Mick ή Keith: Τι είδους άτομο είσαι;

Τι είδους άτομο είσαι; Mick ή Keith? Facebook Twitter
Οι Keith Richards και Mick Jagger στην ευρωπαϊκή περιοδεία Urban Jungle Tour, 1990. Φωτ.: Claude Gassian
0

ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΠΟΥ μας πέρασε ο Mick Jagger γιόρτασε τα 80ά γενέθλιά του στο Λονδίνο με ένα πάρτι σε νυχτερινό κέντρο του Τσέλσι. Ο αιώνιος μουσικός σύντροφός του, Keith Richards –ο οποίος κλείνει τα 80 στις 18 Δεκεμβρίου– δεν παρευρέθηκε, αλλά εξέφρασε τις ευχές του μέσω Instagram: «Να περάσεις ωραία και μετά πάρε με τηλέφωνο να μου πεις πώς είναι [να κλείνεις τα ογδόντα]».

Το πιο πιθανό είναι πως αυτό το τηλεφώνημα δεν έγινε ποτέ. Το να είσαι 80 ετών δεν μοιάζει με θέμα που ο Mick θα ήθελε να συζητήσει, και οι δυο τους βρίσκονται σε απόσταση εδώ και δεκαετίες, εκτός από αυστηρά επαγγελματικούς λόγους – όπως φερ’ ειπείν πριν από μερικές μέρες, όταν έδωσαν συνέντευξη Τύπου ανακοινώνοντας την επικείμενη κυκλοφορία του Hackney Diamonds, του πρώτου τους άλμπουμ με νέο υλικό εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.

Οι ρίζες του ανταγωνισμού τους λέγεται ότι βρίσκονται αρχικά στα γυρίσματα της ταινίας Performance το 1968, όπου οι ερωτικές σκηνές του Mick με τη σύντροφο του Keith, Anita Pallenberg, παραήταν αληθοφανείς και αργότερα στην –όχι και τόσο επιτυχημένη– καριέρα του Jagger ως σόλο καλλιτέχνη κατά τη δεκαετία του 1980.

Στην αυτοβιογραφία του, που είχε τίτλο Life, ο Keith δήλωνε ότι, παρόλο που δεν ήταν πλέον φίλοι λόγω «υπερβολικής φθοράς και πολλών δακρύων», οι δύο τους παρέμεναν ωστόσο «τα πιο κοντινά αδέρφια». Αλλά ο Mick δεν έμοιαζε να είναι τόσο σίγουρος ούτε γι' αυτό. «Έχω έναν πραγματικό αδελφό», είχε σχολιάσει, «και η σχέση μας δεν μοιάζει καθόλου μ’ αυτή που έχω με τον Keith».

Τι είδους άτομο είσαι; Mick ή Keith? Facebook Twitter
Jagger και Richards κατά τη διάρκεια συναυλίας στη Φιλαδέλφεια το 1975. Φωτ.: Annie Leibovitz

Οι ρίζες του ανταγωνισμού τους λέγεται ότι βρίσκονται αρχικά στα γυρίσματα της ταινίας Performance το 1968, όπου οι ερωτικές σκηνές του Mick με τη σύντροφο του Keith, Anita Pallenberg, παραήταν αληθοφανείς και αργότερα στην –όχι και τόσο επιτυχημένη– καριέρα του Jagger ως σόλο καλλιτέχνη κατά τη δεκαετία του 1980. Τότε ο Keith είχε δηλώσει σχετικά με το πρώτο σόλο άλμπουμ του Mick, που είχε τίτλο She's The Boss: «Είναι σαν το Mein Kampf [«Ο Αγών μου»] του Χίτλερ. Πολλοί είχαν από ένα αντίτυπο, αλλά κανείς δεν το άκουσε».

