Όρσον Γουέλς: Οι «δεύτερες» εμφανίσεις μιας ιδιοφυΐας Facebook Twitter
Το παράδοξο είναι πως ο ίδιος ο Γουέλς προς το τέλος της ζωής του μιλούσε με μεγάλη νοσταλγία και θλίψη για την κατάρρευση του παλιού Χόλιγουντ. Φωτ.: NBCU Photo Bank/NBCUniversal via Getty Images/Ideal Image

Όρσον Γουέλς: Οι «δεύτερες» εμφανίσεις μιας ιδιοφυΐας

0

Όλοι όσοι γράψαμε δυο λέξεις για τον θάνατο του Μαραντόνα, ποδοσφαιρόφιλοι, κινηματογραφόφιλοι και άλλοι εμμονικοί, εστιάσαμε περισσότερο απ' όλα στην τρωτότητά του: ένας αστέρας που έφτασε στην κορυφή και κατρακύλησε μεγαλόπρεπα (με την απολύτως κυριολεκτική έννοια της λέξης), υποκύπτοντας σε όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Αδύνατον να μη θυμηθείς τον Όρσον Γουέλς, που συνήθιζε να λέει: «Ξεκίνησα από την κορυφή και δούλεψα σκληρά για να φτάσω στον πάτο». Η διαφορά με τον Μαραντόνα είναι πως η πτώση του Γουέλς μπορούσε να «χρεωθεί» μονάχα στην ιδιοφυΐα του.

Πριν από κάποια χρόνια, το 2014, η μικρότερη κόρη του Όρσον Γουέλς αποφάσισε να βγάλει σε δημοπρασία κάποια από τα προσωπικά του αντικείμενα. Ανάμεσά τους και μία κάμερα, σενάρια και φωτογραφίες από τα γυρίσματα του «Πολίτη Κέιν» αλλά και το αυθεντικό σενάριο του «Treasure Island» που ο Γουέλς υποχρεώθηκε να γυρίσει οκτώ χρόνια μετά, για λόγους που θα εξηγήσουμε παρακάτω. Η Μπέατρις Γουέλς ανακάλυψε τους συγκεκριμένους θησαυρούς σε ξεχασμένα κιβώτια και θεώρησε πως ο πατέρας της θα προτιμούσε να βρεθούν στα χέρια κάποιων σινεφίλ παρά σε μουσείο. «Είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε. Ο πατέρας μου δεν πίστευε στην εκπαίδευση ούτε στις ακαδημαϊκές περγαμηνές».

Όπως έλεγε ο Ζαν Κοκτό: «Ο Όρσον Γουέλς είναι ένα είδος γίγαντα με παιδικό πρόσωπο, ένα δέντρο γεμάτο πουλιά και σκιά, ένα σκυλί που 'χει σπάσει την αλυσίδα του και ξαπλώνει σε ανθισμένο λιβάδι, ένας δραστήριος αργόσχολος, ένας σοφός τρελός, ένα νησί περιτριγυρισμένο από ανθρώπους, ένας μαθητής που κοιμάται στην τάξη, ένα στρατηγικό μυαλό που, όταν θέλει να τον αφήσουν ήσυχο, παριστάνει τον μεθυσμένο...».

Ο ίδιος δεν το έκρυψε ποτέ, έλεγε μάλιστα πως βρίσκει δουλειά επειδή «ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί παραγωγοί εκεί έξω που έχουν στα χέρια τους μια κακή ταινία και θέλουν να της προσδώσουν μια αίσθηση φινέτσας». 

