Κόρα Καρβούνη: «Οι ηθοποιοί δεν είναι μποέμ τύποι που δεν τους νοιάζει τίποτα»

Κόρα Καρβούνη: «Οι ηθοποιοί δεν είναι μποέμ τύποι που δεν τους νοιάζει τίποτα» Facebook Twitter
«Μεγαλώνοντας δεν θέλω να γίνω άλλος άνθρωπος, αλλάζω και το καταλαβαίνω όχι από τις ρυτίδες όσο από άλλα πράγματα». Φωτο: Εβίτα Σκουρλέτη/LifO
0

Όποιος γνωρίζει την Κόρα Καρβούνη, ένα πράγμα καταλαβαίνει στα πρώτα κιόλας λεπτά: ότι είναι ερωτευμένη με τη δουλειά της, είναι το θέμα που λατρεύει, μπορεί να μιλάει ώρες ολόκληρες γι’ αυτό και έχει τον τρόπο να βάζει τον συνομιλητή της στις πιο κρυφές πτυχές της υποκριτικής. Το δεύτερο που γνωρίζουμε όλοι για την Κόρα είναι η απίστευτη εργατικότητά της· με σκληρή δουλειά και αφοσίωση έχει κάνει άλματα και με πολλή μελέτη έχει εμβαθύνει σε έργα και ρόλους.

Η αφοσίωση είναι αυτή που φέτος την κρατά μακριά από το θέατρο, «ήθελα να αφοσιωθώ» λέει «στο κομμάτι της συνεργασίας μου με το “Αυτή η νύχτα μένει”, γιατί είναι πολύ απαιτητικά τα γυρίσματα. Ζήτησα να αποδεσμευτώ από κάποιες δουλειές και έτσι πήρα μέρος μόνο στην επανάληψη της “Αυλής των Θαυμάτων”.

Θέλω να είμαι αφοσιωμένη, καλά διαβασμένη και καλά προετοιμασμένη για να δώσω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, γιατί οι ρυθμοί είναι πολύ γοργοί, είναι μια σειρά με πολλά επεισόδια».

Η Νίτσα που υποδύεται στη σειρά είναι μια γυναίκα δυναμική, που δίνει τη μάχη της και ξέρει να επιβιώνει, ένα πρόσωπο με μεγάλα όνειρα και μεγάλες ματαιώσεις. Τα γυρίσματα, πολύωρα και απαιτητικά. «Προσπαθούμε να ανεβάσουμε το επίπεδο και για να γίνει αυτό πρέπει να αποδεσμευτούμε από άλλες υποχρεώσεις. Αυτό δεν το λέω καθόλου εύκολα, εξαρτάται από τις οικονομικές υποχρεώσεις που έχει ο καθένας από εμάς και από την οικονομική του δυνατότητα, γιατί περάσαμε πολύ δύσκολα χρόνια. Τα οικονομικά της τηλεόρασης είναι επαρκή, στο θέατρο, το γνωρίζουμε όλοι, δεν πληρωνόμαστε πάντα σωστά».

Για να γίνεις ηθοποιός δεν χρειάζεται μόνο ταλέντο, χρειάζεται διάνοια και σκληρή δουλειά. Το λέω αυτό και νιώθω και τυχερή γιατί μου δόθηκαν μεγάλα πράγματα και έχω κάνει τα χιλιόμετρά μου. Έπαιξα πολλές φορές σε παραστάσεις για μεγάλο διάστημα. Έχει σημασία αυτό για έναν ηθοποιό και για το πώς θα ανανεώνεται κάθε βράδυ.

Η Κόρα δεν παραλείπει να μιλά για το πόσο απαιτητική είναι η προετοιμασία της για το θέατρο, «η δουλειά μας δεν είναι οι δύο ώρες που πάω στην παράσταση» λέει και με αυτόν τον τρόπο απαντά σε όλους όσοι πιστεύουν ότι πρόκειται για μια ολιγόωρη απασχόληση.

