Τώρα μόλις βλέπω τα σχόλια. Την αγαπώ την Αθήνα, γιατί είναι όμορφη και γιά όλ' αυτά που εμπεριέχει. Εκτός της αρχαίας της ιστορίας, φέρει και την ιστορία του νεοσύστατου κράτους από το 1834 και στο εξής και ευτυχώς μένουν ακόμη σημάδια-ουλές από το παρελθόν της αυτό το πρόσφατο. Αν θέλεις να καταλάβεις το μέγεθος του έρμου του τότε κράτους περνάς από το ίδρυμα Βούρου-Ευταξία να δείς που στέγασαν στην αρχή τον Όθωνα, ή το διώροφο απέναντι από το Πανεπιστήμιο (ένθετο σε γυάλινη κατασκευή), ιδιοκτησία των Σούτσων που πούλησαν το Τατόϊ στον Γεώργιο Α!. Επίσης όσα πολύτιμα στεγάζει το Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής εταιρίας. Τα των ταπεινών κτιρίων τα γνωρίζουν όσοι διαβάζουν τον ακάματο ερανιστή κ. Βατόπουλο στην "Καθημερινή". Επίσης η σύγχρονη Αθήνα στέγασε τους πιό σπουδαίους πνευματικούς Έλληνες ιδιαίτερα μετά το 1910 και μετά από το 1950 είναι η αδιαμφισβήτητη Μητρόπολη του Ελληνισμού ( χρονολογίες ενδεικτικές). Η γλώσσα η Ελληνική μιλιέται πληρέστερα από οπουδήποτε αλλού και από την πανσπερμία του πληθυσμού που αλλού δεν τον βρίσκεις σε τέτοια μίξη.Πάνω απ' όλα εδώ βρίσκεται ένα από τα υπέροχα Ελληνικά τοπία σε τέτοια κακοπάθηση, που μέσω αντίστιξης αναδεικνύεται μοναδικό! Το τρίλοφο Ακρόπολης-Φιλοπάππου-Πνύκας, η θαλάσσια γραμμή με μικρά και μεγαλύτερα νησιά σε οπτική επαφή. Και βέβαια ο αέρας όταν φυσά, ή, η ακινησία του μέσα στην Αυγουστιάτικη ζέστη. Να είσαι ψηλά στη Μεσογείων και να κατεβάζουν ψυχρό αέρα του Γενάρη τα βουνά.Επίσης αποπνέει ελευθερία και την ευρεσιτεχνία αυτού του κόσμου να την ανακαλύπτει και να την καλλιεργεί ακόμα και στις πιό καταπιεσμένες του στιγμές.Και τώρα μαέστρο βάλε το: "Ομορφιές έχει ο κόσμος σωρό, μα η Αθήνα και ποιός δεν το ξέρει, κάτι άλλο έχει εκείνη θαρρώ, που δεν τόχουνε τ'άλλα τα μέρη"