Στο σημερινό «Α μπα»: για δοκίμασε κάτι για να δω τι θα γίνει

Στο σημερινό «Α μπα»: για δοκίμασε κάτι για να δω τι θα γίνει Facebook Twitter
98

__________________
1.

 

Γειά σου Α,μπα
Όταν είσαι σε μια σχέση που εσύ δεν αποζητάς το φλερτ με αλλους αλλα αντιλαμβάνεσαι οτι η σχέση σου το αποζητά "θέλω να αρέσω αλλα να ξέρουν οτι είμαι μαζί σου". Τότε τι κάνεις? Μια λογική την έχει το παλληκάρι αλλα εμένα μου φαίνεται ανασφαλές και οτι ψάχνεται έμμεσα. Μήπως εν τέλη εγώ κάθομαι συνέχεια σε αναμμένα κάρβουνα ενώ εχω στρώσει στον αλλο πολυθρόνα μιας κ εγώ θέτω οτι δεν φλερτάρω? Πιστεύεις οτι χρειάζεται στις σχέσεις να έχεις τον σύντροφό σου και λίγο στα κάρβουνα? Δλδ να το δω αλλιώς βρε παιδί μου αν είναι πιο υγιές.
-Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις- Προφανώς δεν


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σε προτρέπω να αναρωτηθείς γιατί όταν ο φίλος σου λέει «θέλω να αρέσω» εννοεί να τον γουστάρουν, και όχι να τον θαυμάζουν για τις ικανότητες του, γιατί αυτό είναι κάτι που πρέπει να αισθάνεται μονίμως για να είναι εντάξει με τον εαυτό του, και μετά θα απαντήσεις μόνη σου στην ερώτηση αν αυτό είναι υγιές. Η μια λογική που έχει το παλληκάρι είναι ότι όλοι θέλουμε να αρέσουμε; Σωστά. Αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε μεταξύ μας είναι το σε ποιους θέλουμε να αρέσουμε κάθε φορά, και τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να το πετύχουμε

__________________
2.


Καλη μου αμπα θελω τη γνωμη σου. Έχεις σκυλάκο στο σπίτι και δέχεσαι επισκέψεις από φίλους για φαγητο, καφε, αραλίκι κτλ. Τι κάνεις αν κάποιοι από αυτούς δεν το θέλουν στον ίδιο χώρο μαζί τους; Ποια η θέση σου ως οικοδεσπότης, δεδομένου πως το σκυλί είναι (νέο) μέλος της οικογένειας. Επιβάλλεις την παρουσία του στο σπίτι γιατί εσύ βάζεις τους κανόνες και τους βάζεις να διαλέξουν αν θέλουν να έρχονται; Ή απομονώνεις το σκυλάκι σε ένα δωμάτιο, γιατί αυτό είναι το «πρέπον» και το ευγενικό; Δεν αναφέρομαι φυσικά στις περιπτώσεις που ο άλλος μπορεί να έχει αλλεργίες ή κάτι τέτοιο.
- Doglover

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εξαρτάται τι είναι το «κάτι τέτοιο» και από τη συμπεριφορά του σκυλάκου. Αν ας πούμε κάποιος έχει φοβία με τους σκύλους, δεν θα τη γιατρέψετε παρέα στο σπίτι σου. Μερικές φορές οι ιδιοκτήτες θεωρούν χαριτωμένες συμπεριφορές του σκύλου τους που δεν είναι χαριτωμένες για τους επισκέπτες (δεν αρέσουν σε όλους οι επιθέσεις αγκαλιάς και τα γαβγίσματα χαράς). Αν ο σκυλάκος σου όμως είναι εκπαιδευμένος και δεν αναγκάζει κανέναν που δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί του, τότε τον επιβάλεις.

__________________
3.

Αγαπητή α,μπα και σχολιαστές,
Δεν είναι αγενές με το που σε γνωρίζει κάποιος και σε ρωτάει στο πλαίσιο του small talk από πού είσαι, να σου λέει "μετά συγχωρήσεως αλλά δεν είναι καθόλου ωραίο το μέρος σου"; Γιατί να είναι αυτή μία παρατήρηση που θα κάνει κάποιος στην αρχή μιας γνωριμίας, λες και είμαι εγώ αυτός που έφτιαξα το μέρος άρα πρέπει να χρεωθώ και την αποτυχία; Εμένα το ταιριαστό σε τέτοιες περιπτώσεις μου φαίνεται πως είναι να λες έναν καλό λόγο για τον τόπο καταγωγής του άλλου σε περίπτωση που τον επισκέφθηκες και σου άρεσε ή να μη σχολιάζεις καν στην αντίθετη περίπτωση και να συνεχίζεις το small talk.
- Κοζανίτισσα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και είναι αγενές, μάλιστα πολύ αγενές, μιλάμε για άνθρωπο που έχει μεσάνυχτα από βασική ανθρώπινη συναναστροφή, και ειδικά αυτό το «μετά συγχωρήσεως» μου δείχνει ότι είναι άνω των δέκα χρονών και άρα δεν έχει ελπίδα. Ένα στραβό χαμόγελο και απομάκρυνση αρκεί για να μην χάσεις άλλο χρόνο από τη ζωή σου.

__________________
4.

Καταπληκτική Α, μπα καλησπέρα,

Υπάρχει μια κατάσταση στην ζωή μου που πραγματικά με τρελαίνει, και την οποία την έχω χωρίσει σε δυο αλληλένδετα μέρη, προσπαθώντας να την κατανοήσω λίγο καλύτερα.

