Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival

Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival Facebook Twitter
Τη Ναταλία από την πρώτη φορά που την είδα σε μια φωτογραφία προφίλ στο Facebook ήξερα πως ήταν αυτή.
0



ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ που διαδραματίζεται με φόντο την ηλεκτρονική μουσική και τις διαταραχές ύπνου είναι με λίγα λόγια η Μελατονίνη του Νίκου Πάστρα, που χάρη στους ήχους του Γιάννη Βεσλεμέ (Felizol) κέρδισε το βραβείο πρωτότυπης μουσικής στο Φεστιβάλ Δράμας. Η μικρού μήκους ταινία γυρίστηκε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, στη μέση του δημοφιλούς Φεστιβάλ ADD. Οι δύο έφηβοι πρωταγωνιστές της συναντιούνται για πρώτη φορά, ενώ χορεύουν. Η κοπέλα φοβάται να κοιμηθεί και το αγόρι είναι ναρκοληπτικό.

Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη της Μελατονίνης, που αυτή την περίοδο ετοιμάζει τη μεγάλου μήκους εκδοχή της ταινίας του Ακρυλικό και ένα ακόμα μεγάλου μήκους πρότζεκτ με δέκα νέους ηθοποιούς, με τους οποίους δουλεύει ισότιμα το σενάριο και τους χαρακτήρες.

— Πώς είναι να γυρίζεις ταινία στη μέση ενός μουσικού φεστιβάλ;

Τρομακτικό, προκλητικό και ακραία απολαυστικό. Ειδικά σε ένα φεστιβάλ όπως το ADD, με 8.000 άτομα να χορεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο και χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα του παραδοσιακού στησίματος ενός γυρίσματος. Αυτή η έλλειψη ελέγχου είναι που στο τέλος το έκανε απολαυστικό, όταν αφεθήκαμε και αφουγκραστήκαμε την ενέργεια των χιλιάδων ιδρωμένων σωμάτων που μας περιτριγύριζαν και τις «ακολουθήσαμε». Αυτό ήταν και το ζητούμενο έτσι κι αλλιώς, να «εκμεταλλευτούμε» αυτήν τη μοναδική συνθήκη και να αποτυπώσουμε, ταυτόχρονα με την ιστορία μας, την εμπειρία της.

Δεν νομίζω ότι οι αίθουσες θα πεθάνουν τόσο εύκολα. Μέσα στα χρόνια έχουν περάσει πολλές κρίσεις, με την τηλεόραση, τα βιντεοκλάμπ, τις ψηφιακές πλατφόρμες και την εκάστοτε οικονομική κρίση, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε αυτή η σχεδόν ρομαντική ανάγκη των ανθρώπων να συνυπάρχουν σε μια αίθουσα, να κλαίνε, να γελάνε, να φοβούνται και να φιλιούνται με φόντο μια τεράστια οθόνη.

— Υπήρξε κάποιο απρόοπτο στα γυρίσματα που θα 'θελες να μοιραστείς;

Το απρόοπτο ήταν το ίδιο το γύρισμα. Το να γυρνάς γύρω-γύρω με δύο ηθοποιούς, ένα συνεργείο οχτώ ατόμων, μια κάμερα και ένα led φως, προσπαθώντας να κάνεις γύρισμα σε ένα γεμάτο κόσμο φεστιβάλ (πόσο 2019...) είναι ένα εγχείρημα σχεδόν παράλογο. Με τη βοήθεια της διοργάνωσης (ADD και 6 d.o.g.s), του υπέροχου συνεργείου και των δυο φανταστικών ηθοποιών μας τα καταφέραμε.

Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival Facebook Twitter
Φωτογραφία από τα γυρίσματα μέσα στο ADD Festival.

— Πριν γυρίσεις τη Μελατονίνη, ο ύπνος και οι διαταραχές ύπνου ήταν κάτι που σε απασχολούσε ως θέμα;

Σίγουρα. Είμαι ένας άνθρωπος που έχει κάνει αυτές τις σκέψεις και η σχέση μου με τον ύπνο δεν είναι και η καλύτερη. Σχεδόν ποτέ δεν κοιμάμαι πριν από τις πέντε το πρωί.

— Έχεις φοβίες;

Φοβάμαι τη θάλασσα, γιατί δεν ξέρω κολύμπι.

— Πώς είχες φανταστεί το ζευγάρι της ταινίας; Πόσο εύκολο ήταν το casting;

Το ζευγάρι της ταινίας το είχα φανταστεί ακριβώς όπως είναι. Η Ναταλία και ο Θοδωρής είναι τα πρόσωπα που σχεδόν ονειρεύτηκα όταν πρωτοσκέφτηκα την ιδέα. Τη Ναταλία, που τότε ήταν στο τελευταίο έτος της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών, μου την πρότεινε ένας φίλος σκηνοθέτης, που την είχε δει για τη δική του ταινία, και από την πρώτη φορά που την είδα σε μια φωτογραφία προφίλ στο Facebook ήξερα πως ήταν αυτή.

