Στο σημερινό «Α μπα»: εμότζι

Στο σημερινό «Α μπα»: εμότζι Facebook Twitter
75

__________________

1.


Σε ποια ηλικία πρέπει μια κοπέλα να αρχίζει να ξυρίζεται κι αποτριχώνεται (πόδια, μασχάλες, κ.λπ.); 12;13;15;18;......


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχεις δίκιο, πρέπει να βρούμε ένα όριο για όλες τις γυναίκες ανεξαρτήτως, δεν είναι θέμα για να το αφήνουμε τυχαία στην καθεμία. Τώρα που το σκέφτομαι, επειδή τα γυναικεία σώματα είναι θέμα δημόσιας διοίκησης, κανονικά πρέπει να μπει αυτό το θέμα στη νομοθεσία, όπως το όριο για να ψηφίζουν, και μετά βέβαια πρέπει να σκεφτούμε με ποιον τρόπο θα τιμωρούνται όσες δεν υπακούν. Αν και αυτό έχει καλυφθεί ήδη, εδώ που τα λέμε.

__________________
2.

Για πες μου και εσύ βρε Αμπα μου, γιατί τέτοια περίπτωση μέχρι τώρα στα 35 μου δε μου έχει ξανατυχει και άκρη δε βγάζω. Μέχρι τώρα όποτε γνώριζα κάποιον ή θέλαμε και οι δύο και προχωρούσε ή δεν ηθελε ο ένας από τους δύο και τελείωνε το πράγμα.. Μου ζητάει κάποιος ραντεβού, η πρώτη βδομάδα σούπερ, λόγια που δε μου έχουν ξαναπεί. Μετά το σεξ, αποφεύγει να με δει, παρόλα αυτά, η επικοινωνία καθημερινή, μου λέει να μην ανησυχώ.. Εν τέλει μετά από τρεις εβδομάδες μου λεει ότι χώρισε πρόσφατα άσχημα, πήγαινε για γάμο και δεν είναι έτοιμος για σχέση. Θέλει να μείνουμε φίλοι, του λέω ότι δε θέλω, αλλά συνεχίζουμε να μιλάμε για άλλες δυο εβδομάδες 3-4 ώρες την ημέρα. Μου το ξαναγυρναει, να το δούμε για σχέση αλλά δε ξέρει αν θα μπορεί να υπάρξει συναίσθημα.. Βγαίνουμε, δε γίνεται κάτι, θεωρώ ότι δεν του βγήκε και θα απομακρυνθεί. Την επόμενη ημέρα όμως ξαναεπικοινωνει και όταν τον ρωτώ μου ξαναλέει να έχουμε φιλική σχέση. Το έκοψα και του είπα ότι με έπαιζε. Ήξερε πως ένιωθα και μου εδωσε ελπίδες. Δεν ήθελε σχέση, ας το εκοβε. Ήθελε να μείνουμε φίλοι, ας το τηρουσε. Όχι τη Δευτέρα με θέλει για γκόμενα, την Τετάρτη για φίλη.
Και σε ρωτώ, ότι δε με ήθελε το ξέρω. Αυτό που δε μπορώ να καταλάβω είναι γιατί ασχολιόταν επί ενάμιση μήνα καθημερινά. Να πεις ότι έπαιρνε σεξ, ούτε αυτό το έπαιρνε. Του έφτιαχνα τη ψυχολογία επειδή τον γούσταρε μια ωραία γκόμενα? Ξεχνιοταν από τις συζητήσεις μας και δε σκεφτόταν την πρώην? Αν μπορείς να μου δώσεις μια πιθανή εξήγηση γιατί είναι η μόνη απορία που μου έχει μείνει..
Ευχαριστώ πολύ!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί δεν σε καλύπτουν οι εξηγήσεις που έχεις ήδη δώσει από μόνη σου; Επειδή θα ήθελες να ισχύει κάτι άλλο;


Ασχολήθηκε μαζί σου γιατί περνούσε ωραία. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήθελε να τα φτιάξετε. Σε ήθελε αρκετά ώστε να κάνει όσα έκανε, όχι περισσότερο.

 

Για άλλη μια φορά: τα λόγια που δεν έχετε ακούσει ποτέ στη ζωή σας από την πρώτη εβδομάδα είναι κακά μαντάτα.

__________________
3.

Α μπα μου αγαπημένη, πιστεύεις ότι δύο άνθρωποι που είχαν κάποτε σχέση και έχουν χωρίσει μπορούν να ξαναείναι μαζί;
Η ιστορία έχει ως εξής: ήμουν 18 και ήταν 22 όταν τα φτιάξαμε και για μένα ήταν η πρώτη μου σχέση. Περάσαμε μαζί 6 χρόνια που είχαν μέσα από όλα, απόσταση, συγκατοίκηση, στρατό, εράσμους δικό μου και όλα ήταν όμορφα. Κάποια στιγμή στην 5ετία, και σε μία μεταβατική φάση και για τους δυο μας, φάνηκε ότι θέλαμε διαφορετικά πράγματα εκείνη την περίοδο. Εγώ σκεφτόμουν το εξωτερικό για μεταπτυχιακό, αυτός ενώ υποτίθεται ότι ήθελε να έρθει μαζί μου, έκανε μια στροφή και αποφάσισε να μείνει Αθήνα για ξεκινήσει να κάνει αυτό που αγαπούσε. Το παλέψαμε για ένα χρόνο ακόμα, εγώ τελικά έμεινα Ελλάδα για μεταπτυχιακό, αλλά είχε αρχίσει η κατάσταση να ξεφτίζει. Και χωρίσαμε..ήταν κοινή απόφαση, αλλά πληγωθήκαμε και οι δύο πολύ.
Έχουν περάσει 2,5 χρόνια από τότε μέσα στα οποία έχουμε μιλήσει αρκετά, μου έχει στείλει δώρα, έχει προσπαθήσει να τα ξαναβρούμε, αλλά για μένα ποτέ δεν ήταν κατάλληλη στιγμή. Αυτό γιατί πάλευα να βρω ποιο θα είναι το επόμενό μου βήμα, και φοβόμουν πολύ να δεσμευτώ. Σήμερα σου γράφω από την Αγγλία όπου και κάνω διδακτορικό εδώ και 1,5 χρόνο και πλέον νιώθω πιο ήρεμη και κατασταλαγμένη με το επαγγελματικό κομμάτι της ζωής μου. Στο διάστημα που έχει περάει έχω νιώσει ότι έχω ερωτευτεί κάποιον άλλον, έχω κάνει σχέσεις και dating, αλλά για κάποιον λόγο αυτόν τον άνθρωπο τον έχω στο μυαλό μου πάντα σαν τον άνθρωπο που θα ήθελα να περάσω τη ζωή μου και να κάνω οικογένεια. Ενώ εκείνη τη στιγμή που ακυρώσαμε τα σχέδια που κάναμε μαζί είχα νιώσει θυμό, σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη που έκανε τελικά αυτό που αγαπούσε και εξελίχθηκε σαν άνθρωπος, όπως και εγώ. Ξέρω ότι πάντα θα είναι χαρούμενος με τη χαρά μου κι εγώ το ίδιο. Αλλά...καμιά φορά τον σκέφτομαι και λέω πως θα ήταν αν ξαναγνωριζόμασταν τώρα; Από απόσταση ξέρω ότι δεν δομείται κάτι αυτή τη στιγμή, αλλά αναρωτιέμαι ρε συ α, μπα: είναι η γλυκιά ανάμνηση της πρώτης και όμορφης σχέσης ή μήπως τελικά είμασταν και οι δύο ακόμα ανώριμοι και ανέτοιμοι και τώρα μπορεί να δούλευε κάτω από άλλες συνθήκες;
Συγγνώμη για το σεντόνι, αλλά με έπιασε μια γλυκιά νοσταλγία...
Σε φιλώ, να σου ζήσει το αμπάκι!
-Προβληματισμένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ευχαριστώ πολύ!

