Στο σημερινό «Α μπα»: παραλλαγές στο ίδιο μοτίβο

Στο σημερινό «Α μπα»: παραλλαγές στο ίδιο μοτίβο Facebook Twitter
84

 

__________________
1.

Αυτοί οι άνθρωποι που δεν ζητάνε τίποτε με έχουν προβληματίσει πάρα πολύ. Κατά καιρούς έχω γνωρίσει σε επίπεδο ερωτικής σχέσης άντρες που και καλά δε μου ζήταγαν τίποτε, όπως δήλωναν, αλλά για κάποιο λόγο ήταν τα άτομα που μου έτρωγαν την περισσότερη ενέργεια κι από αυτούς ακόμα που μου ζήταγαν πράγματα.

Δυστυχώς αυτό το στυλ ανθρώπου είναι πάρα πολύ κοινό, είναι το και καλά κουλ, περνάμε καλά, δεν σου ζητάω τίποτε, δε σ'ενοχλώ, δεν επεμβαίνω στη ζωή σου, οπότε μη μου τα πρήζεις, όπως δεν σου τα πρήζω. Και τελικά είναι ένα μεγάλο ψέμα, συνειδητοποιώ ότι σου ζητάνε στην ουσία τα πάντα, σου ζητάνε να είσαι εκεί τη στιγμή που νιώθουν τη μεγαλύτερή τους αδυναμία, τη στιγμή δηλαδή που θέλουν την επαφή με κάποια και μετά σου ζητάνε να τα λύσεις όλα μόνη σου, τις δικές σου στιγμές αδυναμίας, τις αμφιβολίες σου για τον άλλον κι αυτές που αρχίζεις να έχεις για τον εαυτό σου πλέον.
Τελικά πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι αυτοί που λένε ότι δε ζητάνε τίποτε, και το πιστεύω ότι το πιστεύουν, σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις; Λες και πάνε για ψώνια στο μπακάλη και δικαιολογούν την αγένειά τους με τη δικαιολογία ότι του δίνουν τα λεφτά τους.- από πάνω

Έχεις δίκιο, αλλά μάντεψε ποιος είναι το κορόιδο. Ναι, σου ζητάνε όλα αυτά. Εσύ γιατί τα δίνεις;


Μου επιτρέπεις να απαντήσω μόνη μου; Όταν σου λένε «δεν θέλω τίποτα από σένα», δεν το πιστεύεις. Νομίζεις ότι αν ανταποκριθείς και δώσεις αυτά που ζητάνε, θα καταγοητευτούν από το μεγαλείο σου, από το πόσο ιδιαίτερη είσαι, και θα αλλάξουν γνώμη. Είσαι κορόιδο, αλλά όχι των άλλων. Του παιδιάστικου εγωισμού σου.


Ένα μέρος σου ανταποκρίνεται γιατί έχεις μάθει ότι τα καλά κορίτσια είναι δοτικά και συναισθηματικά και σου βγαίνει αυτόματα. Σε αυτή την περίπτωση είσαι κορόιδο, αλλά θύμα την κοινωνικής ανατροφής που έχεις λάβει. Δεν φταις γι' αυτό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να το καταπολεμήσεις.


Αν δεν ξέρεις πώς να προφυλάσσεις την ενέργεια σου με τέτοιους βρικόλακες, μόνο μια λύση υπάρχει. Μην τους πλησιάζεις, και όταν σε πλησιάζουν, φύγε, εξαφανίσου. Αυτό το παιχνίδι εγγύτητας/αδιαφορίας είναι μόνο για πολύ ρηχούς ανθρώπους, για πολύ αδιάφορους ανθρώπους, για πολύ εγωκεντρικούς ανθρώπους, ή για ανθρώπους που βρίσκονται σε πολύ κακή φάση. Δεν χρειάζεται να συμμετέχεις. Μην χάνεις χρόνο μαζί τους, και μην προσπαθείς να τους ψυχαναλύσεις. Δεν είναι δικό σου πρόβλημα.

__________________
2.

Καλησπέρα,

αυτή η ερώτηση αφορά κυρίως τους σχολιαστές που διαμένουν Ελλάδα: Είναι ρεαλιστικό να θέλει κάποιος να επιβάλλει τις ώρες κοινής ησυχίας (όπως τις ορίζει η ΕΛ.ΑΣ. στο σάιτ της) στην γειτονιά του ή απλά θα πρέπει να μετακομίσει στην Β. Ευρώπη; Το έχει πετύχει κανείς;

Σκυλιά που γαβγίζουν στα μπαλκόνια, καγκελόπορτες που κλείνονται με δύναμη, δυνατές μουσικές είναι μερικοί από τους ήχους που σε κρατάνε στην τσίτα.

Επίσης, ισχύει ότι η Κυριακή (ή ακόμα και το Σάββατο) είναι ειδική μέρα κοινής ησυχίας ή μύθος;

Η ηχορύπανση στις γειτονιές είναι μια μάστιγα!- ..Η ωτασπίδα..

Να σου πω την αλήθεια, μου φαίνεται πολύ απαρχαιωμένος όρος οι «ώρες κοινής ησυχίας». Στην ουσία είναι θεσμοθετημένη σιέστα, για υπνάκο το μεσημεράκι. Μου προκαλεί κλαυσίγελο και φαγούρα στο σκαλπ, κάτι από άλλο αιώνα, όταν όλα ήταν λυμένα. Ποιος έχει την πολυτέλεια για υπνάκο το μεσημεράκι εκτός από τους συνταξιούχους; Να μου πεις, αυτοί είναι οι περισσότεροι. Πάντως όποιος δουλεύει τρέχει όλη τη μέρα, και γυρνάει νύχτα σπίτι. Εξαρτάται από το πού δουλεύει, θα μου πείτε. Υπάρχουν ακόμα οι τυχεροί με τις σιέστες. Σωστό.


Σε μια πολιτισμένη κοινωνία θα έπρεπε να είναι όλες τις ώρες αυτονόητο ότι δεν πρέπει να ενοχλούμε τους άλλους με φωνές, σκυλιά, πόρτες που χτυπάνε, ιδιαίτερα όταν ζούμε σε εγγύτητα πολυκατοικίας. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ανακοίνωση της αστυνομίας για κάτι τέτοιο.

__________________
3.

Πολυαγαπημένη Α,μπα.

Καταρχάς, υποκλίνομαι και είμαι ευγνώμων που υπάρχεις. Χίλιες φορές μου έχεις δώσει κουράγιο με τα λόγια σου, άλλες τόσες μ'έχεις συνεφέρει με τα χαστούκια σου. Σε νιώθω φίλη και δικό μου άνθρωπο, κι ας μη σε ξέρω.

Θέλω να ρωτήσω: ποια η ενδεδειγμένη στάση απέναντι σε φίλο που βλέπω τελευταία να έχει πρόβλημα αλκοολισμού; Δεν είμαστε αυτοκόλλητοι ούτε γνωριζόμαστε από τα γεννοφάσκια, οπότε δεν έχω το θάρρος της ευθύτητας και του tough love που έχω με τους παιδικούς φίλους. Τον ξέρω μερικά χρόνια από κοινή παρέα, έχουμε μοιραστεί δυνατές στιγμές και με τον καιρό αναπτύσσεται ένα γνήσιο δέσιμο που μοιάζει πολύ (αν δεν είναι) αγάπη. Απολύτως τίποτα ερωτικό από καμία πλευρά, να διευκρινίσω.

Είναι χοντρό να του συζητήσω το θέμα του αλκοόλ από τη στιγμή που δεν μου έχει ζητηθεί η άποψή μου; Φέρεται σαφώς αυτοκαταστροφικά και, ειλικρινά, δεν είναι social drinking. Ξεφεύγει και παραδέχεται ότι δεν το ελέγχει, αλλά δεν εκδηλώνει επιθυμία να το κόψει. Συχνά σε εξόδους νιώθω αμηχανία από τις παρενέργειες του ανεξέλεγκτου αλκοόλ και συνάμα στενοχωριέμαι πολύ αλλά δεν τολμώ να μιλήσω στα ίσια γιατί ντρέπομαι (ότι ποια είμαι εγώ που θα κάνω υποδείξεις;)

Υπάρχει τρόπος να δείξω ενδιαφέρον χωρίς να θίγω όρια; Είναι περήφανος και κλειστός χαρακτήρας, δεν ξέρω πώς θα το πάρει. Όμως αυτό που βλέπω μου προκαλεί ανησυχία για την υγεία του, και όσο παριστάνω σαν να μην τρέχει τίποτα νιώθω υποκρίτρια και ανεπαρκής φίλη.

Συνειδητοποιώ βέβαια ότι το πώς πρέπει να φερθώ είναι δικό μου θέμα και απείρως πιο ασήμαντο σε σύγκριση με το πραγματικό πρόβλημα, αλλά εν τέλει μόνο αυτό είναι στο χέρι μου να ελέγξω. Καμία γνώμη;

Χίλια ευχαριστώ.

Υ.Γ. Εκτός από συνήθεια και λατρεία, είσαι επίσης το μόνο επιχείρημα που έχουν οι καθημερινές να τρίψουν στη μούρη του σαββατοκύριακου!- Απορία

Νομίζω ότι το ιδανικό, όταν θέλουμε να συζητήσουμε κάτι πολύ τζιζ με κάποιον, είναι να προσπαθούμε να τον κάνουμε να το πει μόνος του. Με τη Σωκρατική μέθοδο. Αν καταφέρεις να αποφύγεις να φανείς επικριτική, ανώτερη, υγιής σε σχέση με αυτόν, που έχει μια βλάβη, με λίγα λόγια, χωρίς να τονίσεις ότι εσύ τα κάνεις σωστά σε αυτό τον τομέα και αυτός λάθος, και κάνεις απαλές ερωτήσεις, ίσως, αν υπάρχει κατάλληλο κλίμα, και εμπιστοσύνη, και άνεση χρόνου, ίσως εκφράσει τις σκέψεις που δεν είναι εύκολο να πει φωναχτά.


Αν χρειάζεται ένα ελαφρύ σπρώξιμο για να παραδεχτεί (στον εαυτό του) ότι πρέπει να αναζητήσει βοήθεια, ίσως να βοηθήσει μια τέτοια κουβέντα. Αν είναι σε φάση άρνησης, ή είναι ακόμα νωρίς, είναι πιθανό να αντιδράσει σπασμωδικά. Αν γίνει αυτό, μην πτοείσαι. Συνέχισε να είσαι εκεί από κοντά, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή.


Και τώρα ένα σχόλιο που δεν είναι σχετικό με την ερώτηση (ή και μπορεί να είναι απόλυτα σχετικό, αλλά ας μη το αναλύσω αυτό τώρα) και δεν μπορώ να κρατηθώ: το «απολύτως τίποτα ερωτικό από καμία πλευρά, να διευκρινίσω.»


Καταρχάς, όταν το ακούω αυτό, αυτομάτως υποθέτω το αντίθετο, ακριβώς επειδή μπήκε η διευκρίνιση. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι, μέχρι που το ανέφερες. Έχετε παρατηρήσει ότι αυτή η διευκρίνιση, όλο αγωνία και ένταση, γίνεται συνήθως από γυναίκες; Που δεν τις έχουμε ρωτήσει αν τρέχει κάτι ή όχι; Δεύτερον, είναι αδύνατον να ξέρεις τι σκέφτεται η άλλη πλευρά, οπότε αν θέλεις να μας ενημερώσεις για το θέμα, περιορίσου στον εαυτό σου. Και τρίτον: τι θα άλλαζε αν υπήρχε ερωτικό ενδιαφέρον; Θα ενδιαφερόσουν λιγότερο ή περισσότερο για την υγεία του; θα είχε περισσότερη ή λιγότερη αξία η ερώτηση σου;


Έχουμε φτάσει σε σημείο να συζητάμε και να χωνεύουμε σιγά σιγά, ότι ολόκληρη η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι ρευστή, ότι το φύλο είναι κατασκευασμένο, και στο παράλληλο σύμπαν του 2016, μορφωμένες, ανεξάρτητες γυναίκες εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα ερωτικά συναισθήματα είναι 100% διακριτά από τα φιλικά, λες και είναι από άλλο πλανήτη και προκύπτουν από άλλη διαδικασία, και επιπλέον κατά τι κατώτερα, γιατί το σεξ, πόσες φορές να το πούμε ακόμα, είναι κάτι βρώμικο. Συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν τις φιλικές σχέσεις «αθώες» και τις ερωτικές σκέψεις «πονηρές». Αχ. Μερικές φορές νιώθω πολύ κουρασμένη.

 

__________________
4.

Γεια σου Α μπα! Συγχαρητήρια για τη στήλη σου! Τα σχόλια σου είναι πάντα to the point και με πολλή προσοχή και σεβασμό προς τους αναγνώστες! Συνέχισε γερά να μας βάζεις στη θέση μας!
Σου γράφω γιατί δεν μπορω να μιλήσω σε κανέναν άλλο. Ετσι τα καταφερα! Λοιπόν, πριν 3 χρόνια είχα κάποιο πολύ σοβαρό πρόβλημα το οποίο με έφερε πιο κοντά με έναν άνθρωπο μεγαλύτερο μου, με τον οποίο είμασταν φιλοι. Αυτος παντρεμένος με μικρο παιδί, 40 ετων, εγω 27 τοτε. Στην προσπάθεια του να με βοηθησει να με στηρίξει, ήρθαμε πολύ κοντα και συντομα αυτο μετατραπηκε σε ερωτα. Υπήρχε και υπάρχει απίστευτη χημεία - επικοινωνία - κατανόηση, και για πρωτη φορά ενιωσα ερωτική επιθυμία κτλ. Δεν ήθελε κανεις απ τους δυο μας να κανουμε σχεση, και συννενοηθηκαμε να βρεθούμε για μια μονο φορά απο κοντα (μεναμε σε αλλη πόλη), για να μιλησουμε καλυτερα. Παρότι με σιχαινομαι γι αυτο, εδω και 3 χρονια εχουμε μια ιδιομορφη σχεση που παρα την απόσταση με κανει ευτυχισμενη όσο ποτε και με κανει καλυτερο ανθρωπο, αν εξαιρεσεις τις ενοχες που εχω για την απιστια μου προς τη συζυγο του. Ποτέ δεν στοχευα να ειμαστε μαζι επισημα, καθώς δε θελω να χωρίσει για χαρη μου, και λόγω διαφοράς ηλικίας (και αλλων προσωπικων του λόγων που γνωριζω), απέρριπτε την ιδεα να ειμαστε μαζι καθως αυτο θα με εβλαπτε και θα με "φυλακιζε" σε μια ζωή μαζι του, περιοριζοντας καποιες προοπτικες μου, ακομα και το να γινω μητερα.
Μου πρότεινε προσφατα να χωρίσει και να ζήσουμε επισημα μαζί και να αρχισουμε μια κοινη ζωη, υποσχομενος να αφοσιωθεί στο να με κανει ακόμα πιο ευτυχισμένη με όποιο τρόπο μπορεί! Είμαι έτοιμη να δεχτώ, μα με προβληματίζουν κυρίως οι κοινωνικοι παραγοντες, οπως οι γονείς μου, η συζυγος και το παιδί του, ο κοινωνικός αποκλεισμος μας λόγω διαφοράς ηλικίας και ο χρονος που θα περασει ώσπου να ισορροπήσουμε στις νεες συνθηκες. Είμαι σίγουρη οτι μετα τον πρώτο χρονο που θα ειναι οι μπόρες θα ειμαστε ευτυχισμενοι μαζί, όμως αυτός ο χρονος θα ειναι δυσκολος, πιεστικος και ανησυχω μήπως χαλάσει η σχέση μας λόγω πίεσης απο δω και απο εκεί. Μαζί έχουμε ξεπεράσει διάφορα, αλλά αυτό μου φαίνεται βουνό!
Να σημειώσω οτι κανένας άλλος περαν των δυο μας δε γνωρίζει για αυτη τη "σχεση" η οποια ειναι κατα κύριο λόγω πνευματική, επικοινωνιακή, ανθρώπινη (και κατά δεύτερο ερωτική) -κυρίως επειδή ντρεπομαι πολύ για όλα αυτά, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να εχω μια αλλη γνωμη/ματιά.
Σε ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!- confused-to-say-yesORno

Άλλη μια που έσπευσε να μας πληροφορήσει ότι η σχέση της είναι πρώτα πνευματική και κατά δεύτερο ερωτική, για να πειστούμε ότι είναι σοβαρά τα πράγματα και δεν είναι καμία ξετσίπωτη.


Προσπάθησε, όσο γίνεται, και όσο υπάρχει καιρός, να πείσεις τον εαυτό σου ότι αυτά τα πράγματα δεν διαχωρίζονται, δεν υπάρχει λόγος να διαχωρίζονται, και το κυριότερο, δεν είναι διαφορετικής ποιότητας.


Για τα υπόλοιπα, δεν υπάρχει απολύτως κανένας που μπορεί να σου πει τι να κάνεις με τη ζωή σου, γιατί είναι μόνο δική σου, και κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση σου. Πρέπει να σε προειδοποιήσω όμως. Η ιστορία σου είναι λιγότερο πρωτότυπη από όσο πιστεύεις. Οι άλλες γνώμες/ματιές είναι ακριβώς αυτές που φαντάζεσαι ότι είναι. Δεν πρόκειται να ακούσεις κάτι καινούριο. Αυτό που σκέφτεσαι, αυτό είναι. Τα προβλήματα τα έχεις εντοπίσει.


Το μόνο που ίσως δεν έχεις αναλογιστεί ακόμα – και δεν ξέρω αν το έχεις εκφράσει σωστά ή αν εννοείς κάτι άλλο – είναι ότι ένιωσες ερωτική επιθυμία για πρώτη φορά στα 27. Είκοσι εφτά; Στα εικοσιεφτά σου πρώτη φορά ένιωσες σωματική έλξη; Ποιος ξέρει τι εννοείς. Τέλος πάντων. Αυτό, που το βάζεις δεύτερο, επειδή είσαι καλή και σεμνή κοπέλα και κοιτάς μόνο την ουσία, όπως σου μάθανε, μπορεί να είναι και αυτό που σε έχει θολώσει τώρα και έχεις ίσως κάνει την τρίχα τριχιά περί «πνευματικής» σχέσης. Δεν ξέρω. Δυστυχώς, ούτε εσύ ξέρεις.

__________________
5.


Αγαπητή μου Λένα, σε ανακάλυψα τυχαία γύρω στους 10 μήνες ύπαρξης και από τότε δεν έχω χάσει ανάρτηση, συγχαρητήρια που γεμίζεις το κενό που άφησαν οι πάλαι ποτέ στήλες ερωταπαντησεων στα περιοδικά που ή καταργήθηκαν ή έχουν γίνει υπερβολικά σαχλές. Εκτιμώ τον τρόπο σκέψης σου και την οπτική σου όσο δε φαντάζεσαι, μας κάνεις όλους να προβληματιζόμαστε είτε συμφωνούμε είτε όχι και γι αυτό θεωρώ τη στήλη μια μεγάλη επιτυχία. Λυπάμαι που θα πρέπει να ρίξω το επίπεδο από δω και μπρος αλλά για το εν λόγω θέμα έχω μιλήσει μόνο στην κολλητή μου η οποία ως συνήθως αρνήθηκε να σχολιάσει η να εκφέρει γνώμη. Οπότε παραθέτω και περιμένω το κατακεραυνωμα : μετράω ένα χρόνο στην Ολλανδία, τον πιο ευτυχισμένο χρόνο της ζωής μου. Έχω δουλειά, ζω απίστευτες καθημερινές στιγμές γεμάτες ομορφιά χορό και ποδήλατο που με κάνουν να απορώ πως ζούσα ως τώρα. Στο όλο τοπίο έρχεται να προστεθεί ένα αγόρι συνομήλικο μου που αν και κάτι μήνες μαζί με έχει εκπλήξει με τη συναισθηματική του ωριμότητα, κατανόηση, και που κάνει ότι μπορεί (χωρίς να με πρηζει) για να περνάμε καλά μαζί. Του ελαχε όμως περίπτωση διότι εγώ το 15χρονο (στα μυαλά διότι αγγιζω τα 30 τρομάρα μου) είμαι τσιμπημενη με τον αδερφό του. Ξέρω ότι ο μόνος λόγος είναι η ελκυστικοτητα, κάτι στο οποίο υστερεί το αγόρι μου ενώ για κακή μου τύχη ο αδερφός του είναι σαν αυτούς τους τύπους που φανταζομαστε σαν πρότυπο ομορφιάς στο μυαλό μας ο καθένας. Και έχω πρόβλημα. Οπότε τον βλέπω μόνο με τις κοτσιδες μου δεν παίζω, τόσο χάλια. Με κοιτάει και χαζογελαω. Φυσικά το παιδί είναι ευγενικό, αλλά δεν έχουμε μιλήσει και πολύ, δεν τον ξέρω. Εδώ το αγόρι μου καλά καλά ακόμα μαθαίνω. Αλλά είναι θέμα! Και προς το παρόν αυτό που κάνω είναι να αποφεύγω συναντήσεις, ευτυχώς δεν είναι πολλές λόγω φόρτου εργασίας και του ότι μένει σε άλλη πόλη απ ότι εγώ, αλλά και να μην τον βλέπω εκεί, να θυμάμαι τα γαλάζια του ματιά! Αν είναι δυνατόν... Και ζητώ από σένα και από τους αναγνώστες λοιπόν μια ψυχρολουσια. Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου στη θέση μου; Πριν από κάποια χρόνια έστω; Και θα συμβουλευες να θάψω την επιφανειακή έλξη για να δω πως θα πάει η σχέση μου η μία που είναι νωρίς ακόμα να ξεκόψω απ όλους;- Iminhell

Δεν θάβεται η έλξη, και δεν είναι καθόλου επιφανειακή υπόθεση.


Συνεννοημένες είσαστε όλες σήμερα;


__________________
6.


Λοιπον, αγαπητη α μπα; νομοζω ειναι περιττο να σ πω ποσο πολυ μ αρεσει η στηλη σου! Καιρος να σου γραψω και τη δικη μου ιστορια. Ειμαι 25 χρονων και εδω και 6 μηνες ειμαι au pair σε μια ευρωπαικη χωρα (αστειευομαι στην Ολλανδια ειμαι). Σε αυτο το διαστημα εχω κανει τοσες αλλαγες στη ζωη μου που ουτε να τις φανταστω μπορουσα! Εχω χασει ολα τα παραπανω κιλα που ειχα και νιωθω απιστευτα καλα με την εξωτερικη μου εμφανιση, χωρισα απο το αγορι μου που ειμαστε μαζι 7 χρονια αλλα σκεφτομουν να το χωρισω τα τελευταια δυο, γυμναζομαι και γενικοτερα ειχα το χρονο να παρω την αποσταση που χρειαζοταν απο πραγματα και καταστασεις που με ταλαιπωρουσαν στην Ελλαδα και ισως να γνωριστω και λιγο παραπανω με τον εαυτο μου! Τελος παντων να μην τα πολυλογω λιγο απο βαρεμαρα και λιγο γιατι μου ελειψε η ρομαντικουρα αρχισα να βγαινω ραντεβου μεσω τιντερ! Τα δυο πρωτα χλιαρα εως αδιαφορα και υστερα ερχεται το τριτο και φαρμακερο 26 χρονων, κουκλος με δικη του πετυχημενη επιχειρηση. Πρωτη ατακα " εισαι οσο ομορφη φαινεσαι στις φωτογραφιες" δευτερη " πολυ ωραιο το φορεμα σου" κι ενω ειχα παει με χαμηλες προσδοκιες και συγκρατημενη αρχιζω να λυνομαι συνειδητοποιησα οτι ουτε καν σκεφτομουν απλα μιλουσαμε, πηγαμε για δειπνο και περασαμε τελεια πληρωσε ακομη και το λογαριασμο ανηκουστο για Ολλανδο. Η ατακα που με ελιωσε ομως " νομιζω μ αρεσεις". Με παει σπιτι και ρωταει αν μπορει να με φιλησει, φασωθηκαμε τελος παντων περιττο να πω ποσο ωραιο ηταν, το πραγμα δεν προχωρησε ελλειψει στεγης και συμφωνησαμε για την επομενη φορα! Κι ενω προσπαθω να ειμαι απολυτως ψυχραιμη και ημουν απολυτα ευγνωμων για την τελεια νυχτα και παλι δεν ειχα καμια προσδοκια! Ερχεται η καλημερα το πρωι και το ποτε θα σε ξαναδω και αρχιζω εγω να λιωνω! Μ λεει για την επομενη ισως, φυσικα και δεν μπορουσε τελικα! Ολη την εβδομαδα μηνυματα και φωτος απο το γυμναστηριο και οτι θα βρεθουμε αλλα εχει πολλη δουλεια!!!! Κι ερχομαι να ρωτησω πως γινεται ενω εχεις βρει μια αλφα ισορροπια και εχεις αρχισει να γνωριζεις τον εαυτο σου να ερχεται ενα εντελως αγνωστο ατομο και με δυο γλυκολογα και δυο ωραια φιλια να σου συνταρασσει το συμπαν; Βλεπεις εσυ ρε α μπα; να οδηγει πουθενα ολο αυτο;
ΥΓ. Σημερα παρα τα οσα επι ωρες συζητουσα με φιλους και λοιπους και το ποσο λαθος ειναι να στειλω του εστειλα οτι θα ηθελα να τον δω και η απαντηση ηταν οτι κι αυτος θελει αλλα δεν μπορει και ποσο δυσκολο ειναι να εχεις δικη σου επιχειρηση και οτι το πιθανοτερο ειναι να βρεθουμε αυριο! Εγω του ειπα οτι η κατασταση ετσι δεν μου αρεσει και ουτε αυτα τα παιχνιδια μου αρεσουν και μου ειπε οτι δεν παιζει κανενα παιχνιδι και οτι θα με δει αυριο! Μακαρι!- Μικρη Ολλανδεζα

Και τελικά;

__________________

7.


Πες με παράξενη, πες με ανώμαλη, δεν μπορώ όμως να καταλάβω για ποιο ηλίθιο λόγο κολλάω με τους άντρες που κάνω κάτι και μετά προχωράω. Δεν ήμουν ποτέ της σχέσης, δεν ήθελα ποτέ τη βαβούρα στο κεφάλι μου και πάντα ήμουν εγώ αυτή που έπαιρνε ό,τι ήθελε και μετά μην την είδατε. Μετά απο μια παράξενη καλοκαιρινή ιστορία η οποία κύλησε όμορφα -και τονίζω πως δεν ήταν σχέση και ούτε ήθελα να γίνει- κολλάω με κάθε αρσενικό με το οποίω έχω ερωτική σχέση και απο μεριάς του δεν κρατάει για πάνω από μια φορά. Ίσως το άτομο να μην μου αρέσει αντικειμενικά και απλά το κάνω για επιβεβαίωση -btw απο αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση δεν το'χουμε- αλλα αν δω πως δεν επαναλαμβάνεται το σκηνικό, τρελαίνομαι, κολλάω και ψήνομαι μέσα μου. Τελικα ποιο είναι το πρόβλημά μου?- Τζοάννα

Το πρόβλημα σου είναι ότι πιστεύεις ότι το σεξ διαχωρίζεται απόλυτα από το συναισθηματικό δέσιμο και ότι εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες που μασάνε με τις σχέσεις και τα συναισθήματα, είσαι σαν τους άντρες, κάνεις σεξ και φεύγεις. Φυσικά, έχεις πέσει ακριβώς στην ίδια παγίδα με τις υπόλοιπες γυναίκες γιατί τα ίδια στερεότυπα συντηρείς, και τώρα το ζεις και στο πετσί σου.


Και μια ερώτηση ρε παιδιά. Όλοι εσείς που ξέρετε εκ των προτέρων ποιο σεξ θα οδηγήσει σε σχέση και ποιο όχι επειδή ξέρετε από πριν ακριβώς τι θα νιώσετε με τον καθέναν, μπορείτε να προβλέψετε και τους αριθμούς του λόττο;


84

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