Μπαρτ Ρέινολντς: «Για τα λεφτά, για τη δόξα, για την πλάκα. Κυρίως όμως για τα λεφτά»

Μπαρτ Ρέινολντς: «Για τα λεφτά, για τη δόξα, για την πλάκα. Κυρίως όμως για τα λεφτά» Facebook Twitter
Η συγκεκριμένη φωτογράφηση στο Cosmopolitan το 1972, λογοκρίθηκε αγρίως (και «κατέβηκε» με το ζόρι) από τις πλατφόρμες των social media... Πολύ θα διασκέδαζε ο ίδιος μ' αυτή την κωμικοτραγική μεταθανάτια εξέλιξη, υποθέτει κανείς.
1

Ως σταρ και ως προσωπικότητα, ο Μπαρτ Ρέινολντς που πέθανε από ανακοπή καρδιάς στα 82 του ήταν -με το μουστάκι, το περουκίνι, το πονηρό μειδίαμα και το ευφρόσυνο γέλιο- αυτό που λένε «μεγαλύτερος από τη ζωή». Και σίγουρα μεγαλύτερος (και πιο αναγνωρίσιμος) από τις περισσότερες ταινίες του.

Μάστορας στις ατάκες και τον αυτοσαρκασμό, ερωτηθείς κάποτε γιατί μια εποχή γύριζε τη μία πατάτα μετά την άλλη, είχε απαντήσει: «Για τα λεφτά, για τη δόξα, για την πλάκα. Κυρίως όμως για τα λεφτά». Έβγαζε όντως λεφτά με το τσουβάλι στις χρυσές μέρες της τεράστιας δημοτικότητάς του, αλλά κι αυτά τα σπαταλούσε, όπως το ταλέντο που είχε αποδείξει ότι διέθετε όταν έκανε τον κόπο, σα να μην υπήρχε αύριο.

«Έχω σπαταλήσει τόσα πολλά λεφτά επειδή απλά δεν τα πρόσεχα», είχε πει σε συνέντευξη. «Ποτέ δεν υπήρξα έξυπνος με το χρήμα. Υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί που είναι μανούλες στη διαχείριση χρημάτων. Κατά κανόνα όμως, δεν είναι καλοί ηθοποιοί...».

Είχε χρεοκοπήσει μπόλικες φόρες, με πιο πρόσφατη αυτή πριν από τρία χρόνια όταν είχε βγάλει στο σφυρί ακόμα και τα πιο πολύτιμα (με τη συναισθηματική έννοια) προσωπικά του αντικείμενα, όπως τη Χρυσή Σφαίρα που είχε κερδίσει το 1996 για τον ρόλο του Τζακ Χόρνερ -του πορνοσκηνοθέτη με τα μεγάλα όνειρα- στο Boogie Nights αλλά και το χρυσό ρολόι που του είχε χαρίσει η Σάλι Φιλντ, «ο έρωτας της ζωής μου», όπως είχε εκμυστηρευτεί στην τελευταία μεγάλη συνέντευξή του στο περιοδικό Vanity Fair στο τεύχος Νοεμβρίου του 2015:

«Μου λείπει τρομερά ακόμα και τώρα. Δεν έχω ιδέα γιατί ήμουν τόσο ηλίθιος. Έτσι είναι οι άντρες όμως, ξέρεις. Βρίσκεις το ιδανικό άτομο και ακολούθως κάνεις ό,τι μπορείς για να γίνουν όλα μαντάρα. Και ο καλύτερος τρόπος για να τα κάνεις όλα μαντάρα είναι να μη σου φτάνει όλη η καλοπέραση του κόσμου».


«Έχω σπαταλήσει τόσα πολλά λεφτά επειδή απλά δεν τα πρόσεχα», είχε πει στην ίδια συνέντευξη. «Ποτέ δεν υπήρξα έξυπνος με το χρήμα. Υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί που είναι μανούλες στη διαχείριση χρημάτων. Κατά κανόνα όμως, δεν είναι καλοί ηθοποιοί...».