Ο ίδιος, πάντως, βίωσε σκληρά την «αυτοεξορία» του από το Χόλιγουντ: οι εμπορικές αποτυχίες αλλά και η κοντόφθαλμη «βολή» μιας βιομηχανίας που δεν τον αναγνώρισε ποτέ ως καλλιτέχνη τον οδήγησαν στην Ευρώπη, όπου μπορούσε να απολαύσει μια δημιουργική ελευθερία εις βάρος των προϋπολογισμών του. Οι καλύτερες ταινίες εκείνης της περιόδου γυρίστηκαν πραγματικά με ψίχουλα. Ανάμεσά τους σαιξπηρικές μεταφορές του «Μακμπέθ» και του «Οθέλου» που έμειναν στην ιστορία (δίχως να ξεχνάμε το υπέροχο «Φάλσταφ» ‒ κοινές οι σαιξπηρικές ρίζες), καθώς και μια σπουδαία μεταφορά της «Δίκης» του Φραντς Κάφκα.

Όλες τους ταινίες που γυρίστηκαν Σαββατοκύριακα, σε «δανεικά» σκηνικά και με ηθοποιούς που δέχονταν να εμφανιστούν μπροστά στην κάμερα άνευ αμοιβής (ανάμεσά τους και μια αφοσιωμένη Ζαν Μορό). Παράλληλα, Ευρωπαίοι δημιουργοί κύρους όπως ο Πιερ-Πάολο Παζολίνι και ο Κλοντ Σαμπρόλ, δηλαδή άνθρωποι που υπήρξαν θαυμαστές του, είχαν επιτέλους την ευκαιρία να προσλάβουν τον μεγάλο ηθοποιό στις ταινίες τους, ο πρώτος στη σπονδυλωτή ταινία «Ro.Go.Pa.G» του 1963, που συνυπέγραψε με τους Ζαν-Λικ Γκοντάρ, Ρομπέρτο Ροσελίνι και Ούγκο Γκρεγκορέτι, και ο δεύτερος στο «Δεκαήμερο της ακολασίας» του 1971. Έκανε όμως κι άλλες.

Όρσον Γουέλς: Οι «δεύτερες» εμφανίσεις μιας ιδιοφυΐας Facebook Twitter
O Όρσον Γουέλς στο ρόλο του Μάκβεθ.

Σκαλίζοντας το Διαδίκτυο, ανακάλυψα πως δεν υπήρχε ούτε ένα αφιέρωμα στις «δεύτερες», τις κακόφημες εκείνες παραγωγές που είχαν ως μοναδικό ατού την παρουσία του Γουέλς στο καστ. Μεγάλη έκπληξη, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως δούλεψε και σε φιλμ της σειράς, χρησιμοποιώντας τις αμοιβές για να χρηματοδοτήσει τις ταινίες του. Ήταν υποχρεωμένος να το κάνει: έπρεπε να «κρατήσει» το όνομά του στην αγορά και παράλληλα να κερδίσει την εύνοια πιθανών χρηματοδοτών. Και αυτό ξεκίνησε πολύ νωρίς, δηλαδή από την περίοδο της «λήξης» του συμβολαίου του με την RKO.

Ενδιαμέσως, βεβαίως, αναλάμβανε ρόλους και σε πολυδάπανες χολιγουντιανές παραγωγές σαν το «VIPs» και το «Voyage of the damned» ‒ ακόμα και στο «Muppet Movie» του 1979. Το τηλέφωνο όμως δεν χτυπούσε συχνά από την άλλη μεριά του Ατλαντικού για τον Ευρωπαίο πλέον σκηνοθέτη και κάπως έτσι κόσμησε με την παρουσία του (πολλές φορές μονάχα με τη χαρακτηριστική φωνή του) μια σειρά ταινιών, συχνά ξαναγράφοντας τις ατάκες του και «συμβουλεύοντας» τον εκάστοτε σκηνοθέτη – μέχρι που στο τέλος παραιτήθηκε και από αυτό.

Ο ίδιος δεν το έκρυψε ποτέ, έλεγε μάλιστα πως βρίσκει δουλειά επειδή «ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί παραγωγοί εκεί έξω που έχουν στα χέρια τους μια κακή ταινία και θέλουν να της προσδώσουν μια αίσθηση φινέτσας». Το παράδοξο είναι πως ο ίδιος ο Γουέλς προς το τέλος της ζωής του μιλούσε με μεγάλη νοσταλγία και θλίψη για την κατάρρευση του παλιού Χόλιγουντ (του ίδιου συστήματος που τον οδήγησε στην αυτοεξορία), καθώς οι ιδρυτές του, παρά την εκδικητική τους αλαζονεία, αγάπησαν το σινεμά όπως καμιά πολυεθνική δεν θα μπορούσε.

Αυτό το αφιέρωμα δεν έχει σκοπό να στήσει κάποιο εξυπνακίστικο παιχνίδι με τις «δεύτερες» ταινίες στις οποίες συμμετείχε, για όλους τους λόγους που εξήγησα παραπάνω ‒ περισσότερο θέλει να αποτελέσει μία ακόμα υποσημείωση στο γιγαντιαίο πορτρέτο ενός οραματιστή, γεννημένου δυστυχώς πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του.

«Malpertuis» (1971)

Όρσον Γουέλς: Οι «δεύτερες» εμφανίσεις μιας ιδιοφυΐας Facebook Twitter
O Γουέλς ενσαρκώνει τον μυστικιστή Κασάβιους, έτοιμο να μοιράσει την αμύθητη περιουσία του στους ανυπόμονους κληρονόμους.

Μία από τις πιο παράξενες και αταξινόμητες ταινίες που προέκυψαν μέσα από το ευρωπαϊκό exploitation κύκλωμα των '70s, το φιλμ αυτό του Χάρι Κιουμέλ ξεκινά από το ομώνυμο βιβλίο του Ζαν Φερί, με τον Γουέλς να ενσαρκώνει τον μυστικιστή Κασάβιους, έτοιμο να μοιράσει την αμύθητη περιουσία του στους ανυπόμονους κληρονόμους, καθώς οι τελευταίοι βρίσκονται αναπάντεχα στη μυστηριώδη έπαυλη του πρώτου. Ο Κασάβιους όμως έχει έναν όρο: αυτός που θα αποδεχτεί την κληρονομιά είναι υποχρεωμένος να μην εγκαταλείψει ποτέ το σπίτι. Παράλληλα, όσοι προσπαθούν να δραπετεύσουν, δολοφονούνται.

Κι αν η πλοκή σάς ακούγεται ελαφρώς παράλογη, η ταινία ξεχειλώνει θεαματικά τα όρια ανάμεσα στη λογική και τον σουρεαλισμό, με μια σκηνοθετική γραφή που μοιάζει να μην υπακούει σε κανέναν παραδοσιακό κανόνα.

Φιλμ που μπορεί να σε σαγηνεύσει αλλά και να σε εξοργίσει, έμοιαζε να μην ανήκει πουθενά: οι φίλοι των b-movies, που περίμεναν κάτι από τα συνηθισμένα, έξυναν το κεφάλι τους, ενώ οι θεατές των Καννών (όπου η ταινία έκανε την πρεμιέρα της) προσπαθούσαν να καταλάβουν τι γυρεύει ένα «ευτελές» φιλμ στο μεγαλύτερο φεστιβάλ του κόσμου. Σήμερα το φιλμ γνωρίζει μια δεύτερη καριέρα, με αδιάκοπες επανεκδόσεις σε DVD και Blu-ray και μεταμεσονύχτιες προβολές ανά τον κόσμο.

