Aποστολή Φεστιβάλ Βενετίας | Ο Ai Weiwei παρασύρεται από το ανθρώπινο ποτάμι

Aποστολή Φεστιβάλ Βενετίας | Ο Ai Weiwei παρασύρεται από το ανθρώπινο ποτάμι Facebook Twitter
1

Aποστολή Φεστιβάλ Βενετίας | Ο Ai Weiwei παρασύρεται από το ανθρώπινο ποτάμι Facebook Twitter
Σκηνή από το Human Flow


Γνωστός για την ένταση της εικαστικής του εργογραφίας και τις προστριβές του με τις κινεζικές Αρχές, ο Άι Γουέγουεϊ βάζει στην άκρη την προβοκατόρικη μαχητικότητά του και σκύβει μπροστά στο μεγάλο ανθρώπινο ρεύμα της προσφυγιάς, εξού και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ του «Human Flow», που διαγωνίζεται για τον Χρυσό Λέοντα. Με αποσπάσματα ποιητικών τσιτάτων και χωρισμένη διάσπαρτα σε γεωγραφικές περιοχές, η ταινία λειτουργεί περισσότερο ως παγκόσμιος χάρτης και ο Γουέγουεϊ ως βιβλιοθηκάριος, καταγράφοντας ενδελεχώς τους μετακινούμενους πληθυσμούς και κάθε είδους αριθμούς, κάνοντας έτσι μια λογιστική αποτίμηση και μια κάποια προβολή του προβλήματος στο άμεσο μέλλον. Με ρευστή κίνηση της κάμερας και μια απαλή προσέγγιση στους ανθρώπους, ο Κινέζος υιοθετεί μια οικουμενική ματιά, που μερικές φορές προκαλεί αμηχανία σε αυτούς, και σίγουρα σε μένα, όταν για παράδειγμα λέει σε έναν μετανάστη, χαρούμενο που τον γνώρισε και πρόθυμο για ένα αστείο, «σέβομαι το διαβατήριό σου, σέβομαι εσένα». Ως flip side του Μάικλ Μουρ, ο Γουέγουεϊ παραμένει λιγομίλητος και ταπεινός, αν και εμφανίζεται συχνά και παρεμβαίνει με κάποιες συνεντεύξεις, όπως με την πριγκίπισσα Ντάνα της Ιορδανίας, όχι επιβλητικά, αλλά περισσότερο ως guest που κάτι σοφό σκέφτεται, αλλά δεν μας το λέει. Το «Human Flow» υπενθυμίζει τι γίνεται αυτήν τη στιγμή στον κόσμο χωρίς να κραδαίνει μια επείγουσα πολιτική σημαία. Αντιμετωπίζει τη Λέσβο και την Ειδομένη όπως και το Μπαγκλαντές, βλέποντας από ψηλά έναν σταδιακό ξεριζωμό. Δεν ποντάρει στο πορνό του πόνου αλλά στην ανθρωπιά. Περισσότερο από καλή ταινία, είναι μια χρήσιμη καταγραφή, κατάλληλη για διδασκαλία.

 
Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αi Weiwei: "Kαθένας δικαιούται να πάρει στον τάφο του όση δόξα και φήμη επιθυμεί"

Εικαστικά / Αi Weiwei: "Kαθένας δικαιούται να πάρει στον τάφο του όση δόξα και φήμη επιθυμεί"

Μεγάλος καλλιτέχνης, μαχητικός ακτιβιστής, μορφή σπουδαία κι αξιοσέβαστη ή υπερεκτιμημένος οπορτουνιστής; Παραμονές της πρώτης του αθηναϊκής έκθεσης στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, ο 58χρονος Κινέζος δημιουργός «αποκαλύπτεται» στη LIFΟ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντέπυ Γοργογιάννη: «Ο intimacy coordinator θα ενταχθεί και στη δική μας κουλτούρα»

Θέατρο / Πώς γυρίζουμε σήμερα μια σκηνή βιασμού;

Το θέατρο και ο κινηματογράφος διεθνώς επανεξετάζουν τον τρόπο με τον οποίο στήνονται οι ερωτικές και βίαιες σκηνές: μέχρι ποιο σημείο μπορεί να εκτεθεί ένα σώμα; Η Ντέπυ Γοργογιάννη εξηγεί τον ρόλο του intimacy coordinator και τον τρόπο που τίθενται τα όρια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Πριν από το break, ο Γιώργος Λάνθιμος τα λέει όλα