Ο Keith θεωρούσε ότι ο Mick αστόχως «πίστευε ότι οι Stones γίνονταν παλιομοδίτες» – και κάπου εκεί έγκειται το ρήγμα μεταξύ των δύο. Ενώ στη δεκαετία του 1960 ήταν και οι δύο στην αιχμή της ποπ νεοτερικότητας, μόνο ο Mick προσπάθησε να παραμείνει εκεί. Εκείνος ήταν που ενσάρκωσε τη νωχελική παρακμή της δεκαετίας του 1970 («αυτή την τζετ-σετ αηδία», όπως την είχε χαρακτηρίσει ο Keith), ενώ αργότερα, στη δεκαετία του 1980, ντυνόταν σαν γυμναστής αεροβικής στη σκηνή, με τον νεκροζώντανο Κιθ να καπνίζει αρειμανίως πίσω του.

Ο Keith Richards δεν συμπαθεί τις σύγχρονες τάσεις, ούτε και την τεχνολογία. Το 2011, ο έτερος κιθαρίστας των Stones, ο Ron Wood, είχε αποκαλύψει ότι ο Keith εξακολουθούσε να επικοινωνεί μέσω fax. «Γι' αυτό δεν ακούω ποτέ πολλά νέα του», συνέχισε ο Ron, «από τη στιγμή που δεν έχω εδώ και δεκαετίες μηχανή του fax». Ο λογαριασμός του Keith στο Twitter (πλέον X) έχει την προμετωπίδα "Keith does not tweet, dig?" [Ο Keith δεν τουϊτάρει, εντάξει;»], οπότε προφανώς δεν θέλει να νομίζουμε ότι ασχολείται ο ίδιος με τα «προσωπικά» του social media.

Τι είδους άτομο είσαι; Mick ή Keith? Facebook Twitter
Ο Keith και ο Mick στο Candlestick Park, στο Σαν Φρανσίσκο, το 1981.

Ο Mick Jagger, αντίθετα, σε μια συνέντευξή του στην Washington Post κλήθηκε να απολογηθεί για την «εμμονή του με το Instagram». Η αλήθεια είναι ότι ποστάρει διαρκώς με έναν αβίαστα μοντέρνο τρόπο, απεικονίζοντας τον εαυτό του σε ιδανικές τοποθεσίες ανά τον πλανήτη, χρησιμοποιώντας θαυμαστικά και emoji και γενικά θυμίζει τις επιδεικτικές υπερβολές εκείνου του φίλου που όλοι έχουμε στο Facebook που θέλει να δείχνει συνέχεια ότι περνά καλύτερα από εσένα.

Αντίθετα από τον Keith και την αυτοβιογραφία του, ο Mick δεν κοιτάζει ποτέ πίσω. Είναι σαν να πιστεύει ότι ο χρόνος θα σταματούσε αν έκανε κάτι τέτοιο – και ο χρόνος ήταν πάντα με το μέρος του Mick όπως λέει και το τραγούδι των Stones [Time is On My  Side]. Μια συνέντευξη που είχε δώσει στο NME το 2021 δείχνει μια απροθυμία να θυμηθεί ακόμη και τη στιγμή που εγκατέλειψε την προσπάθεια να ανακαλέσει το παρελθόν για ένα βιβλίο απομνημονευμάτων: «Νομίζω ότι [ήταν] στη δεκαετία του '80 που το ξεκίνησα. Επέστρεψα όμως την προκαταβολή, καθώς δεν μου άρεσε η ιδέα να ξαναζήσω την ζωή μου – προτιμώ να ζω στο τώρα».

Με στοιχεία από The Financial Times

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

SANDWELL DISTRICT INTERVIEW

Μουσική / Οι Sandwell District φτιάχνουν τέκνο σαν να προσεύχονται

O Regis και ο Function, δύο από τους πρωτεργάτες του πρότζεκτ που εξελίχθηκε σε διεθνές underground δίκτυο, με αφορμή την εμφάνισή τους στην Αθήνα μιλούν στη LiFO για την επανένωσή τους, την τέκνο σήμερα και τον καινούργιο τους δίσκο.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
KET: «Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να υπάρχουμε τόσα χρόνια είναι ένα μικρό θαύμα»

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / KET: «Καταφέραμε να υπάρχουμε τόσα χρόνια, κι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα»

Μια μεγάλη συζήτηση για την ιστορία του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, ενός από τους βασικούς πυρήνες της πειραματικής και ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της πόλης και όχι μόνο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