Το πρώτο μέρος είναι ότι η μητέρα μου δεν έχει καμία επαφή με την τεχνολογία. Παραδείγματος χάρη, όταν της στέλνω ένα sms, της φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να ανοίξει το κινητό, να πατήσει το εικονίδιο 'μηνύματα' προκειμένου να διαβάσει το μήνυμα που της έστειλα. Μην συζητήσω το ενδεχόμενο να βγάλει μια φωτογραφία με το κινητό και να την στείλει με whatsapp - η επίλυση του κυπριακού φαντάζει πιο εύκολη. Όσες φορές το συζήτησα μαζί της, η απάντηση της ήταν 'που να τα ξέρω εγώ αυτά τα πολύπλοκα', 'δεν μου τα έδειξε ποτέ κανείς', 'εγώ είμαι μεγάλη γυναίκα (65 χρονών τώρα), μην νομίζεις ότι μπορώ να τα καταλάβω αυτά τα πράγματα' και ούτω καθεξης. Να τονίσω ότι η μητέρα μου έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στο HIV/AIDS και διετέλεσε γενική διεύθυντρια σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αθήνας χάρη στα επιτεύγματα της. Οπότε χαζή δεν της λες.

Το δεύτερο μέρος σχετίζεται με το γεγονός ότι εγώ μένω Αγγλία, η μητέρα μου μένει Αθήνα, και πολλές φορές για να διεκπεραιωθούν ορισμένες δουλειές, πρέπει να της στείλω κάποια πληροφορία με μήνυμα ή να μου στείλει κάτι αυτή ηλεκτρονικά. Π.χ. τις προάλλες μου ζήτησε η μητέρα μου να της στείλω τον IBAN ενός τραπεζικού λογαριασμού. Της τον έστειλα με μήνυμα και δεν μπορούσε να καταλάβει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ πως να πατήσει το εικονίδιο και να δει το μήνυμα που της έστειλα με το ΙΒΑΝ. Με τίποτα όμως. Λες και ήταν εξωγήινος. Όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο, εγώ εξοργίζομαι. Πραγματικά βγαίνω έξω από τα ρούχα μου εκτός από εαυτού. Η πρώτη μου αντίδραση και σκέψη είναι 'πως γίνεται να μην καταλαβαίνει κάτι τόσο απλό και τόσο προφανές'. Δεν ξέρω όμως πως να το αναλύσω περαιτέρω.

Οπότε έχω δυο ερωτήσεις που θέλω να σου κάνω: 1) Που πιστεύεις ότι οφείλεται η σχέση της μητέρας μου με την τεχνολογία όπως την περιγράφω παραπάνω; Νομίζω ότι είναι χαρακτηριστική πολλών ανθρώπων. 2) Γιατί πιστεύεις ότι η άνω κατάσταση μπορεί να με εξοργίζει τόσο;

Any thoughts?

Σε ευχαριστώ πολύ και συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα
- Σωτήρης


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φόβος είναι. Η προσπάθεια της να καταλάβει κάτι που έχει συσχετίσει με κάτι δύσκολο γενικώς (μαθηματικά ίσως; ) ενεργοποιεί τέτοιο φόβο που όταν έρχεται αντιμέτωπη με το πρόβλημα, παγώνει και της είναι αδύνατον να σκεφτεί λογικά. Συμβαίνει σε ανθρώπους που δεν τους αρέσουν οι αλλαγές, και η τεχνολογία είναι μια μόνιμη εξελισσόμενη αλλαγή που δεν σταματάει ποτέ.


Νομίζω ότι θυμώνεις επειδή κι εσύ φοβάσαι και κρύβεις τον φόβο σου πίσω από αυτόν τον θυμό. Φοβάσαι ότι η μητέρα σου, που είναι μια ικανή και έξυπνη και επιτυχημένη γυναίκα, έχει φθορά, γερνάει, και δεν θα είναι για πάντα η ικανή και δυνατή γυναίκα που χρειάζεσαι στη ζωή σου, ειδικά αφού είσαι μακριά δεν μπορείς να την φροντίζεις και να την προσέχεις. Αν καταφέρετε και οι δυο να παραδεχτείτε τους φόβους σας, ίσως καταφέρετε και να έρθετε πιο κοντά. Η μαμά σου πρέπει να καταλάβει πώς η αδυναμία της να ευθυγραμμιστεί με την τεχνολογία δεν έχει σχέση με την εξυπνάδα της, και εσύ ότι η αντίσταση της προέρχεται από τον τεράστιο φόβο αποτυχίας – τον οποίο κάνεις χειρότερα με την οργή σου. Στο κάτω κάτω πες της το IBAN από το τηλέφωνο. Θα δυσκολευτείτε τόσο πολύ που τελικά μπορεί να καταλάβει μόνη της ότι είναι πιο εύκολο να μάθει να ανοίγει μηνύματα.


Υπάρχουν κινητά για ηλικιωμένους που έχουν τέσσερα κουμπιά, που λέει ο λόγος. Δεν χρειάζεται να έχει το τελευταίο smart phone.