Οθόνες / Γιώργος Λάνθιμος: «Το θέμα είναι πώς ξαναβρίσκεις τη χαρά»

Παραδέχεται πως η δημιουργία ενός έργου τέχνης δεν είναι μια ανώδυνη διαδικασία. Και πως χρειάζεται ένα διάλειμμα. Πήρε στάση απέναντι σε όσα συμβαίνουν στη Γάζα γιατί «Αν είσαι άνθρωπος με οποιαδήποτε ενσυναίσθηση, δεν μπορείς να μη μιλήσεις». Λίγο πρίν την κυκλοφορία της ταινίας Βουγονία που σκηνοθετεί, ο Γιώργος Λάνθιμος μίλησε στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
α ) Άι Γουέι Γουέι , β ) Φαλουν Γκον, γ ) Pussy Riots, δ ) Free Tibet, ε ) Reification του Bansky στο Calais της Γαλλιας για το γκραφιτι του Steve Jobs ως προσφυγας και στ ) το πολυ πιθανο reification του ηλεκτρονικου οργανισμου του Ασανζ απο ψευτικα feeds. Ποιος κρυβεται πισω απο την απευθειας χρηματοδοτηση 'η εμμεση εκμεταλλευση ολων των πιο πανω ; Ποιος χρηματοδοτουσε τον αφηρημενο εξπρεσιονισμο ; Τι ειχε πει ακομη και ο καραγκιοζης ο Ζιζεκ για το Θιβετ ;;; Ποιοι μεσα σε ενα μολις χρονο μας καλουσαν ρατσιστες και ξαφνικα θελουν να μας δωσουν Νομπελ για την Λεσβο ;!Εδω και εκατο χρονια η Αμερικη εμπλεκεται με την Ευρωπη, αρχικα για να δικαιολογησει την συμμετοχη της στον πρωτο παγκοσμιο πολεμο ( με την Creel Committee on Public Information - Απρ 1917 ) χρησιμοποιοντας αστερες του Χολιγουντ καλη ωρα οπως κανει σημερα με την Ατζι την Ζολι και το Council on Foreign Relations το περιβοητο Πρατ Χαουζ στη ΝΥ ), με την κυριαρχια των ταινιων της δεκα χρονια αργοτερα ( το 1925, 95% των ταινιων που παιζονταν στη Βρετανια , 85% στην Ολλανδια, 70% στη Γαλλια, 65% στην Ιταλια και 60% στη Γερμανια ηταν αμερικανικες ), λιγο αργοτερα με το μονοπωλιο σε κινηματογραφικο hardware ( 75% του φιλμ που χρησιμοποιουσε ολη η γη εκεινη την εποχη ηταν απο την Kodak - τουλαχιστον οι μισοι - και στη Γαλλια 75% ! - των κινηματογραφων εξω απο την Αμερικη ηταν αμερικανικης ιδιοκτησιας ) τους χαρισε κυριαρχια στη διανομη ταινιων, αρα και στα μηνυματα που ηθελε να διαδωσει.Το τελος του δευτερου παγκοσμιου πολεμου την βρισκει κυριαρχη σε ολα τα επιπεδα. Εμπλεκεται πολυμετωπικα με την Ευρωπη με : 1 ) Σχεδιο Μαρσαλ ( στα μεσα του 1951 πανω απο $1 τρις δολαρια -σημερινα λεφτα - ειχαν διανειμει ΜΟΝΑΧΑ στην Δυτικη Ευρωπη ), 2 ) Δεχεται επιχορηγησεις απο Φορντ, Φουλμπρα’ι’τ, Ροκεφελερ, κλπ.3 ) Συμβιωνει με τον αμερικανικο κορπορατισμο για να “επεκτεινει¨ το ραδιοφωνο εξω απο τα συνορα της ( “Φωνη της Αμερικης” ). 