«Είναι μια ολοήμερη προετοιμασία, πρέπει να είσαι γυμνασμένος, να έχεις γυμνασμένη φωνή, γυμνασμένο σώμα ‒αυτά είναι έξοδα του ηθοποιού, δεν είμαστε ομιλούσες κεφαλές, οι απαιτήσεις είναι σωματικές και η πειθαρχία μεγάλη, δεν πρέπει να αρρωστήσω, πρέπει να έχω τραφεί σωστά‒, θέλει συγκέντρωση και μεγάλη προετοιμασία, δεν θα πάω στο θέατρο μισή ώρα πριν από την παράσταση. Ακόμα και αν η παράσταση έχει φτιαχτεί σε ένα αυστηρό πλαίσιο, κάθε μέρα αλλάζει το κοινό, οπότε κι εμείς αλλάζουμε ανάλογα τη μεταξύ μας ενέργεια κι αυτό δεν είναι απλό πράγμα.

Σκέψου πόσες συναυλίες μπορεί να κάνει κάποιος τραγουδιστής. Δεν θα μπορούσε να είναι στη σκηνή κάθε μέρα. Ένας ηθοποιός πολλές φορές παίζει για δύο σεζόν μία παράσταση έξι φορές την εβδομάδα. Αυτή είναι η διαφορά, αυτή είναι και η δυσκολία. Ο ηθοποιός δουλεύει χειμώνα-καλοκαίρι, αλλά ακόμα και αν κάνει επιτυχίες σε μια αίθουσα με 150 θέσεις, η παραγωγή δεν έχει κέρδη, μη γελιόμαστε. Είναι δύσκολο να επιλέγεις να είσαι θεατρικός ηθοποιός». 

Ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά της δουλειάς, όπως θέλει να την αντιμετωπίζει, είναι η χαρά, ο ενθουσιασμός. «Αποκλείεται να αποδώσεις», λέει, «αν δεν είσαι χαρούμενος, δεν μπορείς να δουλέψεις σωστά αν δεν είσαι καλά. Εμείς οι Έλληνες ηθοποιοί αυτό το έχουμε πολύ ψηλά στη λίστα γιατί είμαστε φτωχοί, σπαταλιόμαστε σε διακόσιες δουλειές για να καλύψουμε υποχρεώσεις, υπάρχουν άνθρωποι που συντηρούν οικογένειες, ζουν τους γονείς τους. Οι ηθοποιοί δεν είναι αυτοί οι μποέμ τύποι που πίνουν, ξενυχτάνε και δεν τους νοιάζει τίποτα, αυτά είναι σαν καρικατούρες από άλλη εποχή». 

Κόρα Καρβουνη Αυτή η νύχτα μένει Facebook Twitter
Η Νίτσα που υποδύεται στη σειρά είναι μια γυναίκα δυναμική, που δίνει τη μάχη της και ξέρει να επιβιώνει, ένα πρόσωπο με μεγάλα όνειρα και μεγάλες ματαιώσεις. Τα γυρίσματα, πολύωρα και απαιτητικά.

Δεν θα μπορούσαμε να μη μιλήσουμε για το θέμα των ημερών, τις κινητοποιήσεις των ηθοποιών, και η Κόρα λέει πόσο την προσβάλλει η συζήτηση που γίνεται, πόση υποβάθμιση νιώθει μετά από τόσα χρόνια στη δουλειά.

«Ας μιλήσουμε για τις σχολές, ας ρωτήσουν πρώτα εμάς που βγήκαμε από αυτές τις σχολές», λέει. «Ξέρω ανθρώπους που δεν είχαν τρόπο να υποστηρίξουν τις σπουδές τους και δούλευαν λουλουδούδες. Στη σχολή καθόμασταν δεκατέσσερις και δεκαπέντε ώρες, η μητέρα μου τρία χρόνια δεν με είδε, γιατί μετά τη σχολή πήγαινα να δω θέατρο, ήθελα να ξέρω τι γίνεται στο στερέωμα στο οποίο ήθελα να δουλέψω. Εγώ είχα την τύχη να μένω με τη μητέρα μου, άλλα παιδιά δεν είχαν αυτή την εύνοια, δούλευαν νύχτα και ξυπνούσαν επτά το πρωί. Όλον αυτόν τον κόπο, όλη αυτήν τη δουλειά που έχω κάνει στο θέατρο για το θέατρο μού τα πετάνε στα μούτρα. Με υποτιμούν και μαζί με μένα όλη μου τη δουλειά, όλη μου την εργασία, εκεί που έχω στηρίξει όλη μου τη ζωή».

