Στο σημερινό «Α μπα»: καλό παιδί, δηλωμένο

Στο σημερινό «Α μπα»: καλό παιδί, δηλωμένο Facebook Twitter
67

 

__________________
1.

Αγαπητή Α μπα
Είμαι 26 χρονών, τελείωσα την Νομική και κάνω την άσκηση αμειβόμενη με πολύ λίγα χρήματα (150€) όπως οι περισσότεροι ασκούμενοι δικηγόροι. Οι σπουδές μου με ενδιέφεραν πολύ, η δουλειά όμως είναι σκληρή και οι συνθήκες για τους νέους δικηγόρους οι χειρότερες. Μένω με τους γονείς μου και ενώ θα θέλα να κανω μεταπτυχιακό σε χώρα του εξωτερικού, δεν υπάρχουν τα χρήματα. Οι επιλογές μου ειναι οι εξής λοιπόν: Μένω στην Ελλάδα προσπαθώντας να καταφέρω κατι εδώ με μειωμένες προοπτικές ή δουλεύω για κάποιο διάστημα π.χ ως αεροσυνοδός με υψηλό μισθό σε εταιρία της Μέσης Ανατολής για να βγάλω τα δίδακτρα και τα έξοδα του μεταπτυχιακού. Ομολογώ οτι σκέφτομαι σοβαρά το δεύτερο ενδεχόμενο, όμως ο χρόνος που θα διαθέσω σε μια δουλειά τελείως ξένη με το αντικείμενο των σπουδών μου θα παει χαμένος και οτι ίσως φτάσω τελικά να μην μπορέσω να ασχοληθώ ποτε με τα νομικά είτε στην Ελλαδα είτε σε άλλη χώρα. Απο την άλλη η άναγκη μου να στηριχτώ οικονομικά στα δικά μου πόδια είναι άμεση και δεν θέλω να καθυστερήσω κι άλλο, αφού μάλιστα άλλαξα σχολή και γι'αυτό πήρα το πρώτο μου πτυχίο στα 26. Θα ήθελα πολύ την γνώμη σου (η στήλη σου είναι πάντα διαφωτιστική).- Μελανζέ

Πλέον ο λόγος για να κάνει κανείς μεταπτυχιακό στο εξωτερικό είναι για να μείνει στο εξωτερικό. Αν νομίζεις ότι ένα μεταπτυχιακό θα σου εξασφαλίσει καλύτερο μέλλον στην Ελλάδα, κάνεις λάθος. Μπορεί, αλλά εξασφάλιση δεν είναι, ούτε και ήταν ποτέ, άλλωστε. Αν θέλεις να ανοίξει ο δρόμος για δουλειά στο εξωτερικό, πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι οι δικηγόροι δεν μπορούν να δουλέψουν σε όλες τις χώρες με την ίδια ευκολία, για προφανείς λόγους, οπότε προσάρμοσε το μεταπτυχιακό ανάλογα με το πώς μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και πού σκοπεύεις να το χρησιμοποιήσεις.

__________________
2.

Όταν απομακρυνόμαστε από κάποιο φίλο επειδή πράγματα στη συμπεριφορά του (όχι απαραίτητα προς εμάς τους ίδιους, μπορεί και προς τρίτους) μας ενοχλούν πια σε βαθμό που να μη νιώθουμε εντάξει με τον εαυτό μας αν συνεχίσουμε να συναινούμε σιωπηλά, πρέπει να εξηγούμε το λόγο που φεύγουμε; Πιστεύεις πως πρέπει καθώς κλείνουμε την πόρτα να πούμε "δεν συμφωνώ καθόλου με το τάδε που κάνεις και γιαυτό δεν μπορούμε πια να είμαστε φίλοι" ή να μη λέμε τίποτα; Aναφέρομαι σε θέματα που τα έχουμε ήδη ξανα-θίξει στο παρελθόν λέγοντας πως διαφωνούμε, αν και ίσως όχι δείχνοντας πόσο έντονα και πόσο κάθετα διαφωνούμε... Έχουμε δικαίωμα να πούμε γιατί απορρίπτουμε κάποιον όταν κανείς δε μας ρώτησε ή πρέπει να το ράβουμε και να αραιώνουμε;- Ταδοπούλου

Νομίζω ότι δεν έχει μεγάλη σημασία, αλλά κατά τη γνώμη μου έχει σχέση με το κατά πόσο σέβεσαι τον άλλον και κατά συνέπεια θεωρείς ότι του χρωστάς μια εξήγηση για την εξαφάνιση, και με το κατά πόσο πιστεύεις ότι υπάρχει περιθώριο να καταλάβει τι λες. Αν έχει σπάσει το γυαλί, μπορεί να είναι η κατάσταση πέρα από τα λόγια.


Δεν έχεις δικαίωμα να πεις γιατί απορρίπτεις κάποιον χωρίς να σε ρωτήσει, αλλά έχεις δικαίωμα να εξηγήσεις γιατί διαλύεις μια σχέση, από την πλευρά σου. Είναι η διαφορά μεταξύ του «είσαι τάδε» και του «η τάδε συμπεριφορά σου με κάνει να νιώθω δείνα, και γι' αυτό αποχωρώ από τη σχέση μας.»


__________________
3.

αγαπητη αμπα

Ειμαι μια κοπελα 24 χρονων και έχω ανασφάλειες όσες θα ειχαν 24 κοπελες μαζι.δεν μπορω να καταλαβω γιατι να εχω τοσες πολλες.εχω μια οικογενεια που με αγαπαει και την αγαπαω και με στηριζει σε ολα(για μενα το πιο σημαντικο μετα την υγεια),οικονομικη ανεση,ειμαι εμφανισιμη,εχω επιτυχιες,εχω φιλες.ειχα σχεση με ενα αγορι που με λατρευε(δεν ειναι να πεις οτι δεν εχω αγαπηθει και οτι φταιει αυτο),περασα στη σχολη που ηθελα και τελειωσα ακριβως στα χρονια που επρεπε,καπακι ξεκινησα δουλεια.γενικα δε μου λειπει τιποτα και ειμαι καθε μερα ευγνωμων για οτι εχω και αληθεια λεω καθε μερα ευχαριστω,κυριως για την υγεια μου και τουσ γονεις μου και μετα για τα υπολοιπα.

Γιατι λοιπον ειμαι τοσο αδυναμη μεσα μου?τοσο ανασφαλης?

Εχω μια σχεση εδω και 8 μηνες απο αποσταση,και ολη την ωρα ασχολουμαι μαζι του.ειμαι εξαρτημενη και στην παραμικρη κακοτοπια στεναχωριεμαι υπερβολικα,νοιωθω σαν καημενη.νοιωθω τρομακτικα αδυναμη να διαχειριστω το παραμικρο.ειναι λες και ειμαι ερμαιο της διαθεσης του.η συμβουλη ολων ειναι γεμισε την μερα σου κανε αλλα πραγματα ξεκολλα απο πανω του,μην τα παιρνεις ολα σοβαρα,εισαι υπερβολικη κλπ.και αλλα πραγματα οταν κανω το μυαλο μου ειναι σε αυτον. δεν μπορω να δω τα πραγματα χαλαρα και καταληγω να δινω σημασια στο παραμικρο και να κουραζομαι πολυ ψυχολογικα.θελω μονιμα επιβεβαίωση και το παραμικρο το εκλαμβανω σαν απορριψη.(να σημειωσω οτι μου φερεται μια χαρα.)Και κουραζομαι τοσο πολυ ψυχολογικα που πλεον δεν ξερω αν ειναι ερωτας η εμμονη.Αν ηξερε ο ανθρωπος τι συμβαινει μεσα στο κεφαλι μου πιστευω θα του ειχε καει το μυαλο.Μαλλον ειναι ελλειψη αυτοπεποιθησης,φανταζομαι οτι πολλοι ανθρωποι δεν εχουν αυτοπεποιθηση αλλα εγω το εχω σε αδιακαιολογητο βαθμο πια.και χωρις λογο.

Ξερω οτι δεν ειναι καποιο σημαντικο προβλημα και οποιος διαβασει το ''προβλημα μου'' θα σκεφτει ασε μας κουκλιτσα μου κι εσυ,αλλα με κραταει πισω και αντι να χαιρομαι αυτα που εχω συνεχως σκεφτομαι και τρωγομαι και δημιουργω προβληματα μονη μου.και δηλαδη αν οντως μου τυχει κατι σημαντικο τι θα κανω αν δε μπορω να διαχειριστω αυτο το τοσο απλο???πρεπει καπως να τα βρω με τον εαυτο μου αλλα πως?αναγνωριζω τα θεματα μου αλλα δεν ξερω τι να κανω για να τα διορθωσω..