«Treasure Island» (1972)

Όρσον Γουέλς: Οι «δεύτερες» εμφανίσεις μιας ιδιοφυΐας Facebook Twitter
Αξιοσημείωτο είναι πως η ταινία επρόκειτο να γυριστεί στην Ελλάδα, ο Γουέλς όμως αντιστάθηκε: «Δεν θα μπορούσα ποτέ να επιτρέψω κάτι τέτοιο, τη στιγμή που πολλοί καλλιτέχνες φίλοι μου βρίσκονται στη φυλακή από το δικτατορικό καθεστώς». Φωτ.: Getty Images/Ideal Image

Προσπαθώντας να συγκεντρώσει κεφάλαια για τον «Φάλσταφ», ο Γουέλς έχει μια ιδέα: προσαρμόζει σεναριακά το «Νησί των Θησαυρών» του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, μια αγαπημένη ιστορία «πειρατών και θαμμένου χρυσού», από αυτές δηλαδή που, τουλάχιστον εκείνη την εποχή, φέρνουν τον κόσμο στις αίθουσες. Είναι σχεδόν βέβαιος πως η ταινία που θέλει απεγνωσμένα να σκηνοθετήσει δεν θα έχει εμπορική επιτυχία, οπότε κάνει την εξής πρόταση στον παραγωγό Εμιλιάνο Πέντρα: «Δώστε μου τα –λίγα– λεφτά που απαιτούνται για τον "Φάλσταφ" και αναλαμβάνω να σκηνοθετήσω και να πρωταγωνιστήσω σε κάτι που θα έχει εγγυημένο κέρδος».

Ο παραγωγός συμφώνησε, οι δύο παραγωγές θα μπορούσαν να γυριστούν λίγο-πολύ στα ίδια σκηνικά, ενώ σκηνοθέτης τελικά ορίστηκε ο Τζέζους Φράνκο, γνωστός στους φίλους των cult movies από το θρυλικό «Vampyros Lesbos». Η παραγωγή ξεκινά, αλλά η ταινία δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Οκτώ χρόνια μετά όμως, και καθώς ο Γουέλς παρέμενε δεσμευμένος βάσει συμβολαίου, ο παραγωγός Χάρι Άλαν Τάουερς ξανάβαλε μπρος το πρότζεκτ.

Αξιοσημείωτο είναι πως η ταινία επρόκειτο να γυριστεί στην Ελλάδα, ο Γουέλς όμως αντιστάθηκε: «Δεν θα μπορούσα ποτέ να επιτρέψω κάτι τέτοιο, τη στιγμή που πολλοί καλλιτέχνες φίλοι μου βρίσκονται στη φυλακή από το δικτατορικό καθεστώς. Άλλωστε, η Ισπανία είναι η πατρίδα μου τώρα».

«Necromancy» (1973)

Όρσον Γουέλς: Οι «δεύτερες» εμφανίσεις μιας ιδιοφυΐας Facebook Twitter
Γυρισμένο στην Καλιφόρνια, με ελάχιστα χρήματα, γνώρισε κι αυτό μια δεύτερη καριέρα στην αγορά του βίντεο, καθώς η κινηματογραφική διανομή του έμεινε στα μισά μετά από νομικά προβλήματα που προέκυψαν λίγο μετά την ολοκλήρωσή του. Φωτ.: Getty Images/Ideal Image

Στο σουξέ του «Μωρού της Ρόζμαρι» στήριξε την εμπορική του δυναμική τούτο εδώ το θριλεράκι, με τον Γουέλς να στήνει μια μεφιστοφελική φιγούρα ως διευθυντής μιας διαφημιστικής εταιρείας στην οποία καλείται να εργαστεί ο σύζυγος της δύσμοιρης ηρωίδας του. Γυρισμένο στην Καλιφόρνια, με ελάχιστα χρήματα, γνώρισε κι αυτό μια δεύτερη καριέρα στην αγορά του βίντεο, καθώς η κινηματογραφική διανομή του έμεινε στα μισά μετά από νομικά προβλήματα που προέκυψαν λίγο μετά την ολοκλήρωσή του.

Στην αυτοβιογραφία του «The amazing colossal worlds of Mr. B.I.G.», ο σκηνοθέτης της ταινίας Μπερτ Γκόρντον φοβήθηκε τα χειρότερα όταν η γραμματέας του Γουέλς τον ενημέρωσε πως δεν υπήρχε περίπτωση να βρίσκεται στο σετ πριν από τις 10:00 ή μετά τις 16:00, ωράρια διόλου συνηθισμένα για μια ταινία τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού, της οποίας το συνεργείο πρέπει να δουλεύει –το λιγότερο– δωδεκάωρα για να ολοκληρωθεί η ταινία εντός προγράμματος.

