«To χέρι που σκοτώνει»: Ξύπνημα στον εφιάλτη του Άλφρεντ Χίτσκοκ

«To χέρι που σκοτώνει»: Ένα ξύπνημα στον εφιάλτη από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ Facebook Twitter
Το Κακό δεν είναι φανταστικό, είναι υπαρκτό και δεν είναι απαραίτητα εξωτερικό, έχει φωλιάσει σε ένα μέλος της ίδιας της οικογένειας, όπως μας λένε ο Χίτσκοκ και ο θεατρικός συγγραφέας Θόρντον Γουάιλντερ, που έγραψε το σενάριο.
0

Το χιτσκοκικό «Shadow of a doubt» ξεκινά με σκηνές αστικής ευδαιμονίας και ένα εμβόλιμο απόσπασμα από σκηνή όπου χορεύουν βαλς, το οποίο επανέρχεται στη συνέχεια και έχει άλλη λειτουργία, αλλά προς το παρόν συμβολίζει απλώς την επανάληψη. Η μουσική του Ντιμίτρι Τιόμκιν ηχεί χαρμόσυνα και ευφορικά, μέχρι που μεταφερόμαστε κάπου μακριά και βλέπουμε τον Τζόζεφ Κότεν ξαπλωμένο στο κρεβάτι του. Τότε το score γίνεται δυσοίωνο, αν όχι απειλητικό.

Από αυτό και μόνο αντιλαμβανόμαστε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο χαρακτήρας είναι κακός – και το καταλαβαίνουμε επειδή ο Χίτσκοκ θέλει να το καταλάβουμε, αλλιώς δεν θα έκανε ταινίες αγωνίας αλλά ταινίες μυστηρίου. Κι όμως, όταν δυο άντρες τον κυνηγούν, ενδόμυχα θέλουμε να ξεφύγει. Γιατί αν τον πιάσουν, τότε το Καλό θα θριαμβεύσει άμεσα και θα τελειώσει η ταινία και δεν θα συμβούν τα φοβερά και τρομερά πράγματα που χρειαζόμαστε για να ψυχαγωγηθούμε.

Το «Shadow of a Doubt», αν και ουδεμία σχέση έχει με μαγικό ρεαλισμό, ίσως να έχει κάτι ονειρικό. Η Τσάρλι μοιάζει να επικοινωνεί με τον θείο Τσάρλι τηλεπαθητικά, οι πιο παρατηρητικοί θα προσέξουν και τους παραλληλισμούς ‒ υπάρχουν φορές μέσα στην ταινία που οι δυο χαρακτήρες κάνουν το ίδιο πράγμα, έστω και με διαφορά χρόνου.

Αντίστοιχα με εμάς, και η Τσάρλι, μια νεαρή γυναίκα που ζει στην επαρχιακή πόλη της εισαγωγής και έχει μπουχτίσει με τη ρουτίνα της, θέλει απεγνωσμένα να συμβεί κάτι συνταρακτικό. Για να αλλάξουν τα πράγματα, εύχεται να επέστρεφε στο σπίτι ο αγαπημένος της θείος Τσάρλι ‒ και έτσι συμβαίνει. Μόνο που ο θείος Τσάρλι είναι ο άντρας που είδαμε να καταδιώκεται. Και όταν έρχεται στην πόλη και κατεβαίνει από το τρένο μόνος, έχουμε κάθε λόγο για να υποψιαζόμαστε ότι σύντομα θα ταράξει τα νερά – ή τουλάχιστον τον κόσμο της Τσάρλι.

«To χέρι που σκοτώνει»: Ένα ξύπνημα στον εφιάλτη από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ Facebook Twitter
Αντίστοιχα με εμάς, και η Τσάρλι, μια νεαρή γυναίκα που ζει στην επαρχιακή πόλη της εισαγωγής και έχει μπουχτίσει με τη ρουτίνα της, θέλει απεγνωσμένα να συμβεί κάτι συνταρακτικό. Για να αλλάξουν τα πράγματα, εύχεται να επέστρεφε στο σπίτι ο αγαπημένος της θείος Τσάρλι ‒ και έτσι συμβαίνει.