Στην τηλεόραση η Κόρα έκανε πολύ διαφορετικούς ρόλους, από τα «Άγρια Παιδιά» και την «Άμυνα Ζώνης» μέχρι το «Δέκα» του Καραγάτση, το «Έτερος Εγώ» και τη «Σκοτεινή Θάλασσα». «Η τηλεόραση έχει ανοίξει και σε θέματα και σε χαρακτήρες, στη “Σκοτεινή Θάλασσα” υποδυόμουν μια γκέι γυναίκα και μου αρέσει αυτό το άνοιγμα στα φύλα, να μην είμαστε τόσο οπισθοδρομικοί. Η βιομηχανία παγκοσμίως έχει ανοίξει τα μάτια της στην κοινωνία, ήταν ώρα να το κάνουμε κι εμείς, έστω και καθυστερημένα.

Σήμερα η τηλεόραση είναι ένα μέσο πολύ πιο ανοιχτό, παλιότερα υπήρχε ένας σνομπισμός, οι άνθρωποι της τηλεόρασης νόμιζαν ότι δεν θέλαμε να πάμε και να παίξουμε. Αυτό έχει τελειώσει, νομίζω, και μένα πάντα με έβρισκε αντίθετη, σιχαίνομαι τους διαχωρισμούς, πιστεύω ότι την ίδια δουλειά κάνουμε όλοι, όπως και να μας ονομάζουν, ποιοτικούς, εμπορικούς, θεατρικούς, τηλεοπτικούς. Και έχουμε δεκάδες παραδείγματα ανθρώπων που έχουν δουλέψει πολύ σκληρά στο θέατρο, με εξαιρετικές επιδόσεις, και η τηλεόραση τούς έδωσε απλώς την ευκαιρία να τους γνωρίσει το μεγάλο κοινό», λέει.

Κόρα Καρβουνη Facebook Twitter
«Οι ηθοποιοί δεν είναι αυτοί οι μποέμ τύποι που πίνουν, ξενυχτάνε και δεν τους νοιάζει τίποτα, αυτά είναι σαν καρικατούρες από άλλη εποχή». Φωτ.: Εβίτα Σκουρλέτη/LIFO

Η Κόρα, επειδή έπαιζε σποραδικά στην τηλεόραση τα προηγούμενα χρόνια, στράφηκε στον κινηματογράφο. «Μου αρέσει πολύ ο φακός και ό,τι σημαίνει η υποκριτική στον κινηματογράφο. Δυστυχώς, όταν ήμουν στη σχολή δεν υπήρχε τέτοιο μάθημα και όταν με διάλεξε ο Φίλιππος Τσίτος για την “Άμυνα ζώνης” διάβασα το βιβλίο του Μάικλ Κέιν “Μπροστά από την κάμερα” και άρχισα να παρατηρώ τη δουλειά και να βλέπω κάθε μου εμφάνιση πάνω από σαράντα φορές όχι από ναρκισσισμό, αλλά για να με διορθώσω».

Είναι επίμονος χαρακτήρας η Κόρα και έχει δουλέψει με πολλούς σκηνοθέτες στο θέατρο, για τους οποίους μιλά με αγάπη. Ξεχωρίζει τον Ντμίτρι Γκότσεφ, έναν συνδυασμό μεγάλου καλλιτέχνη και εξαιρετικού ανθρώπου που αγαπούσε και πίστευε πολύ τους Έλληνες ηθοποιούς. Τα χρόνια που είχε αφιερωθεί βαθιά στο θέατρο δεν είχε καθόλου προσωπική ζωή.