Σε μια στιγμή έμπνευσης (κάτι που δυστυχώς δεν φαίνεται να συνέβαινε συχνά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων), ο σκηνοθέτης προσέλαβε έναν φημισμένο σεφ, ο οποίος βρισκόταν διαρκώς στο σετ, φτιάχνοντας τα αγαπημένα φαγητά του πρωταγωνιστή του. Ο Γουέλς ερχόταν στην ώρα του και ήταν από τους τελευταίους που έφευγαν.

«Butterfly» (1982)

Όρσον Γουέλς: Οι «δεύτερες» εμφανίσεις μιας ιδιοφυΐας Facebook Twitter
Όρσον Γουέλς και Πία Ζαντόρα στην «Πεταλουδίτσα».

Κανείς δεν θυμάται σήμερα την Πία Ζαντόρα, όμως το 1982 όλοι ήξεραν την «Πεταλουδίτσα». Αυτός ήταν ο ελληνικός τίτλος του «Butterfly», που γυρίστηκε με χρήματα του Ισραηλινού παραγωγού Μεσουλάμ Ρικλίς. Σύζυγος της Ζαντόρα, ο Ρικλίς ήταν βέβαιος πως τούτο το γαργαλιστικό αστυνομικό δράμα με μικρές δόσεις σεξ και ολίγη από αιμομιξία(!) θα την έκανε σταρ και το τελικό αποτέλεσμα είναι μία από τις πιο camp ταινίες της δεκαετίας του '80, που μάλιστα συγκέντρωσε και 10 υποψηφιότητες για Χρυσό Βατόμουρο. Κι όμως, η Ζαντόρα βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της – και φυσικά όλοι ήξεραν πως η βράβευση ήταν «πληρωμένη».

Ο Όρσον Γουέλς ενσαρκώνει έναν δικαστή, ρόλος για τον οποίο βρέθηκε διπλά υποψήφιος κι αυτός, και για Σφαίρα και για... Βατόμουρο. Cult movie και αυτό σήμερα, διαθέτει όντως μια παράξενη γοητεία: το περιεχόμενο είναι ευτελές στα όρια της υστερίας, όμως είναι γυρισμένο με φροντίδα και διαθέτει ένα ωραιότατο score από τον Ένιο Μορικόνε.

«Transformers – The Movie» (1986) 

 

Ακούστε τον Όρσον Γουέλς να υποδύεται τον Unicron

Πολύ πριν από τις θορυβώδεις και πετυχημένες (εμπορικά τουλάχιστον) περιπέτειες του Μάικλ Μπέι, η σειρά παιχνιδιών της Hasbro ήταν σε κάθε σπίτι κι έτσι από τα παιχνίδια αυτά προέκυψε μια τηλεοπτική σειρά, καθώς και μια πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων το έτος 1986. Συμπαραγωγή Αμερικής και Ιαπωνίας ‒όπου ο Γουέλς είχε χαρίσει ήδη τη φωνή του σε κάποια manga–, η ταινία δυστυχώς έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η τελευταία του δουλειά. Η υγεία του ήταν στο ναδίρ της – τόσο μάλιστα, που οι παραγωγοί του animation μεγάλου μήκους «Transformers – Τhe movie» επέλεξαν να «ενισχύσουν» ψηφιακά τη φωνή του ούτως ώστε να ακούγεται πιο... «γουελσ-ική».