 

__________________
5.


Πιστεύεις Αμπά μου πως οι ψυχολόγοι είναι πάντα καλοί; Υποθέτω πως όχι. Κ εδώ ερχεται το ερώτημα. Περιμένεις, 1-2 μήνες, να δεις αν ο ψυχολόγος σου ¨κάνει" δλδ να αισθάνεσαι άνετα για να πεις τα θέματα. Ομως μήπως αυτό είναι παγίδα; Μήπως ο ψυχολόγος πρέπει να σε ζορίσει και λιγο απ' το να σ'αφήνει ανέμελα να μονολογείς; Τελικά, δεν το θεωρεις πιθανό ο ψυχολογος να κάνει δουλειά μεν, μετατρέποντάς σε σε ένα εγωκεντρικο,σχεδόν εμμονικά υστερικό άτομο, που καταλήγει πχ να βάζει στη μάυρη λίστα τους γονείς του στα 35+ του, και να τους αποδίδει ό,τι στραβό πήγε στη ζωή του. Λέω εγώ τώρα.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα κάνω μια εξαίρεση και θα απαντήσω σε άνθρωπο που πάει ήδη σε ψυχολόγο. Η αμφισβήτηση του ψυχολόγου σου μπορεί να είναι μέρος της θεραπείας σου και μάλιστα πολύ σημαντικό. Νιώθεις ότι φλυαρείς ανέμελα; Πες το. Νιώθεις ότι θέλεις να σε πιέσει; Πες το. Νιώθεις ότι μετατρέπεσαι σε υστερικό και εμμονικό πλάσμα που κατηγορεί τους γονείς του για τα πάντα; Πες το. Και τα τρία είναι φανταστικές πάσες για τον ψυχολόγο σου. Κατά τα άλλα, φυσικά και δεν είναι όλοι το ίδιο καλοί, αλλά κυρίως, δεν μας ταιριάζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κι αυτό είναι κάτι που μπορείτε να συζητήσετε στα πλαίσια της θεραπείας σου.


__________________
6.


Αγαπητή Α,μπα! Μένω εδώ και λίγους μήνες στο εξωτερικό και έχει τύχει αρκετές φορές να μας φέρουν φαγητό σε ταπερακια, διάφοροι φίλοι του αγοριού μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι νιώθω πως δεν είναι ωραίο να τα επιστρέφω άδεια, από την άλλη κάποιοι από τους φίλους τρώνε πιο υγιεινά από εμάς, πχ. μόνο βιολογικά και δεν ξέρω τι να βάλω στα ταπερακια γιατί εμείς τρώμε πιο απλά πράγματα τύπου μακαρόνια κλπ. Είναι όντως φάουλ να επιστρέφεις τα ταπερακια άδεια;
- ταπεροπληκτη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί σας φέρνουν ταπεράκια; Αυτή είναι η απορία μου. Έχετε δώσει την εντύπωση ότι δεν μπορείτε να ταΐσετε τον εαυτό σας, ή είναι κάτι που συνηθίζει αυτή η παρέα επειδή τους αρέσει η μαγειρική; Η απάντηση εξαρτάται από τον λόγο που σας τα φέρνουν. Τα μακαρόνια δεν είναι απαραίτητα απλά, υπάρχουν βιολογικά μακαρόνια, και όσοι τρώνε υγιεινά δεν απορρίπτουν οπωσδήποτε το παστίτσιο που και που.

_________________
7.


Τι είναι η ποπ κουλτούρα ;;;

-Φένια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Χμ, για να δω, για δοκίμασε αυτό.

(Μη μου πείτε ότι ήθελαν την δική μου απάντηση, δεν είμαι λεξικό).