4 ) Δημιουργει την τηλεοραση λιγο αργοτερα για να διδαξει τζαζ και ροκ εντ ρολ στη Γηραια Ηπειρο, ταυτοχρονα με τους διαφορους “αμερικανους” τους εκατονταδες σταθμους των καινουργιων αμερικανικων βασεων ( σε μας απο Γλυφαδα ).5 ) Φερνει 11.000 ατομα της κοινωνικο-πολιτικης δυτικογερμανικης ελιτ απο το 1948 εως το 53 για τουρισμο στην Αμερικη, με τον λογαριασμο πληρωμενο εξ ολοκληρου απο το Στε’ι’τ Ντεπαρτμεντ και ιδιωτικους οργανισμους, ενω,6 ) Ειχε ηδη 7000 διανοουμενους και επιστημονες κυριως εβραιους που χε διωξει ο Χιτλερ απο τον πολεμο. $1 τρις λοιπον, πριν 60 χρονια !7 ) Δημιουργει πανεπιστημια, ενωσεις και βιβλιοθηκες στην Ευρωπη.8 ) Φτιαχνει περιοδικα ως αντιτυπα των δικων της εβδομαδιαιων ( δες ομοιοτητα Σπιγκελ -ΤΙΜΕ ).9 ) Κυριαρχει με τα ειδησεογραφικα πρακτορεια της στην παγκοσμια δημοσιογραφια.( Ακομη δεν εχω καταλαβει πως γινεται και το ΑΠ εχει τοσους και τοσους ελευθερο-επαγγελματιες ); Ενα μικρο παραδειγμα : στους Ολυμπιακους μας το 2004 ειχαμε 1+3 βασικους και αρκετους “περιφερειακους”. Ο νουμερο 1 λεγοταν Τιμ Νταλμπεργκ που ζουσε στην Αθηνα τουλαχιστον απο το 2002 - οπως η περιβοητη Ελενα η Σμιθ της Γκαρντιαν. Στις αρχες του Ιαν 2004 μπηκαν αλλοι τρεις, αλλα πολλα απο τα δυσκολα αρθρα γραφονταν απο one-timers περιφερειακους που δυσκολα μπορουσε καποιος να τους μελετησει τα patterns και να απαντησει αφου ερχοντουσαν απο το πουθενα για ενα και μονο “χτυπημα”. Το ΑΠ ειναι ενας κλασσικος οργανισμος για “φυτευτους”/ περιφερειακους. Γνωριζουμε λοιπον οτι εχουν γραφτει αρθρα γεγονοτων που δημιουργηθηκαν πχ στην Ευρωπη απλα για να “καλυφθουν δημοσιογραφικα” με “γκελα” στην Αμερικη απο ανθρωπους που μονο δημοσιογραφοι δεν ειναι κοκ ). Το ΑΠ φυσικα εχει συμφωνο με τις συνδρομητριες. Και η προπαγανδα, οταν χρειαζεται, πανευκολα εξαπλωνεται μεσα απο συγκεκριμενα ατομα πολλες φορες σε αλλες ηπειρους κοκ. Σε προσωπικη μου συνομιλια με μια Ιρλανδεζα εντιτορ του ΑΠ στα κεντρικα γραφεια της ΝΥ για εναν απ αυτους ( ονομαζοταν Γουιλστα’ι’ν ο δημοσιογραφος ) μου ειπε οτι το ΑΠ δυσκολα μπορει να ελεγξει ποιος περνει τι και ποσο μας κανουν plagiarize…Η Αμερικη υστερουσε στην Τεχνη ομως οπως αναφερουν πολλα βιβλια ( Guilbaut 83, Pells 97 κα ) προμοταρε τον αφηρημενο εξπρεσιονισμο ως απαντηση ( και προπαγανδα για την “ατομικη εποχη” ) στην Ευρωπη την δεκαετια του 50. Κι οχι μονο. “Υποτροφιες” και “επιχορηγησεις” ηταν παντα στη γραμμη ειτε ευθεως ειτε πλαγιως για να προμοταρουν καινουργιους καλλιτεχνες αλλων ροων που συμφωνουσαν με την κυβερνητικη γραμμη σε διαφορες μπιεναλε πχ της Ιταλιας στα “καναλια” κα.