 

Εδώ έχουν ξανπαντρευτεί άνθρωποι που έχουν πάρει διαζύγιο. Δεν είναι συχνό, αλλά στα ανθρώπινα φαινόμενα πάρα πολύ λίγα είναι αυτά που «δεν γίνονται». Η επιτυχία εξαρτάται από την ενδεχόμενη πικρία που έχει κρατήσει κάποιος απέναντι στον άλλον, και μερικές φορές είμαστε τυφλοί απέναντι στα συναισθήματα του άλλου, ακόμα και όταν τα έχει εκφράσει. Τείνουμε να παραγκωνίζουμε τις πληροφορίες που δεν μας αρέσουν. Αν και αυτός νιώθει τη νοσταλγία με τον ίδιο τρόπο, χωρίς να σκιάζεται η εμπειρία του από κάποιο άλυτο αρνητικό συναίσθημα απέναντί σου, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να πάει καλά.


__________________
4.

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ερώτηση αλλά ήθελα να μοιραστώ με σένα και τους αναγνώστες της στήλης μία σοκαριστική ανακάλυψη που έκανα πρόσφατα, μετα απο μια συζητηση εκ βαθεων με φιλους, μόλις στα 35 μου χρόνια... Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ερωτεύονται, δεν εχουν ερωτευτεί ποτέ, άγνωστο αν θα ερωτευτουν καποια στιγμη και δεν ειναι στη δεκαετια των 20. Δεν ειναι φτιαγμένοι έτσι από τις εργοστασιακές τους ρυθμίσεις; Φοβουνται τοσο πολύ που έχουν αναπτύξει άμυνες και αντισωματα; Δεν ξερω. Και για να σε προλάβω, όταν λεω "ερωτευονται", επειδη ο καθενας μπορει να εννοει κατι διαφορετικο, εννοω αυτο το αισθημα του απιστευτου ενθουσιασμου, να νιωθεις οτι χανεις τον έλεγχο, οτι τρελαινεσαι απο την επιθυμία να δεις και να αγγιξεις τον αλλον, να αναπηδας καθε φορα που χτυπαει το τηλεφωνο ή εχεις μηνυμα μήπως ειναι αυτος, να νομιζεις οτι ειναι ο πιο ομορφος ανθρωπος που εχεις δει ποτε, να πεφτεις και στα πατωματα έτσι και κατι δεν παει καλα. Υπαρχουν ανθρωποι που γουσταρουν αλλους ανθρωπους, τους θελουν σεξουαλικά, κανουν σχεσεις, τους αγαπουν, νιωθουν συντροφικότητα, εχουν αισθηματα αλλά ενθουσιασμό όχι... Πώς ζουν; Όλα αυτα τα ερωτικά τραγουδια που ειναι μεσα στο πικ της καψουρας και της υπερβολης κάποιες φορες, συμφωνοι, τι τους λενε; Νομιζουν οτι περιγραφουν εξωγηινους;
-Μαρίνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το πώς εκφράζεται κανείς είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το πώς νιώθει, ακόμα και πώς εκφράζεται με λόγια, σε μια κουβέντα μαζί σου. Μερικοί έχουν μάθει να υποφέρουν σιωπηλά. Άλλοι δεν καταλαβαίνουν καν πότε υποφέρουν. Άλλοι δεν το παραδέχονται. Μην πιστεύεις πάντα αυτά που σου λένε.


Ακόμη γενικότερα, η έκφραση του έρωτα είναι έκφραση εγωισμού. Ναι, έχει να κάνει με τις εργοστασιακές ρυθμίσεις, αλλά ακόμα και με την ανατροφή και την κουλτούρα. Για να ερωτευτείς πρέπει να το θέλεις, να θέλεις αυτό το χάι, που είναι η αίσθηση αθανασίας του εαυτού, πάνω από όλα. Δεν είναι απαραίτητο να «φοβούνται» όσοι δεν πέφτουν στα πατώματα. Δεν είναι ικανότητα ο έρωτας για να λυπάσαι που κάποιοι δεν κάνουν λογαριασμό στα μπουζούκια όταν ερωτεύονται, γιατί νομίζω ότι βγαίνει κάποιος οίκτος από αυτά που γράφεις.