Όταν βρεθήκαμε σε ένα καφέ για να συζητήσουμε πρώτη φορά την ταινία, πετύχαμε τυχαία τον Θοδωρή (ο οποίος δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός, αλλά αποδείχτηκε εξαιρετικός) και η Ναταλία μου τον σύστησε. Αυτό ήταν. Κούμπωσε τόσο εύκολα όσο και δύσκολα. Το casting των ταινιών μου σχεδόν πάντα γίνεται από ένστικτο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι πιο σωστό, ειδικά σε μια ταινία που είναι τόσο πάνω στους ηθοποιούς και στα σώματά τους. Έφεραν τόσο πολλά πράγματα σε μια δύσκολη συνθήκη γυρίσματος με τρομερό επαγγελματισμό.

Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival Facebook Twitter
Ναταλία Swift και Θοδωρής Νάστος.

— Τι σε τραβάει πιο πολύ στα teen movies;

Σίγουρα η αποτύπωση της πιο ενδιαφέρουσας, κατά τη γνώμη μου, ηλικίας. Τότε που όλα είναι έντονα, αντιδραστικά και δραματικά, που, ενώ οι ορμόνες κάνουν πάρτι, είσαι ταυτόχρονα αθώος και σκληρός και ενώ ξέρεις αρκετά πράγματα, ταυτόχρονα είσαι περίεργος για άλλα τόσα. Μου αρέσουν όλες οι τάσεις των teen movies, από την τρυφερή σκληρότητα του Τζον Χιουζ και τη λεπτή ειρωνεία του Clueless και του Mean Girls ως τον rough ερωτισμό του Λάρι Κλαρκ και τη σχεδόν υπερρεαλιστική ματιά του Χάρμονι Κορίν.

— Με καλλιτέχνες όπως η Nalyssa Green και ο The Boy συνεργάζεστε συχνά και κάνετε «ανταλλαγές» στις δουλειές σας. Εσύ ποια κοινά σημεία εντοπίζεις ανάμεσά σας;

Το ότι ανήκουμε στην ίδια γενιά, οπότε έχουμε αρκετές κοινές αναφορές και ευαισθησίες. Το ότι είμαστε φίλοι, το ότι μας αρέσει να δουλεύουμε μαζί.

— Η περίοδος που περνάμε τώρα καλλιτεχνικά σε εμπνέει ή σε μπλοκάρει;

Η περίοδος αυτή είναι τόσο ρευστή και γεμάτη ανασφάλεια, που δεν νομίζω να υπάρχει σοβαρή απάντηση σε αυτό. Θα ήταν λάθος να πω ότι συμβαίνει ή το ένα ή το άλλο.

Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival Facebook Twitter
Ο Νίκος Πάστρας αυτή την περίοδο ετοιμάζει τη μεγάλου μήκους εκδοχή της ταινίας του «Ακρυλικό». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον των ταινιών και του σινεμά σε συνάρτηση με όσα συμβαίνουν τώρα; Ζούμε το τέλος των αιθουσών;

Δεν νομίζω ότι οι αίθουσες θα πεθάνουν τόσο εύκολα. Μέσα στα χρόνια έχουν περάσει πολλές κρίσεις, με την τηλεόραση, τα βιντεοκλάμπ, τις ψηφιακές πλατφόρμες και την εκάστοτε οικονομική κρίση, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε αυτή η σχεδόν ρομαντική ανάγκη των ανθρώπων να συνυπάρχουν σε μια αίθουσα, να κλαίνε, να γελάνε, να φοβούνται και να φιλιούνται με φόντο μια τεράστια οθόνη. Έτσι και τώρα πιστεύω πως όταν αυτό το πράγμα ξεπεραστεί ή γίνει, έστω, αρκετά ελεγχόμενο, οι αίθουσες θα ξαναγεμίσουν. Και ακόμα περισσότερο από πριν, γιατί το χρειάζονται έτσι κι αλλιώς, μια και δυσκολεύονταν και πριν από τον Covid-19.

— Μια εμπειρία σε κινηματογραφική αίθουσα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Νομίζω, όταν είδα για πρώτη φορά το Mulholland Drive. Ήταν μια ταινία που την περίμενα με τόση ανυπομονησία και όταν επιτέλους πήγα να τη δω, με πήρε ο ύπνος ‒ τελικά δεν την είδα.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