Μου λέει σήμερα, που έχει καταφέρει να ισορροπήσει τον πολύτιμο προσωπικό χρόνο με τη δουλειά, ότι «η ζωή είναι μικρή για να την περνάς μόνος σου, το θεωρώ σημαντικό να μοιράζομαι τη ζωή μου, αγαπώ τη συντροφικότητα, πλέον έχουν αλλάξει οι προτεραιότητές μου, γιατί έχω χάσει τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια με την οικογένειά μου, τα βαφτίσια του ανιψιού μου, έχω χάσει πολλά “επεισόδια” και σήμερα, κάνοντας μόνο τηλεόραση, έχω τουλάχιστον τα Σαββατοκύριακα ελεύθερα όχι μόνο για να προετοιμαστώ για την επόμενη εβδομάδα αλλά και για να κάτσω σπίτι μου με τον σύντροφό μου, να κάνω τη φασίνα μου, βρε παιδί μου, ή να βγω στη φύση». 

Οι φίλοι της τής λένε ότι μέσα της «κρύβει μια χοντρή» γιατί λατρεύει το καλό φαγητό, λατρεύει τη μαγειρική, που την ξεκουράζει και την αποφορτίζει από το άγχος. Στον ελεύθερο χρόνο της βλέπει ταινίες και σειρές, όλα όσα παίζει η ελληνική τηλεόραση, για να ενημερώνεται, γυμνάζεται μόνη της από το YouTube, που έμαθε από την καραντίνα, και συνεχίζει ακάθεκτη και πειθαρχημένη.

«Στη δουλειά μας χρειάζεται να είμαστε γυμνασμένοι, εύπλαστοι, να προσέχουμε τη φυσική μας κατάσταση, γιατί το θέατρο σήμερα έχει πολύ μεγαλύτερες σωματικές απαιτήσεις», λέει. «Φροντίζω το σώμα μου και το πρόσωπό μου, αλλά δεν θα το πείραζα ποτέ, θέλω να γεράσω κανονικά, να κρατήσω την έκφρασή μου, να αντιστοιχώ στις ηλικίες των ρόλων, να έχω ρυτίδες», λέει. «Μεγαλώνοντας δεν θέλω να γίνω άλλος άνθρωπος, αλλάζω και το καταλαβαίνω όχι από τις ρυτίδες όσο από άλλα πράγματα. Έχω λιγότερη άγνοια κινδύνου και δεν είμαι τόσο περιπετειώδης όσο ήμουν, νομίζω πως έχω μπει σε μεγαλύτερες διανοητικές περιπέτειες, σε πιο πνευματικά ταξίδια», λέει.

Κόρα Καρβουνη Σκοτεινή θάλασσα Facebook Twitter
Η Κόρα Καρβούνη στη σειρά «Σκοτεινή θάλασσα».
Κόρα Καρβουνη Έτερος Εγώ Facebook Twitter
Σε σκηνή από το «Έτερος Εγώ».

Η Κόρα έχει μια δίδυμη αδελφή, τη Βικτώρια, και άλλα τέσσερα αδέρφια, τρία από αυτά ζουν στην Αμερική ‒ φροντίζουν να συναντιούνται όσο πιο συχνά μπορούν. Κανονικά, αν ο νόμος επί Παπανδρέου δεν είχε αλλάξει (τα παιδιά μπορούσαν να παίρνουν το επώνυμο της μητέρας τους), θα την έλεγαν Σμιθ, αυτό ήταν το επώνυμο του πατέρα της που είκοσι χρονών έφτασε στην Ελλάδα, στην αμερικανική βάση στα Γιαννιτσά, αντί για το Βιετνάμ.