__________________
5.

Δεν μπορώ να κατασταλάξω σε μια γνώμη για ένα θέμα και θα με ενδιέφερε η οπτική γωνία σου. Έχω μια πολύ καλή φίλη η οποία πριν κάποιους μήνες γνώρισε κάποιον και έκτοτε είναι μαζί. Αυτός έχει πολλά καλά και ταυτόχρονα πολλά κακά στοιχεία. Μεγάλες αντιθέσεις. Ενώ είναι καλός και δοτικός άνθρωπος (χαλί να τον πατήσεις ώρες ώρες), είναι πάρα πολύ κυκλοθυμικός. Και όταν κάτι του πάει στραβά, του μαυρίζει όλη του την ύπαρξη και αυτό έχει πάρα πολύ έντονο αντίκτυπο στη φίλη μου φυσικά. Ότι νεύρα μπορεί να έχει αυτός πχ. γιατί είχε μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, τα ξεσπάει πάνω της. Της μιλάει απότομα και άσχημα, συχνά της κρατάει μούτρα, ή την απομακρύνει (δεν την παίρνει τηλέφωνο, εξαφανίζεται κλπ). Μετά το μετανιώνει και της ζητάει συγνώμες. Και όταν είναι όλα καλά, περνάνε σούπερ. Αλλά κάθε φορά που γίνεται κάτι ζόρικο γι' αυτόν, η φίλη μου περνάει δύσκολα μαζί του. Και όταν τη ρωτάω πως τα πάνε, εκείνη πάντα μου απαντάει "Κάνω πολύ υπομονή μαζί του. Ελπίζω να το εκτιμήσει"! Της έχω ήδη πει ότι αυτή η σκέψη είναι από προβληματική ως επικίνδυνη. Ότι δεν χρειάζεται να κάνει υπομονή με κανέναν και ότι αυτός δεν θα αλλάξει, και η υπομονή κάποια στιγμή θα εξαντληθεί. Και ενώ το ξέρει και η ίδια ότι είναι έτσι, παρατηρώ ότι συνεχίζει να πιστεύει (ελπίζει?) ότι η σχέση αυτή θα έχει κάποιου είδους μέλλον. Παρόλο που φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν είναι έτσι.
Αυτός έχει παντρευτεί δύο φορές και χώρισε και τις δύο. Έχει ένα παιδί από τον κάθε γάμο του και τα παιδιά του έχουν περίπου 10 χρόνια διαφορά μεταξύ τους. Επίσης και τις δύο φορές, παντρεύτηκε σχεδόν αμέσως μόλις γνώρισε τις συζύγους του, και τις χώρισε όταν τα παιδιά ήταν πάρα πολύ μικρά. Η ερώτησή μου είναι η εξής: είναι λογικό να σκεφτεί κάποιος ότι αυτοί οι δύο γάμοι-χωρισμοί, σε συνδυασμό με τη δύσκολη συμπεριφορά που έχει, είναι πολύ ενδεικτικοί για το ποιόν του? Θα μπορούσες να πεις ότι είναι μια σαφής ένδειξη για τη φίλη μου, για να φύγει μακριά και να μην θεωρήσει ότι μαζί του θα υπάρξει μέλλον?
Επειδή η φίλη μου έχει πολλά παράπονα από αυτόν, και θέλει σε κάποιον να τα λεει, εγώ ακούω κυρίως παράπονα και λιγότερα καλά. Οπότε μπορεί και η δική μου γνώμη να είναι στρεβλή. Αλλά το γεγονός ότι αυτός έχει χωρίσει δύο (όχι μία, αλλά δύο) φορές από βιαστικούς γάμους με πολύ μικρά παιδιά, μπορεί κάποιος να το θεωρήσει κακό δείγμα? Είναι δίκαιο?
Η φίλη μου λέει ότι κάποιος που χωρίζει και φεύγει από έναν γάμο, μια σχέση κλπ. είναι γενναίος, γιατί νίκησε τη συνήθεια και βγήκε από τη σχέση που ενδεχομένως και να τον βασάνιζε. Αλλά και η φίλη μου ήταν 11 χρόνια παντρεμένη με το highschool sweatheart της και χώρισε όταν κατάλαβε ότι δεν ταίριαζαν καθόλου και ότι από τα 20 στα 30 τους άλλαξαν πάρα πολύ τα θέλω τους και δεν συνέπιπταν πουθενά.
Τελικά είναι σωστό να καταλογίζουμε σε κάποιον τις "αποτυχημένες" σχέσεις του? Ή ισχύει αυτό που λέει η φίλη μου περί γενναιότητας? Ποια είναι η άποψή σου?

- Miss Απορία 2018


AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το πιο προβληματικό στην ιστορία δεν είναι οι δυο γάμοι, δεν είναι η υπομονή που κάνει, είναι το «ελπίζω να το εκτιμήσει». Η φίλη σου προσπαθεί να εκβιάσει σχέση μέσω αφοσίωσης χωρίς όρους. Δεν αποκλείεται να πετύχει, αλλά αν πετύχει, θα γίνει στη βάση της περιφρόνησης. Ο άλλος θα μείνει μαζί της επειδή είναι βολικό θύμα, αλλά δεν θα την σεβαστεί γιατί η ίδια δεν σέβεται τον εαυτό της. Η ανισορροπία αυτή είναι ό,τι πιο διαβρωτικό για έναν χαρακτήρα, και για τους δύο χαρακτήρες. Ο ένας θα σιχαθεί τον εαυτό του που εκμεταλλεύτηκε ένα θύμα, ο άλλος θα σιχαθεί τον εαυτό του επειδή δεν τον προστάτεψε. Και τα δύο παίρνουν πολύ καιρό για να γίνουν, και πολύ περισσότερο για να γιατρευτούν.


Και για την ερώτηση: γιατί χρειάζεται να του κάνουμε ψυχογράφημα βάσει του παρελθόντος του; Όταν περνάει άσχημα, ξεσπάει πάνω της. Χρειάζεται να έχουμε περισσότερες πληροφορίες; (Μάντεψε γιατί ξεσπάει πάνω της: επειδή τον αφήνει, περιμένοντας ως αντάλλαγμα τη «σχέση»).

__________________
6.

Ρε συ άμπα η πρώην του αγοριού μου με είπε άσχημη και αυτό με πείραξε. Με πειράζει που με πείραξε. Πριν τους γνωρίσω η σχέση τους ήταν σε τέλμα. Τον γνώρισα στο εργαστήριο που πήγα για πρακτική και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Νιώσαμε μια έλξη και αυτός της το έιπε άμεσα. Αρχικά αυτή δεν ασχολήθηκε καθόλου , λέγοντας ότι εγώ αποκλείεται να τον ήθελα. Μετά από κάποιες μέρες του είπα ότι νιώθω ενδιαφέρον και αυτός αποφάσισε να χωρίσει. Της το έιπε, αυτή θεώρησε ότι τον θέλει πίσω και ότι θέλει να κάνει προσπάθεια μαζί του. Τελίκα χώρισαν και αυτή σε κάποιο παραλλήρημα είπε ότι είμαι κακός άνθρωπος και άσχημη. Πως απορεί με το ότι αυτός νιώθει έλξη γα εμένα. Γενικά όυτε κακιά με θεωρώ ούτε άσχημη. Το αντίθετο έχω καλή εικόνα για τον εαυτό και με σοκάρει που κάπως με στεναχώρησε το άσχημη. Έφαγα χυλόπιτα από την πρώην και με πείραξε? τι μου συμβαίνει?
- απόρριψη για πρώτη φορά


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τι να σου συμβαίνει; Σε πείραξε που σε είπαν άσχημη. Φυσικά και σε πείραξε. Ειδικά οι γυναίκες έχουν μεγάλη ευαισθησία σε αυτό το θέμα. Εσένα σε είπε και η πρώην, και μπήκες σε ανταγωνιστική πλατφόρμα. Αν κρίνω από το ψευδώνυμο, θεωρείς ότι είσαι όμορφη, μάλλον είσαι, και πιστεύεις ότι δεν πρόκειται να σε απορρίψει ποτέ κανείς. και έτσουξε διπλά. 