Επιστρέφοντας από το στούντιο, ο Γουέλς είπε στη βιογράφο του Μπάρμπαρα Λίμινγκ: «Ξέρεις τι έκανα σήμερα το πρωί; Έπαιξα τη φωνή ενός... παιχνιδιού. Παίζω έναν πλανήτη. Απειλώ κάποιον που τώρα δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά του. Και μετά καταστρέφομαι. Το σχέδιό μου ενάντια στον τάδε που δεν μπορώ να θυμηθώ αποτυγχάνει κι εγώ γίνομαι κομμάτια». Πέθανε από καρδιακή προσβολή πέντε ημέρες μετά.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Mank: Το νέο αριστούργημα του Ντέιβιντ Φίντσερ

Πρώτη προβολή / Mank: Το νέο αριστούργημα του Ντέιβιντ Φίντσερ

Αν ο Όρσον Γουέλς ήταν ο ιδιοφυής δημιουργός του «Πολίτη Κέιν», ταυτόχρονα ευειδής και πανκ, ο Μανκ, κατά κόσμον Χέρμαν Μάνκιεβιτς, ήταν ο αυθεντικός, αθόρυβος πυλώνας πίσω από το αριστούργημα του 1941 που εμπνέει ένα υπέροχο, πολύ κινηματογραφικό πορτρέτο διά χειρός Ντέιβιντ Φίντσερ (διαθέσιμο από σήμερα στο Netflix).
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ιστορική, σοφή -αν και κάπως μισογύνικη- συνέντευξη του Orson Welles από το μακρινό 1967

Σαν Σήμερα / Μια ιστορική, σοφή -αν και κάπως μισογύνικη- συνέντευξη του Orson Welles από το μακρινό 1967

Ο κορυφαίος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός πεθαίνει σαν σήμερα, το 1985. Αυτή είναι μία συνέντευξη ζωής για την Τέχνη, την πολιτική, τα πάθη και τις γυναίκες
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
O γύρος του σινεμά σε 1000 λέξεις: Πώς να πιάσουμε τον παγκόσμιο κλασικό κινηματογράφο από την αρχή

Οθόνες / O γύρος του σινεμά σε 1000 λέξεις: Πώς να πιάσουμε τον παγκόσμιο κλασικό κινηματογράφο από την αρχή

Ας κάνουμε μια παρένθεση στο binge watching και στο κυνήγι της επόμενης εθιστικής τηλεοπτικής σειράς. Το σινεμά του 20ού αιώνα δεν είναι σχολική αγγαρεία και οι ταινίες αναφοράς δεν είναι μόνο μέτρο σύγκρισης για οποιοδήποτε είδος αφήγησης ακολούθησε, αλλά αποζημιώνουν βαθύτερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Oscar Stories: Οσκαρικό σκάνδαλο, χωρίς ελαφρυντικά

Pulp Fiction / Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Οσκαρικό σκάνδαλο, χωρίς ελαφρυντικά

Οι οσκαρικές φιλοδοξίες του Netflix για το Emilia Pérez έπεσαν στο κενό, καθώς η πρώτη τρανς υποψήφια στην ιστορία του θεσμού κατηγορείται για πολιτική ανορθογραφία και εξοστρακίζεται.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Πώς μια ιστορική πρωτιά μετατράπηκε σε ιστορικό εφιάλτη

Οθόνες / Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Πώς μια ιστορική πρωτιά μετατράπηκε σε ιστορικό εφιάλτη

Το να είσαι τρανς είναι ζήτημα προσωπικής ταυτότητας, όχι πολιτικών πεποιθήσεων. Και το να προϋποθέτουμε ότι τα τρανς άτομα είναι μονολιθικά στις απόψεις τους ή ανίκανα να έχουν συντηρητικές ή αντιδραστικές απόψεις, είναι απλά παράλογο.
THE LIFO TEAM
Μαύροι Πίνακες: Σίριαλ κίλερ κουλτουριάρης, αστυνομικοί ευφυέστατοι

Νέα στήλη/ Κριτική τηλεόρασης / Μαύροι Πίνακες: Σίριαλ κίλερ κουλτουριάρης, αστυνομικοί ευφυέστατοι