Με το τελος του ψυχρου πολεμου ο επικοινωνιακος μανιχε’ι’σμος καταρρεει ενω στο προσκηνιο πρωτοστατουν κυριως δυο πραγματα : Α ) ιματζ ( η επικοινωνιακη υποσταση χωρων μακρια απο ψυχροπολεμικες διπολικοτητες ) και Β ) ανθρωπινα δικαιωματα. Τα τελευταια χωριζονται σε Βα ) ντοπια ( ID-politics ) και Ββ ) κρατικα ( οταν αφορουν ιστορικους ‘η περιστασιακους αντιπαλους των ΗΠΑ ). Οταν κατα τη διαρκεια των 90ς συμφερε ακομη την Αμερικη να χτυπα την Κινα, ειχαμε το Θιβετ και την δυτικη προωθηση των δημοκρατικων μας θεσμων ( μεσα απο συναυλιες ανυποψιαστων συνταξιδιωτων καλλιτεχνων ειτε αυτα ειναι μουσικα συγκροτηματα οπως οι REM, Γιουριθμικς ειτε ηθοποιοι οπως ο Ντικ ο Γκιρ, ειτε PR εκστρατειες για τον Δαλα’ι’ Λαμα με ταξιδια στην Αμερικη, διαφημιση μεσω της Apple κι ας ειναι το Θιβετ ενα βασιλειο που διοικειται απο ενα -αρσενικο παντα- παιδακι το οποιο μεγαλωνει αντι σε κουνια σε ενα θρονο κοκ. Οταν οι εμπορικες και οικονομικες σχεσεις ΗΠΑ-Κινας γιναν σημαντικες, το Θιβετ εχασε τις συναυλιες ο Γκιρ εμεινε με το βιβλιο και η Ανι Λενοξ με τον βουδιστη συζυγο..Για εναν κολοσσο οπως ειναι επικοινωνιακα η Αμερικη, το να εξασκησει reification χρησιμοποιοντας τα ανθρωπινα δικαιωματα για αλλους σκοπους ειναι πα-νευ-κο-λο. Αρκει να βρει νεολαια που εχει ενθουσιασμο για ολα εκτος απο το διαβασμα, εχει προσωπικα προβληματα που θελει να τα κανει channel σε κατι ευρυτερο με ολους τους λαθος τροπους, “ειμαστε παντα διαθεσιμοι να την “βοηθησουμε” - να μας βοηθησει σε κατι παντελως διαφορετικο απ αυτο που διαφημιζουμε ( αλλα γι αυτο ας μη μιλησουμε καλυτερα και μας ακουσει κανεις που χρησιμοποιει το μυαλο του/της ).Γνωριζω για τους Φαλουν Γκον απο μεσα αφου αποτελουν γειτονες μου τωρα δεκαπεντε χρονια ( ζω στην Τσα’ι’ναταουν του Σαν Φρανσισκο τριγυρισμενος απο τρια ταο’ι’στικα τεμπλα σε ενα τετραγωνο - καθε πρωι ξυπνω με ταο’ι’στικους υμνους απ το ενα ) συνομιλω και με μεγαλο αριθμο κινεζων της κοινοτητας που τους θεωρουν τρελους και τους σνομπαρουν. Ολοι ρωτανε “μα που βρισκουν τα λεφτα τα τελευταια χρονια” ενω σηκωνουν τους ωμους διχως βεβαια να ειναι υπερ της Κινας. Ειναι εντελως γραφικοι. Μοιραζουν μπροσουρες και τις Κυριακες πανε να κανουν ται-τσι στην πλατεια Πορτσμουθ, την πλατεια απ οπου η πολη του Σφ ξεκινησε να κτιζεται. Η Κινα τους εχει δημιουργησει προβληματα στο να εξασκουν την θρησκεια τους αλλα και η Ευρωπη ειχε μεγαλυτερα προβληματα με την Σα’ι’εντολογια πριν καποια χρονια αλλα η Αμερικη δε το εκανε θεμα…Pussy Riots ειναι το ιδιο. Υπο ορισμενες προ’υ’ποθεσεις τα λεφτα για να τις “κρατησεις στα νεα” ειναι λιγοτερο απο ψιχουλα. Ηδη εχουν επαφες με αμερικανιδες σελεμπριτι τυπου Μαντονα κα. Τετοιου βεληνεκους καλλιτεχνιδες ζητουν την εκθεση σε παρομοιου ειδους “ακτιβισμους” γιατι αυτο-προμοταρονται στο αμερικανικο με’ι’νστριμ ως “do-gooders” ( συναυλιες για τον στρατο κοκ ). Εν τω μεταξυ χτυπαμε το ιματζ του Πουτιν και του εκθετουμε τα ανθρωπινα δικαιωματα στη χωρα του αφου δε καναμε τιποτα στην Κριμαια κοκ.