_________________
7.

Αγαπητή μου α,μπα γεια σου!Εύχομαι να είσαι καλά!Να σε ρωτήσω τι γνώμη έχεις για την άποψη πως δεν ξέρω αν αυτός είναι ο καλύτερος για μένα αφού δεν έχω γνωρίσει αρκετούς ή όλους τις άντρες ή γυναίκες της γης?Ακούω από πολλούς αυτό και λέω μα είναι λογική αυτή?λες και είναι δυνατόν να γνωρίσεις όλα τα δισεκατομμύρια του πλανήτη και μετά να εκλέξεις?Θα ήθελα τη γνώμη σου για να μπορώ να τους τη λέω και να μην έχουν να απαντήσουν(φατσούλα που βγάζει τη γλώσσα,δεν ξέρω πως γίνεται με το πληκτρολόγιο)
- λοβερ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

«Δεν ξέρεις αν αυτός είναι ο καλύτερος για σένα επειδή δεν ξέρεις τον εαυτό σου.»

75

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
Αγαπητο 7, για μπες την θεση της, είχε σχεση και την χωρισε αφου εσυ του είπες ότι τον γουσταρεις, δηλαδη; 1. την επεσες στον εν ενεργεία γκομενο της, 2. απο τους τρεις σας είναι η μονη που πληγωθηκε. Δεν μπαινω στον κοπο να μιλήσω για τις ευθυνες του αντικειμενου του ποθου σας, αυτο είναι αλλη συζήτηση.Στα ματια του πληγωμενου και χωρισμενου εγωισμου της, της "εφαγες" τον ερωτα και είσαι η αιτία του πονου της. Δικαιο, αδικο ετσι λειτουργει το 99% του ανθρωπινου πληθυσμου. Και "πληγωθηκες" που σε είπε ασχημη; κοιμασε με τον πρωην της που εγινε πρωην ΑΦΟΥ του είπες ότι τον γουσταρεις.Τι; θελεις να σε εκτιμαει κιόλας; Ναι θα σε βρίζει, θα σε υποτιμαει και θα σου κρατάει κακια για να ξορκίσει την στεναχώρια της. Το "ασχημη" είναι πολυ παιδιαστικη προσβολη για αυτο που νοιωθει, εμενα αλλες λεξεις μου ερχονται όταν ο πληγωμενος μου εγωισμος μου χρήζει ξορκισμου μεχρι να επανελθει στην νηφάλια κατασταση του και να δει τα πραγματα ως εχουν.Απο την πλευρα της "της εφαγε τον γκομενο" και αυτο συνιστα "κηρυξη εχθροπραξιων" και το σαβουαρ βιβρ και το Δικαιο εχουν φυγει απο το παραθυρο. Τυχερη είσαι που την γλίτωσες με ενα "ασχημη".Προσωπικα δεν συμπαθω ανθρώπους που γνωρίζουν ότι οι αλλοι είναι ζευγαρωμενοι (ακομα και στα μαχαιρια) και "ενημερώνουν" αισθηματα, αντιλαμβάνομαι ότι είναι κατι συνηθες και ανθρώπινο αλλα είναι απο τα πραμγατα που με κανουν μισάνθρωπο ωρες ωρες, οσο παραδοξο κι αν ακουγεται λιγοτερο ανηθικες βλέπω τις παραλληλες σχεσεις απο την "ενημερωση" σοβαρων αισθηματων σε ζευγαρωμενους ανθρωπους. Ασχετα με τις ευθυνες της πετρας του σκανδάλου ΗΞΕΡΕΣ και δεν σε ενοιαξε γιατι ειχες αισθηματα και τωρα αφου απολαυμβανεις τα αισθηματα σου εις βαρος των δικων της διαμαρτυσε γιατί ΕΚΕΙΝΗ δεν σεβεται τα δικα σου....ας περιμενες πρωτα να χωρίσουν και μετα να "ενημερωνες"...αλλα δεν το εκανες.
#1 Μια κοπέλα δεν ΠΡΕΠΕΙ να ξυριστεί, δεν πρέπει να υποχρεώνεται να κάνει κάτι με το σώμα της που δεν θέλει. Αν η ίδια το επιθυμεί μπορεί να αρχίσει να αποτριχώνεται στην ηλικία που το επιθυμεί κι αν είναι ανήλικη πάντα με την σύμφωνη γνώμη της μητέρας της. Κι αν το ρωτάς γιατί έχεις κόρη μην την υποχρεώσεις να ξυριστεί, ειδικά αν είναι 12 χρονών, καταλαβαίνεις οτι έτσι ξεκινάς μια μακρά παράδοση καταναγκαστικής περιποίησης (πρώτα το ξύρισμα, μετά τα φρύδια, μετά τα μαλλιά, τα νύχια και η λίστα δεν τελειώνει). Αν έχεις κόρη άστην να αποφασίσει αυτή, μην τη μυήσεις στον κόσμο των γυναικίων πρέπει από τόσο μικρή ηλικία (αν και νομίζω οτι το έχεις ήδη κάνει)
Αυτό με τη ''σύμφωνη γνώμη της μητέρας'' δε μου πολυαρέσει ρε συ BabyDoll. Γιατί να έχει άποψη η μητέρα για το αν η έφηβη κόρη της αισθάνεται όμορφα με τις τρίχες της;Σε άλλα θέματα όπως πχ το να πάει με φούξια μαλλί στο σχολείο ή να κάνει ένα τατουάζ, ναι συμφωνώ, προφανώς και οι γονείς πρέπει να δώσουν έγκριση, διότι είναι κάτι δραστικό, εμφανές ή μόνιμο αντίστοιχα. Αλλά για τις τρίχες;Παράδειγμα: τελειώνοντας το δημοτικό και ξεκινώντας το γυμνάσιο η τότε κολλητή μου θέλησε να ξυρίσει τις μασχάλες της, διότι ούσα αρκετά ανεπτυγμένη κ πιο μελαχρινή, η τριχοφυΐα ήταν έντονη και επιπλέον όπως είναι γνωστό με την έναρξη της ήβης αρχίζουν και οι δυσάρεστες μυρωδιές. Η μητέρα της (μια πολύ αυταρχική γυναίκα) μόλις το ανακάλυψε έστησε τρελό καυγά και σχεδόν την έδιωξε από το σπίτι, γιατί ''αυτά τα κάνουν οι που___ες''. Νομίζω δηλαδή ότι το θέμα της ατομικής περιποίησης και υγιεινής σε αυτό το επίπεδο, δεν χρειάζεται έγκριση από κανέναν κ ένας έφηβος μπορεί να επιλέξει για τον εαυτό του.
