Στο σημερινό «Α μπα»: χωρίς άγχος

Στο σημερινό «Α μπα»: χωρίς άγχος Facebook Twitter
61

__________________
1.


Λένα μου,αμπά μου, σε αγαπώ γιατί είσαι από την πιο όμορφη πόλη του Ελληνικού Βορρά. Η μητέρα μου είναι από Ν. Χιλή! Και αφού σε καλόπιασα τονίζοντας το οικέιο μας - κοινό μας σημείο , απάντησέ μου σε παρακλαώ στο εξής: Πώς μπορώ να ξεχάσω έναν άντρα; Προσπαθώ να βρω τι μου λείπει για να το αποκτήσω και να το ν ξεχάσω αλλά ενώ ξέρω τι χρειάζομαι, εξακολουθώ να έχω κολλήσει με αυτόν! Σημείωση: είμαι παντρεμένη με 2 παιδιά, αγαπώ τον σύζυγό μου, προσπαθώ , κάνω υπομονή σε πολλά αλλά τον άλλον τον θέλω. ΤΟΝ ΘΕ-ΛΩ. Δεν έχουμε κάνει κάτι πέρα από κάτι χαζομηνύματα τύπου sexting , μου είναι πολύ εύκολο να καταλήξω στο κρεβάτι μαζί του, φαντάζομαι αν του το προτείνω αλλά εγώ σκέφτομαι για κάτι παραπάνω...θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα, να είμαστε μαζί κλπ. Επομένως , σκέφτομαι ότι επειδή δεν είναι νόμιμον , ούτε ηθικόν για εμένα το παράλληλο, να τον ξεχάσω μια και καλή και να γυρίσω πίσω στην αγαπημένη μου συμπιεσμέμνη ρουτινούλα...Απλά δεν μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ γαμώτο! Ανησυχώ , μήπως ερωτεύτηκα...Αντιλαβού; Σώσων, ελέησον.
- Βουλίτσα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και μπορείς να το κάνεις. Η ερώτηση αν ερωτεύτηκες θα ήταν χαριτωμένη αν ήσουν είκοσι χρονών, αλλά εδώ ανακατεύονται κι άλλες ζωές εκτός από τη δική σου, οπότε ας είμαστε λίγο σοβαρές.


Έχει πολύ ενδιαφέρον ο γραπτός λόγος όταν είναι αυθόρμητος. Είναι αποκαλυπτικός με έναν τρόπο που ο προφορικός δεν είναι. Στην ίδια πρόταση λες ότι προσπαθείς να βρεις τι σου λείπει για να το αποκτήσεις, και αμέσως μετά ότι ξέρεις τι χρειάζεσαι. Τι να συμπεράνει κανείς από αυτό; θα έλεγα ότι ξέρεις τι σου λείπει και πώς θα μπορούσες να το διεκδικήσεις μέσα στην ρουτινούλα σου, ώστε να μην είναι ρουτινούλα, αλλά αυτό είναι δύσκολο. Είναι πολύ πιο εύκολο να αφεθείς και να ξεκινήσεις μια περιπέτεια με κάποιον άγνωστο, στον οποίο μπορείς να είσαι όποια θέλεις.


Λες ότι κάνεις υπομονή σε πολλά. Μήπως δεν χρειάζεται; Μήπως δεν πρέπει; Μήπως πρέπει να παραδεχτείς ότι τίποτα δεν χαρίζεται και όλα διεκδικούνται; Δεν ξέρω τι εννοείς όταν λες ότι αγαπάς τον άντρα σου. Η λέξη είναι αρκετά κακοποιημένη. Αν όμως το εννοείς, του χρωστάς να εξηγήσεις για ποια πράγματα κάνεις υπομονή.


__________________
2.

Λένα μου, είμαι 31 κι ήρθα πριν 2 χρόνια στη Γερμανία για εργασιακή εμπειρία και επαγγελματική ασφάλεια, αλλά τελικά παρά τα πτυχία οικονομικών βρήκα μια θέση εκτός του αντικειμένου μου (γραμματειακή). Ο μισθός μου είναι καλύτερος από ο,τι θα ήταν στην Ελλάδα, αλλά τα έξοδα είναι σαφώς μεγαλύτερα με ενοίκια κλπ. Ακόμη μεγαλύτερο όμως είναι το "μαράζι" μου οτι άφησα τα πάντα για να προωθήσω το επαγγελματικό κομμάτι και να αποκτήσω εμπειρία και τελικά γράφω χιλιόμετρα σε εντελώς άλλον τομέα, ενώ όσες αιτήσεις στέλνω πάνω στο αντικείμενο μου πάνε άπατες: Ενώ έχω προϋπηρεσία στα οικονομικά, νιώθω ότι οι εργοδότες με αντιμετωπίζουν πλέον ως επαγγελματία γραμματέα.

Τι να κάνω; Έχω στείλει αιτήσεις χωρίς να παρουσιάζω τη γραμματειακή θέση, υπονοώντας ότι 2 χρόνια τώρα είμαι άνεργη. Σκέφτηκα να αφήσω τη δουλειά για να κάνω πρακτική, με σκοπό να κάνω μια νέα αρχή στα οικονομικά, αλλά δεν μπορώ να συντηρήσω σπίτι με αμοιβή πρακτικής. Ή να το πάρω απόφαση ότι θα ετεροαπασχολούμαι εφ' όρου ζωής; Κι αν είναι έτσι, γιατί έφυγα από την Ελλάδα;

Για να είμαι ξεκάθαρη, δεν έχω κάτι με τη γραμματειακή θέση, τα πάω καλά στην εταιρία μου κι έχω καλή σχέση με τους συναδέλφους μου. Αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω το ότι σπούδασα τόσα χρόνια, ήρθα σε άλλη χώρα και παρ'όλ'αυτά δε μου δίνεται η ευκαιρία να ανθίσω επαγγελματικά. Όλο σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να είχα εργαστεί ως γραμματέας ήδη από πολύ μικρότερη ηλικία και ενδεχομένως να είχα αποκτήσει σημαντική προϋπηρεσία έως τώρα, χωρίς τον κόπο που κατέβαλα και χωρίς να φορτώσω τους γονείς μου με τόσα έξοδα σπουδών. Hilfe!
- Gudrun


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Συνέχισε τις προσπάθειες, μην απογοητεύεσαι, αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Προσπάθησε να δικτυωθείς με κάποιον τρόπο στον τομέα που σε ενδιαφέρει. Σεμινάρια; Ίντερνετ; Φόρουμ; Συνέδρια; Δεν ξέρω τον κλάδο, αλλά κάπου μαζεύονται όλοι αυτοί που θα σε βοηθούσε πολύ αν ήξεραν τι μπορείς να κάνεις. Ζήτησε συστατικές. Φτιάξε προσωπική σελίδα με τις ικανότητες σου και την εμπειρία σου. Προώθησε τον εαυτό σου όπως μπορείς, γιατί οι εργοδότες αναγνωρίζουν μόνο αυτό που κάνεις στην χώρα τους. Τα προηγούμενα δεν μπορούν να τα αξιολογήσουν ή να ελέγξουν. Βοήθησε τους για να σε βοηθήσουν.

__________________
3.

Αγαπητή α,μπα....
Γιατί ο κόσμος φοβάται τα αδέσποτα?
οκ....δε μιλάω για την κοινωνική μέριμνα που θα έπρεπε να υπάρχει, για τις στειρώσεις, τα καταφύγεια και μια σειρα άλλα μέτρα που πρέπει η κοινωνία μας να πάρει.... μιλάω απλά για τον φ'οβο ...
Δε ξέρω, μεγάλωσα με κατοικιδια, σε μια οικογένεια που πάντα τάιζε αδέσποτα και είχα από μωρο σχεδόν την τάση να πλησιάζω/παιζω/ χαίδεύω σχεδόν κάθε ζωάκι/πλάσμα που συναντούσα....Με τα χρόνια ανέπτυξα μια επικοινωνία....Αντιλαμβάνομαι/ σεβομαι τα όρια τους και ποτέ δεν ένιωσα απειλημένη....Ποτέ κανένα δε με πείραξε.... Ίσα -ίσα, συχνά με το παραμικρό χάδι αυτά μου προσφέραν απλόχερα την προστασία τους, με συνόδεψαν βράδια που πηγαινα μονη σπίτι, με μόνο αντάλλαγμα ένα χάδι.... Κάποιοι τα κάνουν να ακούγονται σαν άγρια θηρια...ίσως αυτό να τους βγάλουνε με τη στάση τους.... εγώ ξέρω πως το ζώο αν δεν νιώσει απειλημένο δε θα σε πειράξει....μήπως έσι δεν είμαστε και οι ανθρωποι....???
- Τοσοδούλα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι. Ο άνθρωπος μπορεί να επιτεθεί και χωρίς να νιώσει απειλή.


Για την έρωτησή σου, η απάντηση είναι ότι οι αγρότες των προηγούμενων γενεών ζούσαν με την απειλή της αρρώστιας λόγω περιορισμένων μέσων υγιεινής αφού δεν υπήρχαν ούτε εγκαταστάσεις, ούτε πάντα καθαρό νερό, και τα ζώα ήταν είτε χρήσιμα για τη δουλειά, είτε για φαγητό. Η σκληρή ζωή σε κάνει σκληρό όταν πρόκειται για επιβίωση. Οι παραδόσεις αυτές έχουν μείνει στους ανθρώπους που κατάγονται από αγροτικές οικογένειες, και ας μένουν πια σε πόλεις. Τις έχουν υιοθετήσει, και η αυτόματη αηδία είναι κάτι που δεν μπορείς να αποβάλεις, ειδικά αν δεν καταλαβαίνεις από πού έχει προκύψει.

 

__________________
4.

Αγαπητη Α,μπα..
Γιατι πρεπει ν δεχομαστε πραξεις του τυπου, σου φερθηκε ασχημα ενω δεν το περιμενες γιατι ειναι ψυχολογικα ανωριμος ? Δηλαδη εγω πρεπει απλα να το δεχθω και να συνεχισω ως "υπερανω" χωρις να το παρω και προσωπικα και να δεχτω οτι ολα καλα επειδη ο αλλος δεν εχει μαθει να σκεφτεται ?
- Λουσι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ποιος είπε ότι έτσι πρέπει; Κάποιος πολύ συγκεκριμένος, φαντάζομαι, ή έστω τρεις φίλοι σου. Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε λες και είναι μαθηματικό θεώρημα; Ή είναι οι τρεις φίλοι σου οι Τρεις Σοφοί που πρέπει να υπακούσουμε;

__________________
5.

Έχω την εξής ιδέα που με όποιον την εχω συζητήσει, μου την έχει απορρίψει, αλλά θα κάνω κι εδώ μια προσπάθεια.

Σκέφτομαι πως ειναι πιο σωστό ως πρώτη γλώσσα να ξεκινήσει το παιδί γαλλικά και όχι αγγλικά με το εξής σκεπτικό.

Η γραμματική των αγγλικών είναι πιο εύκολη ενω και οι δυο γλώσσες ειναι λατινογενείς οποτε πολλές λέξεις ειναι ομόρριζες. Επίσης οι περισσότεροι δίνουν βάρος (ασυνείδητα ίσως) στο να μάθουν την πρώτη γλώσσα και όχι τη δεύτερη.

Σκέφτομαι λοιπόν ότι θα ήταν καλό να μάθει πρώτα γαλλικά που ειναι πιο δυσκολα οποτε θα έχει το κουραγιο και τη διαθεση να τα μαθει καλά και μετά τα αγγλικά θα του είναι πιο εύκολα και απλά θα εστιάσει στο λεξιλόγιο, στη σύνταξη και στην κατανόηση που είναι απαραίτητα μιας και τόσα είναι γραμμένα/δοσμένα στα αγγλικά σήμερα.

Αισθάνομαι ότι χάνουμε πολλά χρόνια στις προκαταρτκτικές τάξεις για να μάθουμε πράγματα που σε πιο μεγάλη ηλικία θα μάθαινες σε ένα χρόνο.

Τι λέτε


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εγώ λέω ότι δεν χρειάζεται να κάνει το ένα μετά το άλλο απαραίτητα, μπορείς να τα κάνει ταυτόχρονα, αυτό εξαρτάται από το παιδί. Από την άλλη μερικά δυσκολεύονται και με μια μόνο ξένη γλώσσα, οπότε χρειάζεται προσοχή.


__________________
6.

οι εργοδοτες σε μια εταιρεια ειναι λογικο απο θεμα κερδους να μη θελουν μια γυναικα στη δουλεια αν προκειται να της πληρωσουν αδεια μητροτητας, σωστα? δε λεω οτι ειναι το σωστο, λεω οτι απο θεμα κερδους εχει λογικη. προσφατα σε μια συζητηση ειπωθηκε αυτο και δεν ηξερα τι αντεπιχειρημα να φερω περαν του οτι η γυναικα (πρεπει να) εχει τα ιδια δικαιωματα με τον αντρα και η προστασια της μητροτητας ειναι κατι που αφορα συνολικα ολους μας, απλψς η γυναικα τυχαινει να φερνει το μωρο στον κοσμο. αν αποθαρρυνθουν οι γυναικες πχ απο το να δουλευουν επειδη δε συμφερουν καθως θα ζητησουν αδεια μητροτητας ενδεχομενως, τοτε ισως προτιμησουν να εργαζονται παρα να γινουν μανες. αλλα και τοτε παλι η κοινωνια δε θα ειναι ευχραιστημενη απο αυτες γιατι πως θα διαιωνιστει το ειδος μας εαν αυτες κανουν του κεφαλιου τους? αρα τι μενει? να γυρισουμε πισω στην εποχη των σπηλαιων.
μηπως μπορεις να μου δωσεις καποιο αλλο επιχειρημα σχετικα με την αντιμετωπιση της μητροτητας στον ιδιωτικο τομεα?
- αμπουλα μου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μάλιστα. Ότι η μητρότητα είναι κάτι που αφορά όλη την κοινωνία δεν είναι αρκετό επιχείρημα; Αν μιλάμε μόνο με όρους κέρδους όπως οι γνωστοί σου που είναι σπουδαίοι καπιταλιστές, αν δεν προστατεύονται οι γυναίκες που κάνουν παιδιά και μειωθούν οι γεννήσεις, η χώρα θα αποκτήσει μεγάλο πρόβλημα με το ασφαλιστικό. Α, κάτσε! Έχουμε ήδη αυτό το πρόβλημα.


Τώρα αν τα εξυπνοπούλια λένε «ναι, ισχύει συνολικά, αλλά ο κάθε εργοδότης ξεχωριστά δεν θέλει γυναίκα υπάλληλο για να μην πληρώνει» η απάντηση είναι «ναι, γι'αυτό πρέπει να υπάρχει σχετική πρόνοια ώστε να μην κάνει διαφορά στον εργοδότη, γιατί δεν περιμένουμε από την καλοσύνη του καθενός για να λειτουργήσει ένα κράτος, χρειαζόμαστε νόμους και την εφαρμογή τους».


_________________
7.


Αγαπημενη μου αμπα που εγινες μανουλα! να σου ζησει το μωρακι σου και να ειστε πολυ χαρουμενοι ολοι μαζι!περναω στο ψητο.εγω που λες, κανω μια βαρετη γραφειοκρατικη δουλεια εδω και λιγα χρονια. και ειμαι μια χαρα με αυτο. πηγαινω, ειμαι αποτελεσματικος στη δουλεια που κανω και γυριζω σπιτι μου. εχει μετρια λεφτα, καλα ωραρια και καθολου αγχος.επισης σημαντικοτατο το οτι ειναι μονιμη δουλεια γραφειου. γενικα ειμαι ικανοποιημενος και ηρεμος. σε αυτο το πλαισιο λοιπον ενιοτε νιωθω την αναγκη να απολογηθω για το πώς γινεται να ειμαι τοσο ευχαριστημενος με κατι μη δημιουργικο. στον ελευθερο μου χρονο κανω αρκετα πραγματα δηηλαδη δε γινομαι ενα σωμα με τον καναπε, αλλα και να γινομουν παλι ξερω πως δε θα επρεπε να απολογουμαι σε καποιον. απλως νιωθω πως ο αλλος (ακομα και φιλοι μου ) περιμενει να ακουσει απο μενα οτι "ενταξει δεν ειναι η τελεια δουλεια αλλα τι να κανω αυτη εχω". ομως εγω αυτο θελω. θελω ηρεμια, απουσια αγχους από τη ζωη μου και χρονο για μενα και την προσωπικη μου ζωη. γιατι δεν μπορω να το υποστηριξω πιστευεις? ισως φοβαμαι μην φανω βαρετος, αλλα αληθεια νομιζω πως δεν ειμαι βαρετος ανθρωπος. νομιζω πως ειμαι αρκετα εξυπνος, εχω χιουμορ, ειμαι προσαρμοστικος, μου αρεσουν τα νεα πραγματα. αλλα ειμαι και τεμπελης και μου αρεσει να βολευομαι. ποια ειναι η γνωμη σου για τις βαρετες δουλειες? τις επιλεγουν απαραιτητα οι βαρετοι ανθρωποι?
- λουκουμας


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι λουκουμά μου. Μια χαρά είσαι. Δεν κοροϊδεύεις κανέναν, τα δουλεύεις τα λεφτά σου, και αυτή τη δουλειά κάποιος πρέπει να την κάνει. Η ιδέα ότι πρέπει να λατρεύουμε τη δουλειά μας και να είναι μέσο ολοκλήρωσης δεν γίνεται να εφαρμοστεί σε όλους τους ανθρώπους. Ο καθένας τη ζωή του προσπαθεί να ζήσει.


Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Κι εγώ με τη σειρά μου σου εύχομαι να ζεις πάντα όπως θέλεις. Μην σκας για τους φίλους και τους γνωστούς, οι μισοί μπορεί και να σε ζηλεύουν.


61

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1Θα το τραβήξω λίγο, πέρα από ηθική και εντιμότητα, και ειλικρίνεια προς τον άνθρωπο που λες πως αγαπάς και τα παιδιά σας που δεν φταίνε σε τίποτε...Έχεις καθήσει να σκεφτείς πόσο ένοχη, πόσες τύψεις θα νιώσεις αν κάνεις του κεφαλιού σου και μπλεχτείς με τον κύριο Μέλι-έχει-και-με-τραβάει; Πώς θα κοιτάς τον άντρα που διάλεξες πρώτο, τα παιδιά σας που κάνατε μαζί; Είμαι σίγουρη ότι έχεις ήδη μια ιδέα, όταν ονειροπολείς τον Άλλο και σε διακόπτει ένας από τους τρεις για κάποιο λόγο. Ε, πολλαπλασίασέ το επί 1000. Το αντέχεις; Αντέχουν τα νεύρα σου καθημερινά ψέματα και να κρύβεσαι από όλους και όλα, για πάντα από τη στιγμή που θα διαπράξεις την απιστία; Ακόμη κι αν αφήσεις τον νυν για τον άλλο, δεν θα μπορείς να το πεις σε κανέναν, γιατί θα κριθείς αυστηρότατα και χωρίς κανένα ελαφρυντικό.Κι ο Άλλος αποδειχτεί μούφα, το σεξ και η γενική συνεύρεση μαζί του απογοήτευση, αν είναι μ@λ@κ@ς και σου τη δώσει, θα το αντέχεις τότε; Θα είσαι ευγνώμων να ξαναμαζευτείς στη φωλίτσα σου; Αν μαθευτεί όμως και η φωλίτσα καταστραφεί, τι θα νιώσεις τότε;Σκέψου το. Εγωιστικά μιλώντας, θα σε διαλύσει και θα σε κάνει χειρότερο άνθρωπο, γιατί ακόμη και στον εαυτό σου θα πρέπει να λες ψέματα για να το υποστηρίξεις. Αν τον θες τόσο, μίλα στον άντρα σου για ανοιχτή σχέση, ή πες του ειλικρινά ότι θες να χωρίσετε και να χτίσεις τη ζωή σου με τον άλλον. Αλλά δεν γίνεται να τα έχεις όλα και τακτοποιημένα σε κουτάκια. Ακόμη κι αν είσαι σούπερ ηθοποιός και τα καταφέρεις, θα πληρώσεις το τίμημα εντός.
#2Κατ'αρχήν και πολύ σημαντικό: μην διανοηθείς να αφήσεις τη δουλειά σου, οι άνεργοι αντιμετωπίζονται πολύ πιο καχύποπτα σε συνεντεύξεις από αυτούς που προσπαθούν να βρουν καλύτερη θέση και είναι ειλικρινείς ως προς το λόγο. Δεν είσαι ηθοποιός που σε χαντακώνει ο ίδιος ρόλος, είσαι εργαζόμενος ενήλικας που διατηρεί ένα μισθό από έντιμη εργασία, όσο κατώτερη των ικανοτήτων σου κι αν θεωρείς πως είναι, καθώς ψάχνεις για κάτι καλύτερο.Όπως είπε και η Λένα, θα χρειαστείς να ασχοληθείς προσωπικά για να χτίσεις επαφές και προϋπηρεσία στον κλάδο που σε αφορά. Τα σεμινάρια και η μετεκπαίδευση στη Γερμανία (και στα γερμανικά!) είναι μια πολύ καλή αρχή και για τους δύο στόχους. Αν δεν έχεις σελίδα στο linkedin.com, μπες και φτιάξε το βιογραφικό σου στα αγγλικά και γερμανικά, προσκάλεσε το δίκτυό σου, και σου δίνει προσωποποιημένο link για να δίνεις σε όποιον ενδιαφέρεται. Τύπωσε μια εκατοστή κάρτες σε online υπηρεσία εκτύπωσης με το link από πίσω για να δίνεις σε ανθρώπους του κλάδου που μιλάτε, και βάλε το ίδιο link υπογραφή στο επαγγελματικό σου email (αν δεν έχεις φτιάξε ένα gmail με το ονοματεπώνυμό σου, του στυλ maria.papadopoulou at gmail.com).Αλλά και μέσα στην εταιρεία που δουλεύεις ως γραμματέας, δεν υπάρχει τμήμα οικονομικών; Θα μπορούσες ίσως να πλησιάσεις κάποιον/α που μιλάτε τυπικά και να ρωτήσεις, καταρχήν για τις δεξιότητες και προϋπηρεσία που απαιτούνται για μια θέση εκεί, τα προγράμματα που χρησιμοποιούν για ανάλυση και αναφορές, και -αφού αναπτύξεις μια οικειότητα- τις ευκαιρίες εργασίας που παρουσιάζονται. Δες αν μπορείς να δώσεις το βιογραφικό σου για να σε έχουν υπόψη αν παρουσιαστεί κάτι. Αν δεν υπάρχει η ευκαιρία στην ίδια εταιρεία, ρώτα από φίλους και γνωστούς να σου συστήσουν κάποιον που γνωρίζουν, μιλήστε, ζήτα συστάσεις και να κοιτάξει το βιογραφικό σου, και να έχετε μια συχνή επαφή αν μπορεί. Θα πάρει χρόνο, αλλά θα σε βοηθήσει να έχεις ένα δίκτυο ήδη όταν τελικά αναλάβεις μια δουλειά στο αντικείμενό σου και θα θες συμβουλές. Καλή επιτυχία!
Συμφωνώ απόλυτα με τις επαγγελματικές συμβουλές σου idril, επίσης εκτός από το linkedin είναι πολύ καλό και το xing, για τις γερμανόφωνες χώρες που είναι πολύ αποτελεσματικό. Επίσης θα μπορούσε να συμβουλευτεί κάποιον ατζέντη σχετικά με τη σύνταξη του βιογραφικού της, ακόμη και επί πληρωμής, εφόσον πρόκειται και για αλλάγή καριέρας. Έχω δει άτομα να βρίσκουν δουλειά στο εξωτερικό μετά από πολύ καιρό ψαξίματος, μόνο και μόνο από αυτό. Να δείχνει ενθουσιασμό στις συνεντεύξεις και σιγουριά για τον εαυτό της
#7Πες σε όποιον περιμένει να απολογηθείς για τη δουλειά σου "εσύ βρίσκεις χρόνο να διαβάσεις για τα κρυπτονομίσματα και να ασχοληθείς με το πορτφόλιο επενδύσεών σου, ώστε να πάρεις σύνταξη με 100% μισθό στα 45;" και άσε τους να χάσκουν άναυδοι. Έλεος κάπου που πρέπει οι σοβαροί και αποτελεσματικοί εργαζόμενοι να προσβλέπουν σε χίμαιρες. Πραγματικά σε ζηλεύουν!
#6Η προστατευμένη και καλά πληρωμένη γονεϊκή άδεια (μητρότητας, πατρότητας ή μοιρασμένη όπως προσπαθούν να προσφέρουν πρόσφατα οι Σκανδιναβικές χώρες και η Μεγάλη Βρετανία*) έχει αποδεδειγμένα οφέλη για την ψυχική υγεία των παιδιών αλλά και των γονιών. Πολλές μελέτες έχουν συνδέσει τη σύντομη άδεια (<3 μήνες) με μητρικό άγχος και επιλόχειο κατάθλιψη, ενώ η πιο μακρόχρονη άδεια με συνοδεία πληρωμής συνδέεται με πιο ήρεμα και συναισθηματικά ασφαλή νήπια. Στο κάτω κάτω, η ανατροφή παιδιών είναι συνεχής σκληρή δουλειά, χωρίς ωράρια, συχνά και χωρίς ύπνο για έναν από τους γονείς τα πρώτα χρόνια, και είναι στο συμφέρον κάθε χώρας να γεννιούνται παιδιά. Γιατί πρέπει να είναι απλήρωτη και να υποχρεούται ο ίδιος γονέας να δουλεύει και αλλού παράλληλα;Οι χώρες που προστατεύουν τα γονεϊκά δικαιώματα συνήθως τα συνοδεύουν με νόμους που απαγορεύουν τις διακρίσεις βάσει φύλου ή αναπαραγωγικών επιλογών. Στη Μ.Β. είναι παράνομο να ρωτήσεις σε συνέντευξη εργασίας αν ο/η αιτών/ούσα έχει οικογένεια ή σκοπεύει να κάνει, ώστε να μην έχει ο εργοδότης καν την ευκαιρία να αποφασίσει υποσυνείδητα με βάση αυτή την πληροφορία. Επίσης προβλέπεται άδεια άνευ αποδοχών σε περίπτωση αρρώστιας του παιδιού, σε λογικά πλαίσια πάντα, αλλά οι περισσότεροι εργοδότες το θεωρούν αυτονόητο ότι θα λείψεις αν το παιδί σου είναι άρρωστο. Τέλος κι εγώ υποστήριζα την μοιρασμένη άδεια, αλλά στο ψητό είδα ότι εκ των πραγμάτων ένα μωρό, είτε θηλάζει είτε όχι αλλά ειδικά όταν θηλάζει, αρχικά έχει ανάγκη κυρίως τη μητέρα του. Απλά δεν τη θεωρεί ξεχωριστό άτομο μέχρι τους 6-7 μήνες περίπου, επειδή στο μυαλό του μωρού είναι μια οντότητα αδιαίρετη. Μόλις πάρει χαμπάρι ότι δεν είναι έτσι και ότι η μητέρα μπορεί να φύγει ανεξάρτητα, αρχίζει το άγχος αποχωρισμού και παίρνει μήνες να το χωνέψει ότι κάθε αποχωρισμός δεν είναι για πάντα. Ε, κάπως έτσι δεν ασχολείται με τον πατέρα και τόσο πολύ μέχρι μετά τον πρώτο χρόνο. Και μιλάμε για πατέρα παρόντα, που ασχολείται ώρες καθημερινά και φροντίζει το παιδί, όχι για "δορυφόρο"!*Παρόλες τις μελέτες πάντως στις ΗΠΑ πχ. και σε πολλές άλλες χώρες δεν παρέχεται μακρά άδεια, η νόμιμη σύντομη άδεια 3 μηνών ορίζεται ως απλήρωτη και είναι στο κέφι του εργοδότη αν θα παρέχει κάτι καλύτερο (συνήθως 2 μήνες μισθός)... και ο καινούριος νόμος ασφάλισης υγείας πάει να απομακρύνει και την ισχνή ασφαλιστική κάλυψη για αναπαραγωγικά θέματα που είχε δοθεί στις γυναίκες επί Ομπάμα. Πάνε κι εκεί προς τα πίσω δηλαδή...
# 3 Ο "κόσμος" αποτελείται από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Και τα αδέσποτα επίσης. Ο καθένας μπορεί να φοβάται για τους δικούς του λόγους. Άλλος έχει φοβία με τους σκύλους, άλλος με τις γάτες, άλλος είναι μικροβιοφοβικός. Αυτό από μόνο του αρκεί. Από την άλλη, και τα αδέσποτα δεν είναι όλα ίδια. Αν δεις ένα αδέσποτο ντόπερμαν να σου γρυλίζει απειλητικά, μην κάτσεις να διαπιστώσεις τις προθέσεις του. Με τρόπο αλλά αποφασιστικά, εξαφανίσου.Τα σκυλιά είναι όπως μάθουν. Και αν τα αφεντικά που τα παράτησαν τους έμαθαν "κακούς τρόπους", κακότροπα θα είναι.Το ζήτημα είναι να μειωθούν τα αδέσποτα (να μην υπάρχουν ασυνείδητοι ιδιοκτήτες που τα παρατούν, είναι αδίκημα παρεμπιπτόντως), και όσα υπάρχουν και δεν μπορούν να υιοθετηθούν τουλάχιστον να ζουν σε καλές συνθήκες. Αν έχουν να φάνε και τα φροντίζουν, μειώνονται οι πιθανότητες να είναι και επιθετικά, αλλά δεν αποκλείονται. Γι' αυτό πρέπει να ξέρουμε να συμπεριφερόμαστε σε ένα αδέσποτο και να μην το πολυπειράζουμε αν δεν ξέρουμε.
6.Μερικοί εργοδότες δεν θελουν να πληρώνουν τους εργαζομένους.Μερικοι εργοδότες δεν θέλουν να ασφαλίζουν τους εργαζομένους.Μερικοί εργοδότες θέλουν να τους φιλας το χέρι καθε πρωι πριν αρχισεις τη δουλεια.Γενικώς πολλά θελουν μερικοι εργοδότες αλλά μια κοινωνια δεν μπορεί να στηριχτει πανω στο τι θελει ο καθε τυρογαλάς που την ειδε Μερντοχ απο τα λιντλ.Οι νομοι και οι θεσμοί αυτη ακριβως τη χρησιμοτητα εχουν .Να μην εξαρτιόμαστε απο την καλη καρδούλα του καθε εργοδότη και να κοιτάμε τη γενικη μας μακροημερευση.Ενα παράδειγμα κοινωνίας που επαφίεται στην καλη ή οχι καρδούλα του εργοδότη ειναι η Ελλάδα (ειδικά της κρίσης) .Που καταντήσαμε?Στο να σε πληρωνουν οταν τους περισσευουν ψιλά,να δουλευεις εκτος ωραρίου σαν να μην τρεχει τιποτα,να σε προσλαμβάνουν ανασφάλιστο επίσης σαν να μην συμβαινει τιποτα και να λες και παλι καλα που εχω και δουλεια.Ο εργοδότης εχει κέρδος .ΓΙΟΥΠΙΙΙ το πετυχαμε το κερδος.Η κοινωνια ομως καταποντίζεται.Και που την εχει την επιχείρηση ?Στον Αρη?Οχι ,σε αυτη την κοινωνια την εχει.Για αυτό νομίζω η απαντηση ειναι "δεν μας νοιαζει τι θελουν".
#6: “οι εργοδοτες σε μια εταιρεια ειναι λογικο απο θεμα κερδους να μη θελουν μια γυναικα στη δουλεια αν προκειται να της πληρωσουν αδεια μητροτητας, σωστα? ” Αυτή η πρόταση είναι από μόνη της λάθος, κατά τη γνώμη μου. Οι περισσότεροι Έλληνες εργοδότες έτσι σκέφτονται, τρεις στο λάδι τρεις στο ξύδι. Από θέμα κέρδους, δεν έχουν καταλάβει ότι ο ευχαριστημένος υπάλληλος θα τους φέρει πολλαπλάσια έσοδα, είτε άντρας είτε γυναίκα. Τον βλέπουν σαν ένα νούμερο. Δεν πρέπει να έχει προσωπική ζωή, φίλους, παιδιά, χόμπι. Πως τολμάει; Μόνο δουλειά, πρέπει να είναι ευγνώμων που τον κρατάει ακόμη στη δουλειά. Διακοπές; Τι είναι αυτό; Ας τον πάρω 10 τηλέφωνα τη μέρα να ρωτήσω την π@π@ριά μου. Για την ιστορία, μόνο ένα μέρος της άδειας μητρότητας πληρώνει ο εργοδότης, όχι όλο το μισθό. Επίσης, να αναφέρω ένα αντιπαράδειγμα: στην Ελβετία οι άντρες καλούνται να πάνε στο στρατό κάθε χρόνο, από τα 20 ως τα 30, για περίπου 3 βδομαδες. Ο εργοδότης πληρώνει το 80% του μισθού τους. Μια μάνατζερ (ξένη) δεν ήθελε να προσλαμβάνει νεαρούς Ελβετούς για αυτό το λόγο. Δεν είναι ωραίο, έτσι;
6. Η κοινωνίες, κουτσά στραβά, προνοούν για τη μητρότητα. Άλλες λιγότερ και άλλες περισσότερο. Υπάρχουν όμως και κενά (τουλάχιστον σίγουρα στην Ελλάδα), με αποτέλεσμα κάποιες γυναίκες να εκμεταλλεύονται αυτό το δικαίωμα (στύλ: λέω να κάνω και άλλο παιδί και να βγω δυο χρόνια σε άδεια) και έτσι να υποθάλπτουν την καριέρα των υπολοίπων. Από την άλλη δεν υπάρχει νόμος που να εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες πρόσληψης καθώς λίγοι εργοδότες θα το δουν ρομαντικά, οι περισσότεροι θα σκεφτούν το κέρδος. Και μια γυναίκα είναι μεγαλύτερο έξοδο από έναν άντρα, αν θεωρήσουμε όλες τις άλλες μεταβλητές ίσες. Ίσως εν μέρει εκεί να οφείλονται και οι μισθολογικές διαφορές. Εν μέρει. Το παράλογο, κατ' εμού, είναι ότι πολλές γυναίκες θεωρούν τους άντρες λιγότερο ικανούς να φροντίσουν ένα παιδι και ως εκ τούτου εναντιώνονται στις άδεις πατρότητας. Η άποψή μου είναι ότι αν δινόταν άδεια πατρότητας ίσης διάρκειας με την άδεια μητρότητας, θα λύνονταν πολλά προβλήματα. Τουλάχιστον δε θα είχε τεράστια διαφορά για τον εργοδότη ποιόν θα προσλάβει καθώς η πιθανότητα άδειας λόγω τεκτοποίησης θα ήταν ίδια και για τα δύο φύλλα.
...αφού δικαιολογήθησαν (not), εν μέρει, και οι απανταχού έμφυλες μισθολογικές διαφορές, ήλπιζα -τουλάχιστον- ότι κάποια ψυχή θα σχολίαζε το "πολλές γυναίκες εναντιώνονται στις άδεις πατρότητας", αλλά φευ.
Ρε παιδιά εγώ θα το ρίξω το επίπεδο για να παραδεχθώ ότι για λίγο αναρωτήθηκα τι κοινό μπορεί να έχει ο ελληνικός Βορράς με τη.. Νότια Χιλή (#1)..Αχ Λένα, λίγο μας άφησες άφησες και χαζεψα! Άντε να μπαίνουμε στη ρουτίνα μας!Καλή χρονιά σε όλους!❤
H Nέα Χιλή (Ν.Χιλή επομένως;) είναι χωριό της περιφέρειας Αλεξανδρούπολης. Κι εγώ στο Google το βρήκα, μην νομίζεις, επειδή διαβάζοντας τις ερωτήσεις με εντυπωσίασε.
#5.Είναι σημαντικό για όλους και πολύ περισσότερο για ένα παιδί,που σαφώς έχει λιγότερη υπομονή και δεν μπορεί να σκεφτεί μακροπρόθεσμα,να βλέπουμε κάποια άμεσα αποτελέσματα του κόπου μας.Μας δίνει ικανοποίηση και κίνητρο.Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα τα αγγλικά είναι παντού γύρω μας,θα αναγνωρίσει πολύ γρήγορα στην καθημερινότητα του και στο περιβάλλον του κάποια πράγματα,που μαθαίνει.Είναι χαρά να νιώθεις,ότι αυτό που έμαθες,σου είναι χρήσιμο.Με την παιδική αφέλεια της Α' δημοτικού είχα πιστέψει κυριολεκτικά,ότι με το που πήγαινα σχολείο,θα μάθαινα να διαβάζω.Άνοιξα πρώτη πρώτη μέρα την εφημερίδα και περίμενα κάτι να σημαίνουν οι γραμμές και τα κυκλάκια,που κάναμε.Τα οποία και είχα βαρεθεί να τα κάνω και με είχαν κουράσει.Απογοήτευση...Μέχρι να φτάσει η στιγμή,που οι ασκήσεις έγιναν γράμματα και μετά λέξεις κι ύστερα είχαν πια κάποιο σκοπό οι ώρες στο σχολείο,πολύ είχα στεναχωρηθεί.Ε,μετά τρελάθηκα,ενθουσιάστηκα.Έβλεπα το πρακτικό αποτέλεσμα.Από αυτή την άποψη,θα έλεγα κι εγώ,να ξεκινήσει με αγγλικά.Η προσπάθεια του θα γίνει πολύ σύντομα κάτι χειροπιαστό.Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι αυτό με κάποια άλλη ξένη γλώσσα.Πόσο συχνά προβάλλεται πχ μια γαλλική,παιδική ταινία στην τηλεόραση;Ποιο γερμανικό καρτούν είναι δημοφιλές στα πιτσιρίκια στην Ελλάδα;Αργότερα όσο μεγαλώνει και θα μαθαίνει (εύχομαι),ότι το να μαθαίνεις είναι σπουδαίο πράγμα και αργά ή γρήγορα αποδεικνύεται χρήσιμο εργαλείο,νομίζω θα είναι πιο εύκολο να διδαχτεί και μια δεύτερη γλώσσα.
7Αγαπητέ Λουκουμά μόνο στον εαυτό σου έχεις να απολογηθείς. Αν εσύ, στην ανασκόπηση της ζωής σου, που κάποια στιγμή θα κάνεις, είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου και το πώς πέρασες σε αυτή τη ζωή, δε θα σε νοιάζει τι θέλουν και με τι είναι ευχαριστημένοι οι άλλοι.
#5: Εγώ είμαι της αντίθετης άποψης, ότι καλό θα ήταν ένα παιδί να μάθει μόνο αγγλικά, κι αυτά άριστα. Είναι μια γλώσσα που σίγουρα θα χρησιμοποιήσει, ενώ η δευτερη γλώσσα μπορεί να αποδειχθεί απολύτως άχρηστη, αν η πορεία της ζωής του δεν το φέρει σε επαφή με τις χώρες, στις οποίες αυτή μιλιέται. Αν πάλι το παιδί μεγαλώνοντας θέλει να πάει για σπουδές/εργασία σε μια συγκεκριμένη χώρα, τότε μπορεί να οργανώσει εγκαίρως την εντατική εκμάθησή της και να την τελειοποιήσει όταν μείνει εκεί. Είναι κρίμα να μείνουν χρόνια μελέτης (και χρημάτων) μόνο ως αναφορά σε ένα βιογραφικό. Γιατί, κακά τα ψέμματα, αν δεν ζήσεις στην ξένη χώρα, ή έστω αν δεν χρησιμοποιείς τη γλώσσα συστηματικά στην εργασία σου, τότε γρήγορα την ξεχνάς
Θα μου επιτρέψετε να αντικρούσω την χρησιμοθηρία της εκμάθησης ξένων γλωσσών;Μαθαίνοντας ξένες γλώσσες ανακαλύπτουμε ξένους πολιτισμούς και ξένους τρόπους σκέψης (έστω μέσω όσμωσης). Επίσης μας οδηγούν σε άλλου είδους νοητικές πειθαρχίες. (Να γιατί μαθαίνουμε αρχαία ελληνικά και λατινικά μιας κι αποκλείεται να συναντήσουμε ποτέ αρχαίους έλληνες ή ρωμαίους στον δρόμο ή να πάμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας). Το ξέρω ότι η άποψή μου δεν είναι δημοφιλής όμως αξίζει μερικά λεπτά περαιτέρω σκέψης κι επειδή δεν αναφέρθηκε πουθενά μέχρι στιγμής το αναφέρω εδώ.
Δημοφιλέστατη είναι.Πολλοί μαθαίνουν ξένες γλώσσες επειδή αγαπούν ακριβώς αυτό,να γνωρίζουν νέους πολιτισμούς και δια των γλωσσών. Συναρπαστικό.Καλή Χρονιά by the way!
#7 Αγαπητέ λουκουμά, παίζεις με τα νεύρα μας; Έλα παραδέξου....μπήκες για να μας δουλέψεις.Το όνειρο μου, ήταν να έχω μια πανβάρετη δουλειά, με ελάχιστη ευθύνη, ώστε να μπορώ να ασχολούμαι με ό,τι μου αρέσει.Όπως βλέπεις, σε ζηλεύουμε όλοι.
#3Νομίζω παίζουν πολύ ρόλο και τα βιώματα. Προσωπικά μου έχει επιτεθεί σκύλος χωρίς εγώ να τον προκαλέσω με οποιονδήποτε τρόπο, να δείξω οτι φοβάμαι, να κινηθώ περίεργα κλπ Απλά περπάταγα στο δρόμο, άρχισε να μου γαυγίζει και να με πλησιάζει, εγώ τον αγνόησα και συνέχισα ήρεμα το δρόμο (όπως κάνω συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις) και αυτός μου όρμησε και δάγκωσε (ευτυχώς) ένα μικρό σακ βουαγιάζ που είχα περασμένο χιαστί με αποτέλεσμα να σκιστεί λίγο (μικρό το κακό). Επίσης μου έχει τύχει να με περικυκλώσει αγέλη σκυλιών τα οποία γαύγιζαν σαν τρελά, ευτυχώς αυτή τη φορά η ήρεμη αποχώριση με βοήθησε (αν και τα είχα χρειαστεί αρκετά). Αν όμως δεν ήμουν ψύχραιμος ή ήταν στη θέση μου πχ ένα παιδάκι που θα αντιδρούσε βάζοντας το στα πόδια δε θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν. Οπότε από τότε, ακόμα και όταν βλέπω σκύλο με το αφεντικό του που δεν έχει λουρί όχι απλά αδέσποτο, είμαι έξτρα προσεχτικός, εώς αποφεύγω αν κάτι δε μου αρέσει και δυστυχώς τα κυκλοφορούν πολλοί έτσι και μάλιστα αν τύχει ο σκύλος να κινηθεί προς εσένα για οποιονδήποτε λόγο (για να παίξει ή και απειλητικά) σου λένε "εντάξει μωρέ δε δαγκώνει το σκυλάκι". Ανευθύνοτητα και ωχαδελφισμός στο 100% με λίγα λόγια.
Αγγιξες ευαίσθητη χορδή. Το πόσο με εκνευρίζουν οσοι σου λένε να παίξει θέλει το σκυλάκι ή δεν δαγκώνει και να το αφήνουν να σε μυρίζει ή να ανεβαίνει πάνω σου δεν λέγεται. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι αλλεργικοί και υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι απλά δεν συμπαθούν τα σκυλιά ή τα φοβούνται.Τα σκυλιά, όσο εξημερωμένα και να είναι, δεν παύου να είναι ζώα και να έχουν ζωώδη ένστικτα. Τις προάλλες διάβαζα για μια κοπέλα που την κατασπάραξαν τα δυο σκυλιά της, και ήταν δικά της. Δεν μπορούμε να απαιτούμε λοιπόν από τους άλλους να χαιδεύουν ή να παίζουν με τον σκύλο μας και να προσβαλλόμαστε αν τα αποφύγουν.
πες τα! το απεχθανομαι αυτο...Φοβαμαι πολυ τα σκυλια μετα απο καποια βιωματα που ειχα και οταν ακουω απο τον περιγυρο μου πλεον αυτη την καραμελα, τους βαζω στη θεση τους...
#7.Αισθάνεσαι έτσι,γιατί ντρέπεσαι,που είσαι τεμπέλης.Ή νομίζεις,ότι είσαι τεμπέλης.Καμιά φορά-δεν ξέρω αν ισχύει για σένα-όταν μεγαλώνουμε σε ένα περιβάλλον με ανθρώπους,που δεν ησυχάζουν ποτέ,που θεωρούν ντροπή την ξεκούραση,που απαξιώνουν όποιον δεν έχει ενσωματωμένη ντούρασελ,που η μέγιστη ηδονή και καταξίωση για αυτούς είναι να καταλήγουν στο κρεβάτι κουρέλι,νιώθουμε,ότι δεν είμαστε αρκετοί.Πολλές φορές κι αυτοί,οι οποίοι υποτίθεται ξεσκίζονται,μόνο διαφήμιση είναι.Κάνουν όσα και οι υπόλοιποι,αλλά τα παρουσιάζουν με έναν τρόπο σαν να τρώνε κάθε μέρα ένα βουνό με τα νύχια τους.Ενίοτε όντως τους φαίνονται βουνό όσα κάνουν,γιατί είτε είναι λιγότερο ικανοί για κάποια πράγματα ή είναι λιγότερο πρακτικοί και παιδεύονται άδικα.Δε χρειάζεται να κοπανιέται κάποιος από το πρωί μέχρι το βράδυ,για να αποδείξει,ότι είναι άξιος.Αποδοτικός πρέπει να είναι,αποτελεσματικός και χρήσιμος στον εαυτό του και τους άλλους.Και οι ώρες της ανάπαυλας δεν είναι χαμένες.Είναι χρόνος,που χρειαζόμαστε,για να αναλάβουμε δυνάμεις,να σκεφτούμε,να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας,να κάνουμε κάτι,το οποίο μας αποφορτίζει,μας φτιάχνει τη διάθεση,ανοίγει το μυαλό μας.Μας βοηθάνε να διαθέσουμε και πιο ποιοτικό χρόνο σε εκείνους,που αγαπάμε.Ξέρεις πόσοι εφευρίσκουν δουλειές μόνο και μόνο,για να αποφύγουν ακριβώς αυτό;Όσο για τη βαρετή δουλειά,είναι σχετικό.Γνωρίζω ανθρώπους με συναρπαστικά επαγγέλματα για μένα,εκπαιδευτικοί πχ,που δεν αντλούν καμιά ευχαρίστηση από την εργασία τους.Τη θεωρούν κάτεργο.Επίσης δεν είναι απαραίτητο η δουλειά κάποιου,να είναι ό,τι πιο σημαντικό έχει να επιδείξει.Αν και πολύ συχνά το θεωρούμε κεφάλαιο για την περηφάνια και την αξία ενός άντρα.Τέλος,η εργασία μας δεν είναι ασφαλές κριτήριο για το κατά πόσο είμαστε ενδιαφέροντες άνθρωποι ή όχι.Κάποια άτομα που κινούμασταν στον ίδιο επαγγελματικό χώρο,τα γούσταρα πολύ και με κάποιους άλλους θα έκανα παρέα μόνο υπό την απειλή όπλου.
#4 Δεν υπάρχει πρέπει να δεχθώ ή πρέπει να χτυπηθώ, για τις γνώμες και τις συμπεριφορές των άλλων. Δεν τίθεται καν δίλημμα. Το ερώτημα, που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου, είναι πως προτιμάς να ζεις τη ζωή σου. Θέλεις να τσακώνεσαι με τον κάθε κακοήθη; Θέλεις να ζεις με θυμό, με γαλήνη; Αξίζει να απαντάς στον καθένα; Εσύ πρέπει να βρεις το ρυθμό σου στη ζωή σου. Εχθές είχα ανάλογη συζήτηση με φίλους, που έλεγαν ότι πρέπει να βάζεις στη θέση τους κάποιους, που ξεπερνούν τα όρια . Εγώ πάλι, έλεγα ότι δεν αξίζει να κάνεις πόλεμο, χωρίς σοβαρό λόγο. Ανέφερα ένα παράδειγμα, που μία συνάδελφος μου, μου είπε στο ξεκάρφωτο ''να φοράς ζιβάγκο γιατί έχεις ρυτίδες στο λαιμό!'' (δεν έχω), εγώ έβαλα τα γέλια (πραγματικά αυθόρμητα) και της είπα "πόσο χρονών είσαι ρε συ; Πας δημοτικό; ". Αυτή είναι 56 χρονών, δικηγόρος έχει και παιδί μεγάλο........Μου λένε οι φίλοι, έπρεπε να της πεις, δεν ξέρω τι λες εσύ, εγώ αρέσω και τα σχετικά....Τους λέω , πάτε καλά ρε παιδιά; Να απαντήσω σε μία γυναίκα, που δεν έχει ζωή και ασχολείται με τις ανύπαρκτες ρυτίδες του λαιμού μου; Αυτή, βοήθεια χρειάζεται. Άσε που πιστεύω ότι της απάντησα όπως έπρεπε.Προσωπικά, μετά από αρκετά χρόνια ψυχικής ταλαιπωρίας και ψυχοθεραπείας, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που φέρονται χάλια και λένε χοντράδες, δεν είναι καλά. Υπάρχει ψυχοπαθολογία. Θέλεις να το πεις κακία; Θέλεις να το πεις απαιδευσιά ; Ίσως βλακεία; Για πάρα πολλά χρόνια, προσπαθούσα να βρω τι στο καλό συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους. Είχα πολλούς τέτοιους και στην οικογένεια μου, όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι. Να μην πω για εργασία. Τουλάχιστον τα ερωτικά και τα φιλικά τα διαλέγουμε.Τέλος πάντων εγώ κατέληξα, ότι με βολεύει η συγχώρεση, ως τρόπος αντιμετώπισης αυτών των ανθρώπων, καθώς και η κατανόηση, ότι όποιος συμπεριφέρεται χαζά, κουλά, κακά, ε.....το προβληματάκι του το έχει.Ας κοιτάξουμε να είμαστε εμείς σωστοί όσο μπορούμε. Βέβαια όλα αυτά, τα λέω καθ ότι και διότι ε....σε 3μιση χρονάκια θα γίνω και 50......., όχι ότι λέει κάτι αυτό, πάντως προσωπικά, βλέπω ότι έχει και τα καλά της η ωριμότητα.
#5 Σου απορρίπτουν την ιδέα όλοι, γιατί έχεις άδικο. Αν το κριτήριο είναι να ξεκινήσει κανείς με πιο δύσκολη γλώσσα, τα αγγλικά είναι πιο δύσκολα απ' τα γαλλικά (η γραμματική των γαλλικών μπορεί να έχει γένη κ εγκλίσεις, αλλά έχει αρκετά "στρωτούς" κανόνες που βοηθούν στην εκμάθηση). Ακόμα πιο δύσκολα είναι τα γερμανικά, που είναι κι αυτή μια απ' τις επικρατέστερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Το κριτήριο που (σωστά κατά τη γνώμη μου) επικρατεί, δεν είναι η δυσκολία, αλλά η χρησιμότητα της γλώσσας κι εκεί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αγγλικά είναι πλέον διεθνής γλώσσα. Αν κάποιος δεν τό 'χει με τις γλώσσες και μάθει μόνο μια, πρέπει να ξεκινήσει με την πιο χρήσιμη.
Το κυριότερο πρόβλημα της ερώτησης #5 είναι η έλλειψη λογικής και φαντασίας (το συχνότερο πρόβλημα στον πληθυσμό άλλωστε οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί εξανίσταμαι αλλά τέλος πάντων). Άμα θέλουμε δυσκολία γιατί δεν ξεκινάμε λοιπόν με τα σανσκριτικά ή με γιαπωνέζικα; :)
#6 Μπορεις να ευαισθητοποίησεις αλλιώς ( αν δεν καταλαβαίνουν από επιχειρήματα) την κοινωνία. Με το φέρθεις υπεράνω λέγοντας ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκτός Ευρώπης που θέλουν να μεταναστεύψουν εντός.Είναι δυναμικοί, νέοι άντρες που θα έδιναν μέχρι και την ζωή τους να έρθουν και στην χώρα μας. Οπότε γιατί μια γυναίκα να πρέπει οπωσδήποτε να μείνει έγκυος σε τόσο αντίξοες συνθήκες; Μάλλον τα θέλει ο κ@λος της. Καλά να πάθει.Και το μήνυμα θα εκληφθεί, πίστεψε με.
#7 και γω τη δουλεια σου θα πεθαινα να εχω. Αληθεια σου λεω, οι περισσοτεροι εφοσον μπουν στον εργασιακο τομεα, τα ιδια λενε τουλαχιστον μετα απο καποια χρονια.