98

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
#6 Γιατί σας φέρνουν ταπεράκια; Μαζεύεστε σπίτι σας και φέρνει ο καθένας από κάτι; Σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να τα επιστρεψεις γεμάτα, απλά καθαρά. Αν του τα δίνουν γιατί τους περίσσεψε φαγητό πχ ή έφτιαξαν μια νέα συνταγή τότε θα ήταν ωραίο να επιστρέψεις γεμάτο. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάτι εξεζητημένο και θεωρώ οτι αν φτιάξεις μια ελληνική συνταγή (κάτι απλό, παστίτσιο πχ) ακόμα κι αν δεν είναι βιολογικό θα το εκτιμήσουν
BabyDollΜ'αρέσει που θεωρείς το παστίτσιο απλό (μάλλον και η Λένα), πρέπει να είσαι καλή μαγείρισσα :) Εμένα θα μου έπαιρνε κανα πεντάωρο να το φτιάξω κι άλλη μια ώρα να πλύνω όλα τα σκεύη που χρησιμοποίησα!
χαχαχα, παστίτσιο! κάτι πρόχειρο(*) ρε παιδιά! εναλλακτικά παίζουν και οι λαχανοντολμάδες με αυγολέμονο ...φτάνει να έχει κανείς λευκό, μεγάλο βαθουλωτό πιάτο (http://caruso.gr/laxanodolmades/)(*)https://www.youtube.com/watch?v=aaoy8DHMBBw_____________Στην γράφουσα θα πρότεινα και αγοραστά γλυκά (συσκευασμένα ή χύμα).Φίλε, τσίμπα το τάπερ σου, τσίμπα και μία Cadbury :-D
Υπάρχουν και εναλλακτικές συνταγές παστίτσιου πεντανόστιμες, light και πιο εύκολες. Φτιάχνω μια συνταγή της μητέρας μου που είναι αρκετά εύκολη και την βρίσκω και πιο νόστιμη απ την κλασσική. Είμαι τεμπέλα μαγείρισσα οπότε ψάχνω την εύκολη εκδοχή της κάθε συνταγής...κι όταν έχω κέφια φτιάχνω την κανονική συνταγή ;)
Δεν αντιλαμβάνομαι τις αρνητικές -στην προκειμένη περίπτωση- ούτε στο τελευταίο σχόλιο της babydoll, αλλά ούτε και στο δικό μου.Να υποθέσω ότι:i. Προέρχονται από λάτρεις του μουσακά, που είναι ο αιώνιος αντίπαλος του παστίτσιου; ii. Προέρχονται από φανατικούς πιουρίστες παστίτσιου οι οποίοι επ’ ουδενί θα δέχονταν "πειραγμένες" συνταγές; iii. Προέρχονται από άτομα που θεωρούν καλό παστίτσιο μόνον το δικό τους ή της μαμάς τους;iv. Προέρχονται από άτομα που λατρεύουν τον γέροντα Παΐσιο και απεχθάνονται -πλέον- κάθε αναφορά σε παστίτσια;
βλαχάκι η συνταγή μοιάζει με του παστίτσιου με κάποιες παραλλαγές1. Δεν έχει κιμά 2. Βράζεις για λίγο τα μακαρόνια σε γάλα και μετά στο ταψί ρίχνεις το γάλα και την φετα ή ανθοτυρο (εξαρτάται πόσο ελαφρύ θες να το κάνεις)3. Αντί για μπεσαμέλ ρίχνεις από πάνω δυο αραιωμένους κρόκους αυγών και αρκετή γαλέτα, έτσι κάνει μια ωραία κρούστα
#3: Από προσωπική μου εμπειρία και παρατήρηση: όταν ακούτε το "μετά συγχωρήσεως" -ειδικά, μάλιστα,όταν ο συνομιλητής "που ζητά την συγχώρεσή σας" έχει πάρει πόζα με γερμένο κεφάλι και το χέρι στην καρδιά, μισοκακόμοιρα κάπως- να περιμένετε σχεδόν πάντα μία κοτσάνα/αγενή/προσβλητική/παθητικοεπιθετική/αχρείαστη παρατήρηση ή συμβουλή που αφορά το άτομό σας.Είναι η κατ'εξοχήν προειδοποιητική φράση "αγένεια αλέρτ". Το "μετά συγχωρήσεως" είναι το κουτοπόνηρο κορδελάκι που τυλίγει το ανάγωγο πακετάκι του αποστολέα προκειμένου να πλασαριστεί ευσχήμως το περιεχόμενό του στον παραλήπτη, με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες. Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε μουσιού/μανδάμ. Χαμογελάμε στραβά, όπως λέει και η Λένα (ή πετάμε ένα "α,μπα;" χεχε) και την κάνουμε.
#1Νομίζω χρειάζεστε μια συζήτηση σχετικά με τη σημασία του φλερτ και της αποφυγής του φλερτ για τον καθένα σας, γιατί μυρίζομαι διαφορετικούς ορισμούς, αντιλήψεις και ειδικό βάρος. Προετοίμασε τις λέξεις σου και μίλα χωρίς εκνευρισμό. Άρχισε εσύ εξηγώντας τι σημαίνει για σένα, και μην αρχίσεις με επίθεση για τις δικές του πρακτικές. Μετά μπορείς να ερμηνεύσεις σωστότερα γιατί το κάνει, σε τι αποσκοπεί, αν είναι επιθυμία να τον γουστάρουν ή να τον θαυμάζουν ή θέση ελευθερίας, ή τί. Και να αποφασίσεις πώς το βλέπεις εσύ και αν μπορείτε να φθάσετε σε κάποια μέση λύση για να είστε και οι δυο ευτυχείς. Καλό διάλογο εύχομαι!
#6Δεν είναι αξιοπερίεργο στο εξωτερικό, νομίζω. Στη δουλειά μου μαζευόμαστε συχνά φίλοι συνάδελφοι να μοιραστούμε φαγητό που έχει φτιάξει κάποιος κατόπιν συνεννόησης, ή οργανώνουμε να μαγειρέψουμε πολλοί μαζί και μοιραζόμαστε ό,τι μείνει για το σπίτι. Σε άλλα γραφεία στην Ευρώπη συνηθίζεται επίσης, από ό,τι συζητάμε. Δεν το έχω ρωτήσει στην Αμερική.Πρότασή μου: Φτιάξε απλές σαλάτες με ρύζι ή ζυμαρικά (δοκίμασε και κους κους, είναι κι εύκολο) και μυρωδικά, ντοματάκια, φασόλια (μαυρομάτικα τρελαίνουν!) και βραστά λαχανικά σε κυβάκια. Ψάξε απλά ντρέσινγκ με ελληνικό άρωμα και βάση το ελαιόλαδο, και βάλε σε ένα βαζάκι μέσα στο τάπερ. Ιδίως αν είναι ξένοι οι φίλοι τρελαίνονται, αλλά τα απλά φαγητά είναι γενικώς αγαπητά. Δεν χρειάζεται να πεις αν είναι βιολογικά τα υλικά σου, αρκεί να είναι φρέσκα. Δεν νομίζω να πουν όχι σε παστίτσιο, μουσακά, μελιτζάνες με ντομάτα επίσης. Αλλά αν προτιμάς απλό φαγητό χωρίς τζιριτζάντζουλες, κάνε αυτό που προτιμάς, θα βγει καλύτερο και δεν θα αναθεματίζεις το χρόνο που αφιέρωσες!
#7Αμάν βρε Φένια, πάνω που είχα πάρει φόρα. Λοιπόν για να μην πάει χαμένο το σχόλιο:@Καραβάν'χάζευα πριν τα πρόσφατα Α,μπα και είδα το σχόλιο με τον αστερία. Πνίγηκα έχω να σου πω, στον τόπο θα έμενα. Μου'χει τύχει. Θα μου πάρει καιρό να το ξαναξεχάσω, ζημιά μου έκανες να ξες.
#6Εντάξει, άνετα και χαλαρά, άνθρωπος που σου προσφέρει φαγητό δύσκολα να είναι άνθρωπος που περιμένει, γενικώς, ανταλλάγματα, τι να πω. Στη θέση σου θα το έλεγα ευθέως, παιδιά, δεν ξερω τι θα σας ευχαριστούσε κι εσάς, όσο εμένα αυτά που προσφέρετε. Δηλαδή, αν η σχέση σας είναι τέτοια που σας *ταΐζουν*, πού το πρόβλημα να τους ρωτήσεις τι θέλουν να τους φτιάξεις; Μήπως δε μαγειρεύεις καλέ; :)
#4Αγαπητέ Σωτήρη, θα συμφωνήσω απόλυτα με τη Λένα. Η άρνηση της μητέρας σου και η δική σου οργή είναι προϊόντα φόβου για τους λόγους που αναφέρει. Το έχω δει και στη δική μου με τις αδελφές μου, που προσπαθούν κατά καιρούς να της μάθουν κάτι καινούριο σχετικά με τεχνολογία, με αρκετή ανυπομονησία. Προσωπικά λυπάμαι περισσότερο όταν τη βλέπω να αρνείται να μάθει κάτι, ενώ είναι πανέξυπνη και ενδιαφέρεται για τα κοινά αλλά και για καινούριες γνώσεις, πχ παρακολουθεί τακτικά διάφορα μαθήματα στα προγράμματα Δια Βίου Μάθησης που οργανώνει ο δήμος. Δεν θα επιμείνω παρά μόνο αν με ρωτήσει ξανά. Αλλά θυμάμαι να είμαι 15 και να αποκτούμε τον πρώτο υπολογιστή στο σπίτι και να της προκαλεί φόβο, αρνήθηκε να μάθει πώς να τον απενεργοποιεί καν για να μου πει να πάω για ύπνο όταν το παρατραβούσα. Ένα κουμπί, αλλά δεν θέλησε ποτέ να το πατήσει. Στο κινητό ξέρει μόνο να κάνει και να απαντά κλήσεις, μηνύματα δεν. Κάθε μας προσπάθεια έχει αποτύχει, επειδή δεν θέλει να μάθει. Να σου πω όμως τι έμαθε και με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό; Της χάρισα ένα iPad, για να μπορούμε να μιλάμε με βιντεοκλήση μιας και είμαι κι εγώ μακριά. Μιλάμε σχεδόν καθημερινά, ακόμη και πριν το εγγόνι. Αισθανόμαστε πολύ πιο κοντά. Μπορεί να μου πει ότι φαίνομαι κουρασμένη ή να παρατηρήσει ότι είμαι χαρούμενη. Να μου πει τα νέα της και όλης της γειτονιάς, αλλά να καταλάβει πότε δεν έχω διάθεση να ακούσω. Αμεσότητα που δεν έχεις από το τηλέφωνο.Αφότου μπήκε το iPad στη ζωή της, μόνη της ψάχνοντας και ρωτώντας έμαθε να στέλνει mail, μάλιστα ακόμη θυμάμαι το πρώτο που μου έστειλε και δεν είχε κενά ανάμεσα στις λέξεις γιατί "δεν ήξερε αν το μεγάλο πλήκτρο θα το χαλούσε" (γλυκούλα <3). Τώρα ανταλλάσσει email και με συνημμένες φωτογραφίες με τις φίλες της. Μπορεί να δει τον καιρό, χάρτες, φωτογραφίες που της στέλνω στο google photos, να διαβάσει ειδήσεις, να ψάξει στο Google ή την εφαρμογή της Wikipedia για κάτι που την ενδιαφέρει - μη σου πω καλύτερα από την #7! Ακόμη και στο booking.com μπήκε να κοιτάξει ξενοδοχεία. Όσο ψάχνει μόνη της, τόσο βρίσκει καινούρια που μπορεί να κάνει, και εδώ που τα λέμε τα tablet είναι σχεδιασμένα για κάθε επίπεδο εξοικείωσης. Παρόλα αυτά, εκνευρίστηκε και ζήλεψε που η 80χρονη κουνιάδα της έμαθε να χειρίζεται το viber και να ζητάει εκεί φωτογραφίες, τις οποίες δείχνει μετά στις κοινές γνωστές. Δεν θα απορήσω αν το βάλει πείσμα και μάθει κι αυτή ;)Ποιο είναι το μήνυμα σε αυτό το μακρυνάρι που μόλις έγραψα; Βρες κάτι που την ενθουσιάζει και έχει κίνητρο να μάθει. Μπορεί να είναι ένα kindle, για να διαβάζει με άνεση μιας και μπορείς να μεγαλώσεις τη γραμματοσειρά. Μπορεί κάποιο tablet για νέα, μουσική, φωτογραφίες, email. Όταν βρείτε ένα κοινό ενδιαφέρον, τροφοδότησέ το, φρόντισε να είναι κάτι που χρησιμοποιεί καθημερινά για επαφή μαζί σου. Και άσε την περιέργειά της να οδηγήσει στα υπόλοιπα! Με τρυφερότητα και υπομονή πάντα, έχεις ιδέα πόση υπομονή έκανε εκείνη μέχρι να μάθεις τα πιο απλά πράγματα;
Idril, προσυπογράφω!Τα tablet είναι η απάντηση για τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Πήραμε ένα φτηνό στους γονείς μου και αυτό τους έβγαλε και από το άγχος "αχ πάτησα λάθος κουμπί και το χάλασα". Φροντίσαμε επίσης να βάλουμε συντομεύσεις στην οθόνη για whats up, skype και ο,τι άλλο χρησιμοποιούν πιο συχνά. Τις προάλλες είχε πέσει το internet γιατί γινόταν κάποια αναβάθμιση στο δίκτυο (ή κάτι τέτοιο) και οι δικοί μου παραπονέθηκαν που δεν μπορούσαν να μπουν στο internet με το tablet. Δεν περιμένα ποτέ στη ζωή μου ότι θα άκουγα αυτό και μάλιστα στα 67 τους!!!
#3 Αγενέστατο είναι. Ένας τρόπος να ανταποδώσεις την "ευγένεια" είναι να γουρλώσεις το μάτι σοκαρισμένη, απότομη εισπνοή, χέρι στο στέρνο και να πεις με δραματικό τόνο φωνής "είμαι απίστευτα συγκλονισμένη που δεν σου αρέσει ο τόπος καταγωγής μου". Ενοχλημένο στριφογύρισμα ματιών, mic drop, αποχώρηση and it's a wrap ladies & gentlemen!Όχι, με τέτοιου είδους ανθρωπάκια δε συνεχίζεις το small talk. Γιατί να χάσεις τον χρόνο σου άλλωστε;
#4Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω και πολύ καλά, πάντως ούτε σε χαμηλή νοημοσύνη οφείλεται (έχεις κι αποδείξεις) ούτε στην ηλικία. Το έχει η αδερφή μου αυτό το θέμα με την τεχνολογία σε σημείο που κάποτε είχε πέσει η ασφάλεια, ο υπολογιστής ήταν σβηστός κι εκείνη φοβήθηκε ότι τον έκαψε! Ο φόβος είναι, σωστά λέει η Λένα. Άλλοτε είναι προφανής, άλλοτε πρέπει να σκάψεις πολύ βαθιά. Θα τη βοηθήσεις αν δεν της το παρουσιάζεις ως το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, γιατί την μπλοκάρεις περισσότερο αφού θα νιώθει ανεπαρκής, αν έχεις υπομονή και βρίσκεις τρόπους να τη διευκολύνεις. Αυτό που με τσατίζει πάντα στην τεχνολογία, είναι το πόσο εύκολα σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Κάτι "κολλήσει" αν δεν ξέρεις το σωστό κλικ για να ξεκολλήσεις, παραλύει το σύστημα δηλαδή, έλεος.
#6.Εξαρτάται σε τι φάση σας φέρνουν τα ταπεράκια.Έχετε κανονίσει για παράδειγμα να φάτε όλοι μαζί σπίτι σας και θέλουν κι αυτοί να φέρουν κάτι;Σ'αυτή την περίπτωση δεν το θεωρώ απαραίτητο να τα πάρουν πίσω γεμάτα.Ίσως αν έχει περισσέψει αρκετό φαγητό.Αφού έχουν συνεισφέρει κι αυτοί στο τραπέζι,να πάρουν ένα μερίδιο.Αν τα φέρνουν στο πλαίσιο μιας απλής επίσκεψης και είναι μια κίνηση του τύπου "έφτιαξα μια ωραία πίτα,να,πάρτε λίγο να δοκιμάσετε",μπορείς να βάλεις κι εσύ κάτι,να μην τα πάρουν άδεια,ή να ανταποδώσεις κάποια άλλη στιγμή.Κι όχι απαραίτητα με φαγητό φτιαγμένο απ'τα χεράκια σας.Μπορείς να επιστρέψεις το τάπερ άδειο,αλλά να κρατάς δυο λουλούδια πχ,να πας ένα κρασί να πιείτε,τις ωραίες φράουλες,που είδες,όταν ψώνιζες.Ακόμα και να κεράσεις έναν καφέ έξω κάποια στιγμή.Κάτι θα κάνεις τέλος πάντων,που δείχνει,ότι εκτιμάς την κίνηση τους κι ανταποδίδεις.Δε χρειάζεται να είναι αυστηρά έφερες γεμάτο τάπερ-σου δίνω γεμάτο τάπερ.Δεν είναι και πολύ ωραίο επίσης,να κάνεις τον άλλο να αισθανθεί,ότι ανταποδίδεις άμεσα κάθε φορά,για να μην του έχεις υποχρέωση.Συνήθως δεν προσφέρουμε,για να πάρουμε.Από ευχαρίστηση το κάνουμε.Σίγουρα μας καλοφαίνεται,να βλέπουμε αντίστοιχη κίνηση,αλλά μερικές φορές,αν γίνεται πολύ τυπικά,δεν καλλιεργεί την οικειότητα,που ίσως να θέλαμε.Μπορεί να γίνει ως και προσβλητικό.Το σωστό είναι πάντως να μάθεις τι συνηθίζεται στη χώρα,που ζείτε,για να αποφύγεις παρεξηγήσεις ή να σας θεωρήσουν αγενείς.
Εγώ πάντως την εχω βρει την λύση. Επιστρέφω πάντα γεμάτο τάπερ με ληγμένα που έχω συσσωρεύσει ανά τους μηνες σε ντουλάπια, ψυγεία κλπ! Καμιά φορά μπορεί να είναι παλια περιεχόμενα απο προηγούμενα τάπερ!
#2Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι ούτε με όλους υποθέτω έχεις τις ίδιες σχέσεις, για να ακολουθήσεις έναν κανόνα. Δηλαδή πρέπει να έχω αλλεργία, ενν. να αντιδρά ο οργανισμός μου εμφανώς, για να σεβαστείς ότι δεν μπορώ τα κατοικίδια; Δεν αρκεί να το αισθάνομαι; Εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα σκυλιά τους σαν να είναι άνθρωποι/παιδιά (για υπερβολές μιλάω, όχι για την γλυκύτατη σχέση που δημιουργείται), φέρνουν σε αμηχανία εκείνους που τα συναισθήματα τους δεν αγγίζουν αυτά τα όρια. Από την άλλη, εκείνοι που βλέπουν τα σκυλιά σαν μιάσματα, είναι το ίδιο προβληματικοί. Και τα δυο άκρα είναι καταπιεστικά.Αποκτήσαμε κι εμείς σκυλάκι στο χωριό πέρυσι, ουρανοκατέβατο μάλιστα και πάνω που μας είχε πει ο γιατρός ότι θα ήταν καλό για τους παππούδες ένα σκυλάκι αλλά λέγαμε καλά, εδώ κότες που θα φας κι ένα αυγό δε θέλουν, είναι απερίγραπτα αξιολάτρευτο το σκασμένο. Κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν τα ζευγάρια που έχουν χάσει κάθε ελπίδα για παιδί και ξαφνικά τσουπ, έρχεται και είναι και τρισχαριτωμένο (γιατί εδώ που τα λέμε, δεν είναι όλα τρισχαριτωμένα τα πρώτα χρόνια, σόρι). Το δικό μας λοιπόν ήρθε και μας βρήκε ένα βράδυ, κουτάβι, κατατρομαγμένο που σε κάθε μας άγγιγμα, κατουριόταν. Ένιγουέι, τώρα είναι ό,τι πιο τέλειο έχει γεννήσει σκύλος, εντελώς αντικειμενικά, έχω και φωτογραφίες και βίντεο να δείτε :PΕπειδή είμαι και τελείως άμαθη από σκυλιά-γατιά, με ψιλοκάνει ό,τι θέλει γιατί απλά δεν αντέχω όταν με κοιτάζει και θέλει κάτι. Δε νομίζω όμως πως θα δημιουργήσει ρήγμα στη σχέση μας μαζί του, αν το κρατάμε σε απόσταση επειδή θα φιλοξενήσουμε κάποιον που δεν το βρίσκει αξιολάτρευτο. Αλλά δε θα φιλοξενήσουμε κάποιον που μισεί τα σκυλιά. Όχι επειδή θα μισεί το δικό μας αλλά επειδή θα μισεί, σκέτο.
4. Κι εγώ είχα το ίδιο πρόβλημα με τη μητέρα μου, η οποία ήταν μάλιστα σε νεότερη ηλικία, επίσης μορφωμένη. Δεν ήθελε καν να πλησιάσει τον υπολογιστή, ενώ μια φορά που την έπεισα να κάτσει να ασχοληθεί, κόλλησε ο υπολογιστής και άρχισε να κλαίει και να προσεύχεται! Ισχύει αυτό που λέει η Αμπα. Φοβούνται ότι κάτι θα πατήσουν και θα γίνει έκρηξη, καταστροφή, μεγάλο ρεζιλίκι! Σήμερα που μιλάμε βέβαια η μαμά μου έχει μάθει τα πάντα: υπολογιστές, κινητά, facebook, viber, messenger κλπ. Το κόλπο που εφάρμοσα: βρήκα κάτι που να της αρέσει πολύ, ώστε να μην μπορεί να αντισταθεί και να αρχίσει σιγά σιγά να ασχολείται. Στην περίπτωσή μας ήταν γνωστό παιχνίδι ερωτήσεων (εφαρμογή στο κινητό). Στην αρχή το παίζαμε μαζί, πατούσα εγώ τα κουμπιά και σιγά σιγά ξεθάρρεψε. Το ίδιο εφάρμοσα και με την πεθερά μου, η οποία ανακάλυψε πόσα σχέδια για πλέξιμο μπορεί να βρει δωρεάν στο ιντερνετ. Υπομονή και σιγά σιγά θα μάθει!
Συμφωνώ απόλυτα! Στέλνε της δικές σου φωτογραφίες καθώς σίγουρα της λείπεις και θα χαρεί να σε βλέπει όσο πιο συχνά μπορεί. Βρες έναν ξάδερφο, οικογενειακό φίλο, αδερφό ο οποίος να έχει λίγη υπομονή για να τη βοηθάει με απορίες. Ασχολησου
(Πάτησα καταχώριση κατά λάθος) Ασχολησου να της δείξεις με υπομονή όταν είσαι Ελλάδα πώς να πατάει αυτό το δύσκολο κουμπί. Εμένα με βοηθάει να έχω υπομονή όταν σκέφτομαι πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος στον οποίο μεγάλωσαν και σε πόσα καινούρια πράγματα καλούνται να προσαρμοστούν.
Εμένα πάντως εξακολουθεί να μου φαίνεται παράλογη άρνηση. 65 χρονών γυναίκα η οποία υπήρξε επιστήμων προφανώς κι αρνείται να δει πως στέλνει μήνυμα με κινητό; η μαμά μου είναι 80 χρονών αγράμματη και πάλι το έβαλε πείσμα και δε στέλνει μεν μήνυμα αλλά μπορέί να το χρησιμοποιήσει επαρκώς και να αποθηκεύσει και επαφή. Δηλαδή τα τελευταία 20 χρόνια δεν είχε κινητό;
#2# Αν απομονώσεις το σκυλάκι σε άλλο δωμάτιο, σε λίγο θα πιαστεί η ψυχή σας από το συνεχές κλάμα του και το ξύσιμο της πόρτας, μιλάω εκ πείρας... Δεν υπάρχει άλλη λύση, οι φίλοι και γνωστοί πρέπει να το ξέρουν εκ των προτέρων ότι έχεις σκύλο στο σπίτι πριν σε επισκεφθούν, διαβεβαίωσέ τους ότι δεν θα επιτρέψεις στο ζωάκι να πλησιάσει όποιον έχει σοβαρό θέμα και αυτοί θα αποφασίσουν...
#3 Αυτό το «μετά συγχωρήσεως» μου θύμισε την άλλη μεγάλη μάστιγα, το «αν επιτρέπεται», το οποίο ακολουθεί/ακολουθείται από ό,τι αδιάκριτο μπορεί να φανταστεί κανείς.
#4# Θεωρείς αυτονόητο ότι ένας άνθρωπος 60 plus χρόνων, εφόσον είναι κοινωνικοποιημένος και συναλλάσσεται με τρίτους και δεν ζει απομονωμένος σε ένα ορεινό χωριό, πρέπει να έχει μια στοιχειώδη, έστω, εξοικείωση με την σύγχρονη τεχνολογία. Δυστυχώς έτσι είναι, έχει γίνει λίγο πολύ αυτονόητο και απαραίτητο σήμερα, ποιος ξεχνάει τους άμοιρους ηλικιωμένους μπροστά στα ΑΤΜ πριν 2 χρόνια?... Εάν η μητέρα σου είναι αυτό που λένε "τεχνοφοβική", δεν νομίζω ότι θα αλλάξει, εάν όμως είναι γενικά δεκτική στην ιδέα και απλά αισθάνεται ανασφάλεια, στους κατά τόπους δήμους οργανώνονται τακτικά, απ' ότι ξέρω, σεμινάρια για ενήλικες για την εκμάθηση βασικών όρων αυτής της ρημάδας της τεχνολογίας, για τη Θεσσαλονίκη π.χ. είμαι σίγουρη γιατί έχω παραπέμψει σε τέτοιο σεμινάριο τους δικούς μου γονείς! Και η οργή που αισθάνεσαι δεν είναι εντελώς παράλογη, δυστυχώς εύκολα ξεσπάς όταν δεν καταλαβαίνεις γιατί ο άλλος δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτό που για σένα είναι τόσο εύκολο, αυτονόητο, αναγκαίο και δεδομένο, θυμάμαι πόσο έξαλλη με είχε κάνει η δική μου μητέρα, όταν με κάλεσε για 5η φορά σπίτι της να της δείξω το πρόγραμμα στο καινούργιο πλυντήριο, δεν βοηθάει καθόλου, όμως, να γίνεσαι έξαλλος σε αυτές τις καταστάσεις...
#2 Αυτό εξαρτάται από σένα (your house, your rules). Αν έχεις φίλους/γνωστούς που έχουν αλλεργίες ή φοβία (ναι υπάρχουν κι αυτοί που φοβούνται τους σκύλους και όχι δεν είναι άκαρδα τέρατα) για τις μια δυο ώρες που θα ήταν σπίτι μου δεν θα είχα τον σκύλο στον ίδιο χώρο. Αν ο σκύλος έχει την συνήθεια να γαβγίζει/γλύφει/δαγκώνει/παίζει με όσους έρχονται στο σπίτι εκτός αν ο καλεσμένος μου μου ζήταγε να παίξει με τον σκύλο θα τον έβγαζα από το δωμάτιο. Δεν είναι σωστό να απαιτούμε από τους καλεσμένους μας να παίζουν με τον σκύλο μας. Αν ήταν ήσυχο και καθόταν στην γωνία του δεν νομίζω να υπήρχε πρόβλημαΦυσικά η απόφαση είναι δική σου. Μπορείς απλά να αποφασίσεις έχεις τον σκύλο σου στο σαλόνι και σ'οποιον αρέσει. Ομως μην παρεξηγηθείς αν κάποιοι δεν έρχονται στο σπίτι σου λόγω του σκύλου. Το σημαντικό είναι να αποδεχτείς οτι υπάρχουν άτομα που δεν συμπαθούν και τόσο τα σκυλιά και να το σεβαστείς όπως κι αυτοί πρέπει να σεβαστούν το γεγονός οτι έχεις σκύλο.
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω πως μπορεί κάποιος να επιβάλλει σε έναν φίλο την παρουσία ενός ζώου που μπορεί να τον φοβίζει, ενώ είναι καλεσμένος (φαντάζομαι). Είναι χαρακτηριστικές οι σκηνές σε ταινίες που ο σκύλος γρυλίζει στον εκάστοτε ανεπιθύμητο. Όταν έχεις καλέσει κάποιον, είναι κατά την γνώμη στοιχειώδης κανόνας ευγένειας να τον κάνεις να αισθάνεται άνετα. Αν δεν μιλάμε για μεγάλο χρονικό διάστημα, κατά την γνώμη μου εξυπακούεται ότι πρέπει να βάλεις το σκυλί σε κάποιο άλλο χώρο αν κάποιος δυσανασχετεί. Αλλιώς μην τον καλέσεις. Την πρώτη φορά θα πρέπει να γίνει η εξήγηση. Την επόμενη φορά θα ξέρετε κι οι δύο ότι δεν μπορεί να συνυπάρξει με το σκυλί. Και αν το αφήσεις μπορεί να εκληφθεί ως προσβολή.Υ.Γ. Ξαναλέω, για μικρό χρονικό διάστημα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλάζει το πράγμα. Όπως στην προ μηνών ερώτηση που δεν ήθελε ο μουσαφίρης να φιλοξενηθεί σε σπίτι με σκύλο. Ξενοδοχείο.
Πράγματι, ο οικοδεσπότης δεν πρέπει να φέρνει ποτέ σε δύσκολη θέση τον καλεσμένο να πρέπει να πει ότι νιώθει αβόλα με τα σκυλιά. Κανονιζει να τον απομονώσει για 2-3 ώρες, δεν θα πάθει τίποτα το ζωντανό, άλλωστε όλη μέρα όταν λείπει στη δουλειά ο ιδιοκτήτης δεν παθαίνει τίποτα.Αν θέλεις να επιβάλλεις your house your rules σε ανθρώπους που επισκέπτονται για λίγες ώρες είσαι αφιλόξενη, μην τους καλείς καν, πηγαίνετε σε μια καφετέρια βρε συ.