Χμ ίσως δεν ακούγεται καλά όντως, το έλεγα μάλλον έχοντας στο νου μου τη δική μου μητέρα. Αυτό που ήθελα να πώ είναι οτι σε μικρές ηλικίες (12, 13) καλό είναι να το ξέρει και η μητέρα γιατί το παιδί μπορεί να κάνει κάτι λάθος αφού δεν έχει εμπειρία (πχ να κοπεί ή να χρησιμποιήσει κερί και να καεί άσχημα). Εντάξει η αυταρχική μητέρα με τις αναχρονιστικές αντιλήψεις δε θα αλλάξει γνώμη ούτε θα διαπαιδαγωγήσει σωστά την κόρη της. Αναφέρομαι σε μητέρες που έχουν μια υγιή σχεση με την κόρη τους
Συμφωνώ με την ανάμειξη της μαμάς ή τελοσπάντων κάποιου ενήλικα που να επιβλέπει την κατάσταση, να δίνει πληροφορίες και συμβουλές για την ασφάλεια των πρακτικών, όπως λες BabyDoll. Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλάμε για συγκατάθεση όμως, γιατί μου φαίνεται λίγο κάπως το να απαγορέψεις στο παιδί σου να αποτριχώνεται. Σαν έφηβη, η μάνα μου αρνούταν να ασχοληθεί με το θέμα της αποτρίχωσής μου, θεωρούσε ότι δε χρειαζόταν. Εγώ έιχα άλλη άποψη και τελικά έκανα διάφορους περίεργους πειραματισμούς, ξύριζα τα φρύδια μου με το ξυράφι του μπαμπά μου, έκανα κρυφά αποτρίχωση με μια φίλη μου σε μια αισθητικό αμφιβόλου υγιεινής και είχα δοκιμάσει και γω δεν ξέρω πόσα χημικά για να κάψω τις τρίχες μου. Θα μπορούσαν όλα να γίνουν με πολύ λιγότερο κόπο, μυστικοπάθεια και ασφάλεια.Απλά αυτό, πρέπει να υπάρχει υγιής σχέση, για να μην γίνονται σκηνικά όπως αυτό που περιγράφει η Lisa. Παρομοίως, είχα μια φίλη στο γυμνάσιο με τρίχα κατίμαυρη. Η μάνα της την άφηνε να αποτριχώνεται μόνο μέχρι μόλις πάνω από το γόνατο, γιατί "τα μπούτια τα αποτριχώνουν μόνο οι που___ες" (ακριβώς το ίδιο επιχείρημα!!). Το μπικίνι την άφηνε να το αποτριχώνει, για λόγους καθαριότητας. Τελικά η καημένη κυκλοφορούσε στην παραλία με μισοαποτριχωμένο πόδι και ήταν σαν να φοράει σορτσάκι, θυμάμαι ένιωθε πολύ άβολα. Αντε τώρα να βγάλεις άκρη με αυτήν την παραλογία της μάνας.
Ετοιμαζόμουν να σχολιάσω κι εγώ το ίδιο... Η μητέρα σε κάτι τέτοια καλό είναι να είναι δίπλα στην κόρη της. Ουσιαστικά ο ρόλος της μητέρας για εμένα ιδανικά ειναι να είναι παρούσα να ακούσει και να συζητήσει για όλες τις αλλαγές που βλέπει στο σώμα του ένα κορίτσι στην εφηβεία. Να έχει τέτοια σχέση με την κόρη της ώστε αυτή να μπορεί να ρωτήσει τη μητέρα της για οτιδήποτε πριν φτάσει να το συζητήσει με τις φίλες της.
Ναι, ναι, στο θέμα της παροχής βοήθειας κ πώς να γίνει με ασφαλή τρόπο, εννοείται αρχικά χρειάζεται η συνδρομή ενός ενήλικα.Η άρνηση μου είχε να κάνει με το να δώσει η μητέρα την άδεια να αποτριχωθεί η κόρη.Υ.Γ. Αν κρίνω πάντως από σχόλια Πόντιας κ Ζούκερ, αυτό με τις π______ς έπαιζε πολύ σαν ιδεολογία τελικά ε; Ε ρε κολλήματα που έχει ο κόσμος...
Ακριβώς αυτό εννοούσα κι εγώ γιατί ναι μεν υπάρχουν οι μαμάδες που όπως αναφέρατε έχουν τέτοιου είδους αναχρονιστικές συμπεριφορές αλλά υπάρχουν και οι προέφηβες επαναστάτριες χωρίς αιτία. Θυμάμαι μια συμμαθήτριά μου ξυριζόταν κρυφά απ τη μαμά της. Μας το έλεγε και καμάρωνε αν και δεν είχε ρωτήσει τη μητέρα της, το έκανε πίσω απ την πλατη της όμως για να το παίξει και καλά επαναστάτρια και κακό κορίτσι στις υπόλοιπες. Ε λοιπόν κόπηκε μια φορά και το ξυράφι ήταν οξειδωμένο και μετά την έτρεχαν στο νοσοκομείο. Γι αυτό λέω οτι καλό είναι να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της μαμάς γιατί κάτι ξέρει παραπάνω (εμένα πχ οταν της είπα οτι ήθελα να αρχίσω να ξυρίζομαι μου είπε οτι με ξυράφι όχι και μου πήρε αποτριχωτική και χαίρομαι που το έκανε)
#2 Απάντησες την ερώτησή σου μόνη σου. Περνά καλά μαζί σου, ανεβάζεις την αυτοπεποίθησή του και προφανώς την συγκεκριμένη περίοδο δεν είχε κάποια άλλη για να ασχοληθεί και βλέποντας οτι είσαι διαθέσιμη το συνέχισε. Δεν ήθελε σχέση αλλά δεν ήθελε και να διακόψει εντελώς.