Από τον Τζόζεφ Κότεν, που τον υποδύεται, ο Χίτσκοκ χρειάζεται πρωτίστως την ψηλόλιγνη φιγούρα του, ώστε να μας δείξει με κινηματογραφικό τρόπο την απειλή, να καταστήσει σαφές ότι κάτι κακό ήρθε στην πόλη. Δεν είναι τυχαίο ότι το υπόλοιπο καστ είναι κατά πολύ κοντύτερο από τον τακτικό συνεργάτη και φίλο του, Όρσον Γουέλς.

Μια θρυλική ατάκα του τελευταίου ήταν ότι προσέλαβε τον Κότεν στον θίασό του επειδή είχε το ταλέντο να μη σκοντάφτει στα έπιπλα πάνω στη σκηνή. Ήταν ένας από εκείνους τους διασκεδαστικούς –αν δεν βρισκόσουν στο στόχαστρό τους– αφορισμούς του Γουέλς, ο οποίος θεωρούσε ότι ο Κότεν είχε στόφα σταρ. Γι ’αυτό τον έβαζε να παίξει στα έργα του, άλλωστε, και δικαιώθηκε τελικά, άλλο αν αυτό συνέβη όταν ο Κότεν τα βρήκε με τον παραγωγό Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ.

Τον αδικούσε όμως λίγο, είχε παραπάνω υποκριτικό απόθεμα στα μπαγκάζια του ο Κότεν από εκείνο που φανταζόταν και το εμφάνισε πρωτίστως στον σύνθετο ρόλο του θείου Τσάρλι, ο οποίος από την ευγένεια και την (φαινομενική) έγνοια περνά εντός δευτερολέπτων στην αγένεια και στη μισανθρωπία και, δευτερευόντως, στον κόντρα ρόλο ενός μποέμ καλλιτέχνη στο «Portrait of Jennie» του Ντίτερλε, ένα υπόδειγμα μαγικού ρεαλισμού που αξίζει να αναζητήσετε. Και το «Shadow of a Doubt», αν και ουδεμία σχέση έχει με μαγικό ρεαλισμό, ίσως να έχει κάτι ονειρικό. Η Τσάρλι μοιάζει να επικοινωνεί με τον θείο Τσάρλι τηλεπαθητικά, οι πιο παρατηρητικοί θα προσέξουν και τους παραλληλισμούς ‒ υπάρχουν φορές μέσα στην ταινία που οι δυο χαρακτήρες κάνουν το ίδιο πράγμα, έστω και με διαφορά χρόνου.

Ταυτόχρονα, σε μια σειρά από ιντερλούδια, ο πατέρας της Τσάρλι και ο γείτονας συζητούν μέσα στην ταινία για τον τρόπο που θα έκαναν τον τέλειο φόνο. Μιλούν γι’ αυτό το ζήτημα με πλήρως αποστασιοποιημένο τρόπο, λες και η πιθανότητα να τους σκοτώσει κανείς ή να σκοτώσουν εκείνοι κάποιον υπάγεται εξ ολοκλήρου στη σφαίρα της φαντασίας.

Παρατηρούμε εδώ ένα παιχνίδι με το κοινό, καθώς και θεματικές που ο Χίτσκοκ θα εξερευνούσε μεταγενέστερα (και πληρέστερα) σε ταινίες όπως η «Θηλιά» και, βέβαια, στο απόλυτο αριστούργημά του, τον «Σιωπηλό Μάρτυρα». Στο «Χέρι που σκοτώνει» αυτές οι συζητήσεις έρχονται κυρίως για να υπογραμμίσουν κι άλλο τη φούσκα στην οποία ζουν οι άνθρωποι της πόλης, την αποκοπή τους από τους κινδύνους της πραγματικότητας.

«To χέρι που σκοτώνει»: Ένα ξύπνημα στον εφιάλτη από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ Facebook Twitter
Η Τσάρλι γνωρίζει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον θείο Τσάρλι, αλλά άπειρη και γοητευμένη όπως είναι από αυτόν δεν μπορεί να πιστέψει ότι θα μπορούσε ποτέ να βλάψει την ίδια, έχουν το ίδιο αίμα άλλωστε.

