Στο σημερινό «Α μπα»: μα, πέντε μήνες πέρασαν

Στο σημερινό «Α μπα»: μα, πέντε μήνες πέρασαν Facebook Twitter
58

 

To "Α, μπα" θα επιστρέψει στις 3 Μαίου

__________________
1.


Μαλακα σαγαπω- Ελενη

H δήλωση σου μου θυμίζει στριφτό τσιγάρο. Σε ευχαριστώ πολύ.

__________________
2.


Αγαπητή Α,μπα, σε ευχαριστώ πολύ για αυτήν την στήλη. Είμαι 2 χρόνια σε μία σχέση και οι δύο γύρω στα 30. Θέλει να προχωρήσουμε σοβαρά και η σχέση μας έχει "τα φόντα" για να γίνει αυτό. Το πρόβλημα είναι πως νιώθω σαν "δεύτερη επιλογή". Έχουμε δει και ακούσει το μοτίβο κάποιου που τον χώρισε η "γυναίκα των ονείρων του" στα νεανικά του χρόνια και εξαφανίστηκε λόγω ανωτέρας βίας αφήνοντας ένα πέπλο "Ρωμαίου και Ιουλιέτας" στην ανάμνηση. Και μετά ο πληγωμένος μαζεύει τα κομμάτια του, συνεχίζει την ζωή του και κάποτε παντρεύεται, κάνει παιδιά, αγαπάει και εκτιμάει την γυναίκα του αλλά πάντα θυμάται τον νεανικό του έρωτα, νοσταλγεί και αναρωτιέται τι θα γινόταν αν.. Και τελικά η ζωή του έχει μία αίσθηση συμβιβασμού. Νομίζω ότι βιώνω αυτό το πλαίσιο με αυτόν τον άνθρωπο. Έχει τύχει να έχει πιει και να μιλήσει για αυτήν την κοπέλα ότι θα μπορούσαν να έχουν παντρευτεί. Μετά τον πίεσα αρκετές φορές να μιλήσουμε για αυτό γιατί με έτρωγε. Όταν μιλούσε για αυτή προσπαθούσε από την μία να το "μειώνει" για να μην νιώσω άσχημα και είπε ¨δεν θέλω να νιώθεις ότι σε ρίχνω. θα σου πω ότι θέλεις να ξέρεις αν είναι να σταματήσει να σε απασχολεί" .Γενικά άλλαζε ο τόνος της φωνής του όταν μιλούσε για αυτήν, σαν να μιλάει για κάτι θείο! Την περιέγραψε σαν κάτι διαφορετικό, πολύ ώριμη, πολύ έξυπνη, όμορφη, σοβαρή για την ηλικία τους και τότε δεν μπορούσε να την καταλάβει γιατί ήταν τα μυαλά στα κάγκελα (22 χρονών), γενικά την έχει ανεβάσει σε ένα βάθρο και φαίνεται από μακρυά. Φυσικά τότε σπούδαζαν, έμεναν με τους γονείς τους αλλά "τα έκαναν όλα μαζί" όπως είπε ο Χ. Η κοπέλα απ'ότι κατάλαβα ενώ ήταν μαζί και ήταν ερωτευμένοι του τροφοδοτούσε τον έρωτα με κάτι δραματικά τύπου θα σε αγαπάω για πάντα και ας κάποτε χωρίσουμε, καμία δεν θα σε αγαπήσει τόσο όσο εγώ. Βγάζω κακία όταν τα λέω αλλά νομίζω ότι αυτά είναι μαλακίες παρμένων γυναικών και ανδρών,να προσπαθούν να προδικάσουν την ζωή του άλλου. Όπως και πέτυχε καθώς λόγω των αποτυχημένων μετέπειτα σχέσεων που είχε ο Χ. που δεν του φέρθηκαν τόσο "στοργικά" όσο αυτή, νομίζω με τα χρόνια το έκανε μέρος της συνείδησης του, ότι δηλαδή έχασε την ευκαιρία για την πραγματική αγάπη. Μέχρι που να είμαστε μαζί όπως είπε που είμαι κι εγώ τόσο καλή και η σχέση μας είναι εξίσου σημαντική... Να πω δε ότι η όλη αυτή σχέση τους είχε κρατήσει κανέναν χρόνο και την τέλειωσε αυτή με πολύ δραματικό τρόπο επειδή θα πήγαινε σε κοντινή χώρα για μεταπτυχιακό (σιγά την απόσταση) και με κάτι λόγια τύπου δεν θα ξαναγαπήσω κανέναν θα είμαι δική σου για πάντα, δεν θέλω να χωρίσουμε αλλά η ζωή μας αναγκάζει, μπήκε και αυτός στρατό και ήρθε και έδεσε το δράμα. Ξέρω ότι είναι έκδηλη η "οργή" μου με τον τρόπο που τα παρουσιάζω αλλά πραγματικά μου φαίνονται γελοία όλα αυτά να έχεις γίνει 35 χρονών και να μην έχει έχεις απομυθοποιήσει τους overdramatic έρωτες των νεανικών χρόνων. Αυτός τα μεταφέρει σαν πραγματικότητα, ότι όλα αυτά ίσχυαν. Σιγά το love story και τον μεγάλο έρωτα που χωρίζουν για 2 ώρες απόσταση με το αεροπλάνο που θα κρατούσε 2 χρόνια και χώρισαν και δεν ξαναμίλησαν ποτέ. Τόσο δεν άντεχε μακρυά του. Αυτός όμως αντί να το δει έτσι και να το ξεπεράσει το έκανε μία όμορφη ιστορία για να έχει να νοσταλγεί, λέει πως αυτήν τον "αγαπούσε πραγματικά" και αυτό το είχα ακούσει να το λέει πριν να είμαστε μαζί όταν κάναμε μόνο παρέα. Σε μία τέτοια κατάσταση φυσικά όλα τα άλλα μπροστά της φαίνονται πολύ καθημερινά και τετριμμένα, όταν θα πρέπει να συζητήσουμε αν έχει χαρτί υγείας το σπίτι, ε ναι, τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να το παίζουμε Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Ξέρω πως στο παρελθόν ενώ ήμασταν μαζί την έψαξε στο facebook αρκετές φορές "για να δει αν είναι καλά" αλλά δεν επικοινώνησε ούτε έχουν ξαναμιλήσει ή βρεθεί από τότε. Με ενόχλησε πολύ όλο αυτό και προσπάθησα να χωρίσω κιόλας γιατί ξενέρωσα και από τότε όσο καλά και να περνάμε μου έχει κολλήσει αυτή η σκέψη. Δεν ήθελε με τίποτα να χωρίσουμε, μου είπε πως είναι χαζός λόγος, πως ανήκει στο παρελθόν και πρέπει να ασχολούμαστε με το μέλλον, πως δεν ασχολείται όσο νομίζω με το θέμα και δεν είναι έτσι όπως νομίζω και ότι κάνοντας αυτό θέμα δεν αφήνω να ζήσουμε την δική μας ιστορία, ότι κι εγώ έχω ιστορίες από το παρελθόν μου και όμορφες σχέσεις και το κατανοεί. Οκ όλα αυτά αλλά δεν μπορώ να είμαι ΟΚ. Νιώθω πως θέλει να προχωρήσουμε επειδή έφτασε στην ηλικία και ταιριάζουμε σε γενικές γραμμές, μπορούμε να περάσουμε καλά και επικοινωνούμε. Αλλά νομίζω πως είναι ο τύπος που πάντα θα έχει αυτήν την νοσταλγική ανάμνηση και αυτό το βάθρο για αυτήν την κοπέλα και εγώ δεν θέλω ούτε η δεύτερη καλύτερη επιλογή να είμαι ούτε θέλω να είμαι με κάποιον που έχει τέτοια απωθημένα και ας μην κάνει τίποτα για αυτά (άλλωστε η κοπέλα παντρεύτηκε, έκανε παιδί και είναι σε άλλη χώρα, όπως είπε και αυτός, "έλεος τι θα μπορούσε να γίνει δηλαδή"). Θέλω ο άντρας που θα "παντρευτώ" να έχει εμένα στο βάθρο κι εγώ αυτόν χωρίς απωθημένα και συμβιβασμούς στην επιλογή μας. Είμαι 29 χρονών και δεν μπορώ να μπω στην λογική αυτή αν και για τους περισσότερους φίλους μου είναι ο μόνος δρόμος, ο μεγάλος έρωτας είναι για να τον νοσταλγούμε. Έχει βρεθεί κανείς σε παρόμοια θέση, είτε της πλευράς μου είτε της δικής του? Είμαι υπερβολική, έχω φάει σκάλωμα με κάτι ανούσιο ,είμαι κτητική? Ή αυτό που νιώθω είναι κάτι που σας ακούγεται λογικό? Πως το αντιμετωπίσατε?

Δεν είσαι υπερβολική. Δεν είσαι υπερβολική!


Ο τρόπος που σκέφτεται το παρελθόν του κάποιος είναι απολύτως αποκαλυπτικός για το πώς βλέπει το παρόν του, και ενδεικτικός για το πώς θα αντιμετωπίσει το μέλλον. Οι άνθρωποι που κολλάνε με κάτι παρελθοντικό, συνήθως εξιδανικεύουν μια σχέση που ήταν ανώριμη και σύντομη, άλλοι κολλάνε με μια παλιά δουλειά, άλλοι με ένα σπίτι, με ένα πενθήμερο διακοπών – υπάρχει σχετική ποικιλία, αλλά το χαρακτηριστικό είναι το ιδανικό που χάθηκε, και άλλο σαν αυτό δεν πρόκειται να συναντήσουν ξανά.


Αυτή η νοσταλγία είναι η προστασία τους. Κανείς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ένα φάντασμα, οπότε στα μάτια τους είναι πάντα αυτοί που έχουν ζήσει κάτι ξεχωριστό, κάτι μοναδικό, και επιβεβαιώνονται προσωπικά. Κοίτα τι μοναδικό πράγμα έχω ζήσει εγώ, κοίτα πόσο σημαντικός είμαι. Είναι επίδειξη δύναμης πάνω σου, ένα μέρος άσκηση επιβολής, για να νιώθει ασφαλής – εσύ, να ξέρεις ότι ποτέ δεν θα μπορέσεις να τον καπελώσεις, αυτό είναι το μήνυμα. Όταν κατάλαβε ότι το τράβηξε στα άκρα με την προσπάθεια επικυριαρχίας τα πήρε όλα πίσω, αλλά δεν φαίνεται να ξέρει άλλον τρόπο για να νιώσει ασφαλής σε μια σχέση.


Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό είναι το μοναδικό πρόβλημα που έχεις μαζί του. Άσε τα φόντα της σχέσης λίγο στην άκρη, έχει καεί πολύς κόσμος με τα «φόντα» μπαίνοντας σε αποτυχημένους γάμους επειδή ξέρει ότι στα χαρτιά φαίνονται αρμονικοί. Το «ταιριάζουμε σε γενικές γραμμές, μπορούμε να περάσουμε καλά και επικοινωνούμε» για έναν γάμο είναι η καλύτερη συνταγή αποτυχίας. Αυτά δεν είναι αρκετά ούτε για φιλία. Μιλάμε για τα επόμενα πενήντα χρόνια της ζωής σου. Σε εμπνέει αυτός ο άνθρωπος; Τον θαυμάζεις; Θα ήθελες να μοιάζουν τα παιδιά σου σε αυτόν και όχι σε σένα; Είναι πηγή ηρεμίας, δύναμης, σωφροσύνης, έξαλλης διασκέδασης; Η συμβίωση έχει μέσα της αρρώστιες, αναποδιές, στιγμές επικίνδυνες που κρίνουν χρόνια ζωής. Θέλεις να τα κάνεις όλα αυτά με κάποιον που «μπορείς να περάσεις καλά;»

__________________
3.


Καλημέρα.
Ειμαι ένας νέος γύρω στα 28 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια, το μεγαλύτερο ποσοστό εμπειριών με το αντίθετο φύλο, ξεπερνάει την διάφορα των 15 ετών. Με μια ιδιαίτερη προτίμηση στις παντρεμένες ή χωρισμενες. Ξέρω οτι δεν ειναι το πιο φυσιολογικό πράγμα, όμως δεν μπορώ να ξεφύγω, δεν μπορώ να αρνηθώ. Θέλω την άποψή σου, γιατι μπορεί να συμβαίνει αυτό;- Σωτηρης

Αν είσαι 28 και σου αρέσουν γυναίκες που σε περνάνε περισσότερο από 15 χρόνια, το πιθανότερο είναι να είναι παντρεμένες ή χωρισμένες. Τι κυνηγάς; Τις μεγαλύτερες γυναίκες, ή τις παντρεμένες/χωρισμένες; Εξήγηση υπάρχει και για τα δύο. Η άποψη μου όμως Σωτήρη, αφού ρωτάς εμένα, είναι ότι ασχολείσαι υπερβολικά εντατικά με τα σεξουαλικά σου και την ερμηνεία τους. Ως ένα σημείο καλά κάνεις, είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της ανθρώπινης ζωής, αλλά έχεις άλλον τρόπο για να καταλάβεις ποιος είσαι, έναν τρόπο που δεν περιλαμβάνει σεξουαλικές εμπειρίες;

__________________
4.


Γεια σου Α μπα, διαβάζω συστηματικά τις απαντήσεις που δίνεις και πραγματικά ώρες ώρες θαυμάζω τη νηφαλιότητα και τον τρόπο με τον οποίο αποστασιοποιείσαι και τελικά απαντάς όσο το δυνατόν πιο to the point.
Πάνε περίπου 4-5 χρόνια που χώρισα από έναν τύπο. Ξεκινήσαμε να είμαστε μαζί αφού εκείνος είχε χωρίσει κανένα τρίμηνο από τη δικιά του που μετά από χρόνια σχέσης τον παράτησε για άλλον. Ήταν πολύ σοβαρή η σχέση τους, εκείνος χωρισμένος με παιδί (γύρω στα 38 τότε) και με εκείνη (περίπου σαν εμένα στα 25) ζούσαν σαν οικογένεια πια. Όταν αρχίσαμε να είμαστε μαζί, εγώ ήμουν πολύ ενθουσιασμένη μαζί του και ενώ ήταν αμοιβαίο, σύντομα ξεκίνησε να με γράφει και τελοσπάντων να μη συμπεριφέρεται σα να είναι σε σχέση. Ξεχνούσε να με πάρει τηλέφωνο, έβγαινε κάθε βράδυ ως το πρωί, δεν τον ένοιαζε και ιδιαίτερα να βρεθούμε, έκανε παιχνίδι με ένα σωρό κοπέλες στα social και όταν του τα έλεγες αυτά σε έβγαζε σχεδόν παρανοϊκή... Είχα πλήρη συναίσθηση, αλλά ήταν από εκείνες τις περιπτώσεις που ήξερες πως πρέπει οπωσδήποτε να ξεκολλήσεις και ψάχνεις τον τρόπο να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να πας παρακάτω. Στο ενδιάμεσο, αυτός είχε πάθει για ένα χρονικό διάστημα μία ασθένεια του ουροποιητικού με ό,τι συνεπάγεται αυτή και -αφού έκανα κι εγώ εξετάσεις- πέρασε διαπίστωσα πως πέρασε και σε μένα ευτυχώς σε πολύ ελαφριά μορφή. Δεν είχα ξαναπάθει στη ζωή μου κάτι αντίστοιχο και για κάμποσο καιρό μετά από αυτό, με ταλαιπωρούσε. Το προσπέρασα κι αυτό, συνεχίζοντας να είμαι υποστηρικτική για όσο έπρεπε να κάνω υπομονή προκειμένου να αναρρώσει πλήρως αυτός χωρίς να παραδέχομαι πως πιθανότατα έχω φάει τρελό κέρατο. Σε κάποια φάση βρήκα κάτι μηνύματά του χωρίς να το επιδιώξω (αυτό είναι που λέμε κάποιος μας φυλάει) που έλεγε σε φίλους του κάτι του στυλ -εντάξει μωρέ, βαριέμαι, αλλά τι να κάνω, δεν ξέρω πως να της το πω (ότι δεν πάει άλλο) επειδή είναι πολύ ερωτευμένη και θα στεναχωρεθεί- και αυτό ήταν αυτό που χρειαζόμουν για να με ξυπνήσει, να ξενερώσω πλήρως και να φύγω. Στη μία εβδομάδα ως ελεύθερο κορίτσι, θέλοντας να μη σκέφτομαι και για να ξεχαστώ, βγήκα για ποτό με έναν κού-κλο, θεό πως το λένε (δεν τον έφτανε ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι), μας πέτυχε έξω και αμέσως άρχισε να με βρίζει στα social (μιλάμε για ωριμότητα, όχι αστεία) με πολύ άσχημους χαρακτηρισμούς με κύριο το π... χωρίς να αναφέρει όνομα (όλοι ήξεραν με ποια ήταν 10 μήνες) και πως πάντα την παθαίνεις από άτομα που δεν το περιμένεις και κάτι τέτοια γραφικά. Εγώ πάλι δεν του το 'χα πως θα φερθεί έτσι, ήξερα βέβαια πως είχε πληγωθεί τρομερά ο εγωισμός του γιατί δεν έκλαιγα και δεν οδυρόμουν μετά τον χωρισμό. Θεώρησα καλύτερο το να μην απαντήσω και να μη δώσω καμία σημασία σε ό,τι έγραφε ή έλεγε σε κοινούς γνωστούς και μέχρι σήμερα πορευόμουν κάπως έτσι αν και δε σου κρύβω πως σε κάποια φάση ήθελα πάρα πολύ να αφήσω την ανωτερότητα κατά μέρους και να βρίσω κι εγώ. Η αδιαφορία ωστόσο, πάντα θεωρούσα πως καίει περισσότερο κάτι τέτοιους τραγικούς. Και φτάνουμε στο σήμερα που μόλις έμαθα από μία φίλη μου παιδική που δεν τον ξέρει προσωπικά πως της είπε μία φίλη φίλης του ότι αυτός από εμένα έχει κολλήσει ό,τι αφροδισιακό υπάρχει στον κόσμο (τέτοια π... που είμαι φυσικά) και διασταύρωσα μόλις το ίδιο σκηνικό και από αλλού. Και έχει περάσει τόσος καιρός!!! Αυτός ο αχαρακτήριστος ακόμα με συκοφαντεί και καλώς ή κακώς δε μπορώ να δεχτώ άλλο να συμβαίνει αυτό, πόσω μάλλον όταν δεν έχω κάνει τίποτα από όσα ισχυρίζεται και δε θέλω να συνεχίζει τέτοιες φήμες. Τί σκατά κάνεις σε αυτήν την περίπτωση, όταν ξέρεις πως θα σε βγάλει και τρελή από πάνω; Τον σπας στο ξύλο; Έχεις καμία πιο πολιτισμένη λύση για να το βουλώσει επιτέλους χωρίς να μπλέξω με δικαστήρια (λεφτά δεν έχω); Ξέρω πως αν κάποιος μας ξέρει και έχει λίγο μυαλό, μπορεί να καταλάβει ότι λέει βλακείες, αλλά πρώτον δε μου αρκεί και δεύτερον, έχω παρατηρήσει πως γενικά ο κόσμος γουστάρει να αποδομεί και να βρίσκει κουσούρια σε κοπέλες που έχουν μια κάποια εμφάνιση, μόρφωση, δεν είναι σαχλοκούδουνα και δε δίνουν δικαιώματα γενικώς... Και ίσως αυτή η φήμη να βολεύει αρκετούς... Τί κάνουμε που ήμουν μικρή και ερωτευμένη και δεν καταλάβαινα με ποιον έμπλεκα;
ΑΑ

Τους συκοφάντες δεν τους αφήνουμε να διαδίδουν τα διάφορα, γιατί «πες πες, κάτι θα μείνει», και μένει. Δεν θα αντιμετωπίσεις τον ίδιο με τη λογική, ούτε με το βρίσιμο – θα σε παρασύρει στο επίπεδο του, και στο τερέν του θα σε νικήσει. Αν θέλεις να το κυκλώσεις αποτελεσματικά, βάζεις έναν δικηγόρο (ή κάποιον που μπορεί να υποδυθεί πειστικά έναν δικηγόρο) να τον πάρει τηλέφωνο και να τον απειλήσει με μήνυση. Παράλληλα, ξεκινάς αντίθετη καμπάνια, λέγοντας την δική σου αλήθεια: ότι ζήλεψε που βρήκες άλλον, επειδή σε είχε σίγουρη. Ότι σε τρέλανε στο κέρατο, αλλά δεν άντεξε να σε δει με άλλον, πόσο μάλλον πιο ωραίο. Πες το με έναν τρόπο ώστε να καταλάβουν όλοι ότι πρόκειται για έναν καημένο, όχι για κάποιον ισχυρό ή επικίνδυνο. Πες τα σε όποιον έχει αυτιά. Ακόμη και αν δεν τους πείσεις, τουλάχιστον θα διασπείρεις το μήνυμα. Ναι, δεν θα έπρεπε να κρίνεται η ηθική και η αξία μιας γυναίκας από τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων, αλλά μην περιμένεις να αλλάξει ο κόσμος για να προστατέψεις τον εαυτό σου.


Το υπεράνω είναι καλό όταν ο άλλος καταλαβαίνει τι είναι το υπεράνω. Αλλιώς είναι σιωπή, και η σιωπή ερμηνεύεται ως παραδοχή. «Τι κάνουμε που ήμουν μικρή και ερωτευμένη και δεν καταλάβαινα με ποιον έμπλεκα;» Αυτό να τους λες. Θα περάσει κι αυτό, αλλά η προίκα σου είναι ότι όταν κάποιος δεν μας φέρεται καλά τώρα, αν δεν προστατέψουμε τον εαυτό μας, στο μέλλον θα μας φερθεί ακόμα χειρότερα.

__________________
5.


Αγαπητη Α μπα,
εχω ένα πρόβλημα που μου τριβελιζει το μυαλο εδώ και πραγματικα πολύ καιρο. Για την ακριβεια υπηρχε από τοτε που πηγα κατασκηνωση στο δημοτικο και εφυγα αρον αρον. Συγκεκριμενα οταν παω καπου, ένα ταξιδι και αλλαζω περιβαλλον, ειτε είναι με τις φιλες μου, ειτε με το αγορι μου, σκέφτομαι προκαταβολικα ότι θα χω πρόβλημα με την τουαλετα. Αυτο το πρόβλημα εγινε πιο εντονο τα τελευταια χρονια. Φετος ο φιλος μου περασε σε άλλη πολη για σπουδες και ετσι εγω πηγαινω και μενω εκει και με την ευκαιρια αλλαζω και λιγο παραστασεις. Το θεμα είναι ότι ντρεπομαι πολύ. Κατά περιοδους το ξεπερναω και δεν εχω προβλημα, αλλα όταν περναει καιρος που εχω να φυγω από το σπιτι μου μου γινεται εμμονη και με ξαναπιανει. Πιστευεις ότι είναι εν μερη φυσιολογικο εφόσον δεν συγκατοικω εξ ολοκληρου με το αγορι μου; ή πρεπει να απευθυνθώ σε καποιον ειδικο;

Το θέμα της εκκένωσης είναι γιγαντιαίο για πολλούς ανθρώπους και αποσιωπάται γιατί συνοδεύεται από μεγάλη ντροπή, οδηγώντας σε εμμονές, προβλήματα που γίνονται τελικά και σωματικά προβλήματα. Συνδέεται με πολλά θέματα ανθρώπινα, με την απώλεια ελέγχου, με τον έλεγχο του ελέγχου, και όταν σου τα εξηγήσουν, παύουν να είναι τόσο μυστηριώδη.


Φυσιολογικό θεωρούμε ό,τι δεν σου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα σου και στις σχέσεις σου με τους άλλους. Αν αλλάζεις σχέδια ταξιδιών, αν σου προκαλεί έντονο άγχος, ναι, καλύτερα να πας σε έναν ειδικό. Είναι καλό που ξέρεις πότε ξεκίνησε, θα σε βοηθήσει στην αναζήτηση σου. Θα σου πρότεινα να διαβάσεις αυτό, είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον.

__________________
6.


Αγαπητή μου Α μπα,
Εχω μια περιεργη συμπεριφορα που αν ηταν γνωστη στους οικείους μου πιθανοτατα να μην πάταγε κανεις στο σπιτι μου. Δεν ξερω γιατι αλλα μου αρεσει να ουρω μέσα σε ποτήρια κατα προτίμηση γυάλινα. Υπήρξε περίοδος της ζωής μου όπου μονο κατά αυτον τον τρόπο μπορούσα να προβώ σε αυτη την πράξη γτ αν απλά πηγαινα στην τουαλέτα ένιωθα πόνο. Πρέπει να σημειώσω οτι τα ποτηρια που χρησιμοποιω για αυτο το σκοπό ειναι τα ιδια που χρησιμοποιω και για να πινω νερο γιατι πιστευω οτι αφου τα πλενω ειναι καθαρα και δεν υπαρχει προβλημα. Καταλαβαινω ομως οτι δεν ειναι φυσιολογικο και πρεπει να το κοψω αλλα δεν ξερω τον τροπο. Ασε που αν ποτε γίνει αντιληπτό δεν με ξεπλένει τιποτα!!- Νυφίτσα

Όταν κάνουμε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε γιατί θέλουμε να το κάνουμε, αλλά καταλαβαίνουμε ότι πρέπει οπωσδήποτε να το σταματήσουμε, πάμε σε ψυχίατρο. Δεν μπορώ να σου πω τίποτα άλλο, από το να πας σε ειδικό. Δεν είναι για συμβουλές, ούτε για γνώμες αυτό που ρωτάς.

__________________
7.

Ο φίλος μου είναι άνεργος και προσπαθεί να τελειώσει το διδακτορικό του -γι' αυτό και δεν ψάχνει ιδιαίτερα για δουλειά. Γυρίζω σπίτι καθημερινά για να τον βρω για με τις πιτζάμες του, δεν κάνει ντους καθημερινά (το θεωρεί υπερβολή), μετά βίας ξυρίζεται και κουρεύεται (μόνος του, ούτε λόγος για κομμωτήριο). Δεν γυμνάζεται, έχει κοιλίτσα, κοιμάται τουλάχιστον 8 ώρες κάθε βράδυ κι άλλες 1-2 στη διάρκεια της μέρας, τον πιάνει πότε-πότε το άγχος για το διδακτορικό το οποίο το προχωράει αργά-αργά. Θίγεται όποτε του συζητάω οτιδήποτε από τα παραπάνω, εκτός αν το κάνω με χιούμορ και εξαιρετική προσοχή, αλλά και πάλι δεν αλλάζει. Είμαι μαζί του σχεδόν ένα χρόνο, και εδώ κι ένα πεντάμηνο μένουμε μαζί. Εγώ δουλεύω, προσπαθώ να γυμνάζομαι, να είμαι όσο μπορώ μέσα στην καθημερινότητά μας θελκτική, αλλά λίγο-λίγο ξενερώνω, παρότι τον αγαπάω. Τι να κάνω;

Δε νομίζω ότι ξεκίνησε το διδακτορικό πριν από πέντε μήνες, δε νομίζω ότι απέκτησε κοιλίτσα πριν από πέντε μήνες, δε νομίζω ότι άλλαξε συνήθειες ύπνου από τότε που συγκατοικήσατε, οπότε η δική μου ερώτηση είναι «γιατί αποφάσισες να μείνεις μαζί του;»


Αυτά που σου άρεσαν πριν ένα χρόνο πάνω του, ποια είναι; Ισχύουν ακόμα, και αν ναι, είναι αρκετά για να παραβλέψεις τα υπόλοιπα; Όποια και αν είναι η απάντηση, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Πολλούς αγαπάμε, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι καλή ιδέα να ενώσουμε τη ζωή μας μαζί τους.

58

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
7#Εν συντομία μας περιγράφεις τη πραγματικότητα πολλών ανθρώπων που κάνουν διδακτορικό. Προσοχή, δε λέω ότι έτσι πρέπει να είναι ή ότι αυτό είναι το υγιές, αλλά η ακαδημαϊκή ζωή έχει την ιδιότητα να σε ρίξει πολύ εύκολα σε αυτό το λούκι. Είναι μια πολύ περίεργη φάση στη ζωή ενός ανθρώπου. Ορισμένοι άνθρωποι είναι όντως φύσει τεμπέληδες και κρύβονται από τη ζωή μέσα στις σπουδές, άλλοι πάλι όχι. Το ότι δεν έχει (άλλη) δουλειά ενώ κάνει διδακτορικό δεν είναι περίεργο, είναι σωστό. Το διδακτορικό ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ. Ο διδ. φοιτητής είναι ερευνητής που παράγει ερευνητικό έργο, καινούργια γνώση, και πρέπει να πληρώνεται γι αυτό. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολλές υποτροφίες και οι διδ. φοιτητές θεωρούνται απασχολούμενοι στο πανεπιστήμιο. Στην Ελλάδα όπου περιφρονούμε την έρευνα φυσικά αυτό είναι αδιανόητο.Δες πέρα από αυτά που περιγράφεις, στον άνθρωπο. Όταν και αν τελειώσει το διδακτορικό τον βλέπεις να δουλεύει και να προσπαθεί;
Και μια πιο πρακτική συμβουλή: πιθανόν να του έχουνε δώσει κάποιο γραφείο στο πανεπιστήμιο για να εργάζεται. Πίεσε τον να πηγαίνει εκεί κάθε μέρα. 1) Είναι πιο δύσκολο να χασομεράς όταν σε βλέπουν συνάδελφοι/καθηγητές και 2) θα έχει ένα λόγο να κάνει μπάνιο/ξυρίζεται τακτικά.
#7, Να τον χωρίσεις, χάρη θα του κάνεις, διότι δεν τον αγαπάς, όπως γράφεις, όπως είναι, αλλά θέλεις να τον αλλάξεις σε "κάτι" που να "κάνει" σε σένα. Σεβασμός στο σύντροφό σου, που εσύ επέλεξες, κανένας, και μ' ακούγεσαι και πολύ αυταρχικός άνθρωπος..
Δεν ξερω αν ειναι αυταρχικη απλα εχει και επιμενει να διατηρει μια σχεση με εναν ανθρωπο που δεν ταιριαζει απλα και μονο με την πεποιθηση πως αυτος ειναι ο λαθος και προσπαθει να τον αλλαξει.Μπορει να ειναι τεμπελης,παρατημενος η οτιδηποτε και ο ανθρωπος να το θελει,να το γουσταρει,να περναει καλα ετσι γιατι πρεπει να τον αλλαξεις και τι σε κανει να πιστευεις πως θελει να αλλαξει;Βρες καποιον να σου ταιριαζει και αστον να βρει καποια να ταιριαζει σ'αυτον.Στις αρχες με τον ενθουσιασμο του νεου ολες οι σχεσεις ομορφες ειναι στην πορεια φαινεται το δια ταυτα...
!!!???!!!, Έτσι είναι, στην αρχή ξεκινάμε μ' ενθουσιασμό, έπειτα σιγά σιγά(εάν είμαστε τυχεροί) αρχίζουμε ν' ανακαλύπτουμε το σύντροφό μας, αυτόν το μεγάλο άγνωστο..Εν προκειμένω, όμως, εκτός κι αν ήταν η περίπτωση που τα ετερώνυμα έλκονται, διότι αλληλοσυμπληρώνονται έχοντας βρει ισορροπίες στη σχέση τους(δεν το νομίζω, αλλιώς δε θα δυσανασχετούσε τόσο ούτε θ' απευθυνόταν στην Α μπα;), συμφωνώ απόλυτα ότι δεν υπάρχει και δεν πρέπει να σκέφτεται κάποια/κάποιος ότι υπάρχει "λάθος" και "σωστό" σε διαφορετικές προσωπικότητες, υπάρχει μόνο απλό αλλά ουσιαστικό και με σεβασμό στον άλλον "δεν ταιριάζουμε". Αυτό είναι όλο, και πάμε παρακάτω μόνοι μας..Όμως, πολλές/οι θέλουν απ' το σύντροφό τους κάτι άλλο απ' αυτό που είναι ή θέλει/μπορεί να τους δώσει, κι έχουν την τάση να "διορθώσουν", να "βελτιώσουν"..Αυτό εννοούσα λέγοντας αυταρχικός άνθρωπος, πιστεύει ότι αυτή είναι σωστή κι αυτός, εξ αντιδιαστολής, λάθος, κι αυτή θα κάνει με την επιρροή της το λάθος του σωστό..Κανείς, όμως, δεν άλλαξε ποτέ κανέναν(γιατί να το κάνει, αν τον γουστάρει και τον αποδέχεται, όπως πρέπει, πως και με ποιο δικαίωμα;), μόνοι μας μόνο ίσως μπορούμε κάποτε να τροποποιήσουμε τη διαχείριση που κάνουμε στα πράγματα και τη συμπεριφορά μας με συνειδητή προσπάθεια. Είναι, δε, λεπτομερέστατα επικριτική κι αναρωτιέμαι, κιόλας, πως νομίζει ότι μπορεί και το κάνει με "χιούμορ" και "εξαιρετική προσοχή". Με πόσο χιούμορ(και πόσες φορές μέσα στην καθημερινότητά τους) να λέει σε κάποιον ότι είναι, σ' αντίθεση με την ίδια, άνεργος, άεργος, άπλυτος, αξύριστος, ακαλαίσθητος(δεν πάει κομμωτήριο, ίσως τα παίρνει με μηχανή..), αγύμναστος, σκεμπές, υπναράς, νωθρός, εύθικτος(!), πεισματάρης που δεν αλλάζει(!) και την ξενερώνει; Sounds like real love, acceptance, esteem and admiration of one's partner..
για την 7 ένα εχω να πω αν εστελνε αντρας και ελεγε καλη μου αμπα τα εχω με μια κοπελα που εχει κοιλιτσα κανει διδακτορικο η τεμπελα ασε που δε βαφεται κτλπ και δεν είναι σαν εμενα το μαγκα που δουλευω ολη μερα αναρωτιέμαι τι θα του απαντουσε...δε θελω να πω παλι για το ποσο βαθια φυτευμενα είναι τα στερεοτυπα όχι μονο στο κεφαλι των αντρων αλλα και των γυναικων...ισως να εχουν δικιο τελικα ορισμένοι επιστήμονες που υποστηριζουν αν ο αντρας δεν ανταποκρίνεται στο προτυπο που η κοινωνια του επιβαλλει,δραστηριος δυναμικος ,κουβαλητης ,η γυναικα ανησυχει ασύνειδα ότι δεν πρεπει να τον επιλεξει για μελλοντικο πατερα των παιδιων της ικανο να τους φροντισει...η απορια μου είναι αν η κοπελα χασει τη δουλεια της καποτε κτλπ θα ηθελε να την παρατησει ο επομενος που θα εχει βρει γιατι η ιδια θα ειναι στη θεση του αδυναμου στην οποια δεν ανεχεται τωρα να είναι ενας ανδρας?
Έχεις χάσει όλο το ΄νοημα και της ερώτησης και της απάντησης αγαπητέ.Μάλλον τα στερεότυπα έχουν επηρρεάσει την δική σου σκέψη.Ο τύπος ούτε απολύθηκε ούτε α βρήκε σκούρα,απλά είναι ένας τεμπέλαρος που βρήκε δικαιολογία για να μουχλιάζει.Και η κοπέλα πολύ απλά δε θέλει δίπλα της έναν τέτοιο άνθρωπο.δεν υπάρχουν στερεότυπα εδω,αν εγώ είμαι τεμπέλης μπορώ να βρω έναν τεμπέλη και να είμαστε μιαν χαρα.Αν όμως εγώ έχω όρεξη και δημιουργικότητα τότε θέλω δίπλα μου έναν αντίστοιχο άνθρωπο.
δεν ξερω αν θα ελεγα τεμπελη καποιον που δε γνωριζω προσωπικα και που ασχολειται με ενα διδακτορικο,δεν εχω κανει,ειναι κατι τοσο ευκολο?κι οποιος το κανει ειναι οντως αχρηστος επειδη συγχρονως δε δουλευει?ισως...το μονο που ξερουμε ειναι οτι ειναι ανεργος αυτο ειναι μια κατασταση,ειναι κατι αντικειμενικο,το να λες καποιον τεμπελη ειναι χαρακτηρισμος, ειναι υποκειμενικη γνωμη...απλα ηθελα να κανω με αφορμη την ερωτηση και την απαντηση ενα γενικοτερο σχολιο περι πατριαρχιας...πατριαρχια σημαινει να εισαι αντρακι για να επιβιωσεις ειτε γεννηθηκες αντρας ειτε γυναικα...κι ακομη οτι αν εισαι αντρας ,επειδη αυτο περιμενουν απο εσενα ολοι,οτι θα πρεπει να εισαι...αντρακι ακομα κι αν δε θες,ακομα κι αν δεν μπορεις...και στη συγκεκριμενη περιπτωση η κοπελα ειναι ο αντρας της σχεσης, αυτη που δουλευει και ο αλλος καθεται και διαβαζει...και αυτο δεν ειναι το αναμενομενο απο την κοινωνια και τα στερεοτυπα της...απλα πιστευω οτι μια γυναικα δυσκολα θα ανεχτει να δουλευει εκεινη και ο αντρας να καθεται ενω το αντιστροφο δεν ξενιζει...πραγματικα επιμενω σε αυτο που σου ειπα,οτι αν εστελνε ενας αντρας και ελεγε οτι εγω δουλευω και τα εχω με μια κοπελα που καθεται ολη μερα και απλα διαβαζει για το διδακτορικο της,τι να κανω αμπα μου,να τη χωρισω?δυσκολα θα ταυτιζομασταν μαζι του...εσυ λες το προφανες,οτι οκ ειναι μια κοπελα που ειναι μαζι με καποιον τον οποιο δε θελει,θεωρει οτι δεν ταιριαζουν κτλπ αρα να χωρισει, εγω το γενικευσα με μια αλλη ερμηνεια...με το χερι στην καρδια τι θα απαντουσες αν σε ρωτουσε καποιος τι σου τη δινει στα νευρα,να βλεπεις εναν αντρα να καθεται και να μην κανει τιποτα η μια γυναικα?κι αυτο παλι το σχολιο της για την κοιλια του αλλου...ποσο ζυγιζει η αγαπη της?και τελικα αυτος για ποιο πραγμα κατηγορειται?ποιο ειναι το εγκλημα?που ειναι ανεργος?να τα φτιαχνουν τοτε οι ανεργοι με τους ανεργους μονο...
Μιλάμε για την απόλυτη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Αν είσαι ρεμπεσκές και τεμπελχανάς, είσαι εκ γενετής. Πού το βρήκες ότι έχασε την δουλειά του και θα τον εγκαταλείψουν οι άλλοι κ.λπ. κ.λπ. Δεν είναι "ατυχήσας" ο ήρωας της ιστορίας. Μιλάμε για κάποιον που προφασιζόμενος ένα διδακτορικό (για το οποίο, απ' ό,τι φαίνεται, δεν βάζει και πολύ κώλο), την έχει αράξει κανονικά. Δεν έχει να κάνει με πρότυπα, γυναικεία ή ανδρικά - ή είσαι δραστήριος και πιάνεις την ζωή απ' τα μαλλιά, ή σαπίζεις σε έναν καναπέ και σιγά σιγά σου φεύγει η όρεξη για τα πάντα.Μας αράδιασες κουβαλητές και μελλοντικούς πατέρες. Και στο φινάλε, για να γίνεις πατέρας πρέπει να κουβαλάς το κατιτίς σου, πώς να το κάνουμε; Τσάμπα μάγκας; Αφενός για να ζείτε άνετα στην οικογένεια και αφετέρου για να μην κομπλεξάρεις τα παιδιά σου απέναντι στα υπόλοιπα. Επειδή η γυναίκα εργάζεται σημαίνει ότι ο άνδρας θα είναι με το τηλεχειριστήριο στο χέρι; Διαιωνίζουμε το είδος μας και το επώνυμό μας χωρίς να βάλουμε ούτε ένα λιθαράκι; Η άλλη τι είναι δηλαδή; Η δούλα σας;
@4Εγω παλι,σε εξαιρετικες περιπτωσεις,δεν συμφωνω καθολου με το υπερανω.Καποιους ανθρωπους,σε εξαιρετικες περιπτωσεις επαναλαμβανω,αξιζει και να τους ξεφτυλισεις και βουκινο να τους κανεις και οτι περναει απο το χερι σου ιδιαιτερα αν μιλαμε για επαναλαμβανομενες συμπεριφορες.Συμφωνω απολυτα πως πολυ συχνα η αδιαφορια εκλαμβανεται σαν αδυναμια δικη σου η ακομα χειροτερα σαν υπεροχη του αλλου που τελικα του τονωνει τον εγωισμο!Για εμενα επιβαλλεται καποιες φορες στη ζωη η "νεμεσις" να επερχεται απο αυτον που εχει θιγει και οχι απλα συμπαντικα.Αν ερθει και το συμπαντικο ακομα καλυτερα αλλα να υπαρξει και το προσωπικο!
Συμφωνώ με το ανωτέρω σχόλιο από !!!???!!!, δεν πρόκειται για εκδικητικότητα αλλά για διεκδίκηση κι αποκατάσταση προσωπικών(και ψυχολογικών) ορίων που παραβιάσθηκαν, δεν μπορεί ο κάθε θρασύς(και συνήθως δειλός) να σου συμπεριφέρεται άσχημα ή ακόμη χειρότερα να σε διαβάλλει, χωρίς ν' ανταποδώσεις, διότι κι αυτός "όπου βρίσκει, κάνει" και μάλιστα νομίζει ότι επιβεβαιώνεται κιόλας! Κάποτε πρέπει να "βγαίνουν νύχια", και το καλύτερο νόμισμα είναι το ίδιο νόμισμα.
#2Είμαι σίγουρη ότι θα βρεις πολλούς να υποστηρίξουν με λογικά επιχειρήματα και παραδείγματα από γνωστούς και γνωστούς γνωστών κλπ την οπτική σου γωνία. Και οι περισσότεροι θα έχουν δίκιο σε γενικές γραμμές για γενικευμένα παραδείγματα. Θα εμμείνω όμως σε μια άλλη οπτική γωνία, γιατί αυτή μου έκανε χτυπητή εντύπωση, τόσο για να σχολιάσω για πρώτη φορά.Όταν τον άκουσες να μιλά για την πρώην του, δεν ήσασταν μαζί και κάνατε μόνο παρέα. Τον ήθελες αρκετά για να προχωρήσεις μαζί του ενώ "ήξερες" το κόλλημά του. Μου έκανε εντύπωση επίσης ότι όταν ήταν μεθυσμένος κοίταξες να του "τσιμπήσεις" πληροφορίες για την πρώην του. Θα το αφήσω ασχολίαστο γιατί μπορεί να μην κατάλαβα καλά.Αυτό όμως που κατάλαβα είναι ότι μετά από δική σου εμμονή κι επιμονή αποφάσισε να σου απαντήσει σε ό,τι θες "αν είναι να σταματήσει να σε απασχολεί". Μήπως προσπάθησε να "το μειώσει" επειδή ενδιαφέρεται για εσένα και τα αισθήματά σου περισσότερο από τις αναμνήσεις του; Μήπως-μήπως το κόλλημα είναι περισσότερο δικό σου κι όχι δικό του; Μήπως τελικώς εσύ υποσυνείδητα συγκρίνεσαι μαζί της συνέχεια; Δεν σου μιλά ανοιχτά με καθε ευκαιρία για αυτήν, εσύ τον πιέζεις να μιλήσει και μετά τον κατακρίνεις κι από πάνω όπως τον κατακρίνεις και προσπαθεις να μειώσεις αυτό που ένιωσε για κάποιαν άλλη κι έζησε μαζί της.Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που εξιδανικεύουν το παρελθόν και ζουν "προστατευμένοι" πίσω του. Η ζωή όμως είναι τέτοια που όλοι έχουμε εμπειρίες από κάποιους προηγούμενους/ες και το να θυμόμαστε τα καλά της σχέσης (ή της κοπελιάς, εν προκειμένω) δεν είναι κακό. Κακό είναι όταν εμμένουμε και προσκολλούμαστε σε αυτά και δε δημιουργούμε νέες εμπειρίες με τους ανθρώπους δίπλα μας.Το ότι έψαξε το προφίλ της σε ένα κοινωνικό δίκτυο "χωρίς να επιδιώξει επικοινωνία μαζί της", μου θυμίζει σαν αυτό που ρωτάς έναν κοινό γνωστό τι κάνει ο τάδε πρώην. Θέλεις μεν να μάθεις ότι είναι καλά χωρίς να θες να αναβιώσεις το παρελθόν σου μαζί του. Εν τέλει, αν πραγματικά νιώθεις δεύτερη επιλογή, τότε μόνο μία είναι η λύση και ήδη τη γνωρίζεις μέσα σου.Μήπως όμως και στην επόμενη σχέση σου θα υπάρχει κάπου, κάπως, κάποιο φάντασμα που θα σε "εξαναγκάσει" να συγκριθείς ξανά;;;
Λες να προσπαθεί να του αποσπάσει την ομολογία ότι ήταν αυτή που επεσκίασε την εξιδανικευμένη πρώην και τον έκανε να την ξεπεράσει; Ε, τότε, του Αγίου <<>> ανήμερα!
Για τον Σωτηράκη και τις παντρεμένες/χωρισμένες του έχω να πω ότι η ουσία στις γυναίκες που τον ελκύουν δεν είναι το γεγονός ότι παντρεύτηκαν ή χώρισαν (σε άλλη φάση οι μεν, σε άλλη οι δε), αλλά ότι ανήκουν στην κατηγορία 40+. Άρα, είτε θέλει έμπειρες γυναίκες, είτε δεν θέλει δεσμεύσεις, είτε απλά του αρέσουν οι μεγαλύτερες (γούστο λέγεται αυτό και όχι παρέκκλιση από το φυσιολογικό). Δεν βλέπω τον λόγο για το κράξιμο. Αν είναι τρολ, χαζομάρα δικιά του.
#7 Που λες κάποτε γνώρισα έναν τύπο που είχε φτάσει 35 χρονών χωρίς να έχει δουλέψει ποτέ γιατί καλέ σπούδαζε το παληκάρι.Πρώτα να πάρει πτυχίο,να φύγει εξωτερικό για μεταπτυχιακό,μετά για άλλο μεταπτυχιακό,μετά για μετεκπαίδευση και όταν τον γνώρισα εγω να προσπαθεί να πάρει παιδαγωγική κατάρτιση(μπας και δουλέψει σε κανα ΤΕΙ).στην αρχή έλεγα βρε τον καημένο με τόσες σπουδές να μη βρίσκει δουλειά.Και τον έβλεπα να περνάει τη μέρα του είτε μπροστά στο PC είτε παίζοντας τάβλι9μιλάμε για μαραθώνιο όμως,έξι ώρες και βάλε). Και κάπου εκεί άρχισα με έντεχνο τρόπο τις ερωτήσεις και κατάλαβα ότι αυτός ο άνθρωπος απλά δεν ήθελε να δουλέψει.Έβρισκε τις σπουδές ως δικαιολογία να αποφύγει τη δουλειά και να παίρνει χαρτζιλίκι απο τους γονείς του(οι οποίοι με το ζόρι τα βγάζαν πέρα.)Ένα σωρό δουλειές υπήρχαν στο αντικείμενο του αλλά για όλες είτε δεν του επιτρέπει η συνείδηση του να το κάνει(wtf!) είτε δεν πρόκειται να τον πάρουν, είτε τα λεφτά δεν είναι καλά κτλπ.Και φυσικά δεν έψαχνε στο ενδιάμεσο τίποτα άλλο άσχετο με τις σπουδές του.Ε μόλις το κατάλαβα,στον ένα μήνα γνωριμίας, την άλλη μέρα την έκανα κιόλας.Μου φαίνεται ότι κι ο φίλος σου μια χαρά έχει βολευτεί και δεν κάνει τίποτα,γιατί δεν τον βλέπω να διαβάζει και με τις ώρες όπως τα περιγράφεις.Οπότε σκέψου,θέλεις να είσαι με έναν τεμπέλη και βολεψακια;Γιατί;
Εγω πάλι ηξερα εναν τυπο που σπουδαζε εξωτερικο χωρις τελικά να πάρει πτυχιο μέχρι τα 25 μετα γυρισε και 7 χρόνια αργοτερα ζήτημα να εχει δουλεψει συνολικά 1,5 χρόνο γτ θεωρεί πως δουλειές όπως σερβιτόρος ειναι πολύ λίγες για τα προσόντα του ή γτ τα λεφτά ειναι πολυ λιγά και δεν ανεχεται να τον εκμεταλλεύονται! Οποτε αν θες αλλάζουμε!!!!
για το #2 Δε μου φαίνεται να βγάζεις οργή και κακία, ίσα ίσα που θεωρώ ότι το βλέπεις καθαρά και ρεαλιστικά. Ο άνθρωπος προφανώς δεν είναι σε θέση να προχωρήσει στη ζωή του, πόσο μάλλον να κάνει οικογένεια. Αν έχει αποφασίσει να μείνει κολλημένος σε έναν μετεφηβικό έρωτα και του αρέσει η υπερβολή, πώς θα αντιμετωπίζει τα παιδιά του; Όχι ότι δε θα τα αγαπάει αλλά εννοώ πόσο θα μπορεί να αφοσιωθεί, πόσο πρακτικά θα λειτουργεί, τι συμβουλές και τι παράδειγμα ζωής θα του δώσει; Και για να πω το προφανές: δεν είναι για σένα. Δεν είναι για καμία μέχρι να ξεπεράσει το κόλλημά του.για το #6 Σίγουρα είναι άβολο στην καθημερινότητά σου να πονάς κατά την ούρηση και το καλό είναι ότι έχεις βρει έναν τρόπο να εξυπηρετείσαι. Θα σου πρότεινα να έχεις συγκεκριμένα ποτήρια γι'αυτόν τον σκοπό τα οποία δε θα δίνεις στους καλεσμένους σου. Εσύ μπορείς να πίνεις από αυτά αλλά τους ανθρωπους που βάζεις σπίτι σου πρέπει να τους σέβεσαι και να τους προστατεύεις. Η επίσκεψη σε επαγγελματία υγείας δε θα πάει χαμένη (όταν είσαι εκτός σπιτιού κουβαλάς ένα γυάλινο ποτήρι μαζί σου;) αλλά σε πρώτη φάση ας μη δίνεις στους καλεσμένους σου να πιουν από αυτά τα ποτήρια.για το #7 Καταλαβαίνω το νόημα που θέλει να δώσει η θεματοθέτρια, ότι ο τύπος έχει βαλτώσει και μάλλον κρύβεται πίσω απ΄το διδακτορικό για να κάθεται αλλά με ενόχλησαν κάποια πράγματα: Λες δε γυμνάζεται και έχει κοιλίτσα. Γιατί βρε παιδιά είναι κακό να μη γυμνάζεται κάποιος συστηματικά; Ναι, βοηθάει στην καλή μας υγεία αλλά πρέπει όλοι να έχουμε πάθος με ένα άθλημα, πρέπει 4-5 ώρες την εβδομάδα να τις περνάμε στο γυμναστήριο ή τρέχοντας; Εμένα δε μου αρέσει η ιδέα της γυμναστικής. Βαριέμαι και δε μου αρέσει. Μάλλον και στον φίλο σου. Με κάνει λιγότερο ικανή για σχέση; Λιγότερο δοτική ως άνθρωπο; Να γραφτείτε μαζί σε ένα τμήμα χορού. Ψάξε, πες του και αρχίστε. Αν δε θέλει ούτε αυτό, δεν πειράζει, δεν είναι όλοι χορευτές, τουλάχιστον εσύ θα έχεις προσπαθήσει αντί να γκρινιάζεις. Επίσης η κοιλίτσα δε γίνεται έτσι, σε 5 μήνες που συζείτε. Θα την είχε. Ούτε το καθημερινό ντους είναι απαραίτητο. Μέρα παρά μέρα καλά είναι. Όσο για το κούρεμα, μπορεί να μην αισθάνεται άνετα να τον κουρεύει άλλος. Έχω συναντήσει άτομα που δεν αισθάνονται άνετα να τους κουρεύει άλλος και γενικά να τους αγγίζουν στο πρόσωπο. Ή μπορεί απλά να του αρέσει όπως τα κάνει εκείνος, μόνος του. Εσύ επέλεξες να μείνεις με έναν άνθρωπο που είχε αυτούς τους ρυθμούς στη ζωή του και τώρα γκρινιάζεις που δεν ακολουθεί τα δικά σου θέλω, τις δικές σου συνήθειες. Ειλικρινά, πρόβλημά σου έτσι όπως το θέτεις.
Varaw myges καθόλου νόμος δεν είναι! Υπάρχουν άπειρα επιστημονικά άρθρα που εξηγούν γιατί ΔΕΝ κάνει καλό το καθημερινό ντους. Συν ένας προσωπικός λόγος: βαριέμαι απίστευτα το να βρέχομαι και να πρέπει να στεγνώσω μετά. Το ότι αν μπω κάτω από το νερό και μετά δεν θέλω να βγω, είναι άλλο θέμα.
Ρε παιδιά σοβαρολογείτε τώρα????!!!!!Δεν γουστάρετε να κάνετε μπάνιο ή ντουζ (ή τέλος πάντων να πλυθείτε) μετά από μία ολόκληρη ημέρα είτε στην δουλειά είτε στην πόλη είτε μετά την βόλτα,είτε,είτε,είτε ?????!!!!!!(Μιλάω για τις αρνητικές ψήφους)Δεν σας αρέσει το αίσθημα της φρεσκάδας,της ανανέωσης,της ξεκούρασης που σας δίνει το μπάνιο αφού ανοίγουνε οι πόροι και φεύγουνε από πάνω σας το καυσαέριο και το σμίγμα??????!!!!!Πραγματικά εκπλήσσομαι που είδα αυτό το πράγμα...
Σταδαίος,αν και μάλλον θέλεις να το παίξεις καθαρούλης -και καλά κάνεις- ας απαντήσω. Δουλειά-πόλη-βόλτα ή αθλητισμός δεν ισχύουν στην περίπτωση του φίλου της #7, οπότε το καθημερινό μπάνιο δεν είναι απαραίτητο. Θα μπορούσε άνετα να τύχει να κάνει το βράδυ της μίας ημέρας και το πρωί της μεθεπόμενης. Έχουμε και το παράδειγμα του προσώπου, ας πούμε μετά το ξύρισμα. Αν το πλυνεις "καλά" και με πολύ νερό, ξεραίνεται ενώ αν το ξεπλύνεις απλά, ακόμα και χωρίς κρέμα after shave, σε μία ώρα θα λάμπει. Οπότε όλα θέλουν το μέτρο τους και το σώμα έχει τους ρυθμούς του.Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Ας πούμε, αν κάποιος βαράει μύγες τότε ΝΑΙ το καθημερινό ντους είναι νόμος. :Ρ
σταδαίος δεν τρολλάρω καθόλου. Αλήθεια βαριέμαι. Και το να βρέξεις μόνο το σώμα πάει κι έρχεται. Αν βραχεί και το μαλλί... άσ' το.Για το πρώτο σου σχόλιο, εννοείται ότι είναι ωραίο η αίσθηση της φρεσκάδας και του καθαρού μετά το μπάνιου. Πάω για τρέξιμο και όταν γυρίσω ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα μπω κάτω από το νερό. Γενικά όμως 2-3 φορές την εβδομάδα είναι αρκετές. Άντε να σου πω 3 για μην μου φρικάρεις πάλι. :P
Η κοιλίτσα γίνεται σε μια μέρα, δεν καταλαβαίνω πόσον καιρό θέλει, κατά την γνώμη σου, να κάνει κοιλίτσα κάποιος που ο τρόπος ζωής του είναι μαμ, κακά και νάνι.
"Σκιάς όναρ άνθρωπος" για να την ενοχλεί η κατάσταση τους τελευταίους μήνες, σημαίνει πως πριν δεν ήταν έτσι. Δεν είπε κανείς πως πρέπει να χτυπιέσαι στα γυμναστήρια και να είσαι φέτες, ούτε ότι αν δεν κάνεις απαραίτητα κάθε μέρα μπάνιο θα πάθεις τιποτα, αλλά από αυτό μέχρι το να κοιμάται 10 ώρες τη μέρα και τις υπόλοιπες 14 να περιφέρεται με πυτζάμες στο σπίτι και να βαριέται να πλυθεί, να μην έχει καμία δραστηριότητα/ ενδιαφέρον, και απ' ότι καταλαβαίνω να μην κάνει και δουλειά για το διδακτορικό, απέχει πολύ. Ο τύπος δίνει εικόνα ανθρώπου που έχει παραμελήσει τελείως τον εαυτό του, στην καλύτερη περίπτωση τεμπέλη, στη χειρότερη φοβάμαι πιθανότητα κατάθλιψης.
#4. Αγαπητή φίλη, έχεις βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, σε συμπονώ. Πολύ μαλ...ς ο τύπος!Θα μπορούσες να βάλεις και κάποιον δικό σου μπρατσωμένο να του πει δυο λογάκια, λέω γω τώρα...Και μια ιστορία για τις φήμες, που θυμήθηκα τώρα: Γύρω στα 13-14, στην κατασκήνωση, έτυχε να περάσω μια φάση ''δημοφιλίας''. Κοινώς, ήμουν μέσα σ' όλα, με ξέραν όλοι, 'έβγαινα' με τα hot αγόρια (ντάξει, κράξτε με, το αξίζω!) κλπ κλπ!Κάποια μέρα, εκεί που καθόμουν αμέριμνη, με πλησιάζει μια κοπέλα. ''Εμαθα πως βγαίνεις με τον ξάδερφο μου, τον τάδε'' μου λέει. ''Ιου'', αναφώνησα, ''μ' αυτό το μπάζο;'' (ή τη ζεις τη διασημότητα ή δεν τη ζεις, ξανακράξτε με!). ''Ναι'', μου λέει, ''λέει σ' όλους ότι τα' χετε''. !!!!!!!!Πανικός, για ένα ίματζ ζούμε! Μια και δυο, πάω να τον βρω. Ήταν στο γήπεδο του μπάσκετ. Πάω, ανεβαίνω κιουρία τις κερκίδες και του λέω ''Τάδε, έμαθα πως λες ότι τα'χουμε''. Ατάραχος αυτός. 'Ε και τι θες;' μου λέει. 'Να μην το ξαναπείς', του λέω με ύφος, χέρια να κουνιούνται για να δοθεί η απαραίτητη έμφαση της εξαλλοσύνης μου σε όσους έβλεπαν κλπ. Φεύγω ικανοποιημένη απ' τον εαυτό μου και το ίδιο απόγευμα με ξαναπιάνει η κοπέλα: ''Εμαθα έκανες σκηνή στον ξάδερφο μου, επειδή ζηλεύεις''!!!!!!!!!!Ρε παιδί μου, δεν κερδίζεις με αυτά τα άτομα!
Χαχαχαχαχα! 'Οχι Haifischnet, όπως αναφέρω με κάθε ευκαιρία και με πολύ καμάρι (not), είμαι πρωταθλήτρια στο κικ μπόξινγκ, οπότε θα πήγαινα μόνη μου!ΥΓ. Τότε δεν ξανασχολήθηκα, γενικώς αυτή είναι η γραμμή μου για τις φήμες: haters gonna hate!
#2 Πωωωωωωωω, είχα κι εγώ έναν γκόμενο γύρω στα 20, εκείνος 30, τσουρέκια μας τα' κανε με τη χαμένη αγάπη της καταπληκτικής, υπέροχης πρώην που τον είχε παρατήσει! Μα ποια να τη φτάσει; Τελικώς, 10 χρόνια μετά, συνεχίζει το στυλάκι του πληγωμένου, μοναχικού λύκου, που καταδέχεται να ρίξει και στη νυν μερικά ψίχουλα που περίσσεψαν απ'τα βαθιά συναισθήματα προς μια άλλη - το μόνο που αλλάζει είναι η πρώην και η νυν... καθόλου τυχαία, όλες τον χωρίζουν στο τέλος (κι εγώ, εννοείται)!Α στο καλό, συγχύστηκα μεσημεριάτικο!
#2 Aγαπητή φίλη της ερώτησης, ξέχνα για λίγο τα "φόντα" της σχέσης και δες λίγο πόσο αρνητικό είναι ήδη αυτό που σου κάνει ο τύπος με την σούπερ φοβερή γκόμενα που θα μένει για πάντα στη σφαίρα του ιδανικού (μπλιάχ!!!!!).Εχω προσωπική εμπειρία από κάτι ανάλογο, όχι από ερωτικό σύντροφο ευτυχώς, αλλά από πολλές φίλες χαρακτηριστικότερο δε, μία που την έχω πλέον απομακρύνει από τη ζωή μου. Με είχε ΠΡΗΞΕΙ στην κυριολεξία μέ ένα γκόμενο που είχε από τα 18 ως τα 22, ο οποίος την παράτησε και αυτή τον τοποθέτησε όχι απλώς σε βάθρο αλλά στο Θεό!! Κάθε έναν που γνώριζε κάθε μα κάθε έναν τον σύγκρινε μαζί του, δεν τολμούσαμε να πούμε κάτι και πάντα κάτι της θύμιζε από την περιβόητη αγάπη της. ΚΑΝΕΙΣ δεν ήταν ικανός να τον φτάσει ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι.Και ήταν πλέον 40 χρονών γυναίκα..Έχω χρόνια να τη δώ αλλά είμαι σίγουρη ότι ακόμη γι΄αυτόν θα μυξοκλαίει..Ξέρεις τί είναι όλα αυτά αγαπητή φίλη? ΑΔΥΝΑΜΙΑ και ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να πάνε παρακάτω, μυθοποιούν κάτι ασήμαντο, δίνοντάς του εξωπραγματικές διαστάσεις, διότι είναι ανίκανοι να σχετιστουν κανονικά με κανονικούς ανθρώπους και παραμυθιάζουν εαυτόν και άλλους ότι "μόνο εκείνος/η τους καταλάβαινε"..Μπλιάχχχχχ και πάλι. Συγχύστηκα μόνο που τα θυμήθηκα το πόσες ώρες σαν την ηλίθια την άκουγα να κλαψουρίζει για τον Ρωμαίο της...Κρύβονται πίσω από αυτό είναι απολύτως ανώριμα συναισθηματικά άτομα που έχουν "εφεύρει" κατά κάποιον τρόπο αυτή την πομενένη ιστοριούλα τους, την ξεφουρνίζουν όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, νομίζοντας ότιι είναι ήρωες μυθιστορήματος.. Βαρετά θλιβερά ανθρωπάκια.. Φύγε και βρές έναν κανονικό άνθρωπο με κανονική σκέψη και συμπεριφορά..Όπου ακούς τέτοια βαρύγδουπα και "μελαγχολικά" ΤΡΕΧΑ ΜΑΚΡΙΑ!!! Δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν μια ταινία από την πραγματική ζωή..και αυτό δεν το θέλεις για τον άνθρωπο που θα μοιραστείς τη ζωή σου..αλήθεια σου λέω...#5 και #6. Δεν έχετε ακούσει ποτέ ότι για τέτοιου είδους θέματα υπάρχει κάποιος που λέγεται ειδικός? Το πρώτο που σας ήρθε στο μυαλό, ήταν να απευθυνθείτε στην "αμπα"? Δεν είναι δια πάσαν νόσον..ειδικά για το #6, αν δεν είναι τρολλ έχει πολύ δουλειά...αλλά όχι εδώ!!!!#3 "..δε μπορώ να ξεφύγω, δε μπορώ να αρνηθώ.." πιο αυταρέσκος πεθαίνεις..Προσπάθησε λίγο βρε Σωτηράκη να αρνηθείς, θα επιζήσουν οι παντρεμένες/χωρισμένες και μετά την άρνησή σου..Παπαπαπαπα!!!! Τί πρόβλημα κι αυτό!!!!!!
Εντάξει καταλαβαίνω ότι κάποιο θέμα έχεις με την ούρηση μέσα σε μπουκάλια κ ποτήρια.Σου εύχομαι να το ξεπεράσεις σύντομα.Αλλά γιατί δεν έχεις κάποια που να χρησιμοποιείς μόνο για αυτό το σκοπό;Τα απορρυπαντικά που χρησιμοποιούμε για πλύσιμο πιάτων δεν απολυμαίνουν από τέτοιου είδους μικρόβια.
#2Πολύ νευρίασα με τον τύπο. Ακόμα κι αν έχει τρελό απωθημένο είναι τουλάχιστον άκομψο, αγενές και αναίσθητο να το λέει στη σύντροφό του, με την οποία σκοπεύει υποτίθεται να κάνει οικογένεια. Πολύ πολύ άσχημο δειγμα χαρακτήρα. Δεν χρειάζεται να συμβιβαστείς, όχι μόνο γιατί είσαι μικρή, αλλά και γιατί είσαι άνθρωπος με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Όλοι μας αξίζουμε να είμαστε με έναν άνθρωπο που θα μας έχει πάνω απ'όλους, πεθαίνει για μας, και όλο του το παρελθόν ωχριά μπροστά μας. Μέσα στη θύελλα των προβλημάτων που λέγεται συμβίωση μόνο τα βαθιά αισθήματα μπορούν να σε προστατεύσουν. Δεν υπάρχει λόγος κορίτσι μου να νιώθεις δεύτερη επιλογή. Άστον να θρηνεί το ιδανικό παρελθόν που έχασε και συνέχισε τη ζωή σου με κάποιον που θα τον συναρπάζει το κοινό σας μέλλον.
Συμφωνώ απόλυτα! Και κάτι μου λέει ότι όταν τον αφήσει η κοπελα της ερωτησης θα βάλει εκείνη στο βάθρο, και θα έχει καινούργια δικαιολογία να αποφεύγει το παρόν και την πραγματική ζωή. Ή θα αρχίσει να τη βρίζει δεξιά και αριστερά σαν τον αχαρακτήριστο της άλλης ερώτησης.
#5 Νομίζω έχει πάρα πολύς κόσμος αυτό το πρόβλημα, όσες φορές πήγα διακοπές με φίλες είχαμε όλες το ίδιο θέμα, και με το αγόρι μου το ίδιο. Κι εκείνος όταν πήγε πρώτη φορά τουαλέτα σπίτι μου μετά από ένα χρόνο μου το ανακοίνωσε περιχαρής. :PΘυμάμαι κι εγώ μια κατασκήνωση που δεν είχα πάει τουαλέτα για 8-9 μέρες και κόντεψα να σκάσω, ήρθε η μαμά μου και με μάζεψε. Μια ελαφριά λύση είναι το Ortisan, το οποίο υπάρχει σε μορφή μαρμελάδας ή σε χάπια στο φαρμακείο και είναι πολύ ελαφρύ, η φαρμακοποιός μου μού το σύστησε ανεπιφύλακτα και βρήκα την υγειά μου. Ρυθμίζει τη λειτουργία του εντέρου χωρίς να κινδυνεύεις να φτάσεις στο άλλο άκρο και το παίρνεις για λίγες μέρες όποτε πας εκδρομές. Αν βέβαια το πρόβλημά σου είναι μεγαλύτερο θα χρειαστεί να μιλήσεις σε ειδικό.
Πολλά παιδιά το είχαν στην παιδική κατασκήνωση που πηγαίναμε με την αδερφή μου (μαζί κι εγώ). Αυτό το φάρμακο μας δίνανε κι εμάς, κι επειδή ήταν σε μορφή μαρμελάδας, το βάζαμε ανάμεσα σε δύο μπισκότα και το κερνάγαμε σε αγόρια που δεν συμπαθούσαμε!Αχ τι ωραία χρόνια!Προσωπικά όταν έμεινα με τον άντρα μου ξεπέρασα το πρόβλημα και τότε συνειδητοποίησα ότι η δυσκοιλιότητα που δυσκόλεψε όλη την παιδική και εφηβική μου ηλικία οφειλόταν στο ότι μπούκαρε η μάνα μου στην τουαλέτα κάθε φορά που ήμουν μέσα και με διέκοπτε και αρνούνταν να βάλει κλειδί. Όταν έμεινα με έναν άνθρωπο που με σεβόταν δεν το ξανάπαθα ποτέ.
Όταν λέμε μεγαλύτερο πρόβλημα τι εννοούμε? Μεγαλύτερο πρόβλημα απ το να θέλει να κάνει κακά της κάθε μέρα? Ας ρωτήσει κανάν δυσκοίλιο να της πει τη γνώμη του. Να μην πάρει τίποτα, να πηγαίνει για κακά της. Φυσιολογικό είναι.
Εννοώ, αν έχει τοσο μεγαλο πρόβλημα, που δεν την βοηθάει κατι ελαφρύ οπως το ορτιζαν. Εχω φιλη που μονο με καθαρτικα μπορεί να παει, κάποιες φορες και κλύσμα. Για οσους τυχερους δεν το εχουν παθει ποτε, δυσκοιλιοτητα δεν ειναι να μη θες να κανεις κακά επειδη ντρέπεσαι τον ξενο χώρο, ειναι να μη μπορείς να κανεις κακά με τίποτα. ΥΓ. Αν δε θες ακομη να στραφείς σε φαρμακευτικες ουσιες (γιατι με συχνή χρήση συνηθιζεις και δε μπορεις να πας τουαλετα χωρίς αυτα), δοκιμασε τα κλασσικά, ακτινιδιο, δαμασκηνα, καφέ, ο,τι μπορείς. Βοηθαει γενικά να εχεις μια συνηθεια-ρουτινα (συγκεκριμενη τροφή, συγκεκριμενη ωρα της μέρας, να διαβάζεις ή να παιζεις καντυ κρας ή δεν ξερω τι αλλο) έτσι οταν επαναλαμβανεις τη συνηθεια σε ξενο χώρο ισως να σου ερθει ευκολοτερο.
<<Εμείς στο σπίτι πάμε και δυο φορές την ημέρα (πρωί/βράδυ)>>Κάθε οργανισμός έχει διαφορετικό ρυθμό κενώσεων...Εμείς,οικογενειακώς,έχουμε "θέμα" οπότε κανονίζουμε η διατροφή μας να έχει λίγο κρέας και μπόλικα χορταρικά,όσπρια,λαδερά,φρούτα ούτως ώστε το "σύστημα" να μην στουμπώνει...
Εγώ τώρα μπερδεύτηκα: είναι πρόβλημα να θέλει να κάνει κάποιος κακά του κάθε μέρα; Εμείς στο σπίτι πάμε και δυο φορές την ημέρα (πρωί/βράδυ). Τι χαπάκια είναι αυτά;
Όμως νομίζω ότι το πρόβλημα της είναι ότι ντρέπεται,δεν είναι καλύτερο να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεται απο το να παίρνει φάρμακα;Γιατί διαβάζοντας την ερώτηση κατάλαβα ότι η ντροπή δεν την αφήνει να πάει στην τουαλέτα και όχι ότι δεν μπορεί.
@mitsi, δεν έχεις άδικο, όμως είναι ένα βαθιά ψυχοσωματικό πρόβλημα. Είναι κάπως σαν να λες σε κάποιον με κατάθλιψη, γιατί δεν έχεις πιο θετική σκέψη αντί να παίρνεις ψυχοφάρμακα; Οι περισσότεροι άνθρωποι - αν όχι σχεδόν όλοι - δυσκολεύονται να πάνε τουαλέτα όταν αλλάζουν περιβάλλον. Όταν μπαίνει στη μέση η ντροπή, η έλλειψη οικειότητας με τους άλλους, και όταν αυτό φτάνει σε σημείο εμμονής, όπως λέει στην ερώτηση, πρέπει είτε να το λύσεις με ψυχολόγο, είτε να αντιμετωπίσεις το σύμπτωμα με κάποιο τρόπο (όπως φάρμακα ή έστω μια συγκεκριμένη διατροφή). Σε κάθε περίπτωση δεν είναι απλώς θέμα του να πάψεις να ντρέπεσαι.
de sou lew,σίγουρα δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς την ντροπή όταν σε επηρρεάζει τόσο πολύ και σίγουρα το να πεις σε κάποιον έλα μην ντρέπεσαι δεν βοηθάει και τόσο.Αυτό που ήθελα να πω και δεν το εξήγησα και τόσο καλά είναι ότι τα φάρμακα στην προκειμένη περίπτωση θα βοηθήσουν τα συμπτώματα και όχι την αιτία,που είναι η ντροπή.Αν δεν αντιμετωπιστεί η αιτία το πρόβλημα δε θα λυθεί παρά μόνο παροδικά.'Αρα η κοπέλα πρέπει να αντιμετωπίσει το αίδθημα της ντροπής και από που πηγάζει,και αν είναι τόσο σοβαρό να αναζητήσει τη βοήθεια ειδικού.