Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter
0

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Arcade Fire
support act: Owen Pallett
Αμβέρσα | 10 Ιουνίου 2014

Από τον Άρη Μπούρα

 

Είναι αρκετά μεγάλη πρόκληση να βρίσκεσαι στην Κεντρική Ευρώπη και κατά την παραμονή σου στα πέριξ να περιλαμβάνουν οι Arcade Fire, στα πλαίσια της περιοδείας τους, μια κοντινή σου πόλη για συναυλία. Στο απόγειο ίσως της καριέρας τους, με ένα "Reflektor" αρκετά καλό, που αν μη τι άλλο πυροδότησε αρκετές αντιδράσεις μες στο 2013. Θετικές, αλλά και αρνητικές, όπως συνηθίζεται άλλωστε με άλμπουμ που εκτινάσσουν τη δημοτικότητα των μουσικών τους στα ύψη. Τα εισιτήρια της συναυλίας ξεκινούσαν στα 44 περίπου ευρώ, το Antwerp's Sportpaleis αποτελούσε τον κλειστό χώρο όπου θα φιλοξενούνταν το συγκρότημα από τον Καναδά, μακριά από φεστιβάλ που συχνά περιορίζουν τα γκρουπ. Οπότε, η απόφαση ελήφθη άρδην.

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Η Αμβέρσα είναι μια πόλη στα Βόρεια της Ευρώπης (κάτι σαν τη Θεσσαλονίκη του Βελγίου, με λίγη περισσότερη φαντασία) που φημίζεται για τις βάφλες της, την κοκαΐνη -αποτελεί μια από τις βασικότερες πύλες εισόδου παράνομων ουσιών στην Ευρώπη-, τα διαμάντια, αλλά και τη σκληροπυρηνική Εβραϊκή κοινότητα που δίνει βροντερά παρών πάνω από 800 χρόνια στην πόλη. Προσπερνώντας όμως την επιφάνεια, τα κλισέ και κοιτάζοντας λίγο παραπέρα, διακρίνεις μια όμορφη πόλη όπου η σύγχρονη αρχιτεκτονική εναλλάσσεται με τα γοτθικά μοτίβα και τους νεο αναγεννησιακούς ρυθμούς του παρελθόντος. Συμμαζεμένα μικρά καφέ και εστιατόρια, πεζοδρομημένα στενάκια που σε καλούνε να τα ανακαλύψεις, πολύ - όπως συνηθίζεται άλλωστε σ' εκείνα τα μέρη - πράσινο, αλλά και μια πανέμορφη θέα παράλληλα του ποταμού Scheldt που οδηγεί απευθείας στη βόρεια θάλασσα.

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Η αρένα όπου φιλοξενούνται οι Arcade Fire (χτισμένη το 1933) αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους χώρους διεξαγωγής συναυλιών και παραστάσεων για την πόλη, η ώρα έναρξης της συναυλίας στο εισιτήριο γράφει 20:30. Οπότε, ο συμπατριώτης τους Owen Pallett εισέρχεται στη σκηνή γύρω στις 20:00, μόνος, με το γνώριμο βιολί του επ' ώμου. Η εμφάνισή του είναι στιγμές συγκλονιστική, λουπάροντας συνεχώς μελωδίες του εγχόρδου που πάλλεται αδιάκοπα. Τα φωνητικά του είναι γλυκά, ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα, τα διακριτικά ηλεκτρονικά γεμίζουν δειλά δειλά το background των εξαίρετων συνθέσεών του. Αν δεν έχεις ανακαλύψει ακόμη τη baroque pop του πλησίασε άφοβα.

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Το show, κατά την προετοιμασία της σκηνής για τους Arcade Fire, συμπληρώνονταν από το dj set του Steve Mackey, μπασίστα των Pulp (υποθέτω πως αυτός στεκότανε κάτω από τη μάσκα που φορούσε, πάνω σε μια μικρή εξέδρα η οποία είχε στηθεί στη μέση της αρένας). Οι μουσικές του επιλογές είναι εξαιρετικές, μιξάροντας από post punk και disco του παρελθόντος, μέχρι πρώιμη house και dub ακούσματα. Κάποια στιγμή θέλω να τον αγκαλιάσω, τη στιγμή που βάζει ένα από τα διαμάντια των Colourbox, αλλά είναι αρκετά μακριά.

