Μπορεί το πρωταγωνιστικό τρίο της ταινίας Dheepan να γλίτωσε από τον εμφύλιο πόλεμο στη Σρι Λάνκα, χρησιμοποιώντας πλαστά διαβατήρια, «κλέβοντας» τα ονόματα νεκρών ανθρώπων και ποζάροντας ως οικογένεια, αλλά στη Γαλλία τους περιμένουν κι άλλες, εξίσου μεγάλες μάχες. Ο Ντιπάν, μαζί με μια νεαρή γυναίκα, τη Γιαλίνι, και την Ιλαγιάαλ, ένα κοριτσάκι που βρήκε στον καταυλισμό ορφανών, βρίσκουν καταφύγιο σε ένα διαμερισματάκι σε βίαιο προάστιο του Παρισιού και προσπαθούν να το μετατρέψουν σε σπιτικό, έχοντας το αντικειμενικό πρόβλημα της πλαστής ταυτότητάς τους, άρα και τον διαρκή φόβο μήπως και τους ανακαλύψουν, αλλά και την αδυναμία τους να μιλήσουν και να καταλάβουν τη γαλλική γλώσσα. Ο Οντιάρ βάζει τον θεατή στη σύγχυση αντίληψης των πρωταγωνιστών, με εξαίρεση τη μικρή που πηγαίνει σχολείο και δείχνει να προσαρμόζεται γρηγορότερα στις νέες συνθήκες. Αλλά η αγριάδα των συμμοριών δεσπόζει και δεν φαίνεται να διαφέρει αισθητά από τις πρώτες εικόνες του φιλμ, όπου ο Ντιπάν, εκπαιδευμένος Ταμίλ πολεμιστής, καίει φύλλα δάφνης δίπλα στα πτώματα, νομίζοντας πως έχει θάψει για τα καλά την πολεμική στολή, και μαζί το φονικό παρελθόν.
Ο Ζακ Οντιάρ, μαέστρος στους χαρακτήρες και τις διαδρομές τους μέσα στον χρόνο, κάνει θαύματα με τους τρεις ήρωές του: ο Ντιπάν αναλαμβάνει πρωτόγνωρες ευθύνες σε ένα περιβάλλον που μυρίζει θάνατο, καθώς γίνεται θυρωρός σε ένα πρότζεκτ πολυκατοικιών με λαθρεμπόριο ναρκωτικών και οπλισμένους γκάνγκστερ. Η Γιαλίνι δεν βρίσκεται στη σωστή ηλικία να το παίξει σύζυγος ή μητέρα και δεν καταλαβαίνει λέξη από αυτά που της λένε, ενώ βρίσκει στα ευγενικά χέρια του Ντιπάν την ασφάλεια που δεν τολμά να ονειρευτεί. Η Ιλαγιάαλ πασχίζει να γίνει αποδεκτή στο ειδικό σχολείο και εκπροσωπεί την ευάλωτη και σκληρή φύση των παιδιών που ξεριζώνονται, αλλά διαισθάνονται και εντοπίζουν τις δικλίδες επιβίωσης χωρίς πυξίδα. Ανατρέποντας το κλισέ της ανεκτικότητας της Γαλλίας στις έτερες κουλτούρες, το Dheepan φανερώνει χωρίς εξάρσεις και εντυπωσιασμούς τον άγριο ρεαλισμό μιας χώρας με δυσεπίλυτα εσωτερικά προβλήματα, επικεντρώνοντας σε ανθρώπους που στάζουν αληθινή απόγνωση και σφίγγουν τα δόντια για ένα καλύτερο μέλλον – οι ερμηνείες των άγνωστων ηθοποιών στέκονται στο υψηλότατο επίπεδο που μας έχει συνηθίσει ο Οντιάρ. Ειδικά λόγω των πρόσφατων γεγονότων, αλλά και με την πλημμυρίδα των απάτριδων, η ταινία σίγουρα θα αντιμετωπιστεί με άλλο μάτι και η ειρωνεία του φινάλε, με την αισιόδοξη μετακόμιση μετά την αναπάντεχη κάθαρση, φαντάζει ταιριαστή, και καθόλου ουτοπική.
σχόλια