Μπαρτ Ρέινολντς: «Για τα λεφτά, για τη δόξα, για την πλάκα. Κυρίως όμως για τα λεφτά» Facebook Twitter
Η Σάλι Φιλντ ήταν ο έρωτας της ζωής του. Φωτο: Moviestore/REX/Shutterstock

Σίγουρα αυτοί που αναφέρεται δεν ζούσαν σαν ημιπαράφρονες Κροίσοι, όπως ο ίδιος μέχρι και τα τελευταία του: επαύλεις στη Φλόριντα, στην Τζόρτζια, στο Μαλιμπού και στο Μπέβερλι Χιλς (μία εκ των οποίων έφερε το σεμνό όνομα «Βαλχάλα»), ιδιωτικά τζετ, άπειρα σπορ αυτοκίνητα, πανάκριβα και άχρηστα αξεσουάρ καθώς και 150 άλογα αλλά και περούκες αξίας $100.000 με την υπογραφή του Edward Katz, του «Αρμάνι των περουκών».

Ο πάλαι πότε νο. 1 σταρ του πλανήτη (στα τέλη της δεκαετίας του '70), παρά την επιστροφή του στο προσκήνιο στα μέσα των '90s, ήταν για χρόνια η προσωποποίηση της γκλάμορους παρακμής, ένα μεσήλικο καρτούν τεστοστερόνης, βαρβατίλας και παιγνιώδους ανδρισμού παλαιάς κοπής (ακόμα και στην ακμή του άλλωστε έκανε κάποιον σαν τον Κλιντ Ίστγουντ να μοιάζει ντροπαλός και σοφιστικέ συγκριτικά). Τον διέσωζε όμως πάντα το χιούμορ, το ζαμνφού μειδίαμα και ο αυτοσαρκασμός του.

Γράφει για τον ηθοποιό στο σχετικό λήμμα που περιέχεται στο μνημειώδες και ογκώδες «New Biographical Dictionary of Film» (Βίβλος, καταφύγιο αϋπνίας και ανυπέρβλητο εμπόδιο για να μην κλείσει με πάταγο η ανοιχτή μπαλκονόπορτα όταν φυσάει πολύ δυνατά), ο μεγάλος κριτικός του σινεμά, David Thomson:

Μπαρτ Ρέινολντς: «Για τα λεφτά, για τη δόξα, για την πλάκα. Κυρίως όμως για τα λεφτά» Facebook Twitter
Μάστορας στις ατάκες και τον αυτοσαρκασμό, ερωτηθείς κάποτε γιατί μια εποχή γύριζε τη μία πατάτα μετά την άλλη, είχε απαντήσει: «Για τα λεφτά, για τη δόξα, για την πλάκα. Κυρίως όμως για τα λεφτά». Φωτο: JIMMY ELLIS/THE TENNESEAN

«Στις χρονιές μεταξύ 1973 και 1980, ο Μπαρτ Ρέινολντς βρισκόταν πάντα ανάμεσα στις δέκα κορυφαίες ατραξιόν του Χόλιγουντ. Το 1978 είχε ανακηρυχτεί ως ο πιο δημοφιλής ηθοποιός στην Αμερική. Κι όμως ανησυχούσε: επιθυμούσε περισσότερο σεβασμό και καλύτερο υλικό. Ήθελε να είναι σαν τον Κάρι Γκραντ.

Οι ταινίες του ούτε κατά προσέγγιση δεν μπορούσαν να συγκριθούν μ' αυτές του Κάρι Γκραντ και επίσης ο Μπαρτ χωρίς το μουστάκι (αλλά πάντα με το περουκίνι) έδειχνε δυσοίωνος και ύποπτος. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της αέναης συνέντευξης που έμοιαζε να παραχωρεί στις ατέλειωτες εμφανίσεις στα μέσα (και είναι σπουδαίος, ασυγκράτητος αφηγητής), έδειξε ότι ήταν πολύ πιο ξύπνιος και αστείος απ' όσο θα περίμενε κανείς με αποκλειστικό κριτήριο τις ταινίες του. Ήταν ένα ενδιαφέρον και συναρπαστικό δίλημμα.

