ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.6.2017 | 22:57

Σχεσεις με μεγαλυτερους vol2 (η καπως ετσι)

Λοιπον ειμαι η ιδια με πριν απλα ξαναγραφω γτ νομιζω εκλεισα καταλαθος τα σχολια. Το θεμα μου εν ολιγοις ειναι οτι μου αρεσουν μεγαλυτεροι αντρες (ειμαι 16) και απλα δεν ξερω τι να κανω. Να κανω υπομονη μεχρι να μεγαλωσω κι αλλο η να ξεκινησω κατι; Απλα θελω να μαθω γνωμες σχετικα με τους λογους που ο κοσμος κατακρινει τοσο πολυ τις σχεσεις με διαφορα ηλικιας.
23
 
 
 
 
σχόλια
Καλημέρα! Πιστεύω πως είναι μοναδικό ν'ανακαλύπτεις με το ταίρι σου πράγματα από κοινού. Ευκαιρίες για μια τέτοια εμπειρία δεν θα έχεις ξανά στην πορεία της ζωής σου. Έχεις σκεφτεί πως από τ'αγόρια της ηλικίας σου απλώς έτυχε να μην γνωρίσεις κάποιον που να ταιριάζετε ακόμα; Στην περίπτωσή σου επειδή μπορεί να είσαι μεν ώριμη αλλά δεν έχεις ακόμη εμπειρίες ζωής ίσως είναι δύσκολο να διαχειριστείς και να κρίνεις κάποια πράγματα. Δεν είναι αφύσικο σαν κοπέλα να σε γοητεύουν μεγαλύτεροι, όπως αντίστοιχα συμβαίνει και σε αγόρια, όμως μια σχέση χρειάζεται και άλλα στοιχεία για να υπάρξει όμορφα και να είναι ισότιμη. Είναι προτιμότερο το ταίρι σου να μην έχει εκλάβει ως πρόκληση το μικρόν της ηλικίας σου αλλά την προσωπικότητά σου.
Κάθε σχέση είναι ξεχωριστή και μοναδική, όσο και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. Οι γονείς μου έχουν δεκαπέντε χρόνια διαφορά κι ύστερα από σαράντα πέντε χρόνια συμβίωσης εξακολουθούν να είναι μαζί κι ευτυχισμένοι -με ό,τι για τους ίδιους θεωρείται ευτυχία.Ενίοτε οι σχέσεις είναι ασύμμετρες, ακόμη και μεταξύ συνομιλήκων. Απλώς, σχέσεις με μεγάλη ηλικιακή διαφορά, συνήθως, εμπεριέχουν εκ των προτέρων μεγαλύτερο ρίσκο, λόγω διαφορετικών εμπειριών, αναζητήσεων, αναγκών, ενατένισης της ζωής κ.λπ.Τώρα τι θα ισχύσει σε μια δική σας ενδεχόμενη περίπτωση, ουδείς μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων. Κοινώς, αυτό που ρωτάτε είναι τόσο γενικό, όσο και οι απαντήσεις που μπορεί να λάβετε. Γενικώς λοιπόν, οι σχέσεις είναι δύσκολο πράγμα, εφόσον για να αξίζουν οφείλουν να πληρούν ένα σωρό προϋποθέσεις, πόσο δε μάλλον, όταν ξεκινούν με μια μεγάλη ηλικιακή διαφορά.
Η διαφορά ηλικίας μεταξύ δυο ατόμων συνεπάγεται διαφορές σε κώδικα επικοινωνίας, τρόπο κ' συχνότητα ψυχαγωγίας, προτεραιότητες κ' στόχους, εξωτερική εμφάνιση, επίπεδο υγείας, εμπειρία ζωής, κ.α.Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν μια σχέση.Επομένως, το ταίριασμα ατόμων που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές, δηλ. >10χρόνια διαφορά ηλικίας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτείται τρομερός συνδυασμός χαρακτηριστικών για να πετύχει μια τέτοια σχέση.Μήπως έλκεσαι από μεγαλύτερους άνδρες επειδή σου λείπει το πρότυπο του πατέρα? Σε κάθε περίπτωση, θα σε συμβούλευα να μη βιάζεσαι να μπεις στα βαθιά νερά των σχέσεων.
Καλό είναι οι σχέσεις να γίνονται με ίσους όρους. 'Η αν δεν γίνονται, αυτός που παραχωρεί και επιτρέπει στον άλλο να έχει το πάνω χέρι, να είναι τουλάχιστον συνειδητοποιημένος, να γνωρίζει τι θέλει και να το θέλει πραγματικά.Εσύ για ποιο λόγο άραγε θες να παραχωρήσεις τον εαυτό σου σε κάτι που δε σου ταιριάζει; Τι έχεις να προσφέρεις σε έναν μεγαλύτερο άντρα, πέρα από νιάτα-φρεσκάδα-τρελίτσα (που κι αυτά στο κάτω-κάτω θέμα χαρακτήρα είναι);Μπορεί να έχεις την άγνοια του κινδύνου και να μη σε φοβίζει το να είναι ο άλλος πολύ πιο έμπειρος από σένα στα ερωτικά και στη ζωή, όμως το να δώσεις το σώμα σου για κάτι εφήμερο και ευτελές είναι το λιγότερο. Το να πας γυρεύοντας να παίξει κάποιος με το μυαλό σου σε τόσο ευαίσθητη ηλικία είναι τέρμα επικίνδυνο και από σένα χαζομάρα και επιπολαιότητα.Θα σου έλεγα λοιπόν να συγκεντρωθείς στη μόρφωσή σου και στην ανεξαρτησία που μπορεί να σου προσφέρει, να μην ψωνίζεσαι και απορρίπτεις τα παιδιά της ηλικίας σου και να μην ψάχνεις "μπαμπά" να γραπωθείς. Αν δεν έχεις μπαμπά είναι ένα κεφάλαιο ξεχωριστό και δεν πρέπει να το αφήσεις να καθορίζει τις ερωτικές σου επιλογές. Η υπερανάπτυξη δεν είναι δικαιολογία για ξεσάλωμα, τις ίδιες φουσκοθαλασσιές έχουν όλοι οι έφηβοι τις ηλικίας σου.
Πάντως Λεμόνι (γειά σου btw!) έχω να παρατηρήσω το εξής γενικεύοντας πέραν της συγκεκριμένης εξομολόγησης που είναι ανήλικη. Λες "'Η αν δεν γίνονται [σχέσεις με ίσους όρους], αυτός που παραχωρεί και επιτρέπει στον άλλο να έχει το πάνω χέρι, να είναι τουλάχιστον συνειδητοποιημένος, να γνωρίζει τι θέλει και να το θέλει πραγματικά."'Ομως πρακτικά παρατηρούμε στο φόρουμ ότι υπάρχει έντονη αντίρρηση σε οποιαδήποτε ασυμμετρία στη σχέση καθώς και σε μεγάλες ηλικιακές διαφορές και μεταξύ ενηλίκων πλείστες όσες φορές. Εκεί δηλαδή δεν είναι συνειδητοποιημένοι και δεν το έχουν ανάγκη και δεν ξέρουν τι θέλουν πραγματικά; Πώς εξηγείται η τόση αντίρρηση;
Καλημέρα Καραβάν'!Περίμενα περισσότερες αντιρρήσεις στο συντηρητικό σχόλιό μου από τον απελευθερωμένο κόσμο της λάιφο. Σε αυτό που ρωτάς μπορεί να θεωρηθεί και απάντηση τι θεσπέσιο σχόλιο του Tony με το οποίο συμφωνώ απολύτως.Πάντως να θέσω κι έναν άλλο προβληματισμό και πες μου εσύ αν σχετίζεται με την απορία σου. Τίτλος: "οι γυναίκες 35-45 στα αζήτητα". Με λίγα λόγια οι άντρες αυτής της ηλικίας σχεδόν πάντα ψάχνουν μικρότερες. Οι γυναίκες αυτές όμως, που τις περισσότερες φορές ψάχνουν σοβαρότητα, σταθερότητα, δημιουργία οικογένειας και κοινού μέλλοντος, πού στο καλό να απευθυνθούν;;; Οι 20-28 ευχαρίστως να είχαν μια περιπέτεια μαζί τους, αλλά ως εκεί, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να υπάρξει διάρκεια.Χαίρω πολύ, πρόκειται για ενήλικες κλπ κλπ, καλά κάνουν ναι, αλλά λέμε τώρα θεωρητικά γιατί το χάσμα μεταξύ ζευγαριών "χτυπάει άσχημα στο μάτι".
Λεμόνι συμφωνώ σε γενικό πλαίσιο με το σχόλιο του Tony. Όμως η "επιτυχία" μιας σχέσης κάποιες φορές δεν κρίνεται από το τέλειο ταίριασμα εμπειριών/εμφάνισης/προτιμήσεων/ενδιαφερόντων. (Ψάξε το σχόλιο της Joanne Woddward για τον γάμο της με τον Paul Newmann για να γελάσεις). Το μόνο που πραγματικά κάνει την ουσιώδη διαφορά είναι οι κώδικες επικοινωνίας κι αυτό δυστυχώς δεν είναι κάτι που έρχεται με την ηλικιακή γειτνίαση αλλά με την τριβή στο κομμάτι "επικοινωνία" από το κάθε άτομο που αποτελεί μέρος της σχέσης καθώς και από το ζεύγος ως δυάδα. Οι κοινοί στόχοι είναι οπωσδήποτε ένα σημαντικό πεδίο για να υπάρξει επιτυχία. Ωστόσο φοβούμαι ότι η "επιτυχία" κρίνεται όπως παρακάτω την οριοθετείς για το ηλικιακό γκρουπ γυναικών 35-40: γάμος και παιδιά.Όμως αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι η "επιτυχία" μετατοπίζει το όριο και το πλαίσιο από τον εαυτό στην ευθύνη και δικαιοδοσία ενός άλλου ατόμου: του συντρόφου. Που αν δεν είναι διατεθειμένος για γάμο και παιδιά σημαίνει ότι η σχέση είναι "καταδικασμένη";Εγώ πιστεύω πως όχι. [Γενικώς ο γάμος και τα παιδιά είναι υπερεκτιμημένες αξίες και κακώς τις πιάνει όλες πρεμούρα να προχωρήσουν σε αυτό το στάδιο. Αλλά βέβαια αυτό θα το διαπιστώσουν όταν πλέον περάσουν σε αυτό το στάδιο. Θα δουν ότι η ζωή είναι απείρως ευκολότερη κι ανετότερη άνευ τέτοιων υποχρεώσεων.]Πάντως δεν είναι δεδομένο ότι άντρες μικρότερης ηλικίας δεν θα ήταν ενδεχομένως φιλικά διακείμενοι στο να δημιουργήσουν και συμβατικές κοινωνικές δομές (γάμο-παιδιά-οικογένεια) με μεγαλύτερη γυναίκα. Κίνητρο δεν έχουν. Ορίστε. Βρείτε τους κίνητρο λοιπόν.
Επί της ουσίας λοιπόν γιατί η κουβέντα είναι μεγάλη:-σε καμία περίπτωση δε θεωρώ οτι μια 16χρονη είναι σε θέση ή θα έπρεπε να συνάψει σχέση με μεγαλύτερο άντρα. Γενικότερα το βλέπω οτι θα έχει άσχημη κατάληξη για την ψυχοσύνθεσή της, αλλά και για την πρόοδο της μόρφωσής της. (Δε νομίζω οτι θα την κάθιζε κάτω να λύνουν ασκήσεις ξερωγώ, ένα και μόνο πράγμα θα αφορούσε η όλη κατάσταση).-μπορεί να μη θέλουν όλοι οι άνθρωποι των ηλικιών που αναφέρω γάμο-οικογένεια, απλά εγώ παρατηρώ το αντίθετο όσο περνάν τα χρόνια, δηλαδή άπειρη διάθεση για σαχλαμάρισμα εκ μέρους των αντρών και βιολογικός χρονο-πανικός εκ μέρους των γυναικών. Φυσικά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί με τα κουσούρια του άλλου, γιατί υπερεκτιμά αυτά που προσφέρει ο ίδιος.-μιλώντας πάντα προσωπικά και υποστηρίζοντας τις δικές μου προτιμήσεις, θα έλεγα οτι το καλύτερο (για μένα ξαναλέω) είναι ο σύντροφός μου να είναι συνοδοιπόρος, συνεργάτης, φίλος κι εραστής μου. Δε θέλω να είναι ο μέντοράς μου, δε θέλω να είμαι η δασκάλα του. Δεν ψάχνω μπαμπά να με χαϊδέψει πια, αυτό το κεφάλαιο έκλεισε-δεν έγινε όταν ήταν ο καιρός του, δε θα γίνει ποτέ, απλά πράγματα. 'Ο,τι είναι καινούριο και με ενθουσιάζει, έτσι θέλω να το βιώσει κι ο άλλος δίπλα μου. Να μπορούμε να συζητήσουμε για τα παλιά και "τα παλιά" αυτά να αφορούν την ίδια χρονική περίοδο και για τους δυο.Αυτά λίγο-πολύ Καραβάν' μου, φυσικά ο καθένας επιχειρηματολογεί και υποστηρίζει την άποψή του με εμπειρίες, βιώματα και προτιμήσεις.
Λεμόνι μου ίσως εκεί έγκειται η προσωπική προβληματική μου στο παρόν νήμα. Ότι η βιωματική αντίληψη μας εμποδίζει να δούμε ενδεχομένως τις ανάγκες του άλλου! Αυτό που είναι ιδανικό για σένα (ή για μένα) ίσως δεν είναι για τον δίπλα. Πολύς κόσμος έχει ανάγκη από μέντορες και δεν έχουν όλοι daddy issues. Είναι υπεραπλούστευση να το λέμε ακόμα κι όταν το υπαινίσσεται το ίδιο το άτομο που το λέει. Αυτό λέω. Η ψυχολογία δεν είναι εύκολη επιστήμη επειδή ακριβώς μια πλειάδα παραγόντων επιδρά στο άτομο και τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Συμφωνώ ότι μια 16χρονη μάλλον θα μπλέξει σε καταστάσεις που δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει εύκολα ακόμα συνάπτοντας σχέση με κάποιον αρκετά μεγαλύτερο αλλά ούτε κι αυτό είναι απόλυτο. Δεν έχουν όλοι οι μεγαλύτεροι πιπινοβλέψεις για άπειρα ξεσκί... (τι ξεσκί... να κάνει μια 16χρονη άλλωστε που ακόμα το σώμα της ανακαλύπτει). Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι έβαλαν "σε δρόμο" μικρότερες που ούτε μυαλό για σπουδές είχαν κι ούτε οικογενειακό περιβάλλον να τις ενθαρρύνει. Γενικώς κανόνες δεν υπάρχουν. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική και το ότι επιδράμουμε με αποτρεπτικές δηλώσεις στα σχόλια αντανακλά περισσότερα για μας τους σχολιαστές παρά για τους εξομολογούμενους πιστεύω. Πάντως για να το επαναφέρω στο συγκεκριμένο και να χαριτολογήσω ολίγον τι. Η συγκεκριμένη εξομολογούμενη πρέπει να έχει ελαφρώς καραφλιάσει με την πορεία της συζήτησής μας επειδή υποψιάζομαι ότι την ενδιαφέρουν μεγαλύτεροι απλώς επειδή την αηδιάζει ο μέσος 16χρονος. Ο οποίος ακόμα κολλάει τις μύξες του κάτω από το θρανίο και είναι γεμάτος σπυράκια και πυτυρίδα λόγω εφηβείας και δεν ξέρει να βάλει δυό κουβέντες στη σειρά. Κουράγιο εξομολογούμενη. Θα μεγαλώσουν πού θα πάει! Κι ίσως εκπλαγείς ευχάριστα.
@Καραβάν' Πολύ γλαφυρή η περιγραφή του μέσου 16χρονου :D Το φαινόμενο της ώριμης κοπέλας που αναζητά σχέση με αγόρι μεγαλύτερης ηλικίας είναι σύνηθες. Από τα σχολικά χρόνια, Θυμάμαι συζητήσεις με συμμαθητές σχετικά με το γιατί οι ωραίες της τάξης τα είχαν με μεγαλύτερους. Βέβαια, τότε η ανάλυση έμενε στο "γιατί?"...@Λεμόνι:"...συνοδοιπόρος, συνεργάτης, φίλος κι εραστής..." Πηγή: www.lifo.grΣυμφωνώ, όπως και στα περισσότερα απ'όσα έγραψες, αλλά γιατί όχι και μέντορας σε κάτι? Είναι ωραίο μέσα σε μια σχέση ο ένας να "διδάσκει" πράγματα τον άλλον και πάντα υπάρχει περιθώριο γι'αυτό, ανεξαρτήτως διαφοράς ηλικίας.
Γεια σου Tony, νόμιζα οτι ξεχαστήκαμε και μιλάγαμε μόνες μας πάλι :)Ναι κι εγώ συμφωνώ με αυτά που λες, να διδάσκεται ο ένας απ'τον άλλον βέβαια, όμορφο είναι. 'Ομως βρίσκω αντιερωτικό το να είναι κανείς ξερόλας, αν και αποτελεί στοιχείο του χαρακτήρα, μου φαίνεται αναπόφευκτο κάποιος πχ που μπορεί να μου ρίχνει 20χρόνια, να υποπέσει σε τέτοιο αμάρτημα!'Ασε που αν είναι κανείς σε ευαίσθητη ηλικία (είτε κορίτσι είτε αγόρι) κινδυνεύει να μη χτίσει ποτέ αυτοπεποίθηση και να μη νιώσει ποτέ οτι έχει τον έλεγχο στο παραμικρό.Τέσπα, για το σχολείο θυμάμαι κι εγώ τις ξεπεταγμένες που νταραβερίζονταν με μεγαλύτερους. 'Ομως οι μεγαλύτεροι κοιτούσαν μόνο αυτές, γιατί ο τρόπος τους έδειχνε οτι είχαν "κάτι" να προσφέρουν, που τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας τους ειδικά τα μαζεμένα, δεν υπήρχε περίπτωση να το τολμήσουν. Επίσης αυτά τα κορίτσια δε θυσίαζαν τη δημοφιλία τους για να τα φτιάξουν πχ με το σπυριάρη της τάξης ;)
Έλα Λεμόνι, δεν ήσασταν μόνες, ξέμεινα κι'εγώ στο διπλανό τραπέζι κι'έτυχε να ακούω τη συζήτηση σας.Και που λες, για την ξερολίαση,.... μπλα μπλα μπλα.... Λεμόνι? Λεμόνι? Ποιός έκλεισε τα φώτα ρε παιδιά! :D
Κάποτε πάντρευαν τα κοριτσάκια από τα 12 και δεν κουνιόνταν βλέφαρο. Οι καιροί άλλαξαν και θα ακούσεις πάρα πολλά. Ωστόσο την δική σου αλήθεια δεν μπορεί να την κατανοήσει κανένας άλλος παρά εσύ. Εσύ ξέρεις τι σε ελκυει και για τι ηλικιακή και βιωματική διαφορά μιλάμε. Πρόσεχε επειδή δεν έχουν όλοι το καλό σου στο νού τους και μπορεί να σε πλησιάσουν με εγωϊσμό και ίδιον όφελος και μόνο κι έχε μάτια κι αυτιά ανοιχτά. Εύχομαι όλα καλά να σου πάνε.

Απεργία την Πρωτομαγιά