Αγαπητη Α'μπα μηπως, λεω μηπως την αποπηρες την κοπελα και μαλιστα με σκληρότητα; προφανως είναι μικρη και εχει τα αγχη της.Κοριτσι μου γλυκο και αγχωμενο, η απαντηση είναι απλη: όταν, οποτε και οποια σημεία εσυ θελησεις, μην αγχώνεσαι.Και εγω πρωτο ξυρίστικα στο πρόσωπο στα 11 (αμουστακος είμουν αλλα ήθελα να κανω το "αντρίκιο" που εβλεπα να κανει ο πατερας μου), την δευτερη φορα που ξυρίστικα είμουν 18 χρονων....7 χρόνια μετα και πλεον ξυραφι εχει να μ'ακουμπήσει 12χρόνια.Ειλικρινα οποτε το θελησεις...στα 15;στα 20, στα 40; ποτε; δεν υπάρχει λογος να αγχωνεσαι και αυτο δυστυχως θα το διαπιστωσεις αργοτερα κατα το στερνη μου γνωση να συ 'χα νωρίτερα, θα ερθει η ωρα που θα καταλαβεις ότι ότι και να κανεις δεν θα αρεσεις σε όλους και μαλιστα δεν θα σε πειραζει/αγχωνει.Στο λεω και το υπογραφω: ακομα και τωρα υπάρχουν αγορια (και κοριτσια) που τους αρεσεις, παντα θα υπάρχουν.
Καλύτερα να μην ξέρει από που της ήρθε γιατί αυξάνονται οι πιθανότητες να ψάξει να βρει από της ήρθε.Το "όποτε θέλεις" δεν είναι κατάλληλη απάντηση σε κάποιον που ρωτάει αγχωμένος "πότε", όταν δεν υπάρχει πότε. Ζητάει να του δώσεις ένα συγκεκριμένο όριο γιατί η αοριστία είναι που αγχώνει. Οπότε, αφού δεν μπορείς να δώσεις το σωστό, μιας και δεν υπάρχει, δίνεις το λάθος.Για να καταλάβεις, εσύ όταν ξύρισες τον πρόσωπο στα 11, σου είπαν, μάλλον γελώντας, ότι βιάζεσαι να μεγαλώσεις, ότι α, έγινες άντρας, ο μπαμπάς σου ίσως να καμάρωσε κιόλας τον αγουροξυπνημένο σου ανδρισμό και όλο αυτό να ήταν πολύ χαριτωμένο.Ως συνομήλικη λοιπόν να σου πω ότι όποια ξύριζε πόδι στα 11, στην όπως διαπιστώνω τελευταία, πολύ προχωρημένη τελικά πόλη μου, ετοιμαζόταν να ξεπαρθενιαστεί, όσο τραβηγμένο και αν σου φαίνεται. Ήταν σήμα "ετοιμάζομαι για να αρέσω στους άντρες", δεν ήταν χαριτωμένο. Εκτός αν ήταν κάποια τυχερή, όπως μια συμμαθήτριά μου κι εγώ, και είχαν μεγαλύτερες γυναίκες στο σπίτι που έλεγαν "ξυρίσου καλέ που θα βγεις σαν ζέβρα, δε φαίνεται απ'τα ξυρισμένα πόδια ο άνθρωπος". Πολλές ξυρίζονταν στα σπίτια φιλενάδων τους και βεβαίως έκρυβαν τα πόδια από γονείς, γιατί δε θα τις άφηναν. Κάποιες, τότε μας πήγαιναν εκκλησία με το σχολείο, αγωνιούσαν αν φαίνεται από το καλσόν ότι ξυρίστηκαν, φορούσαν λίγο πιο χοντρό ή λίγο πιο σκούρο από το μικρομέγαλο "του δέρματος". (Η αλήθεια είναι βέβαια πως στο σχολείο δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος έλεγχος, γενικά δεν θυμάμαι καμιά τρελή καταπίεση από το σχολείο, και σίγουρα θα τη θυμόμουνα γιατί είχα πάντα μικρή ανοχή στην καταπίεση.)Λοιπόν αγαπητό #1, η κατάλληλη ηλικία είναι εκείνη που βλέπεις την τρίχα και σου σηκώνεται η τρίχα. Τότε τραβάς μια κόντρα ξεγυρισμένη αλλά το νου σου, να έχεις κανένα τεταρτάκι έξτρα στην διάθεση σου γιατί δε θα χορταίνεις να χαϊδεύεις τη γάμπα. Το αυτό και για την αποτρίχωση.
Κι εγώ σου λέω, 9 χρονών κοριτσάκι με το σορτς της γυμναστικής στο δημοτικό (σημερινή εποχή), όχι μόνο οι συμμαθητές/συμμαθήτριες αλλά και κάτι ##$%@$#^^@^@^ δασκάλες σχολιάζουν την τριχοφυΐα στα πόδια της. Δεν θέλουν ένα γερό χεστήρι; Τελικά μαντέψτε από πού ξεκινάει το bullying.
Φαντάζομαι θα γίνεται αντιληπτό, αλλά να το διευκρινίσω καλού-κακού:Το ξυρισμένο πόδι πριν την τρίτη γυμνασίου μεταφραζόταν ΜΟΝΟ ως επιθυμία της κοπέλας να προκαλέσει και να κάνει σεξ. Αντιμετωπιζόταν ως δήλωση εισόδου στην ενεργή σεξουαλική ζωή ας πούμε. Αρχαίο, ε; Γιατί ο μόνος τρόπος να μη σε πουν λυσσάρα, είναι να κυκλοφορείς σαν πρωτόγονη.Αν σκεφτόσουν να ξυριστείς "πριν την ώρα σου", δηλαδή πριν το λύκειο; δεν ξέρω, έπρεπε να περιμένεις τα γλοιώδη σχόλια των αγοριών. Εκείνες που τα άντεχαν και τα αντιμετώπιζαν κατά πώς ήθελαν, ήταν είτε εκείνες που είχαν τη σιγουριά του "οκ" από το σπίτι τους, είτε όσες δεν είχαν την προσοχή που χρειαζόταν από το σπίτι τους, οπότε τους άρεσε η προσοχή των αγοριών. Οι υπόλοιπες δεν ξυρίζονταν, για να γλιτώσουν από όλο αυτό. Έφταναν στα 16-18 μετά για να διαπιστώσουν ότι δεν τις είπαν π@ουτάνες, τις είπαν όμως μυξοπαρθένες. Από την άλλη, οι μεγαλύτεροι τις έλεγαν "καλά κορίτσια" και όπως ήταν λογικό, μπερδεύονταν, γιατί είναι πολύ γενικοί κι αόριστοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί για να σου τους αποδώσει κάποιος. Πολύ συχνά λοιπόν συνέβαινε να ταλαιπωρούνται προσπαθώντας να αποδείξουν ότι δεν είναι πουτάνες, ούτε μυξοπαρθένες, χωρίς να χάσουν και τον τίτλο μις καλό κορίτσι. Δε λέω, και τ'αγόρια τραβούσαν τα ζόρια τους. Άλλη καταπίεση όμως είναι να σε κρίνουν από διάφορα επιτεύγματα και άλλη να σε κρίνουν από την ικανότητα σου να πετύχεις τη σωστή αναλογία συστατικών για να ζεις ανενόχλητη και ασχολίαστη. Σκέψου τώρα ότι άλλοτε οι κριτές ήταν οι ίδιοι οι γονείς, άλλοτε αυτοί ήταν ή απόντες ή ανήμποροι ή είχαν άγνοια, πιο σπάνια, ώστε να προστατεύσουν το παιδί τους από την κριτική της κοινωνίας.