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Οι Arcade Fire ανέβηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 21:00 αναγγέλλοντας το άνοιγμα της συναυλίας με το Normal Person, από το τελευταίο τους άλμπουμ, με τους Βέλγους να μην αποτελούνε και το πιο εκφραστικό κοινό του κόσμου (πρέπει να ξεπερνούσαν τις 10.000 - 12.000 με μια πρόχειρη εκτίμηση), αλλά ευτυχώς ακολούθησε το ασύλληπτα όμορφο Rebellion (Lies), που σε συνδυασμό με τις παροτρύνσεις του Win Butler άρχισαν να σηκώνουνε όρθιους και τους πιο συνεσταλμένους. Από κει κι έπειτα όλα κυλούσανε σε απόλυτη αρμονία, με την παραγωγή και τον ήχο του γκρουπ να βρίσκονται σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, τουλάχιστον από την πρώτη φορά που τους είδα πριν από κάποια χρόνια. Τα διπλά ντραμς και τα κρουστά γεμίζουνε το συναυλιακό χώρο δυναμικά, τα πνευστά και τα πλήκτρα ανταλλάσσουν εκατέρωθεν μελωδίες. Δε ξέρω αν η αρτιότητα οδηγεί κάποιους στην ανία, αλλά οι Arcade Fire το κοντρολάρουνε ακόμη καλά, η ζωντανή αποτύπωση της μουσικής τους στέκει εξαίσια, με το tracklist να πηγαινοέρχεται κυρίως μεταξύ του τελευταίου αλλά και του πρώτου τους άλμπουμ. Στο άκουσμα του It's Never Over (Oh Orpheus), ένα γαργαλητό αρχίζει να διαπερνά τη σπονδυλική μου στήλη, με την Régine Chassagne ως άλλη Ευρυδίκη να στέκει στη μικρή εξέδρα ανάμεσα από το πλήθος, απέναντι από τον Ορφέα, λίγο πριν την τραβήξουνε πάλι πίσω στον Άδη. Αναλογίζομαι πως είναι κρίμα να μην έχουμε τη δυνατότητα να τους δούμε ζωντανά στην Ελλάδα, τώρα που υπάρχει τόσο έντονα το ελληνικό στοιχείο στα τραγούδια τους.

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Το διάλειμμα πριν το ανκόρ, φέρνει τον κλασικό punk δυναμίτη Ça Plane Pour Moi του Plastic Bertrand να παίζει στην αρένα από μια fake μπάντα, ξεσηκώνοντας τους συμπατριώτες Βέλγους σε τρελό χορό, με τους Arcade Fire να ορμάνε ξανά στη σκηνή μ' ένα από τα πρώτα τους αριστουργήματα. Κομφετί, χρώματα, αντανακλάσεις, φώτα, χαμόγελα, βελγικές μπίρες, ναι, νιώθω ωραία (παρόλο που πρέπει να ξαναπληρώσω 40 cent για να πάω τουαλέτα).

 

Είδαμε τους Arcade Fire στην Αμβέρσα Facebook Twitter

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT
Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Οι Αθηναίοι / Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Θυμάται ακόμα τα καμιόνια με τους νεκρούς στην κατοχή. Της λείπει η καλοσύνη που είχαν οι παλιοί Αθηναίοι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της άλλαξε τη ζωή, ενώ θυμάται ακόμα την παρέα του Φλόκα. Ο Μπομπ Ντίλαν είχε δηλώσει στο «Rolling Stone» ότι αυτή και η Ουμ Καλσούμ είναι οι αγαπημένες του τραγουδίστριες. Η Νανά Μούσχουρη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO
ΦΩΤΗΣ ΒΑΛΛΑΤΟΣ
Αν γράψεις κακή κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ, θα λάβεις απειλές για τη ζωή σου: Mέσα στον ψηφιακό πόλεμο που αντιμετωπίζουν οι μουσικοκριτικοί

Μουσική / Έγραψες αρνητική κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ; Την έβαψες

Πέντε μουσικοί συντάκτες εξηγούν πώς ασκούν την κριτική τους σε μια εποχή όπου η γνώμη για μια σούπερ σταρ μπορεί να προκαλέσει διαδικτυακό εκφοβισμό, παρενόχληση ή ακόμα και αποκάλυψη προσωπικών στοιχείων.
THE LIFO TEAM
Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Σαν Σήμερα / Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Edith Piaf: «Το σπουργιτάκι» που ξεκίνησε από τους δρόμους του Παρισιού και δοξάστηκε όσο λίγοι. Αυτή είναι η ζωή της, το τέλος που της επιφύλασσε η Καθολική εκκλησία και ένα απόσπασμα από μία συνέντευξή της.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ
«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