα», ενώ το «Pitchfork» έγραψε ότι δημιουργεί σαγηνευτική anti-pop με αναφορές στην αραβική μουσική.