Ρε συ ποκοπίκε πλάκα μας κάνεις?Συκρίνεις το αντρικό ξύρισμα με το γυναικείο.Οι αντρες θεωρείται απολύτως αποδεκτό να μην επιδίδονται σε καλλωπισμούς ακόμη και αν είναι καλλυμένοι απο πάνω μέχρι κάτω με τρίχεςΟσον αφορά δε το ξύρισμα στο πρόσωπο ,μια υποχρέωση είχατε κι εσεις και τώρα μου κυκλοφορείτε όλοι σαν τους μουτζαχεντίν σαν να μην τρέχει τίποτα ,ενώ οι άγραφοι κανόνες όμορφιάς επιβάλλουν στις γυναίκες να αποτριχώνουν μέχρι και τα χέρια τους.Σαφώς και ολη αυτή η καταπίεση είναι λάθος αλλά το να πάς κόντρα σε αυτή δεν ειναι τόσο αραχτό και λάιτ όσο το παρουσιάζεις ειδικά σε ένα άτομο μικρής ηλικίας που δυστυχώς θα έχει να περάσει μέσα απο τις συμπληγάδες του peer pressure.Kαλές οι παραινέσεις σου ,αλλά άτοπο το παράδειγμα.
Το τι είναι αποδεκτό όσον αφορά την τριχοφυΐα στους άνδρες είναι μόδα. Παλιότερα, αυτός που αποτρίχωνε το σώμα του θεωρούνταν "ντιντής". Τώρα είναι must, όπως ήταν και την εποχή του Ιουλίου του Καίσαρος, ο οποίος αναθεμάτιζε την αδικία του να πασχίζει να αποτριχώσει το σώμα του ενώ στο κεφάλι, όπου ήθελε τις τρίχες, να έχει φαλάκρα!
Ποντια, μαλλον δεν καταφερα να περασω το μηνυμα που ηθελα να περασω με σαφήνια, που είναι η πρωτη σου προταση στην τελευταία παραγραφο, δηλαδη όχι όταν "πρεπει" αλλα όταν το νοιώσει, το ποτε θα το νοιώσει δεν είναι όμως μια φιξ αριθμιτικη απαντηση που μπορει να της δωσει καποιος, μπορει και να μην το νοιωσει και ποτεΥ.Γ. δεν θυμαμαι να μου είπαν τα κλασσικα λογια (σίγουρα ομως θα το διασκεδασαν) απλα θυμαμαι την σκηνη σαν σημερα, σαν την τουτσου διπλα του στον ιδιο καθρεφτη καμωνοντας τον μεγαλο και την επομενη ωρα γυρισα στα παιχνίδια μου ;P
Όχι, μάλλον εγώ έπρεπε να γράψω ότι συμφωνώ με την ουσία του σχολίου σου και ξέρω πια και το πώς εννοείς τα πράγματα, αλλά βιαζόμουν να μιλήσω για τη διαφορά στην ψυχολογία ενός αγοριού κι ενός κοριτσιού, τη στιγμή που κρατάνε για πρώτη φορά ξυραφάκι.
Α, και η πρώτη μου παράγραφος εξηγεί γιατί ο τρόπος της Α,μπα ενώ φαίνεται άδικος είναι χρησιμος σε τέτοιες περιπτώσεις. Γενικά προσέχω στα σχόλια μου να είναι σαφής η επιθετικότητα, όταν υπάρχει, να μην υπονοείται. Όπως κάνω και λάιβ δλδ. :)
Φφφφφ εφηβεία. Να έχεις την ανάγκη να κάνεις πράγματα που κάνουν οι 'μεγάλοι' και να σου λένε πως είσαι μικρή. Και όντως να είσαι, αλλά και από την άλλη να μην είσαι, αν κρίνεις από τις απαιτήσεις που είχαν από σένα. Ακόμα τα θυμάμαι και αγχώνομαι.
Μιλτο εκαστος με τα βιωματα του μπορει να κανει προβολες...αυτα τα βιώματα εχω αυτες τις προβολες κανω. Απο την στιγμη που με το "υποδεεστερο" βιωμα μου εναντι των γυναικων οδηγήθηκα σε μια καλη "φεμινιστικα" συμβουλη (ενπαουρμεντ νομιζω το λεγουν οι Σοφοι και σιγουρα καλυτερη απο την απο θυμο κινουμενη της Α'μπα) δεν καταλαβαίνω την ενσταση σου; Δηλαδη διαγωνισμο τραγικότητας θα κανουμε για να δουμε ποιοι μπορουν να εχουν αποψεις;Εσυ τι αντιπροτεινεις; να ενδώσει; να μην ενδωσει; κι αν ναι ή όχι γιατί; εχει σημασία η "σπουδαιότητα" της αφετηρίας της σκεψης σου;Ειλικρινα δεν καταλαβα τι ηθελες να μου πεις.
Ποκοπίκο, και γω σκέφτηκα, κάπως αργά, μήπως ήταν μικρή κοπέλα που έστειλε την ερώτηση και την αποπήρε η Α,μπα. Όμως κάτι μου λέει πως είναι ενήλικας με παιδί σε μικρή ηλικία που έθεσε το ερώτημα, οπότε θεωρώ πως θα το αντέξει το σοκ θέραπυ.
Ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να είναι ενήλικας. Και όταν είδα αυτή την πιθανότητα σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει πιο βέβαιος τρόπος να περάσεις σ'ένα μικρό το μήνυμα να το νοιάζει τι λένε οι άλλοι, αν ζητάς μπροστά του την επιβεβαίωση των άλλων για αυτά που του λες. Γενικά αυτό. Ειδικά, αν θεωρήσω ότι απευθύνεται στην Α,μπα ως ειδικής σ'αυτά τα θέματα, τότε είναι θετικό το μήνυμα που περνάει στο παιδί, ότι when in doubt, ask the expert. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, ο/η #1, πήγε γυρεύοντας για να πάρει *αυτή* την απάντηση και σε *αυτό* το ύφος.
#6 Πολύ bad loser η πρώην. Από τη μια του λέει ότι εσύ αποκλείεται να τον κοίταζες, (υπονοώντας σαφώς ότι είσαι out of his league) και όταν τελικά τα φτιάχνετε, σε λέει άσχημη και κακιά? Δηλαδή, επίπεδο δημοτικού. Να πάει να το πεί στην κυρία.
Ντάξει μωρέ ank1986, τι bad loser, άμα δεν πεις και καμιά κακία για την κοπέλα για την οποία σε άφησε το αγόρι σου πάνω σε ένα παραλλήρημα τότε πότε θα την πεις; Είπαμε να είμαστε κόσμιοι και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, αλλά καμιά φορά χρειάζεται και ένα ξέσπασμα. Το θέμα είναι ο τύπος που πάει και τα λέει στη νυν (άμα της τα μετέφερε αυτός). Αυτό μου φαίνεται επίπεδο δημοτικού.
Ναι, έχετε δίκιο, και ο τύπος είναι τραγικός. Βασικά αυτός είναι τραγικός, η πρώην είχε απλά μια παιδιάστικη αντίδραση, την οποία επέλεξα να σχολιάσω. Ζούκερ, δικαιολογημένη η αγανάκτησή της, οκ.Βέβαια με μια δεύτερη σκέψη μάλλον αυτή ήταν η τρίτη ερώτηση σήμερα από νεαρό άτομο. Οι αντιδράσεις και των τριών, ακόμα και της ερωτώσας (που εντάξει, όσο όμορφη και να είναι, δεν μπορεί να μην έζησε ποτέ την απόρριψη) προς τα κει μας πάνε.
#1 Ας μην ανακαλύψουμε τον τροχό εκ νέου και ας ρωτήσουμε τους άνδρες, που σίγουρα έχουν ήδη βάλει το ηλικιακό τους όριο. Να μας πουν με τι κριτήριο το έθεσαν.
#3 Κάποτε μου είχε πει κάποιος με τον οποίο είχαμε μια πολυυυύ μεγάλη ιστορία ότι εμένα κάποτε θα με παντρευτεί, αλλά θα είναι ο δεύτερος γάμος και για τους δύο. Πιστεύω ότι πραγματικά το πίστευε και τότε μάλλον το πίστευα κι εγώ.Όταν τα αισθήματα είναι ειλικρινή και τον άλλον εκτός από τον έρωτα και την καψούρα τον συμπαθείς κιόλας (και εννοώ ότι γουστάρεις τον χαρακτήρα του, θα τον έκανες παρέα και χωρίς την ερωτική έλξη), θέλεις να είναι καλά κι ευτυχισμένος στην ζωή του, ακόμα κι αν δεν είναι μαζί σου. Και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν χωροχρονικά, μπορεί και να είστε κάποια στιγμή πάλι μαζί.Το έχει κάνει και η Άντζελα Δημητρίου εξάλλου :-PΑπ'την άλλη, ας μην ξεχνάμε τον λόγο που χώρισε κάποιος την πρώτη φορά, συνήθως λέει πολλά για την πορεία της σχέσης σε μια πιθανή επανασύνδεση.
2#. Κανω περιπου τα ιδια με τον πρωην μου.Δε θελει να ειλαστε μαζι, στελνει,απανταω κλπ Η ψυχολογος μου τις τελευταιες μερες μου επαναλαμβανει αυτη την ερωτηση:"Γιατι δε του λες να μη ξαναστειλει;,αφου δε θελει αλλο να ειστε μαζι και σου κανει κακο ολη αυτη η επαφη?" και απανταω πως φοβαμαι οτι θα το κανει. Με αυτον τον φοβο πρεπει να παλεψεις μαλλον. Γιατι τον αφηνεις να εισβαλει στη ζωη σου αφου δε σου προσφερει αυτα που θες; Απο ανασφαλεια,απο φοβο; Τωρα αυτος γιατι εστελνε; Για ολους τους πιθανους και απιθανους λογους που μπορεις να σκεφτεις:ενδιαφερον(υπαρχουν κ αυτοι), περιεργια,ανασφαλεια,επιβεβαιωση,βαρεμαρα,περνουσε καλα(τοσο οσο οπως λεει και η Λενα). Αβυσσος η ψυχη του καθενος
Μεγάλη υπόθεση όχι μόνο να το καταλαβαίνεις , αλλά να το παραδέχεσαι στον εαυτό σου και μάλιστα να σε ακούς να το λες. Μπράβο σου! Και ακόμα περισσότερο που, αν κ είναι κάτι που κι εσύ το πολεμάς, το μοιράζεσαι ως συμβουλή με άλλη μία παθούσα
#2Γιατί δεν το έκοβε και ασχολιόταν καθημερινά:πέρα από τις απαντήσεις που έχεις δώσει η ίδια και η αμπά,μην σε μπερδεύει το ότι δεν κάνατε σεξ τις επόμενες φορές που βρεθήκατε, πολλοί συντηρούν αυτού του είδους τη δήθεν διφορούμενη επικοινωνία για να έχουν τον άλλον απο κοντά - τύπου μην ξεχνιόμαστε- μπας και χρειαστεί κανά σεξ στο μέλλον, αν δεν τους βρίσκεται κάτι άλλο πρόχειρο. For future reference που λεμε στα μέρη μου.
#4# Ο Καμύ είχε πει "πρέπει να έχει κανείς έναν μεγάλο έρωτα για να του εξασφαλίζει άλλοθι στις αδικαιολόγητες απελπισίες που τον κυριεύουν", εσύ αυτούς που (λένε ότι) δεν ερωτεύονται τους βρίσκεις αξιολύπητους, οι ίδιοι, όμως, μπορεί απλά να (θέλουν να λένε ότι) είναι αυτάρκεις!