Ο νέος τότε χρυσοχόος, που αργότερα έφτιαξε εργαστήριο στην Πλάκα, ερωτεύτηκε και έμεινε στην Ελλάδα. Μεγαλωμένη στη Νέα Σμύρνη, η Κόρα λέει ότι δεν ήταν μόνη ούτε τη στιγμή της γέννησής της. Με τη Βικτώρια είναι ίδιες, αλλά βαθιά διαφορετικές προσωπικότητες, και μου επισημαίνει ότι οι γονείς τους τούς βοήθησαν να αναπτυχθούν ως προσωπικότητες, ανεξάρτητα η μία από την άλλη, σαν μονάδες.

Η επιθυμία της να κάνει θέατρο υπήρχε από την Α’ Δημοτικού, το τι σήμαινε το κατάλαβε όταν πια είχε μπει στη σχολή του Εθνικού στα δεκαοκτώ της, αφού τελικά οι γονείς της συναίνεσαν και αφού είχε περάσει και στο πανεπιστήμιο, στη γαλλική φιλολογία. Είχε κοντά, αγορίστικα μαλλιά, καμία σχέση με την τάση που ήθελε τις ηθοποιούς μακρυμαλλούσες και μαυροντυμένες.

Πέρασε τρία χρόνια στη σχολή, με ένα έτος πολύ δυνατό, και εκεί άρχισε να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει θέατρο. «Ήμουν άγραφο χαρτί, πάνω στο οποίο οι καθηγητές μου μπορούσαν να γράψουν ό,τι ήθελαν», λέει.

Σήμερα, αν έδινε εξετάσεις, φυσικά και θα έκανε προετοιμασία, όπως και αν έδινε εξετάσεις σε οποιαδήποτε άλλη σχολή. Προετοιμάζει εδώ και χρόνια παιδιά για τις εξετάσεις σε δραματικές σχολές και θεωρεί την προετοιμασία απολύτως απαραίτητη. «Η υποκριτική είναι μια επίκτητη τέχνη», λέει, «μην μπερδευόμαστε, δεν γεννιέται κανένας ηθοποιός, γεννιόμαστε μίμοι. Η υποκριτική είναι διαφορετική, αναπαράγει ζωή και αλήθεια και δεν μπορείς να είσαι απλώς αληθοφανής. Ένα παιδί δεν μπορεί να πάει έτσι, ανέτοιμο, όλοι χρειάζονται μια προετοιμασία.

Η αδελφή μου, η Βικτώρια, που πήγε στην Καλών Τεχνών ετοιμαζόταν τρία χρόνια για να δώσει. Εγώ νομίζω ότι έτσι πρέπει να γίνεται, όπως στην Καλών Τεχνών, που θέλουν έναν έτοιμο τεχνικά ζωγράφο που στη σχολή θα βρει τον δρόμο του. Για παράδειγμα, οι εξετάσεις έχουν αυτοσχεδιασμό: δεν μπορεί ένα παιδί να μην ξέρει τα βασικά, πρέπει να έχει καθοδήγηση, να μπορεί να αλλάζει την προτεινόμενη συνθήκη και ταυτόχρονα εμείς να βλέπουμε καθαρά την οξύνοια, την προσωπικότητα, το χιούμορ του, την ευφυΐα του.

Για να γίνεις ηθοποιός δεν χρειάζεται μόνο ταλέντο, χρειάζεται διάνοια και σκληρή δουλειά. Το λέω αυτό και νιώθω και τυχερή γιατί μου δόθηκαν μεγάλα πράγματα και έχω κάνει τα χιλιόμετρά μου. Έπαιξα πολλές φορές σε παραστάσεις για μεγάλο διάστημα. Έχει σημασία αυτό για έναν ηθοποιό και για το πώς θα ανανεώνεται κάθε βράδυ».

Κόρα Καρβουνη Facebook Twitter
Για την Κόρα μια παράσταση, όταν είναι δυνατή, σου μένει αξέχαστη, κάτι που αισθάνεται ο θεατής αμέσως. Φωτ.: Εβίτα Σκουρλέτη/LIFO

Τη ρωτάω για τη σχέση του ηθοποιού με το κοινό και μου λέει ότι η μεγαλύτερη επιθυμία της είναι κάθε βράδυ να μπορεί να ψυχαγωγεί τον άλλο.