Ο Αι Γουει Γουει ειναι ενας κλασσικος reified καλλιτεχνης. Γιατι ; Γιατι ειναι 100% εστιασμενος στο προσφυγικο σε επιπεδο ανθρωπινων δικαιωματων και προθυμοποιειται να το προμοταρει μεσα απο την τεχνη του. Να διευκρινισω απλα οτι ΦΥΣΙΚΑ και ειμαι υπερ των ανθρωπινων δικαιωματων. Αυτο που ειμαι ΕΝΑΝΤΙΑ ειναι το reification των δικαιωματων αυτων για αλλους σκοπους. Δεν εχει κανει ποτε μια σοβαρη προσπαθεια να κτυπησει το προβλημα στη ριζα του, δεν εχει κανει ποτε μια σοβαρη προσπαθεια να δει το προβλημα στις αλλες του διαστασεις ( πολιτικη, γεωπολιτικη, δημογραφικη, τα νουμερα σε αναλογια με τις χωρες που προξενησαν τον πολεμο κοκ ). Για μια χωρα σαν την Αμερικη, αυτο ειναι μαννα εξ ουρανου. Το που βρισκει τα λεφτα ειναι πραγματικα ασημαντο στην προκειμενη περιπτωση. Ποσο μυαλο χρειαζεται κανεις για να απομυθοποιησει την επαγγελματικη τροχια ενος τετοιου ανθρωπου απο τοτε που ηρθε απ την Κινα ; Δεν ειναι δα και κανας Σολτζενιτσιν ! Η Αμερικη και η δυτικη Ευρωπη φυσικα κερδιζουν αφου με αυτο το reification τους κραταμε ολους τους προσφυγες στον “προθαλαμο” της παντα “ουμανιστικης” Ελλαδας ( κι ας τους εχει στα χοτ-σποτς με χαρτζιλικι, αυτο που θα κυτταξουμε δεν ειναι οτι η Ελλαδα δεν εχει λεφτα να εξασκησει ουμανισμο ( Καρελιας ), αλλα το οτι δεχεται χαρτζιλικι απο εμας που παροτι μακρια απο τα συνορα τους βοηθαμε ). Ειναι ειλικρινης ο κινεζος ; Δεν ειναι ; Δεν εχει καμια σημασια ! Αλλο ειναι το θεμα μας. Ειναι το reification του για να εξυπηρετουνται οι μεγαλες δυτικες δυναμεις.Το open door policy του Γουικι δινει το δικαιωμα οχι μονο στον αμερικανικο αλλα και αλλους στρατους και παρεμφερη πηγες διαφορων κρατων να “τα’ι’ζουν” τον Ασανζ τεραστιες ποσοτητες απο πληροφοριες. Εκτος του οτι χρειαζεται πολυς χρονος για να μελετηθουν τα feeds, χρειαζεται και εξειδικευση που ο Ασανζ δεν εχει. Για υπηρεσιες που στοχοποιουνται, μια λογικη και ιδιαιτερα ευκολη λυση ειναι να δινεται ενα παραλλαγμενο feed με απωτερο σκοπο να μπερδεψει τον οργανισμο και τον δεκτη του. Επιχειρηματολογω οτι, οτι κι αν βγαινει απο το Γουικι μπορει να ειναι ηδη “μολυσμενο” με αντι-προπαγανδα αρα να εχει γινει reified. Χρειαζεται να πω τιποτα για τον Banksy ;;;Προσοχη στους ταχυδρομους συμβολων. Το ζητημα δεν ειναι οι ταχυδρομοι αλλα τα συμβολα, ποσο αυθεντικη ειναι η υποσταση και λειτουργια τους και παν απ ολα : ποιος ειναι ο ιδιοκτητης του ταχυδρομειου...