Στο θέατρο Βαχτάνγκοφ της Μόσχας ετοιμάζεται να ταξιδέψει στις 12, 13 και 14 Νοεμβρίου η παράσταση «Οιδίπους Τύραννος», σε σκηνοθεσία Ρίμας Τούμινας, που σηματοδοτεί και την πρώτη συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το φημισμένο ρωσικό θέατρο.
Η παράσταση που έκανε πρεμιέρα τον περασμένο Ιούλιο στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο (22/9), σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, θα επαναληφθεί στην Αγία Πετρούπολη στις 2 και 3 Δεκεμβρίου.
Ο Ρίμας Τούμινας νιώθει την αρχαία ελληνική τραγωδία σαν «μία αξεπέραστη, αθάνατη μελωδία». Επέλεξε τον «Οιδίποδα Τύραννο», διότι θεωρεί ότι είναι «η κατάλληλη στιγμή γι' αυτό το έργο». «Είναι μια ιστορία για έναν ηγέτη, έναν άνθρωπο αρκετά δυνατό, ώστε να δεχθεί την τιμωρία για τις αμαρτίες του: εξορία και φτώχεια έως το τέλος της ζωής του. Ο Οιδίποδας τιμωρεί τον εαυτό του για το έγκλημά του. Είναι σχεδόν απίθανο να βρεις ένα τέτοιο πρόσωπο στις μέρες μας. Οι ηθικές αξίες του ήρωα είναι κάτι που έχουμε ξεχάσει. Ήρθε λοιπόν η ώρα να τις θυμηθούμε. Ο Οιδίποδας είναι ένας Τιτάνας για τη δύναμη της προσωπικότητας του. Τέτοιοι Τιτάνες υπήρχαν στη γενιά των γονιών μου, όχι πολύ καιρό πριν και όχι μόνο στην αρχαιότητα! Άνθρωποι που αναγνώριζαν τα λάθη τους και θα μπορούσαν να κατηγορήσουν τους εαυτούς τους, αν πίστευαν ότι αυτό ήταν δικαιοσύνη. Οι περισσότεροι από τους σημερινούς ηγέτες δεν αναγνωρίζουν στον εαυτό τους καμία ενοχή. Τα πάντα εγκρίνονται και επιτρέπονται. 'Ήρθε η ώρα να θυμίσουμε τις έννοιες της αρετής και της τιμής, δύο αξίες που βρίσκονται σε λήθαργο... Κι αυτό επιχειρεί να κάνει η παράσταση μας» είχε δηλώσει ο πολυβραβευμένος Λιθουανός σκηνοθέτης, σε συνέντευξή του, τον περασμένο Ιούλιο.
Ο «Οιδίποδας Τύραννος» του Σοφοκλή, το εμβληματικότερο, ίσως, δράμα της αρχαίας γραμματείας, ανήκει στο Θηβαϊκό κύκλο. Σύμφωνα με τις πηγές διδάχθηκε για πρώτη φορά το 428 π.Χ., εν μέσω του Πελοποννησιακού πολέμου και του λοιμού που είχε αποδεκατίσει το λαό της Αθήνας. Στο επίκεντρο της προβληματικής του έργου τίθεται το άτομο σε σχέση με την προσωπική του ελευθερία, την εξουσία, την κοινωνία και τη θεϊκή βούληση.
Η παράσταση φέρνει κοντά Έλληνες και Ρώσους ηθοποιούς, με τους πρώτους να κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και τους δεύτερους ν' αποτελούν το Χορό. Η απόδοση των χορικών από τα αρχαία στα νέα ελληνικά είναι της Έλσας Ανδριανού, ενώ την πρωτότυπη μουσική των χορικών έχει γράψει ο Θοδωρής Αμπαζής.
σχόλια