Mick ή Keith: Τι είδους άτομο είσαι;

Τι είδους άτομο είσαι; Mick ή Keith? Facebook Twitter
Οι Keith Richards και Mick Jagger στην ευρωπαϊκή περιοδεία Urban Jungle Tour, 1990. Φωτ.: Claude Gassian
0

ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΠΟΥ μας πέρασε ο Mick Jagger γιόρτασε τα 80ά γενέθλιά του στο Λονδίνο με ένα πάρτι σε νυχτερινό κέντρο του Τσέλσι. Ο αιώνιος μουσικός σύντροφός του, Keith Richards –ο οποίος κλείνει τα 80 στις 18 Δεκεμβρίου– δεν παρευρέθηκε, αλλά εξέφρασε τις ευχές του μέσω Instagram: «Να περάσεις ωραία και μετά πάρε με τηλέφωνο να μου πεις πώς είναι [να κλείνεις τα ογδόντα]».

Το πιο πιθανό είναι πως αυτό το τηλεφώνημα δεν έγινε ποτέ. Το να είσαι 80 ετών δεν μοιάζει με θέμα που ο Mick θα ήθελε να συζητήσει, και οι δυο τους βρίσκονται σε απόσταση εδώ και δεκαετίες, εκτός από αυστηρά επαγγελματικούς λόγους – όπως φερ’ ειπείν πριν από μερικές μέρες, όταν έδωσαν συνέντευξη Τύπου ανακοινώνοντας την επικείμενη κυκλοφορία του Hackney Diamonds, του πρώτου τους άλμπουμ με νέο υλικό εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.

Οι ρίζες του ανταγωνισμού τους λέγεται ότι βρίσκονται αρχικά στα γυρίσματα της ταινίας Performance το 1968, όπου οι ερωτικές σκηνές του Mick με τη σύντροφο του Keith, Anita Pallenberg, παραήταν αληθοφανείς και αργότερα στην –όχι και τόσο επιτυχημένη– καριέρα του Jagger ως σόλο καλλιτέχνη κατά τη δεκαετία του 1980.

Στην αυτοβιογραφία του, που είχε τίτλο Life, ο Keith δήλωνε ότι, παρόλο που δεν ήταν πλέον φίλοι λόγω «υπερβολικής φθοράς και πολλών δακρύων», οι δύο τους παρέμεναν ωστόσο «τα πιο κοντινά αδέρφια». Αλλά ο Mick δεν έμοιαζε να είναι τόσο σίγουρος ούτε γι' αυτό. «Έχω έναν πραγματικό αδελφό», είχε σχολιάσει, «και η σχέση μας δεν μοιάζει καθόλου μ’ αυτή που έχω με τον Keith».

Τι είδους άτομο είσαι; Mick ή Keith? Facebook Twitter
Jagger και Richards κατά τη διάρκεια συναυλίας στη Φιλαδέλφεια το 1975. Φωτ.: Annie Leibovitz

Οι ρίζες του ανταγωνισμού τους λέγεται ότι βρίσκονται αρχικά στα γυρίσματα της ταινίας Performance το 1968, όπου οι ερωτικές σκηνές του Mick με τη σύντροφο του Keith, Anita Pallenberg, παραήταν αληθοφανείς και αργότερα στην –όχι και τόσο επιτυχημένη– καριέρα του Jagger ως σόλο καλλιτέχνη κατά τη δεκαετία του 1980. Τότε ο Keith είχε δηλώσει σχετικά με το πρώτο σόλο άλμπουμ του Mick, που είχε τίτλο She's The Boss: «Είναι σαν το Mein Kampf [«Ο Αγών μου»] του Χίτλερ. Πολλοί είχαν από ένα αντίτυπο, αλλά κανείς δεν το άκουσε».

Ο Keith θεωρούσε ότι ο Mick αστόχως «πίστευε ότι οι Stones γίνονταν παλιομοδίτες» – και κάπου εκεί έγκειται το ρήγμα μεταξύ των δύο. Ενώ στη δεκαετία του 1960 ήταν και οι δύο στην αιχμή της ποπ νεοτερικότητας, μόνο ο Mick προσπάθησε να παραμείνει εκεί. Εκείνος ήταν που ενσάρκωσε τη νωχελική παρακμή της δεκαετίας του 1970 («αυτή την τζετ-σετ αηδία», όπως την είχε χαρακτηρίσει ο Keith), ενώ αργότερα, στη δεκαετία του 1980, ντυνόταν σαν γυμναστής αεροβικής στη σκηνή, με τον νεκροζώντανο Κιθ να καπνίζει αρειμανίως πίσω του.

Ο Keith Richards δεν συμπαθεί τις σύγχρονες τάσεις, ούτε και την τεχνολογία. Το 2011, ο έτερος κιθαρίστας των Stones, ο Ron Wood, είχε αποκαλύψει ότι ο Keith εξακολουθούσε να επικοινωνεί μέσω fax. «Γι' αυτό δεν ακούω ποτέ πολλά νέα του», συνέχισε ο Ron, «από τη στιγμή που δεν έχω εδώ και δεκαετίες μηχανή του fax». Ο λογαριασμός του Keith στο Twitter (πλέον X) έχει την προμετωπίδα "Keith does not tweet, dig?" [Ο Keith δεν τουϊτάρει, εντάξει;»], οπότε προφανώς δεν θέλει να νομίζουμε ότι ασχολείται ο ίδιος με τα «προσωπικά» του social media.

Τι είδους άτομο είσαι; Mick ή Keith? Facebook Twitter
Ο Keith και ο Mick στο Candlestick Park, στο Σαν Φρανσίσκο, το 1981.

Ο Mick Jagger, αντίθετα, σε μια συνέντευξή του στην Washington Post κλήθηκε να απολογηθεί για την «εμμονή του με το Instagram». Η αλήθεια είναι ότι ποστάρει διαρκώς με έναν αβίαστα μοντέρνο τρόπο, απεικονίζοντας τον εαυτό του σε ιδανικές τοποθεσίες ανά τον πλανήτη, χρησιμοποιώντας θαυμαστικά και emoji και γενικά θυμίζει τις επιδεικτικές υπερβολές εκείνου του φίλου που όλοι έχουμε στο Facebook που θέλει να δείχνει συνέχεια ότι περνά καλύτερα από εσένα.

Αντίθετα από τον Keith και την αυτοβιογραφία του, ο Mick δεν κοιτάζει ποτέ πίσω. Είναι σαν να πιστεύει ότι ο χρόνος θα σταματούσε αν έκανε κάτι τέτοιο – και ο χρόνος ήταν πάντα με το μέρος του Mick όπως λέει και το τραγούδι των Stones [Time is On My  Side]. Μια συνέντευξη που είχε δώσει στο NME το 2021 δείχνει μια απροθυμία να θυμηθεί ακόμη και τη στιγμή που εγκατέλειψε την προσπάθεια να ανακαλέσει το παρελθόν για ένα βιβλίο απομνημονευμάτων: «Νομίζω ότι [ήταν] στη δεκαετία του '80 που το ξεκίνησα. Επέστρεψα όμως την προκαταβολή, καθώς δεν μου άρεσε η ιδέα να ξαναζήσω την ζωή μου – προτιμώ να ζω στο τώρα».

Με στοιχεία από The Financial Times

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT