Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας: «Η Αθήνα συγκαταλέγεται στις πιο άσχημες πόλεις σε όλον τον κόσμο»

Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας: «Η Αθήνα συγκαταλέγεται στις πιο άσχημες πόλεις σε όλον τον κόσμο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
30

Γεννήθηκα στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1924. Η καταγωγή μου είναι από τη Σίκινο. Ο παππούς μου, όπως και ο πατέρας μου, ήταν ναυτικοί πράκτορες. Η μητέρα μου, Μαριέττα Περόγλου, περηφανευόταν για τις οικογενειακές της ρίζες, οι οποίες φτάνουν μέχρι τους Νοταράδες και τους Ζαΐμηδες. Ο πατέρας της είχε έρθει από τη Μέση Ανατολή και ήταν ο πρώτος που έφερε τη φιστικιά στην Ελλάδα, από τη Συρία. Ωστόσο, τα δέντρα στο κτήμα της οικογένειας στην Αίγινα είναι θάμνοι και είναι από τα μικρότερα του νησιού σε σχέση με αυτά που φυτεύτηκαν έπειτα. Τουλάχιστον έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορείς να μαζέψεις τους καρπούς με το χέρι.


• Ο πατέρας μου είχε ως χόμπι τον αθλητισμό για να ξεφεύγει από το επάγγελμά του, που δεν νομίζω ότι τον γοήτευε. Τον θυμάμαι να πηγαίνει βόλτα με τα πόδια από το κέντρο στο Ελληνικό και ποτέ να μην παίζει μ' εμένα ή την αδερφή μου. Άφηνε τη μητέρα μου να αφεντεύει την οικογένεια. Εκείνη ήταν μια αυταρχική προσωπικότητα, μια γυναίκα δυναμική, που ήθελε, όμως, να μας εξουσιάζει. Μας λάτρευε, αλλά μ' έναν δικό της τρόπο. Είχε την αντίληψη της κατακτητικής αγάπης. Πίστευε ότι της ανήκες. Μάλιστα, την περίοδο που έλειπα με υποτροφία στην Αμερική, ξεπούλησε σε έναν παλιατζή οτιδήποτε δικό μου.


• Ως παιδί ήμουν ατίθασος, ζωηρός και δραστήριος. Αγαπούσα πολύ τα μαθηματικά, τη φυσική και απεχθανόμουν τα αρχαία ελληνικά. Με τους φίλους μου παίρναμε τα ποδήλατά μας και κάναμε ατελείωτες βόλτες. Επειδή ήταν Κατοχή, τα αυτοκίνητα είχαν κατασχεθεί, οπότε όλοι οι δρόμοι ήταν άδειοι. Παρά τις κακουχίες της εποχής, ήταν ιδεώδης πόλη για εμάς. Ο αγαπημένος μου τόπος ήταν η Αίγινα, το μέρος των καλοκαιρινών μου διακοπών. Μικρός, ήθελα να γίνω ναυπηγός. Τα ερεθίσματά μου είχαν να κάνουν με τη θάλασσα και οτιδήποτε είχε σχέση με τη μελέτη, τη σχεδίαση και την κατασκευή σκαφών. Έχω φτιάξει με τα χέρια μου δύο κανό και ένα ιστιοφόρο.

• Στην αρχιτεκτονική στράφηκα λόγω ενός θείου μου, του αρχιτέκτονα και αρχαιολόγου Gorham Phillips Stevens. Ήταν ο σύζυγος της αδερφής της γιαγιάς μου. Πρόκειται για τον άνθρωπο που έκανε την πρώτη σοβαρή μελέτη του Ερεχθείου, η οποία ακόμα θεωρείται πρότυπη. Επειδή ζούσαμε μαζί στην Αθήνα, τον έβλεπα, αποσβολωμένος, να σχεδιάζει καθημερινά. Συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό με ενθουσίαζε. Κι έτσι ερωτεύτηκα την αρχιτεκτονική.

Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας: «Η Αθήνα συγκαταλέγεται στις πιο άσχημες πόλεις σε όλον τον κόσμο» Facebook Twitter
Θλίβομαι που σήμερα από τη μέση εκπαίδευση απουσιάζει η αρχιτεκτονική. Τα παιδιά στο σχολείο διαπαιδαγωγούνται σε μια νοοτροπία που στηρίζεται στην οικονομική επιτυχία και όχι στην αλληλοβοήθεια. Η Ελλάδα δεν είναι ένας συμπαγής πληθυσμός, δεν μιλάμε δηλαδή για λαό. Προσωπικά, θεωρώ ότι συναποτελείται από δέκα εκατομμύρια άτομα. Ουσιαστικά, ο καθένας κοιτά τη δική του βολή. Δεν υπάρχει ίχνος αλληλεγγύης. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

Η Αθήνα έχει μετατραπεί πλέον σε ένα τεράστιο πάρκινγκ. Δεν παρατηρείται πουθενά αλλού στον κόσμο αυτό. Το 1960, σε συσκέψεις που είχα ως εκπρόσωπος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων με την πολιτική ηγεσία, προβλεπόταν ότι κάθε νέο κτίριο θα είχε γκαράζ.


• Το 1948 ήμουν διπλωματούχος του Εθνικού Mετσοβίου Πολυτεχνείου. Στο διάστημα 1949-1951 ήμουν άμισθος επιμελητής στην έδρα της Ειδικής Kτιριολογίας του EMΠ και παράλληλα υπηρέτησα στο Πολεμικό Ναυτικό ως αρχικελευστής στα δημόσια ναυτικά έργα και αλλού. Επίσης, έχω δίπλωμα M.Sc. από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια πήρα πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου στην πολεοδομία - χωροταξία. Από το 1952 ως το 1954 εργάστηκα με τον καθηγητή Percy Goodman στη Νέα Υόρκη. Επιπλέον, συμμετείχα στον σχεδιασμό του τουριστικού συγκροτήματος του Αστέρα Γλυφάδας, το οποίο αποπερατώθηκε το 1954, και στην κατασκευή του ξενοδοχείου Ναυσικά του Αστέρα Βουλιαγμένης.

• Από το 1956 μέχρι το 1960 υπηρέτησα ως δημόσιος υπάλληλος στο υπουργείο Δημοσίων Έργων ως υπεύθυνος για τις πολεοδομικές και αρχιτεκτονικές μελέτες της ανοικοδόμησης της Σαντορίνης μετά τις καταστροφές του σεισμού. Έπειτα, κατά το διάστημα 1960-1969, ανέλαβα αρχιτέκτων της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη φυσιογνωμία της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής σκέψης κατά τον 20ό αιώνα ήταν ο Λε Κορμπιζιέ.

• Το 1980 εκλέχθηκα καθηγητής των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων στο EMΠ, όπου δίδαξα μέχρι το 1993. Στους νέους φοιτητές θα έλεγα ότι η μάθηση είναι θέμα βούλησης, όχι δασκάλου. Για παράδειγμα, τα αγγλικά είναι μια γλώσσα που την έμαθα μόνος μου, διαβάζοντας κόμικς, βλέποντας ταινίες στον κινηματογράφο και συνάπτοντας σχέσεις με αγγλόφωνες κοπέλες.

• Η αρχιτεκτονική μου στηρίχτηκε στις αρχές του μοντέρνου κινήματος με την προσήλωση στα φυσικά δεδομένα της τοποθεσίας, την πλοκή του ανοιχτού με τον κλειστό χώρο, την οικονομία στη σύνθεση και στην ύλη και την ενότητα μορφής και κατασκευής. Αυτές τις αρχές επεξεργάστηκα κυρίως στις κατοικίες μου και στα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.


• Η αρχιτεκτονική για μένα είναι ένας συνδυασμός τέχνης και επιστήμης. Το έργο μου χαρακτηρίζεται από τις εξής αρχές: την ένταξη του κτιρίου στο φυσικό περιβάλλον, τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική, τον σεβασμό στο δομημένο περιβάλλον αλλά και την οργανική ενσωμάτωση των εικαστικών τεχνών στο κτίριο.

• Η Αθήνα έγινε μια τεράστια τσιμεντούπολη επειδή δεν σχεδιάστηκε από αρχιτέκτονες. Στην Ελλάδα οι αρχιτέκτονες βρίσκονται υπό διωγμό. Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο, η υπογραφή του αρχιτέκτονα σε μια μελέτη δεν είναι απαραίτητη. Αυτό άνοιξε τον δρόμο στους εργολάβους. Είναι απορίας άξιον το ότι το ελληνικό κράτος ουδέποτε με αξιοποίησε για τις πολεοδομικές μου ικανότητες. Αλλά και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για εκείνους που έχουν κάτι να προσφέρουν. Φεύγουν χιλιάδες νέοι για να εργαστούν στο εξωτερικό. Πολλοί επισκέπτονται την Ελβετία, μια χώρα που έφτιαξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, και εκεί τον θεωρούν μέγα ευεργέτη τους. Ανατρέξτε στο βιβλίο του Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γούντχαους, Καποδίστριας: Ο ιδρυτής της ελληνικής ανεξαρτησίας, όπου τα περιγράφει αναλυτικά. Αλλά εμείς φροντίσαμε να τον «καθαρίσουμε» πολύ γρήγορα.


• Ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης ήταν κορυφαίος και πρωτοπόρος πολεοδόμος. Έφτιαξε, μεταξύ άλλων, την πρωτεύουσα του Πακιστάν, το Ισλαμαμπάντ, καθώς και τα σχέδια της επέκτασης της Ουάσινγκτον. Στην Ελλάδα, η μόνη δουλειά που του ανέθεσαν ήταν το Απολλώνιο, στο οποίο έχω κάνει τρία κτίρια. Ωστόσο, ποτέ δεν θυμάμαι να εισακούστηκαν άλλες προτάσεις του. Γιατί στη χώρα μας την εξουσία κατέχουν οι εμποροσπιτάδες. Αυτοί είναι που χορηγούν την εκλογή των πολιτικών. Δυστυχώς, στον τόπο μας συνεχίζουμε την πολιτική της χούντας: Ελλάς Ελλήνων Εργολάβων.

• Από τα μέσα του 20ού αιώνα η αρχιτεκτονική τείνει να εξαφανιστεί από τον νεοελληνικό χώρο. Δείτε πόσα νεοκλασικά έχουν κατεδαφιστεί ή αντικαταστάθηκαν από άλλα κτίσματα, συνήθως αδιάφορα και απεχθή. Οφείλω να πω ότι υπάρχουν ταλαντούχοι και ικανοί αρχιτέκτονες και το έργο τους εκτιμάται διεθνώς. Όμως, προκαλεί πολλές απορίες το γεγονός ότι πολλοί στις μέρες μας παραμένουν άνεργοι. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της κακής διοίκησης. Στο σύστημα της μελετοκατασκευής, που αφορά την ανάθεση κτιριακών έργων, η αρχιτεκτονική αποτελεί μόνο το 9%, διότι, όπως φαντάζεστε, προέχουν η τάχιστη παράδοση του έργου και το κόστος.


• Επίσης, είναι αδιανόητο το ότι στη χώρα μας δίνεται η άδεια οικοδομής σε πρόσωπα τα οποία όχι μόνο δεν διαθέτουν αρχιτεκτονική παιδεία αλλά ούτε και τη στοιχειώδη εμπειρία. Σε άλλες χώρες του εξωτερικού τις άδειες οικοδομών τις υπογράφουν μόνο διπλωματούχοι αρχιτέκτονες, οι οποίοι μάλιστα έχουν αποκτήσει τριετή πρακτική εμπειρία σε αντίστοιχο γραφείο. Διαφορετικά, για διπλωματούχους πολιτικούς μηχανικούς απαιτείται εξαετής εμπειρία σε αρχιτεκτονικό γραφείο ή για άτομα που στερούνται διπλώματος ενδεκαετής εμπειρία, και αφού έχουν περάσει επιτυχώς αυστηρές εξετάσεις. Κάποτε, όταν πρότεινα αυτό το σύστημα σε μια συνέλευση του ΤΕΕ και σε συνέλευση του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ), έπεσαν να με φάνε, μόνο ξύλο που δεν έφαγα. Η αντίδραση, φυσικά, προέκυψε επειδή ήθελα να τους μειώσω τα διπλώματα.

Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας: «Η Αθήνα συγκαταλέγεται στις πιο άσχημες πόλεις σε όλον τον κόσμο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

• Όλοι, όμως, ξεχνούν ότι οι σημαντικότεροι αρχιτέκτονες παγκοσμίως, όπως ο Λε Κορμπιζιέ ή ο Φρανκ Λόιντ Ράιτ, δεν είχαν δίπλωμα αρχιτεκτονικής, αλλά εργάστηκαν δίπλα σε σπουδαίους και άξιους αρχιτέκτονες. Ανατρέξτε στο παρελθόν και θα δείτε ότι, προτού ιδρυθούν αρχιτεκτονικές σχολές και θεσπιστούν διπλώματα, δημιουργήθηκαν αριστουργήματα σε όλον τον κόσμο από ανθρώπους που διακρίθηκαν για τις αρχιτεκτονικές τους γνώσεις, χωρίς να έχουν σπουδάσει.


• Θλίβομαι που σήμερα από τη μέση εκπαίδευση απουσιάζει η αρχιτεκτονική. Τα παιδιά στο σχολείο διαπαιδαγωγούνται σε μια νοοτροπία που στηρίζεται στην οικονομική επιτυχία και όχι στην αλληλοβοήθεια. Η Ελλάδα δεν είναι ένας συμπαγής πληθυσμός, δεν μιλάμε δηλαδή για λαό. Προσωπικά, θεωρώ ότι συναποτελείται από δέκα εκατομμύρια άτομα. Ουσιαστικά, ο καθένας κοιτά τη δική του βολή. Δεν υπάρχει ίχνος αλληλεγγύης.


• Γι' αυτό, εξάλλου, η πιο ανίκανη επιχείρηση είναι το ελληνικό κράτος. Σκεφτείτε ότι πριν από δεκαπέντε χρόνια είχαμε σχεδιάσει μαζί με τον Βασίλη Γρηγοριάδη το κτίριο που θα στέγαζε το υπουργείο Εργασίας στο Ολυμπιακό Χωριό. Τελικά, αυτή η μετεγκατάσταση δεν έγινε ποτέ, επειδή το κτίριο πουλήθηκε από τη Μονή Βατοπεδίου, η οποία το είχε λάβει σε ανταλλαγή. Είδατε, έχουμε και μοναστήρι που πουλά και αγοράζει ως μια κανονική επιχείρηση.

• Η δόμηση έγινε συνώνυμο της διαφθοράς. Οι άδειες οικοδομής στηρίζονται σε έναν «τσελεμεντέ» που περιέχει αρχιτεκτονικούς όρους. Στη Σαντορίνη, όταν κάναμε την ανοικοδόμηση, ελεγχόμασταν από μια επιτροπή που απαρτιζόταν από αρχιτέκτονες κύρους, όπως ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Μανώλης Βουρέκας, ο Τάκης Μιχελής και ένας Κωνσταντινίδης – όχι ο γνωστός. Σήμερα, ποια επιτροπή ελέγχει τους πολιτικούς μηχανικούς που χτίζουν αφειδώς στην πρωτεύουσα; Αυτό που ακούμε είναι ότι υπάρχει επιτήρηση από τις υπηρεσίες του Δημοσίου, οι οποίες τι κάνουν; Κοιτούν αν εφαρμόζεται σωστά αυτός ο «τσελεμεντές» των όρων δόμησης. Αστειότητες!


• Στην Αθήνα μού αρέσουν ο Εθνικός Κήπος, το Ζάππειο, το Αρχαιολογικό Μουσείο και το μετρό. Όμως, αναμφίβολα, συγκαταλέγεται στις πιο άσχημες πόλεις σε όλον τον κόσμο. Έχει το μεγαλύτερο μήκος δρόμων και ταυτόχρονα μικρά οικοδομικά τετράγωνα. Υπάρχουν πολλά σημεία στην πόλη τα οποία είναι παραμελημένα. Οι δημοτικές αρχές δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για το εορταστικό στόλισμα της πλατείας Συντάγματος.


• Με ενοχλεί το γεγονός ότι ο δημόσιος χώρος έχει συρρικνωθεί. Η Αθήνα έχει μετατραπεί πλέον σε ένα τεράστιο πάρκινγκ. Δεν παρατηρείται πουθενά αλλού στον κόσμο αυτό. Το 1960, σε συσκέψεις που είχα ως εκπρόσωπος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων με την πολιτική ηγεσία, προβλεπόταν ότι κάθε νέο κτίριο θα είχε γκαράζ. Εν τω μεταξύ, έχουν φτιαχτεί πεζόδρομοι-καλντερίμια, λες και απευθύνονται σε ημιόνους. Όλη η πόλη είναι σχεδιασμένη με μίσος απέναντι στους πεζούς. Δενδρύλλια και κολόνες εντελώς ασύνδετα, σπασμένα φρεάτια, τα οποία καθημερινά αποτελούν παγίδες όχι μόνο για τους τυφλούς αλλά για όλους. Ο δημόσιος χώρος έχει υποβαθμιστεί σε ανησυχητικό βαθμό. Ρύπανση, καταπάτηση, στενότητα, ασύδοτη ανομία και κατάληψη. Ένας απέραντος ευτελισμός, ο οποίος στις καθημερινές μας διαδρομές γίνεται επικίνδυνος για τη σωματική μας ακεραιότητα.


• Ο μεγαλύτερος από τα αδέρφια του πατέρα μου, ο Ηρακλής, ήταν μανιακός με το κυνήγι, αγριάνθρωπος και αυτοκτόνησε όταν έμαθε ότι είχε καρκίνο, χωρίς να πει τίποτα στη γυναίκα του. Πήγε στον Ευαγγελισμό, παίρνοντας μαζί του ένα περίστροφο. Στην αρχή, πυροβόλησε στην καρδιακή του χώρα, αλλά αστόχησε. Στη συνέχεια, τοποθέτησε το πιστόλι στο στόμα και έβαλε τέλος στη ζωή του. Κατόπιν τούτου, ο πατέρας μου σιχαινόταν το κυνήγι. Μάλιστα, επειδή πολέμησε το 1912, θυμάμαι ότι τον είχα ρωτήσει πόσους Τούρκους σκότωσε. Εκείνος μου απάντησε: «Δεν σκότωσα κανέναν, μόνο έπιασα έναν αιχμάλωτο». «Και τι του έκανες;» τον ξαναρώτησα. «Του έφτιαξα τσάι επειδή κρύωνε» μου αποκρίθηκε. Αυτό με έμαθε την έννοια της συμφιλίωσης και της συνεργασίας.

Πορεύτηκα στη ζωή μου έχοντας την εξής κοσμοθεωρία: ακόμα και αν κάτι πηγαίνει στραβά, εγώ να το θεωρώ αστείο. Με αυτόν τον τρόπο γλίτωνα από το να είμαι διαρκώς δυστυχισμένος. Αντιθέτως, έχω καταφέρει να είμαι πάντα ευτυχής και ενθουσιώδης. Νιώθω πλήρης. Ίσως ήμουν τυχερός.


• Η καλύτερη περίοδος της ζωής μου ήταν εκείνη της στρατιωτικής μου θητείας στο Ναυτικό, όπου χρησίμευσε δεόντως το ότι ήμουν αρχιτέκτων, κάτι που φρόντισα να το εκμεταλλευτώ. Εξακολουθώ να σχεδιάζω κάθε μέρα στο γραφείο, να σκιτσάρω και να γράφω τα απομνημονεύματά μου. Έχω ένα τεράστιο αρχείο και παλεύω καθημερινά να το ταξινομήσω. Επιπλέον, διαβάζω πολλά βιβλία Ιστορίας.

• Έκλεισα αισίως τα 95 έτη. Περπατώ κάθε μέρα όσο πιο πολύ μπορώ. Δεν είχα ποτέ άγχος. Πορεύτηκα στη ζωή μου έχοντας την εξής κοσμοθεωρία: ακόμα και αν κάτι πηγαίνει στραβά, εγώ να το θεωρώ αστείο. Με αυτόν τον τρόπο γλίτωνα από το να είμαι διαρκώς δυστυχισμένος. Αντιθέτως, έχω καταφέρει να είμαι πάντα ευτυχής και ενθουσιώδης. Νιώθω πλήρης. Ίσως ήμουν τυχερός. Όλα μού πήγαν καλά. Πλέον, δεν θυμώνω καν. Ο θάνατος δεν με τρομάζει. Αισθάνομαι περίεργα που ακόμα ζω. Τον περίμενα πολύ νωρίτερα, αλλά δεν έχει έρθει ακόμη. Όταν επέλθει, βέβαια, βρίσκεσαι στο απόλυτο μηδέν. Η ζωή αποτελείται από έναν κύκλο που ξεκινά από τη γέννηση και καταλήγει στον θάνατο.


• Είμαι πολυθεϊστής. Πιστεύω σε όλους τους θεούς. Τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι ασπάζονται αυτές τις θρησκείες, κάποιος απ' αυτούς ίσως είναι ο σωστός. Τοποθετημένη στο γραφείο μου θα δείτε μια μικρή φωτογραφία από την αγαπημένη μου σύζυγο Νταίζη, την οποία έχασα το 2008. Παρότι μου λείπει, ευτυχώς δεν πρόλαβε να με δει πολύ γέρο. Παντρευτήκαμε το 1956. Μια ολόκληρη ζωή. Κάθε δεύτερη νύχτα, όμως, τη βλέπω στον ύπνο μου. Είναι εκεί και με νουθετεί. Πλέον, δεν φοβάμαι τίποτα παρά μόνο μη χάσω το μυαλό μου. Αυτήν τη διανοητική απώλεια. Δεν ανήκω σ' εκείνους που θα ήθελαν να τους θυμούνται. Δεν με ενδιέφερε ποτέ η καταξίωση.


• Η ζωή με έχει διδάξει ότι το σημαντικό είναι να υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους αλληλουχία. Ο Ορτέγα ι Γκασέτ, εξέχουσα φυσιογνωμία στον ευρωπαϊκό χώρο και ένα από τα διαυγέστερα θεωρητικά πνεύματα του 20ού αιώνα, έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο Η εξέγερση των μαζών. Στο πόνημα αυτό σκιαγραφεί τον μέσο άνθρωπο, τον κοινό άνθρωπο, ο οποίος, μέσα στην αφθονία του και χωρίς σκοπό, σύρεται απλώς από το ρεύμα. Και αναφέρεται στην επικράτηση των μετρίων έναντι των εξαίρετων. Οι μέτριοι, λοιπόν, είναι αυτοί που είναι ικανοποιημένοι από τον εαυτό τους κι έχουν απαιτήσεις από τους άλλους. Εξαίρετοι είναι εκείνοι που δεν είναι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, αλλά επιθυμούν να προσφέρουν. Στην εποχή μας αυτοί που θέλουν να προσφέρουν υπάρχουν, αλλά είναι λίγοι και, κυρίως, υποχείριο της μάζας. Ο κόσμος διοικείται σήμερα από τους μετρίους. Ωστόσο, ευτυχώς, η ανθρωπότητα είναι ακόμα ζωντανή, παρά την ανοησία της.


Κατά τη διάρκεια της ημερίδας ΕΣΩ 2020, την Τρίτη 4 Φεβρουαρίου, στις 17:00, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, θα απονεμηθεί το βραβείο συνολικής προσφοράς Archisearch σε τρεις μεγάλες προσωπικότητες: στον Κωνσταντίνο Δεκαβάλλα, στον Ιωάννη Βικέλα και στον καθηγητή Θεοδόση Τάσιο.

Οι Αθηναίοι
30

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

O εντελώς μοναδικός Αριστομένης Προβελέγγιος μιλά στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο

Σπάνιο / O εντελώς μοναδικός Αριστομένης Προβελέγγιος μιλά στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο

O νέος κόσμος τον ξέρει από ένα πάρεργο: σχεδίασε το μπαρ Au Revoir. Aλλά ο πολυσχιδής, υπέροχος άνθρωπος που με δέχτηκε σε ένα ισόγειο στα Άνω Πατήσια είναι ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες αρχιτέκτονες.
ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ
Η παρεξηγημένη «ανώνυμη» αρχιτεκτονική της καθημερινότητας

Design / Η παρεξηγημένη «ανώνυμη» αρχιτεκτονική της καθημερινότητας

O καθηγητής αρχιτεκτονικής Δημήτρης Φιλιππίδης αποτυπώνει στο βιβλίο του «Ανώνυμη αρχιτεκτονική - Μια άρρητη παρουσία» όλα εκείνες τις αρχιτεκτονικές δημιουργίες που προσπερνάμε καθημερινά.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από το Μπανγκλαντές ως τη Μόρια και την Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Oliveya Myrah

Οι Αθηναίοι / Μπανγκλαντές / Μόρια / Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Ovileya Myrah

«Για πολύ καιρό ο κόσμος μόνο έπαιρνε από μένα. Τώρα προσπαθώ κι εγώ να κερδίσω πράγματα, να νιώσω ότι έχω μια θέση»: Η διερμηνέας και ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και σερβιτόρα στο Shamone είναι η Αθηναία της εβδομάδας. (Προσοχή: Το κείμενο περιλαμβάνει περιγραφές σεξουαλικής κακοποίησης και αυτοτραυματισμού.)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Μανώλης Παπουτσάκης

Οι Αθηναίοι / Μανώλης Παπουτσάκης: «Νομίζεις ότι το χαίρεται ο εστιάτορας που αγοράζει και πουλάει ακριβά;»

Χαρούπι και Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη, Pharaoh στην Αθήνα. Ένας σεφ με μεγάλες επιτυχίες στο παλμαρέ του μιλά για το τώρα της γαστρονομίας, εξηγεί γιατί η ελληνική κουζίνα σήμερα δεν έχει σχέση με αυτό που ήταν κάποτε και ανοίγει το θέμα που συζητάνε οι foodies: Το sitting στα εστιατόρια.
M. HULOT
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Cara Hoffman, συγγραφέας, δημοσιογράφος

Οι Αθηναίοι / Cara Hoffman: Από κράχτης σε ξενοδοχείο του Σταθμού Λαρίσης, συγγραφέας best-seller

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, ζει στα Εξάρχεια. Εγκατέλειψε το σχολείο για να γυρίσει τον κόσμο και στα δεκαεννέα έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας απένταρη, πιστεύοντας ότι θα πιάσει δουλειά σε ελαιώνες. Αυτή η πόλη την έκανε «καπάτσα», «της πιάτσας», της έμαθε πώς να γράψει ένα μυθιστόρημα, τους «Κράχτες» που θα κυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις Gutenberg.
M. HULOT
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Αντώνης Βαβαγιάννης: Ο κομίστας πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα», που δεν είναι καν λέξη

Οι Αθηναίοι / Κουραφέλκυθρος: «Αν δεν σε μισήσουν οι φασίστες, τι κάνεις σε αυτήν τη ζωή;»

Ο Αντώνης Βαβαγιάννης, ο κομίστας πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα», που κάποτε τα είχαν απορρίψει όλα τα έντυπα ενώ τώρα έγιναν ταινία στο Cinobo, λαμβάνει για τα πολιτικά του σκίτσα μηνύματα σύμφωνα με τα οποία κάθε εβδομάδα τα παίρνει από άλλο κόμμα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΕΠΕΞ Δημήτρης Παπαχρήστος

Οι Αθηναίοι / Δημήτρης Παπαχρήστος: «Το μόνο που θέλαμε ήταν να αλλάξουμε τα πράγματα με όπλο τη νεανική μας τρέλα»

Γεννήθηκε στην Εύβοια, ζει στα Εξάρχεια. Δημοσιογράφος, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός, υπήρξε εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου κατά την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 και δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τέλης Σαμαντάς

Οι Αθηναίοι / Τέλης Σαμαντάς: «Έχουμε μπουχτίσει από τις αμέτρητες γνώμες»

Από τον «Σύγχρονο Κινηματογράφο» και την «Αυγή» ως τον «Ταχυδρόμο» και το «Αθηνόραμα», ο δημοσιογράφος Τέλης Σαμαντάς υπήρξε αριστερός όταν η λέξη είχε ακόμη κόστος και νόημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Νάντια Αργυροπούλου

Εικαστικά / Νάντια Αργυροπούλου: «Κάντε τους σοφούς να αισθανθούν άβολα, ταρακουνήστε τους!»

Εικαστική επιμελήτρια. Γεννήθηκε στη Λαμία, ζει σε ένα μικρό σπίτι-ζούγκλα στο Χαλάνδρι. Κάποτε έκανε τραμπολίνο σε διαγωνιστικό επίπεδο. Οι φίλοι την φωνάζουν Ενάντια.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ

σχόλια

16 σχόλια
Και πονάει πολύ να στο κοπανάνε κι οι ξένοι επισκέπτες. Το γεγονός οτι φέρνει το βάρος της αρχαίας ιστορίας σε αντίθεση με το σημερινό δάσος τσιμέντου την κάνει ακόμα πιο αφόρητη την σύγκριση με το τι ήταν και με το τι είναι σε σχέση με άλλες πρωτεύουσες....
Να προσθέσω μια πληροφορία το σχέδιο πόλης της Αθήνας δεν το φτιάξανε ψαράδες και τσαγκάρηδες Έλληνες πολεοδόμοι το φτιάξανε όπως επίσης και οι εργολάβοι δεν ήταν μανάβηδες και υδραυλικοί πολιτική μηχανικοί και αρχιτέκτονες της εποχής ήταν.
Και μετά ήρθε η δεκαετία του 80 με τις πανέμορφες πιλοτές και μετά συνεχίσαμε το 1995 με τις μεζονέτες κτλ.Και αυτα τα κτίρια δεν τα φτιάξανε χασάπηδες και νταλικιεριδες, πολιτική μηχανικοί και αρχιτέκτονες τα φτιάξανε δυστυχώς.Και ας μην μιλήσουμε για τα πολεοδομικά σχέδια των προαστίων .
πηγαν οι εργολαβοι να μιμηθουν αρχιτεκτονικη Λε Κορμπυζιε και την εκαναν τερατουπολη. Οχι οτι ειχαν αισθητικη αλλα τους βολευε η λιτη γραμμη (= φθηνο). Δεν υπαρχει καποια πολη με χρωμα ολες μοιαζουν σαν τερατα .
Έχω την ευλογία να κατάγομαι από οικογένεια Αθηναίων (μπαμπάς, παππούς και γιαγιά και προπάππους!). Έτσι, έχω παλιές φωτογραφίες και αναμνήσεις ανθρώπων που είδαν την Αθήνα, όπως δεν θα την δούμε εμείς ποτέ. Ο πατέρας μου, που λόγω της δουλειάς του είχε ταξιδέψει στις μεγαλύτερες πρωτεύουσες του κόσμου), μας έλεγε συχνότατα: "Η Αθήνα ήταν η ωραιότερη πόλη του κόσμου. Και στεναχωριέμαι πολύ γιατί εσείς τα νέα παιδιά δεν θα μπορέσετε ποτέ να το καταλάβετε. Λίγο μόνο να την είχαν σεβαστεί θα ήταν διαφορετικά".
Πειραιάς & Αθήνα, το 1920.(Piraeus and Athens, in 1920 ).https://www.youtube.com/watch?v=5UlzLOl0GfQ&list=PLKQHWIzP5AXEYm2_YuaBGC78ttcnXOSlYΒΟΛΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ-ΜΕΡΟΣ 2οhttps://www.youtube.com/watch?v=F1mHcPw5yugΒΟΛΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ...ΜΕΡΟΣ 1οhttps://www.youtube.com/watch?v=t869U87vOUcΗ Αθηνα καταστραφηκε μεταπολεμικα γιατι δε μπορεσε να χωρεσει τη μιση χωρα που μεταναστευσε εσωτερικα μετα τον εμφυλιο και μεσα σε σαραντα μολις χρονια, στο λεκανοπεδιο της. Αμεσως μετα τον πολεμο κονδυλια υπηρχαν μοναχα για την πρωτευουσα οχι για την κατεστραμενη επαρχια. Η μεταπολεμικη αναπτυξη με τις λιγες βιομηχανιες της εγιναν μεσα στην πολη, η ανεργια και η απολυτη φτωχεια, πιεζαν για αμεσες, βιαστικες λυσεις. Το τελευταιο δυστυχως πραγμα που σκεφτοταν λαος και πολιτικοι ηταν η ιστορια, η πολεοδομια και η αισθητικη της πρωτευουσας. Μετα ηρθε η αντιπαροχη να σφραγισει και νομικα τον θανατο της. Η πολη δεν αγαπηθηκε στο συνολο των κατοικων της, οσο αγαπηθηκε ο πραγματικος τοπος καταγωγης τους, οχι μονο απο την αναγκη να βοηθηθει η λοιπη "ξεχασμενη" Ελλαδα και οι συγγενεις πισω στο χωριο, αλλα και για πολιτικους λογους ( που δεν εκφραστηκαν μεχρι την μεταπολιτευση - κι οταν οι τελευταιοι εκφραστηκαν, εκφραστηκαν κλιεντελιστικα και υδροκεφαλισαν δημοσιο και το εγω της πολιτικης ταξης. Ποσες φορες δεν εχουμε ακουσει την εκφραση "δε συμπαθω τους αθηναιους" απο ανθρωπους της ελληνικης επαρχιας, αγνοοντας το γεγονος οτι η πρωτευουσα φιλοξενει πλεον τη μιση χωρα ;; Σε ποια αλλη χωρα του κοσμου συνανταμε τετοιου ειδους φαινομενα ; Με την δευτερη, την τριτη γενια εσωτερικων μεταναστων και σιγουρα με την μεταψυχροπολεμικη περιοδο αυτες οι αφηγησεις εχουν περασει στο χρονοντουλαπο της ιστοριας. Ομως η νοοτροπια να αντιμετωπιζεται η Αθηνα με αδιαφορια συνεχιζεται, διαιωνιζεται 'η κρυβονται τα αυτονοητα κατω απ το μανικι λογω αλλων προτεραιοτητων ( πχ αναγκες επιβιωσης λογω οικονομικης κρισης κλπ ). Αυτο που με θλιβει, ειναι οτι κι η υπολοιπη Ελλαδα, πχ οι Κυκλαδες ( που συμφωνα με τον Ελυτη, ειχαν αισθητικα περισσοτερη σχεση με την Αρχαια Ελλαδα απο την σημερινη Αθηνα ), καταστρεφονται στην λαιλαπα του Τουρισμου και των δικων του απαιτησεων. Θα δημιουργησουν οι τελευταιες μια αισθηση αποστροφης που δημιουργει η Αθηνα στους "ειλικρινεις" κριτες της ;;
Η ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ Ισως το πιο σημαντικο αρθρο για την Πολεοδομικη Ιστορια της Αττικης, δημοσιευτηκε στις 26 Οκτωβριου 2003 στο ΒΗΜΑ σε κειμενο της Παναγιωτας Μπιτσικα ( Ειναι το κειμενο πιο κατω ). Δινει παρα πολλα νουμερα, παρα πολλα στοιχεια για μια περιοχη που πλεον φιλοξενει τη μιση Ελλαδα. Επιγραμματικα να πω οτι ενα χρονο αργοτερα η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, δημοσιευει αρθρο για την Ανατολικη Αττικη με τα χιλιαδες στρεμματα διχως πολεοδομικες μελετες που εντασσονται στο σχεδιο πολης, τις ντοπιες γενιες αυθαιρετων, σε κειμενο της Πικιας Γαλατη (9 Οκτ, 2004 - "Ανατολικη Αττικη : το απολυτο χαος με γενιες αυθαιρετων").Τελη Αυγουστου 2009, και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δημοσιευει σειρα απο αρθρα που αναφερονται στη λεηλασια της Πεντελης, του Διονυσου και του Υμηττου, αρθρα τα οποια δε μπορεσα να βρω απο το αρχειο της εφημεριδας 'η στο δικο μου αρχειο. Τον Ιουνιο της ιδιας χρονιας ομως, στις 26 εκεινου του μηνα, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δημοσιευει αρθρο για το 10% των 25 εκατομμυριων κατοικιων που ειχε πριν δεκα χρονια η χωρα το οποιο δεν ειχε οικοδομικη αδεια. ( Ειναι το τελευταιο αρθρο στην πιο κατω παρουσιαση ).Το 2010, ΤΑ ΝΕΑ δημοσιευουν αρθρο για την εξαπλωση της Αθηνας απο Ομονοια στη Ραφηνα ( Τιτλος : "Μια γειτονια απο την Ομονοια ως τη Ραφηνα - Οι οικισμοι επεκταθηκαν κατα 30% την τελευταια 20ετια" / Σαββατο 13 Φεβρουαριου 2010 ). Τελος, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, στις 24 Απριλιου, 2010, δημοσιευει συνεντευξη με την Ειδικη Γραμματεα Επιθεωρησης Περιβαλλοντος και Ενεργειας του Υπουργειου Περιβαλλοντος, Μαργαριτα Καραβασιλη, η οποια αναφερεται στα προβληματα συνεργασιας μεταξυ Πολεοδομιας, Αστυνομιας και της νεοσυστατης Υπηρεσιας Κατεδαφισεων. Πιο κατω το αρθρο για την Αττικη απο ΤΟ ΒΗΜΑ ( Οκτ. 2003 ) και μετα δινω και ενα βιντεο, ισως το καλυτερο στο συγκεκριμενο ζητημα, με τον γνωστο αρχιτεκτονα, Γιωργο Κανδυλη. ΡΕΠΟΡΤΑΖ* Ανατριχιαστικά στοιχεία του ΕΜΠ για την τσιμεντοποίηση του Λεκανοπεδίου τα τελευταία 60 χρόνιαΠώς το μπετόν σκέπασε την ΑττικήΤα ρέματα που χάθηκαν και οι πλημμύρες που μας πνίγουνΜπίτσικα ΠαναγιώταΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 26/10/2003, 00:00 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 26/10/2003, 00:00«Γροθιά στο στομάχι» της δομημένης διαχρονικά αδιαφορίας μας που έχτισε κάθε σπιθαμή γης στο αττικό λεκανοπέδιο, που καταπάτησε ρέματα, δάση και αιγιαλούς, που τσιμεντάρισε τις πράσινες ανάσες για να αυξήσει τον αστικό χώρο. «Δες τι κάναμε, για να κάνουμε τι;» άλλως ειπείν. Για να πνιγόμαστε από τις πλημμύρες. Για να ψάχνουμε ελεύθερο χώρο και να βρίσκουμε μόνο ακάλυπτους πολυκατοικιών και μπαλώματα πρασίνου στα γκαζόν της πίσω πόρτας ή στις γλάστρες του μπαλκονιού. Τα συγκλονιστικά στοιχεία μιας έρευνας του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου που ολοκληρώθηκε μόλις πριν από τρεις μήνες αποτυπώνουν σε θλιβερούς αριθμούς και χαρτογραφούν σε διαγράμματα τα έργα μας. Σήμερα το «Βήμα» σας καλεί να ακολουθήσετε μαζί μας την καταστροφική πορεία της Αττικής με οδηγό μια μελέτη που σπάει κόκαλα - μακάρι να μπορούσε να σπάσει και μπετά - σχετικά με τις αλλαγές της χρήσης γης στο Λεκανοπέδιο της Αττικής αλλά και την εξέλιξη των ρεμάτων της Αττικής από το 1893 ως και σήμερα!H έρευνα με τίτλο «Διαχρονική παρακολούθηση των ρεμάτων και των χρήσεων γης του λεκανοπεδίου της Αττικής» έγινε από το Εργαστήριο Εγγειοβελτιωτικών Εργων και Διαχείρισης Υδατικών Πόρων σε συνεργασία με το Εργαστήριο Φωτογραμμετρίας της Σχολής Αγρονόμων και Τοπογράφων του ΕΜΠ, με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή κ. Γιώργο Τσακίρη και κύριο ερευνητή τον κ. Παναγιώτη Σιώρα.Από το 1940 ως το 2001 η αύξηση του πληθυσμού στο λεκανοπέδιο Αττικής ήταν 2.152.160 κάτοικοι ή σε ποσοστό 188,8% (!), κάτι που σημαίνει ότι ο πληθυσμός της Αττικής σε διάστημα 39 χρόνων περίπου τριπλασιάστηκε. Εντυπωσιακοί αριθμοί οι οποίοι γίνονται εντυπωσιακότεροι στην έρευνα του ΕΜΠ για την οικιστική μεταμόρφωση, η οποία λαμβάνει ως σημείο αναφοράς τέσσερις χρονικές περιόδους: 1893,1945, 1973, σήμερα (με βάση χάρτες και αεροφωτογραφίες). Υπό εξέτασιν χώρος το λεκανοπέδιο της Αττικής που ορίζεται βόρεια και βορειοδυτικά από τον ορεινό όγκο της Πάρνηθας, βόρεια και βορειοανατολικά από την Πεντέλη, ανατολικά από τον Υμηττό, νότια από τον Σαρωνικό Κόλπο και δυτικά από το όρος Αιγάλεω. Αφορά συνολική έκταση 515,6 τετραγωνικών χιλιομέτρων.Συσχετίζοντας τη μεταβολή χρήσεων γης στις περιόδους 1945, 1973 με τη σημερινή εποχή προκύπτει η πολύ μεγάλη αύξηση του αστικού χώρου ο οποίος τετραπλασιάστηκε (αύξηση 287,80%). Ετσι, ενώ αρχικά (το 1945) μόλις το 17,7% της έκτασης της Αττικής αποτελούσε πυκνό αστικό τμήμα, το ποσοστό αυτό - με την εσωτερική μετανάστευση παλιότερα αλλά και την κατ' εξακολούθισιν πολιτική ανεξέλεγκτης δόμησης - έφτασε να είναι σήμερα 68,5% (το 1973 ήταν 39,55%). Αποτέλεσμα της αύξησης του οικοδομημένου χώρου είναι η μείωση των «κενών χώρων», όπως είναι οι καλλιέργειες και οι χέρσες εκτάσεις. Από το 1945 ως σήμερα η μείωση της γεωργικής γης είναι της τάξεως του 93,26% ενώ παράλληλα οι δασικές εκτάσεις έχουν μειωθεί συνολικά κατά 30,85%! Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την έρευνα, η γεωργική γη, οι δασικές εκτάσεις και οι εκτάσεις χαμηλής βλάστησης κάλυπταν το Λεκανοπέδιο σε ποσοστό 81,28% το 1945 ενώ το 1973 είχαν περιοριστεί σε ποσοστό 42,51% που έπεσε ακόμη περισσότερο στις μέρες μας (31%).Και περιμένουμε η περιοχή του αττικού λεκανοπεδίου να μην πλημμυρίζει; Με ελάχιστες πλέον τις δυνατότητες διήθησης του νερού στη γη, με τεράστιες αδιαπέρατες επιφάνειες, με αδυναμία συγκράτησης των υδάτων της βροχής που κάνουν πια ταχύτατες... κατεβασιές.Δραματικές είναι και οι αλλαγές που έγιναν στα ρέματα του λεκανοπεδίου Αττικής από το 1893 ως σήμερα και οδήγησαν σε μείωση του συνολικού μήκους των ανοιχτών κλάδων τους. H εξέλιξη της κατάστασής τους μεταφράζεται στην εικόνα ρεμάτων, ακόμη και μεγάλων (όπως ο Ιλισός και ο Ποδονίφτης) που καλύφθηκαν ή διευθετήθηκαν είτε εξολοκλήρου είτε σε μεγάλα τμήματα με κλειστούς αγωγούς και βέβαια πάνω τους θεμελιώθηκαν καταπατήσεις, αυθαίρετες κατασκευές, δόμηση παντός είδους, δρόμοι, κ.ά.Σύμφωνα με τη μελέτη του ΕΜΠ, από τη σύγκριση μεταξύ των τεσσάρων περιόδων αναφοράς (1893,1945,1973, σήμερα) προκύπτει φανερά η σταδιακή μείωση των ανοιχτών ρεμάτων του λεκανοπεδίου Αττικής. H μείωση αυτή ξεκίνησε ήδη από την περίοδο 1893-1945 (από 1.277 χιλιόμετρα σε 858 χιλιόμετρα ή ποσοστιαία 33,64%), συνεχίστηκε κατά την περίοδο 1945-1973 (από 858 χιλιόμετρα σε 734 χιλιόμετρα ή ποσοστιαία -14,5%) και κορυφώθηκε την περίοδο 1973 ως σήμερα (από 734 χιλιόμετρα σε 434 χιλιόμετρα ή ποσοστιαία - 40,9%). H συνολική μείωση των ανοικτών κλάδων είναι της τάξεως του 66,38% (από 1.277 σε 434 χιλιόμετρα)! ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ Τι απέγινε η Πικροδάφνη;Ιδού χαρακτηριστικά παραδείγματα όπου η μεταβολή του μήκους των ανοιχτών ρεμάτων από το 1893 ως σήμερα δίνει όλο το εύρος της καταστροφής:Από τα ρέματα του νοτίου τμήματος του Λεκανοπεδίου (βρίσκονται στις περιοχές Γλυφάδας, Αργυρούπολης, Ηλιούπολης, Βούλας, Βάρης, Βουλιαγμένης, Ελληνικού και Αλίμου), τα ανοιχτά είχαν κάποτε (έτος 1893) μήκος 208,26 χιλιομέτρων, το 1973 είχαν μείνει 121,3 χιλιόμετρα και σήμερα είναι ανοιχτά μόνο σε μήκος 62,1 χιλιομέτρων!Το Ρέμα Πικροδάφνης (περιοχές Βύρωνα, Ηλιούπολης, Αγ. Δημητρίου, Π. Φαλήρου) κατέληξε να έχει μήκος ανοιχτών κλάδων μόνο 19,12 χιλιόμετρα από τα 55,74 χιλιόμετρα. Τι δεν έχει σκεπαστεί στον Ιλισό (και τα παρακλάδια του) που ξεκινά από τις περιοχές των δήμων Ζωγράφου, Καισαριανής και Παπάγου, συνεχίζει στον Δήμο Αθηναίων και μέσω Καλλιθέας καταλήγει στο Μοσχάτο; Το 1893 είχε ανοιχτά κομμάτια σε μήκος 126,27 χιλιομέτρων, το 1945 σε μήκος 63,86 χιλιομέτρων, το 1973 σε μήκος 56,72 χιλιομέτρων και σήμερα σε μήκος 32,34 χιλιομέτρων. H λεκάνη του ρέματος του Ποδονίφτη και των κλάδων του περιλαμβάνει τους δήμους N. Πεντέλης, Μελισσίων, Βριλησίων, Αμαρουσίου, Χαλανδρίου, Αγ. Παρασκευής, Νέου Ηρακλείου, Νέας Φιλαδέλφειας, Γαλατσίου, Ψυχικού, της κοινότητας Παλαιάς Πεντέλης και της Νέας Χαλκηδόνας στο ύψος της οποίας το ρέμα συμβάλλει στον Κηφισό. Μήκος ανοιχτών κλάδων του σε διαχρονική... κατιούσα: 207,57 χιλιόμετρα (έτος 1893), 102,81 χλμ. (έτος 1945), 84,92 (έτος 1973), 44,50 χιλιόμετρα σήμερα.Το ρέμα Εσχατιάς (βρίσκεται σε τμήματα των Δήμων Αχαρνών και Ανω Λιοσίων καθώς και μικρά τμήματα των Δήμων Ζεφυρίου και Καματερού) είχε πάλαι ποτέ ακάλυπτο μήκος 63,99 χιλιόμετρα και σήμερα έχει αντιστοίχως μόνο 28,83 χιλιόμετρα χωρίς να έχουν σκεπασθεί.H βορειοδυτική περιοχή Λεκανοπεδίου (βρίσκεται στην περιοχή των Ανω Λιοσίων) έχει ανοιχτά ρέματα σε μήκος 29,86 χιλιομέτρων (από 70,73 χιλιόμετρα που ήταν ακάλυπτα). ΚΗΦΙΣΟΣ Τα «μαύρα» στοιχεία«Μαύρα» τα στοιχεία για το κεντρικό τμήμα του Κηφισού και του δυτικού τμήματος του Λεκανοπεδίου (περιλαμβάνει τμήμα του Δήμου Αθηναίων και όλους τους δυτικούς δήμους, δηλαδή Πετρούπολη, Καματερό, Νέα Λιόσια, Αγ. Ανάργυροι, Χαϊδάρι, Περιστέρι, Αγ. Βαρβάρα, Αιγάλεω, Κορυδαλλός Νίκαια, Αγ. Ιωάννης Ρέντης, Μοσχάτο και τμήμα του Δήμου Πειραιά). Ηταν κάποτε 234,18 χιλιόμετρα το μήκος των ανοιχτών ρεμάτων σε αυτή τη λεκάνη του Κηφισού και έχουν μείνει μόνο 43,34 ακάλυπτα.Στο βορειοανατολικό τμήμα του Κηφισού (περιλαμβάνει τις περιοχές Κηφισιάς, Μεταμόρφωσης, Νέας Ερυθραίας, Κρυονερίου, Εκάλης, Διονύσου, Δροσιάς, Ανοιξης και Αγ. Στεφάνου) έχει μείνει ανοιχτό συνολικό μήκος 105,28 χιλιομέτρων (το 1893 ήταν 186 χιλιόμετρα, το 1945 ήταν 163,94 χιλιόμετρα και το 1973 139,17 χιλιόμετρα).Το μήκος των ανοιχτών κλάδων του βορείου τμήματος του Κηφισού (αφορά το μεγαλύτερο μέρος του Δήμου Αχαρνών καθώς και την κοινότητα Θρακομακεδόνων) είναι σήμερα 68,06 χιλιόμετρα από τα 122,18 χιλιόμετρα που ήταν το 1893 (97 χιλιόμετρα το 1945 και 90 χιλιόμετρα το 1973).Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η αύξηση των αδιαπέρατων από το νερό εκτάσεων αλλά και η διευθέτηση κλάδων ρεμάτων με χρήση κλειστών αγωγών δίνει τα εξής δυσμενή στοιχεία για τη χρονική περίοδο από το 1945 ως σήμερα: μειώθηκε κατά 30% κατά μέσο όρο ο χρόνος που μεταφέρεται η πλημμύρα ενώ η πλημμυρική παροχή κατά την ίδια περίοδο παρουσιάζει μια μέση αύξηση κατά 120%, δηλαδή υπερδιπλασιάζεται.Οπως επισημαίνει στο «Βήμα» ο κ. Γ. Τσακίρης, επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας, η διαχρονική παρακολούθηση της εξέλιξης των χρήσεων γης και της κατάστασης των υδατορευμάτων στο Λεκανοπέδιο «αποκαλύπτει τάσεις οι οποίες,δυστυχώς, φαίνεται ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν». Αυτό σημαίνει ότι το πλημμυρικό πρόβλημα του Λεκανοπεδίου, όπως εξηγεί ο καθηγητής, «θα γίνεται όλο και εντονότερο, με αποτέλεσμα οι οριστικές λύσεις για τον Κηφισό (κλειστή διατομή ), σε μερικά χρόνια να μην μπορούν να αντέξουν τους ακόμη μεγαλύτερους όγκους απορροής του Λεκανοπεδίου».ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣΗ εκτέλεση της Αθήνας...http://www.youtube.com/watch?v=I2ZlQjFUPdE&feature=endscreenΗ διαθήκη του μεγάλου αρχιτέκτονα Γιώργου Κανδύλη για την πολεοδομία και τα εγκλήματα σε βάρος της Αθήνας. Οι παραβάσεις και το μεγάλο σκάνδαλο του κτήματος Θων Αλεξάνδρας και Κηφησίας. Μιλάει πρώτη φορά ο μεγαλοεργολάβος Μπάμπης Βωβός. Ένα ρεπορταζ του Γιώργου Κουβαρά.httv://transittv.gr25 εκατομμυρια κατοικιες εχει η χωρα. 10% διχως αδεια.ΑΡ8ΡΟ 26ης ΙΟΥΝΙΟΥ 2009 ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ10% ΑΥΤΩΝ ΕΧΟΥΝ ΧΤΙΣΤΕΙ ΔΙΧΩΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ.ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΕΣ-«ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ» ΟΙ ΕΦΟΡΙΕΣ-12 ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ... ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΑΝ ΜΙΑ ΒΙΛΑΒασίλειο αυθαιρεσίας ελέω κράτουςΤης ΧΑΡΑΣ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑΤο 10% των περίπου 25 εκατ. κατοικιών στη χώρα μας έχει χτιστεί χωρίς οικοδομική άδεια, ενώ το υπόλοιπο 90% έχει κάποια μικρή ή και μεγαλύτερη πολεοδομική παράβαση.Μόνον στον Δήμο της Αθήνας υποβλήθηκαν μέσα στο 2008 καταγγελίες για 1.000 αυθαίρετες κατασκευές, που επιβαρύνονται με εφάπαξ πρόστιμα ανέγερσης συνολικού ύψους 9 εκατ. ευρώ και πρόστιμα διατήρησης 4,5 εκατ. ευρώ τον χρόνο, αλλά δεν έχουν βεβαιωθεί από τις εφορίες για να εισπραχθούν.Οι πολεοδομικές υπηρεσίες της Ανατολικής Αττικής, της νομαρχίας με τα περισσότερα αυθαίρετα, λειτουργούν με το 42% των υπαλλήλων που προβλέπει το οργανόγραμμα.Δώδεκα φορές προγραμματίστηκε η κατεδάφιση μιας βίλας αλλά η υπόθεση «κόλλησε» γιατί προσέκρουσε στα «παραθυράκια» της νομοθεσίας!Η υποστελέχωση είναι κανόνας για τις περισσότερες από τις 178 πολεοδομικές υπηρεσίες της χώρας, αφού οι 80 διαθέτουν από έναν έως τρεις μηχανικούς, ενώ σε άλλες 12 δεν υπάρχει ούτε ένας μηχανικός!Είναι μερικά από τα στοιχεία που αποκαλύφθηκαν κατά τη χθεσινή ημερίδα που οργάνωσε το Τεχνικό Επιμελητήριο για το θέμα της αυθαίρετης δόμησης. Μετείχαν εκπρόσωποι των συναρμόδιων φορέων, πλην του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ, που πλειοδότησαν στην απεμπόληση των ευθυνών τους. «Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη», παραδέχθηκε ο Δημ. Παξινός, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, που χαρακτήρισε τα αυθαίρετα «κορυφαία ενέργεια υποβάθμισης του περιβάλλοντος» και υπογράμμισε ότι «κάθε εξαγγελία για νομιμοποίηση ή τακτοποίηση έχει ως αποτέλεσμα την έξαρση της αυθαίρετης δόμησης».Φαινόμενα διαφθοράς και κακοδιοίκησης εντόπισε ο Λ. Ρακιντζής, γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Αναφέρθηκε στη σωρεία εγκυκλίων εφαρμογής των νόμων, που εκδίδονται κυρίως από το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ και αποκάλυψε πως σε πολλές περιπτώσεις αφορούν νομοθετήματα που έχουν καταργηθεί ή τροποποιηθεί!«Ποτέ δεν έγινε εκκαθάριση των εγκυκλίων», τόνισε και πρόσθεσε ότι το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον κατακερματισμό της πολεοδομικής νομοθεσίας, την έλλειψη μηχανικών και την περιορισμένη ειδίκευσή τους, εξηγεί την αναποτελεσματικότητα και την προβληματική λειτουργία των πολεοδομιών. Επισήμανε ότι στα τέλη της δεκαετίας του '90 έγινε η κωδικοποίηση της πολεοδομικής νομοθεσίας, αλλά στη συνέχεια ακυρώθηκε γιατί δεν προχώρησε η ενημέρωσή της με τις νεότερες διατάξεις και τις αλλαγές που έγιναν.Τόσο ο γενικός επιθεωρητής όσο και η υπερνομάρχης Ντίνα Μπέη τάχθηκαν υπέρ της δημιουργίας ανεξάρτητης υπηρεσίας κατεδάφισης αυθαιρέτων, αφού, όπως επισήμανε η τελευταία, οι αποφάσεις αποδείχθηκε ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν από την αυτοδιοίκηση και πρότεινε τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης αρχής, που θα είναι απαλλαγμένη από εντοπιότητα και πελατειακές εξαρτήσεις.Ο πρόεδρος του ΤΕΕ Γιάννης Αλαβάνος πρότεινε τη δημιουργία παρατηρητηρίου που θα παρακολουθεί τον σχεδιασμό και τις χρήσεις γης, ενώ ζήτησε την αξιοποίηση των δορυφορικών λήψεων για τον εντοπισμό αυθαιρέτων, που ξεκίνησε πιλοτικά στην Ανατολική Αττική. Με αυτό τον τρόπο, όπως είπε, μπορεί να καταγραφούν τα παράνομα κτίσματα, τα οποία υπολόγισε σε 1,5 εκατ. και όπως ανέφερε «οι ρυθμοί ανέγερσης δεν μειώνονται εντυπωσιακά».Πρότεινε επίσης να γίνεται έλεγχος οικιστικής νομιμότητας κατά την υπογραφή των συμβολαίων μεταβίβασης, ενώ τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας μητρώων για τους κατασκευαστές ιδιωτικών έργων. Ζήτησε τέλος να επιτρέπεται η εκτός σχεδίου δόμηση αλλά μόνο σε καθορισμένες περιοχές και για πρώτη φορά αποδέχθηκε ότι «συμμετέχουν και μηχανικοί, υπό πολλές ιδιότητες, στο "πανηγύρι" της αυθαίρετης δόμησης». *
Αληθινός Αθηναίος, ωραία λόγια, σπανίζει πια, μάλλον εξαφανίζεται αυτή η παιδεία, η "ράτσα", η συμπεριφορά. Τι κρίμα.το "από την αγαπημένη μου σύζυγο Νταίζη, την οποία έχασα το 2008. Παρότι μου λείπει, ευτυχώς δεν πρόλαβε να με δει πολύ γέρο" με συγκλόνισε.Η Αθήνα όμως , η Αθήνα μας, είναι μια εχθρική πόλη, με εχθρικούς ανθρώπους.Το χάσιμο των ψευδοχρημάτων απογύμνωσε το "περίβλημα" του νεοέλληνα και δείχνει καθημερινά ποιός είναι ο αμαθής, οργισμένος, αγενής συμπολίτης μας.Όσοι μπορείτε μην αλλάξετε, άτι άλλο θ' αλλάξει.Στην ώρα του.
Η ασχήμια της πόλης της Αθήνας αλλά και πολλών άλλων πόλεων της Ελλάδας λόγω του παραγκωνισμού της Αρχιτεκτονικής από την οικοδομική δραστηριότητα έχει δημιουργήσει ένα μόρφωμα που είναι στρουθοκαμηλισμός να μην παραδεχόμαστε πόσο άσχημο είναι.Εάν δεν παραδεχτείς το λάθος και δεν το αναγνωρίσεις δεν μαθαίνεις από αυτό. Γι'αυτό και βλέπουμε πως τα ίδια λάθη που γίνονταν επί δεκαετίες εξακολουθούν να συμβαίνουν κάνοντας την πόλη χειρότερη χρόνο με το χρόνο. Ελάχιστο πράσινο και σε πολύ κακή κατάσταση, ελεύθεροι χώροι τσιμεντωμένοι, πολεοδομικός αχταρμάς, αρχιτεκτονικά εκτρώματα, απουσία ελεύθερων χώρων, διαρκής οικοδομική δραστηριότητα σε περιοχές ήδη εξαιρετικά πυκνοκατοικημένες, ηχορύπανση.Η Αθήνα είναι μια τόσο άσχημη πόλη που σχεδόν θα έπρεπε να αποτελεί τόπο εξορίας.Κάποιοι επιμένουν παρόλα αυτά να την βλέπουν μέσα από τα ροζέ λαιφταιλ άρθρα "γιατί αγαπάμε τα μπαρ στο Κουκάκι”...
Ειμαι Αθηναιος και συμφωνω απολυτα με οσα λεει. Η πλεον κακασχημη πολη αλλα μακροσκοπικα. Απλα υπαρχουν (ακομα) καποια ελαχιστα σημεια που μπορεις βνα τις αγαπησεις. Το αρχαιολογικο Μουσειο αφημενο σεχδον εγκαταλελειμμένο. Το μουσειο της Ακροπολης θελει γκρεμισμα παναθλιο . Το ιδιο το παραλιακο εκτρωμα ιδρυματος Νιαρχου.
Εξαιρετικη συνεντευξη απο εναν πολυ ενδιαφερον ατομο. Και ναι η Αθηνα - οσο και να την αγαπαμε - ειναι η πιο ασχημη πρωτευουσα της Ευρωπης, Αμερικης και Ωκεανιας (Στην Ασια και στην Αφρικη υπαρχουν πιο ασχημες). Οι δε επαρχιακες πολεις ειναι τα ιδια και χειροτερα διοτι τουλαχιστον η Αθηνα εχει την Ακροπολη και μαζευεται λιγο η ασχημια. Ακομα και στην Σαντορινη η θεα προς τα κατω διακοπτεται απο καλωδιο σε ξυλινους πασαλους σε ολο το μηκος της καλδερας. Ελεος...
Διαφωνώ για τις επαρχιακές πόλεις. Υπάρχουν κάποιες άσχημες, ναι, αλλά υπάρχουν και πολλές πολύ πιο όμορφες από την Αθήνα. Επίσης, η Ακρόπολη δεν σώζει την κατάσταση.
@Black WidowΠοια θεωρεις πολυ πιο ομορφη? Την Θεσσαλονικη, την Πατρα, την Λαρισα ή το Ηρακλειο? Μη μου πεις τωρα το Ναυπλιο και την Ερμουπολη διοτι τοτε δεν μιλαμε για συγκρισιμα μεγεθη. Αν συγκρινες αυτες τις μικρες πολεις τις αντιστοιχες τους εκατονταδες αλλες μικρες Ευρωπαικες πολεις (απο πχ Aix en Provence, Gottingen κ.ο.κ) το χασμα ειναι ακομα πιο μεγαλο.
Εξαιρετική συνέντευξη που αφήνει και κάποια συναισθήματα πικρίας: Έλληνες να έχουν δουλέψει για τα πολεοδομικά σχέδια ξένων πρωτευουσών, όχι όμως για την ελληνική!
Μου φαίνεται ότι ξεχνάει ότι όλο το κέντρο, όλα τα κτήρια γραφείων του 1950–1960 είναι χτισμένα από αρχιτέκτονες διάσημους, όπως ο Βαλεντής, ο Σακελλάριος, ο Βουρέκας και άλλοι. Αυτοί σχεδίασαν το κέντρο της Αθήνας και δυστυχώς πολλοί από αυτούς ήταν και πωρωμένοι: ο Άρης Κωνσταντινίδης έλεγε να γκρεμίσουμε τα νεοκλασικά γιατί είναι βαυαρικά, και ο Δεσποτόπουλος ήθελε να γκρεμίσει το σημερινό βυζαντινό μουσείο γιατί το έβρισκε κιτς και ξεπερασμένο.Γιατί κανένας από αυτούς δεν σκέφτηκε να ακόμη και το απλούστερο: να μην καταπλακώνουν τα καινούργια κτήρια τα μικρότερα νεοκλασικά με τυφλούς τοίχους, να μην τα στριμώχνουν. Έπρεπε να έρθει ο Basil Spence με την Εμπορική Τράπεζα Κοραή και Σταδίου, όπου το καινούργιο κτήριο είναι σε οπτική συνέχεια με το διπλανό νεοκλασικό να τους δείξει.
Και μην ξεχνάμε και το άλλο... ο Λε Κορμπυζιέ ο "σταρ αρχιτέκτονας" του 20ου αιώνα που πολύ τον έχουν Θεό τους είναι υπέυθυνος για έναν σχεδιασμό κατοικίας όπου αν μη τι άλλο οι Έλληνες "αγάπησαν" όσο τίποτα άλλο...Τhe Dom-ino system, 1914https://static.dezeen.com/uploads/2014/03/Le-Corbusier-Do-mino-diagram_dezeen_2.jpg
Εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο λukum!Μια παράγραφος του τα λέει όλα για την Αθήνα.Απόσπασμα:«Ο αρχιτέκτονας του Λονδίνου Πλάτων Ίσαϊας υποστήριξε ότι το μεγαλύτερο μέρος της Αθήνας αποτελείται από κατοικίες Dom-ino (ιδέα Le Corbusier). Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ελληνική κυβέρνηση στήριξε την ανάκαμψη επιτρέποντας στις οικογένειες να πουλήσουν οικόπεδα στους εργολάβους (αντιπαροχή) για ένα μερίδιο των κτιρίων που προέκυψαν. (σ.σ.: Δεν πουλήθηκαν μόνο κενά οικόπεδα αλλά κυρίως καταστράφηκαν πολλά, μοναδικά νεοκλασικά που είχαν την τύχη να επιβιώσουν καθώς η Αθήνα κατά το ΒπΠ δεν βομβαρδίστηκε). Η πολυκατοικία, ένα πολυώροφο συγκρότημα διαμερισμάτων, είναι στην πραγματικότητα ένα ψηλό Dom-ino, χτισμένο χωρίς αρχιτέκτονα, όπου κάθε οικογένεια έχει διαμορφώσει τα δικά της διαμερίσματα. Το μοντέλο ήταν τόσο επιτυχές που δημιούργησε μια τεράστια τάξη γαιοκτημόνων - και, βεβαίως, οφειλέτες.Αυτό που είναι ριζικό για το Dom-ino είναι ότι είναι απλώς η αρχή μιας διαδικασίας, η οποία συμπληρώνεται από τους ίδιους τους κατοίκους. Είναι, με άλλα λόγια, η εγκατάλειψη του συνολικού σχεδιασμού. Ο αρχιτέκτονας δεν είναι πλέον οραματιστής, απλά ένας διευκολυντής.»Σημαντικό στοιχείο 1: Καταργείται ο αρχιτέκτονας και ο συνολικός, αρχιτεκτονικός (άρα και καλαίσθητος) αστικός, οικοδομικός σχεδιασμός.Σημαντικό στοιχείο 2: Δημιουργήθηκε μια ιδιάζουσα κατάσταση και νοοτροπία στην Ελλάδα με πολλές προεκτάσεις, αυτή των ιδιόκτητων ακινήτων ως αυτοσκοπός του μέσου πολίτη, που είχε ως αποτέλεσμα τους εργολάβους να γιγαντώνονται οικονομικά με ανεξέλεγκτο ρυθμό, ελέγχοντας και επηρεάζοντας πολλούς άλλους οικονομικοκοινωνικούς και πολιτικούς τομείς πέραν του κύριου αντικειμένου τους που είναι οι κατασκευές.
Ο “λε Κορμπυζιέ" και οι προτάσεις του για την μαζική κατοικία είναι κατά κάποιο τρόπο η αρχή του κακού για την νεοελληνική αρχιτεκτονική και ως ένα βαθμό και διεθνώς όσο και εάν έχει φτιάξει μερικά αριστουργήματα.Μεγάλη συζήτηση...
Για πολλοστή φορά, ευχαριστούμε.Από την εποχή του καλού Λάλα, προσωπικά μιλώντας, έχω να ευχαριστηθώ συνεντεύξεις.ΥΓ Ποιος κατήργησε τελευταίος τον υποχρεωτικά υπόγειο χώρο στάθμευσης στις νέες οικοδομές για "τόνωση της οικοδομής"; Ο Αμίλητος! Αλλά ας μην πολιτικολογήσουμε εδώ.
Τώρα μόλις βλέπω τα σχόλια. Την αγαπώ την Αθήνα, γιατί είναι όμορφη και γιά όλ' αυτά που εμπεριέχει. Εκτός της αρχαίας της ιστορίας, φέρει και την ιστορία του νεοσύστατου κράτους από το 1834 και στο εξής και ευτυχώς μένουν ακόμη σημάδια-ουλές από το παρελθόν της αυτό το πρόσφατο. Αν θέλεις να καταλάβεις το μέγεθος του έρμου του τότε κράτους περνάς από το ίδρυμα Βούρου-Ευταξία να δείς που στέγασαν στην αρχή τον Όθωνα, ή το διώροφο απέναντι από το Πανεπιστήμιο (ένθετο σε γυάλινη κατασκευή), ιδιοκτησία των Σούτσων που πούλησαν το Τατόϊ στον Γεώργιο Α!. Επίσης όσα πολύτιμα στεγάζει το Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής εταιρίας. Τα των ταπεινών κτιρίων τα γνωρίζουν όσοι διαβάζουν τον ακάματο ερανιστή κ. Βατόπουλο στην "Καθημερινή". Επίσης η σύγχρονη Αθήνα στέγασε τους πιό σπουδαίους πνευματικούς Έλληνες ιδιαίτερα μετά το 1910 και μετά από το 1950 είναι η αδιαμφισβήτητη Μητρόπολη του Ελληνισμού ( χρονολογίες ενδεικτικές). Η γλώσσα η Ελληνική μιλιέται πληρέστερα από οπουδήποτε αλλού και από την πανσπερμία του πληθυσμού που αλλού δεν τον βρίσκεις σε τέτοια μίξη.Πάνω απ' όλα εδώ βρίσκεται ένα από τα υπέροχα Ελληνικά τοπία σε τέτοια κακοπάθηση, που μέσω αντίστιξης αναδεικνύεται μοναδικό! Το τρίλοφο Ακρόπολης-Φιλοπάππου-Πνύκας, η θαλάσσια γραμμή με μικρά και μεγαλύτερα νησιά σε οπτική επαφή. Και βέβαια ο αέρας όταν φυσά, ή, η ακινησία του μέσα στην Αυγουστιάτικη ζέστη. Να είσαι ψηλά στη Μεσογείων και να κατεβάζουν ψυχρό αέρα του Γενάρη τα βουνά.Επίσης αποπνέει ελευθερία και την ευρεσιτεχνία αυτού του κόσμου να την ανακαλύπτει και να την καλλιεργεί ακόμα και στις πιό καταπιεσμένες του στιγμές.Και τώρα μαέστρο βάλε το: "Ομορφιές έχει ο κόσμος σωρό, μα η Αθήνα και ποιός δεν το ξέρει, κάτι άλλο έχει εκείνη θαρρώ, που δεν τόχουνε τ'άλλα τα μέρη"