Κριτική της Πόπης Διαμαντάκου για το αστυνομικό θρίλερ του Star, για μια ελληνική παραγωγή που προσπαθεί να ανεβάσει τον πήχη και να συγκριθεί με ξένες παρόμοιες.
ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ
«Θολός βυθός», μια ταινία για τις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης

Οθόνες / Οι παιδουπόλεις της Φρειδερίκης γίνονται ταινία

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ατζακά, η νέα ταινία της Ελένης Αλεξανδράκη «Θολός Βυθός» είναι μια βουτιά στις ζωές των παιδιών που έγιναν έρμαια της προπαγάνδας και πιόνια σε έναν πόλεμο που δεν καταλάβαιναν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Στη Νέα Υόρκη με τον Γκόντφρεϊ Ρέτζιο

Εικαστικά / Το θρυλικό «Koyaanisqatsi» αναβιώνει στη Νέα Υόρκη μέσω της τεχνητής νοημοσύνης

Το ψηφιακό έργο του Τζον Φιτζέραλντ «The Vivid Unknown», μια από τις φετινές συμμετοχές του Ιδρύματος Ωνάση στο φεστιβάλ «Under the Radar», συνομιλεί εκ νέου με την εμβληματική ταινία του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο.
ΒΑΡΒΑΡΑ ΔΟΥΚΑ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ξεχωριστές οικιακές προβολές, από το διαχρονικό μυστήριο του «Ονόματος του Ρόδου» ως τον ξεσηκωτικό χορό του «Αnother Round» κι από τις weird κωμικές αναζητήσεις του «Chevalier» ως το τρυφερό ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Σπανό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Μουσική / 67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Η Beyoncé έδειξε να εκπλήσσεται όταν άκουσε το όνομά της από τα χείλη τής πάλαι ποτέ country artist και νυν βασίλισσας της pop, Τέιλορ Σουίφτ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έμειναν έκπληκτοι από μια γυμνή εμφάνιση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Leon of Athens

Μυθολογίες / Ένα Dogville με Vanilla sky: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Leon of Athens

Εκτός από το «Dogville» του Τρίερ, ο τραγουδοποιός θυμάται πού, πότε και με ποιους έχει δει τις αγαπημένες του ταινίες. Θυμάται επίσης ότι, αν και στην αρχή βαρέθηκε τη «Συνεκδοχή» του Κάουφμαν, εκ των υστέρων συνειδητοποίησε πως η ταινία μιλάει για τους αξεδιάλυτους εφιάλτες μας.
Inland Empire, Κάψε το μετάξι

Pulp Fiction / Inland Empire: Μυστηριώδες και σκοτεινό, όσο αξίζει σε έναν Λιντς

Μία ακόμη παραβολή για τον απόηχο του Χόλιγουντ -πιο υποκειμενική και σουρεαλιστική από εκείνη του Mulholland Drive-, το γλυκόπικρο κλείσιμο του ματιού ενός δημιουργού που τα έκανε όλα μόνος του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Μυθολογίες / «Ήτανε πέναλτι, κύριε Πάνο;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Από μια εισπρακτική αποτυχία και απαγορευμένη ταινία του 1932, μέχρι την ωμή βία της Pieta (που δεν ξέρει γιατί την έχει δει επανειλημμένα) και την cult σουρεαλιστική ματιά του Τσιώλη, η σκηνοθέτρια μας χαρίζει μια σπάνια σινεφίλ λίστα που συνδυάζει θράσος και ανθρωπισμό.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε το δρόμο για τα Όσκαρ 

Daily / Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε τον δρόμο για τα Όσκαρ

Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους είναι αυτή η εκπληκτική ταινία που εκθέτει με αποκαλυπτικό τρόπο τη μεταχείριση της αφρόκρεμας της τζαζ μουσικής ως «βιτρίνας» για την καθαίρεση και τη δολοφονία του ηγέτη της ανεξαρτησίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