Οι άνθρωποι όμως που ανησυχούν για τον σεβασμό των άλλων, σπανίως τον κερδίζουν. Αυτοί που τον κατέχουν, δεν τον προσέχουν καν... Ο Ρέινολντς ήταν ανήμπορος να βρει το σθένος να υπάρχει και να λειτουργεί χωρίς τον σεξουαλικό θαυμασμό τον οποίο περιφρονούσε... Η ερωτική του ζωή τραγουδιόταν στις στήλες κουτσομπολιού ενώ πόζαρε και γυμνός στο Cosmopolitan – με γλυκό και σεμνότυφο ύφος. Τώρα λέει ότι ήταν λάθος, αλλά το λέει τόσο συχνά που δεν μας βοηθά να το ξεχάσουμε...».

Μπαρτ Ρέινολντς: «Για τα λεφτά, για τη δόξα, για την πλάκα. Κυρίως όμως για τα λεφτά» Facebook Twitter
Πρωταγωνίστησε στο «Deliverance» (Όταν ξέσπασε η βία) του Τζον Μπούρμαν.


Τι λέει άραγε για τους περίεργους (και ανώμαλα αιδήμονες) καιρούς μας το γεγονός ότι η συγκεκριμένη φωτογράφιση στο Cosmopolitan το 1972 λογοκρίθηκε αγρίως (και «κατέβηκε» με το ζόρι) από τις πλατφόρμες των social media κατά τα χθεσινά RIP για τον ηθοποιό, παρ' ότι δείχνει μόνο τρίχες στην πραγματικότητα; Πολύ θα διασκέδαζε ο ίδιος μ' αυτή την κωμικοτραγική μεταθανάτια εξέλιξη, υποθέτει κανείς.

Του αξίζει πάντως σίγουρα να μνημονεύεται και για τη δουλειά του στην οθόνη, πέρα από το τρελό πανηγύρι ματαιοδοξίας στο οποίο πρόθυμα συμμετείχε σ' όλη τη διάρκεια της ιλιγγιωδώς άνισης καριέρας του. Για το Deliverance («Όταν ξέσπασε η βία») του Τζον Μπούρμαν οπωσδήποτε (πράγματι πάντως έμοιαζε κυνικό καθίκι χωρίς το μουστάκι), όπως και για το Boogie Nights για το οποίο ήταν υποψήφιος για Όσκαρ.

Προσωπικά, θα ήθελα να προσθέσω το Hustle («Ο αστυνόμος και το κολ γκερλ»), όπου κυριάρχησε μια απροσδόκητη χημεία με την Κατρίν Ντενέβ και το ριμέικ της ταινίας του Τριφό Ο άνδρας που αγαπούσε τις γυναίκες που γύρισε ο Μπλέικ Έντουαρντς και στο οποίο ο Μπαρτ Ρέινολντς απέδωσε χωρίς κόπο τη μελαγχολία του καθ' έξιν καρδιοκατακτητή που έχει φτάσει στο τέλος του δρόμου.

Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να γυρίσει τις προγραμματισμένες σκηνές του για τη νέα ταινία του Ταραντίνο που έχει τίτλο Κάποτε στο Χόλιγουντ. Αυτό θα ήταν μάλλον το κύκνειο άσμα που θα του άρμοζε.

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο χορευταράς Τομ Χίντλστον στο «Η ζωή του Τσακ» και 8 ακόμα λόγοι να πας σινεμά

Οθόνες / Οι φιγούρες του Τομ Χίντλστον και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

1 σχόλια