«Θέλω να σε ψυχαγωγήσω, να σε ενδιαφέρω, να νιώσεις κάτι, όλη μου η ματαιοδοξία συνοψίζεται σε μια φράση: “θέλω να με θυμάσαι”. Aυτό θέλεις να πετύχεις όταν είσαι ηθοποιός, να σε σταματήσει κάποιος στον δρόμο και να σου πει “αυτήν τη σκηνή στην “Ευρυδίκη” τη θυμάμαι”. Είναι πολύ συγκινητικό όταν συμβαίνει, με κάνει να ανατριχιάζω». 

Για την Κόρα μια παράσταση, όταν είναι δυνατή, σου μένει αξέχαστη, κάτι που αισθάνεται ο θεατής αμέσως, ωστόσο επισημαίνει ότι υπάρχουν παραστάσεις έτσι δομημένες που είναι «ύπουλες», «δουλεύουν υπόγεια» στο μυαλό και την καρδιά του θεατή και τον επηρεάζουν ώστε να δει από ένα άλλο παράθυρο τον κόσμο.

«Αυτό που συχνά με ανησυχεί είναι ότι έχει αλλάξει το κοινό, ζούμε σε μια εποχή ταχύτητας, σε μια εποχή εικόνας, μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων προτιμά να πάει σε ένα θέαμα που δεν θα τον εμπλέξει συναισθηματικά, θα μπορέσει να το παρακολουθήσει αμέτοχος. Για παράδειγμα, βλέπει κάποιος τηλεπαιχνίδια και ριάλιτι γιατί δεν θέλει να “συμπάσχει”, έτσι εξηγώ και την υψηλή θεαματικότητα. Προτιμά να βλέπει τον άλλον να υποφέρει κι εκείνος να μην έχει σοβαρή εμπλοκή σε αυτό που συμβαίνει, θέλει να ξεκουράζεται και πνευματικά και συναισθηματικά.

Η υποκριτική τέχνη είναι ακριβώς το αντίθετο, σε ζορίζουν το σενάριο, ο ρόλος, το κείμενο, έχουν χτιστεί έτσι ώστε να σε κάνουν να νιώσεις πολλές φορές κάτι και ζόρικο και δύσκολο ή αβάσταχτο. Πιστεύω όμως ότι η τέχνη βοηθά τον άλλον όταν του επιτρέπει να βιώσει κάτι συναισθηματικό, εκεί έγκειται και όλη η βοήθεια που μπορεί να δώσει η τέχνη στην ανθρωπότητα».  

Η Κόρα έχει αποφασίσει να παίρνει το ρίσκο αυτής της σύνδεσης με το κοινό που κρατά ζωντανή την τέχνη της εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ζει και εργάζεται για τη στιγμή, το δευτερόλεπτο που θα συνδεθεί ο άλλος μαζί της, ο συνάδελφος στη σκηνή και ο θεατής από την πλατεία. «Για μένα κάθε βράδυ είναι ένας αγώνας, να φέρεις στο καινούργιο κοινό αυτό το αίσθημα, να νιώσει αυτός που έρχεται να σε δει το “κλικ”. Δεν συμβαίνει πάντα, γιατί είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε μηχανές, οι αποτυχίες είναι στο πρόγραμμα, αλλά εσύ είσαι κάθε βράδυ εκεί, να κυνηγάς το στοίχημα, τη χημεία».

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Οθόνες / Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι είχε προσκληθεί να δει μια ταινία τους και βγαίνοντας προβληματισμένος από αυτή τους είπε «η αισιοδοξία σας είναι πιο τραγική από τον πεσιμισμό μου», προσφέροντάς τους τη μεγαλύτερη φιλοφρόνηση της καριέρας τους. Μια μεγάλη κινηματογραφική ιστορία αδελφικής συνωμοτικότητας έφτασε στο τέλος της με τον θάνατο του Πάολο Ταβιάνι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