Το Κακό, όμως, δεν είναι φανταστικό, είναι υπαρκτό και δεν είναι απαραίτητα εξωτερικό, έχει φωλιάσει σε ένα μέλος της ίδιας της οικογένειας, όπως μας λένε ο Χίτσκοκ και ο θεατρικός συγγραφέας Θόρντον Γουάιλντερ, που έγραψε το σενάριο. Η Τσάρλι γνωρίζει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον θείο Τσάρλι, αλλά άπειρη και γοητευμένη όπως είναι από αυτόν ‒ναι, ΚΑΙ με τον τρόπο που φαντάζεστε, κάτι που καθιστά την ταινία τολμηρότατη και για τα σημερινά δεδομένα‒ δεν μπορεί να πιστέψει ότι θα μπορούσε ποτέ να βλάψει την ίδια, έχουν το ίδιο αίμα άλλωστε.

Φυσικά, η συνενοχή της Τσάρλι έχει ένα ταβάνι, εκτείνεται μέχρι εκεί που φτάνουν η αφέλεια και η αθωότητά της, χαρακτηριστικά που θα χάσει όταν μάθει το μυστικό του θείου Τσάρλι και διαπιστώσει έμπρακτα τις αληθινές, δυνητικά θανατηφόρες συνέπειες του Κακού.

Αυτή η διαπίστωση, αυτό το βίαιο ξύπνημα στην πραγματικότητα συμπίπτει με την ερωτική της αφύπνιση – κρίμα που για να το ξεκαθαρίσουν ο Χίτσκοκ και ο Γουάιλντερ χρειάστηκε να εφεύρουν μια ελαφρώς αχρείαστη ρομαντική υποπλοκή με έναν ντετέκτιβ που υποψιάζεται τον θείο Τσάρλι, αν και ίσως να το έκαναν για να απαλύνουν τα αιμομικτικά υπονοούμενα.

«To χέρι που σκοτώνει»: Ένα ξύπνημα στον εφιάλτη από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ Facebook Twitter
Στο φινάλε η πόλη επιλέγει να συνεχίσει να ζει στην παιδική χαρά της φούσκας της επειδή έτσι βολεύει, μα η Τσάρλι γνωρίζει πια την αλήθεια, έχει περάσει στον κόσμο των ενηλίκων.

Στο φινάλε η πόλη επιλέγει να συνεχίσει να ζει στην παιδική χαρά της φούσκας της επειδή έτσι βολεύει, μα η Τσάρλι γνωρίζει πια την αλήθεια, έχει περάσει στον κόσμο των ενηλίκων. Κι αν, όπως είπαμε, στις φλέβες της κυλά το ίδιο αίμα με του θείου Τσάρλι, αυτό δεν σημαίνει ότι το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά. Όχι, όχι, ούτε τη θεωρία περί βιολογικού Κακού υιοθετούν ο Χίτσκοκ και ο Γουάιλντερ ούτε, φυσικά, τη χριστιανική μετακύλιση της αμαρτίας από γενιά σε γενιά. Περισσότερο σε μια φροϊδικού τύπου ενδογενή συνύπαρξη Καλού και Κακού φαίνεται να θέλουν να παραπέμψουν, δηλαδή σε ικανότητα (και ουχί σε βεβαιότητα) για το Κακό.

Ακόμα και ο θείος Τσάρλι δεν είναι ο Σατανάς επί γης, είναι ένας άνθρωπος θυμωμένος (ίσως και απογοητευμένος) με τον κόσμο. Μέσα από τον διαστρεβλωμένο ηθικό του κώδικα θεωρεί ότι κάνει το σωστό για να τον διορθώσει, ότι τιμωρεί όσους, μες στο διαταραγμένο του μυαλό, ευθύνονται για την κατάντια του. Το επιμύθιο του έργου, στα μάτια μας τουλάχιστον, είναι σαφές: αν δεν είμαστε σε επιφυλακή, αν δεν υπάρξει αναγνώριση, επισήμανση και κατανόηση των σκοτεινότερων στοιχείων γύρω μας και αν συνεχιστεί η εθελοτυφλία, θα προκύπτουν διαρκώς περισσότεροι «θείοι Τσάρλι». Και ίσως μια μέρα γίνουμε κι εμείς τέτοιοι, δίχως να το καταλάβουμε.

Η ταινία «Το χέρι που σκοτώνει» προβάλλεται στα θερινά σινεμά από την Πέμπτη 31 Αυγούστου.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