ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.7.2018 | 22:56

Το μικρό μου παράπονο.

Απόψε έχω έρθει στο πατρικό μου. Κάπου στη Β. Ελλάδα. Από μια γειτονιά λίγο πιο πέρα ακούγονται παραδοσιακά τραγούδια, κλαρίνα κλπ. Κάποιοι έχουν γάμο εν όψει και το γλεντάνε. Χαίρομαι που ακούω τον κόσμο να έχει χαρές. Πριν 4 χρόνια παντρεύτηκα κι εγώ. Χωρίς ίχνος μουσικής, λόγω πένθους, είχα χάσει τη μαμά μου πριν από 2 χρόνια τότε. Δεν μας πήγαινε η καρδιά να γλεντήσουμε. Κι ο άντρας μου το ίδιο μου έλεγε ότι νιώθει (είχαν πολύ καλή σχέση). Κάναμε έναν λιτό, ήσυχο, διακριτικό γάμο. Με εκείνη την απουσία να μου χαράζει την καρδιά.Η ουσία είναι ότι είχα την ευλογία να βρω έναν άνθρωπο για τον οποίο κυριολεκτικά αναπνέω και υπάρχω με όλο μου το είναι. Κι ευχαριστώ το Θεό για αυτό μέσα από τη ψυχή μου. Όμως...εκείνη την ημέρα θα ήθελα πολύ να είναι διαφορετικά. Να είναι γιορτή. Να μην έχω μέσα μου χαρμολύπη. Αλλά μόνο χαρά. Και να το γιορτάσω όπως μόνο εγώ ξέρω. Με πολύ χορό, κέφι, τραγούδι, γέλια. Όπως ήμουν δηλαδή πάντοτε στις χαρές των άλλων. Μόνο που δεν είμαι έτσι πια. Ούτε στις δικές μου χαρές δεν ήμουν αυτό που πάντα ήμουν. Είναι το παράπονο μου το μικρό. Έβλεπα στο τραπέζι μετά το μυστήριο τον πατέρα μου να τριγυρνά από συγγενή σε συγγενή ΜΟΝΟΣ και μου σκιζόταν η καρδιά. Ήθελα να νιώθω ΜΟΝΟ χαρούμενη. Κι αυτή η χαρμολύπη μου με συνοδεύει σχεδόν καθημερινά από το χαμό της μαμάς. Δύναμη μου ο άντρας μου με ένα χαμόγελο ατελείωτο. Η δύναμη μου αυτο το χαμογελο. Ειχα και μια παλινδρομη κυηση προσφατα, το παλευω μεν, αλλα ειναι κατι ωρες σαν αποψε που επειδη δεν θελω να στενοχωρησω και να βαρυνω τον ανθρωπο μου, προτιμω να τα πω εδω.
2
 
 
 
 
σχόλια
Οταν παντρευτηκα ειχα χασει 4 χρονια πριν τη μαμα μου.Οταν κατεβηκα νυφη απο το αυτοκινητο για να προχωρησω το διαδρομο προς την εκκλησια εκεινη ηταν εκει και μου ανοιγε το δρομο για να περασω στη νεα μου ζωη.το μονο που ειχα ζητησει στο γλεντι μετα να μην παιξουν ενα τραγουδι "σημερα γαμος γινεται ...σημερα αποχωριζεται η μανα απο τη κορη"
Για να σε κάνω να νιώσεις λίγο καλύτερα παραθέτοντας το δικό μου οικογενειακό ιστορικό :Ο πεθερός μου πέθανε όταν είχαμε σχέση για 8 μήνες με τη γυναίκα μου. Ήταν ένα μέθυσο, βάναυσο, κυκλοθυμικό καθίκι που έκανε κόλαση τη ζωή της πεθεράς μου με όποιο τρόπο βίας μπορείς να φανταστείς. Ευτυχώς, η πεθερά μου βρήκε τα κότσια να τον χωρίσει πολύ νωρίς.Ένα χρόνο μετά, ο πατέρας μου 2 εβδομάδες μετά το γάμο με τη γυναίκα μου, ξυλοκόπησε για άλλη μια φορά τη μητέρα μου. Αυτή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κατάλαβε μετά από 35 χρόνια άθλιου γάμου ότι πρέπει να χωρίσει από αυτό το θρασύδειλο, αλκοολικό, σπαγγοραμένο, ρακοσυλλεκτικό, νάρκισσο παρτάλι. Σταμάτησα να έχω σχέσεις με τον πατέρα μου από τότε.Η μητέρα μου πέθανε 5 χρόνια μετά, λίγες ημέρες πριν τη βάπτιση του γιού μου, τον οποίο πρόλαβε να δει μόνο δύο φορές. Ευτυχώς πρόλαβε και χάρηκε την μεγάλη κόρη μου από τη γέννησή της και για 2,5 χρόνια. Πρακτικά από τότε δεν έχω γονείς, σε αντίθεση με εσένα που έχεις πατέρα και από τα γραφόμενά σου διακρίνω τρυφερότητα απέναντί του.Δεν υπάρχει σχολική γιορτή που να μην με πνίγουν τα δάκρυα με το παράπονο γιατί να είναι απούσα από εκεί η μητέρα μου και να είναι τόσο κακός ο γάμος των γονιών μου. Όσο όμως και αν συνάντησα αντιξοότητες, τις ξεπέρασα χάρη (και) στη βοήθεια της υπέροχης συζύγου μου και των παιδιών μου που αγωνίζομαι να τους δώσω όλα τα ψυχικά και υλικά εφόδια να γίνουν ολοκληρωμένοι και πλήρεις άνθρωποι στη ζωή τους.Όση θλίψη και να νιώθεις, προσπάθησε για το δικό σου καλό να την ξεπεράσεις με όποιο τρόπο μπορείς και να μην την αφήσεις να «καταπιεί» εσένα και τον γάμο σου. Ένας ψυχολόγος θα ήταν καλή λύση. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ στο να διαχειριστώ το θυμό μου απέναντί στον πατέρα μου.Σου εύχομαι καλή υγεία και καλή δύναμη στη ζωή σου.