p.s. ο μπαμπας μου λεει οτι ισως επειδη δεν εχω προβληματα βιοποριστικα η οποιουδηποτε ειδους, γι αυτο μου φαινεται το γκομενικο τοσο μεγαλο και σημαντικο και αναλωνομαι τοσο πολυ εκει (ναι τα συζηταω με τον μπαμπα μου)

p.s.2 ειχα σκεφτει οτι μπορει να φταιει η αποσταση αλλα δεν νομιζω οτι ειναι αυτο.θεωρω οτι το προβλημα εχει να κανει με μενα

p.s.3. νομιζω οτι δυστυχως ειμαι το απολυτο παραδειγμα της τρελης γκομενας

p.s.4 ελπιζω αν μου απαντησεις μετα απο καιρο,οταν διαβασω την απαντηση να ειμαι in a happier place.

p.s.5 ...σας τρελανα στα p.s.

Μας λες ένα σωρό και τελικά δε μας λες τίποτα. Αυτό που έχεις, δες το ως ασθένεια. Όταν ένας γιατρός ακούει τις ενοχλήσεις κάποιου, κάνει ερωτήσεις για να βρει την αιτία. Τα συμπτώματα οδηγούν στην αιτία. Δεν είναι για να τα αναλύεις με περιστροφικό τρόπο, αυτό δεν σε βοηθάει να αναλύσεις την κατάσταση. Προσπάθησε να τα χρησιμοποιήσεις για να φτάσεις στο γιατί. Οι άλλοι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν, μόνο κατά τύχη ίσως πουν κάτι που θα χτυπήσει εκεί που πρέπει. Ο καθένας θα πει αυτό που φαντάζεται ότι θα ίσχυε για τον ίδιο, όσο καλή πρόθεση και να έχει, δεν είναι στη θέση σου.


Οι ερωτήσεις είναι: είσαι ανασφαλής μόνο σε αυτή τη σχέση; Είσαι ανασφαλής και με άλλα ζητήματα; Με άλλους ανθρώπους; Ήσουν πάντα έτσι; Αυξομειώνονται τα ποσοστά, και με ποιες αφορμές; Τι ακριβώς φοβάσαι; Ότι θα σε παρατήσει; Ότι θα σε κερατώσει; Ότι δεν είσαι αρκετά καλή γι' αυτόν; Είσαι απολύτως σίγουρη ότι σου φέρεται «μια χαρά»; Τι είναι το «μια χαρά;» Γιατί συζητάς τα γκομενικά σου με τον πατέρα σου; Συζητάς τα πάντα μαζί του; Έχεις νιώσει ότι έχεις λύσει δικά σου προβλήματα χωρίς τη βοήθεια των γονιών σου; Όλα αυτά, ανάλογα με τις απαντήσεις σου, οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα.


__________________
4.

H Microsoft δεν θα αναβαθμίσει το Surface σου σε Windows 10. Πως νιώθεις για αυτό;- wu


Τα Windows 10 θα τα βάλω όταν έχουν μπει και στην τελευταία δημόσια υπηρεσία, δηλαδή πιο τελευταία των τελευταίων. Θα περιμένω να λύσουν πρώτα οι early adopters τα πρώτα εκατομμύρια προβλήματα και οι απλοί χρήστες όλα τα υπόλοιπα εκατομμύρια που θα ακολουθήσουν μετά.

__________________
5.

τι πρέπει να κάνω για να σταματήσουν οι γυναίκες να με βλέπουν ως τον καλύτερό τους φίλο;
Είμαι το καλό παιδί που όλες συμπαθούν και δεν θέλουν να ρισκάρουν να το χάσουν με μία ερωτική σχέση. Γι' αυτό επιλέγουν την φιλική που είναι πιο εύκολο να κρατήσει περισσότερο.
Σε κάθε μου προσπάθεια για φλερτ καταφέρνω πάντα και μπαίνω στο friend zone. Είμαστε κι εμείς τα καλά παιδιά που θέλουμε μια κοπέλα!!- Καλύτερος Φίλος

Δεν είσαι καλό παιδί. Είσαι ένας χειριστικός άντρας χωρίς προσωπικότητα που εκβιάζει την ερωτική ανταπόκριση. Δεν επιλέγουν τη φιλική σχέση οι γυναίκες που γνωρίζεις. Σε απορρίπτουν. Δεν υπάρχει friend zone. Το friend zone είναι μια εφεύρεση όσων δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η υποκρισία τους φωνάζει από μακριά. Όλοι καταλαβαίνουν ότι παριστάνεις το καλό παιδί γιατί νομίζεις ότι αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να γδύσεις μια γυναίκα. Ότι αφού της φέρεσαι καλά, θα ντραπεί να σου πει όχι. Κάνεις λάθος. Δεν φαίνεσαι για φίλος. Φαίνεσαι ύπουλος και κόλακας.


Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που ερωτεύονται τους φίλους τους, και πάρα πολλοί άντρες που ερωτεύονται τις φίλες τους. Όταν είναι κάποιος ενδιαφέρων και αυθεντικός, οι ρόλοι μπορούν να αλλάξουν σε ένα δευτερόλεπτο. Η «καλοσύνη» σου δεν έχει ανταλλακτική δύναμη. Οι γυναίκες δεν είναι μια ενιαία μυστήρια φυλή που πρέπει να εξημερώσεις με κόλπα. Η κάθε μια έχει διαφορετικό χαρακτήρα, διαφορετικές επιθυμίες, και άλλες προσδοκίες από αυτούς που γνωρίζει.


Και επιτέλους, προς όλα τα 'καλά παιδιά': τι εννοείτε όταν το λέτε αυτό για τον εαυτό σας; Ότι φερόσαστε στους συνανθρώπους σας, δηλαδή στις γυναίκες, με σεβασμό; Αυτό είναι αυτονόητο προαπαιτούμενο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν αρκεί να μην μας δέρνετε για να είμαστε ευχαριστημένες πια.


ΥΓ. Και οι άντρες καταλαβαίνουν αυτό που κάνεις, και σε κρίνουν ακόμη πιο αυστηρά.

__________________
6.


Μπορείς να καταλάβεις στοιχεία του χαρακτήρα κάποιου από τη μουσική που ακούει;


Στοιχεία, ίσως, αλλά νομίζω μόνο εκ των υστέρων. Δηλαδή αφού γνωρίσεις κάποιον, καταλαβαίνεις γιατί του αρέσει η προραφαηλίτικη μουσική. Αν το ακούσεις πριν τον γνωρίσεις, μπορεί να τον κατατάξεις κάπου πολύ λάθος, επειδή θα τον κρίνεις με πολύ περιορισμένα εργαλεία (που είναι οι προσωπικές σου εμπειρίες).


__________________

7.


Αγαπητή α μπα,

Είμαι σε σχέση εδώ και 3 μισή χρόνια, ο σύντροφος μου είναι εξαιρετικός άνθρωπος, με λατρεύει και με φροντίζει. Οι δικοί μου άνθρωποι τον έχουν στην καρδιά τους και μου λένε πόσο καλός είναι όχι μόνο απέναντι μου αλλά κι από μόνος του, κι η αλήθεια είναι πως πράγματι είναι εξαιρετικός. Αν νομίζεις πως θα σου πω πως βαρέθηκα, ή δεν νιώθω ερωτευμένη κάνεις λάθος! Πιάνω τον εαυτό μου να τον σκέφτομαι σαν σχολιαροπαιδο στο γραφείο, μετράω αντίστροφα μέχρι να βρεθούμε, τον χαζεύω όταν ντύνεται και γενικά νιώθω κάτι μαγικό και βαθύ για εκείνον. Αυτό που με προβληματιζει είναι ότι δεν ήμουν έτσι ποτέ. Δεν ονειρεύτηκα ποτέ την συμβίωση, τον γάμο, τα παιδιά και τώρα δεν έχω καταλάβει πως αλλά για όλους είναι βέβαιο πως εκεί θα καταλήξει. Ομολογώ πως ακόμα κι εγώ το σκέφτομαι και ξέρω πως αν αποφάσιζα να κάνω οικογένεια θα ήταν μαζί του. Ξέρεις, είναι ο άνθρωπος που μπορείς να πεις και να κάνεις τα πάντα, που γελάς πολύ μαζί του και δεν ντρέπεσαι να κλάψεις από συγκίνηση ακόμα... Είναι πολύ όμορφη η σχέση μας κι ας μην είναι τέλεια. Ποια σχέση είναι τέλεια άλλωστε? Έχουμε τις ζήλιες μας, τα καυγαδακια μας, πάντα κοιμόμαστε αγκαλιά όμως και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Κι εγώ νιώθω εντελώς άλλη από αυτή που ήμουν και την αλλαγή μου την βλέπουν και οι φίλοι και χαίρονται για μένα, όμως εγώ τρομάζω. Δεν έχω δεθεί τόσο με κανέναν ποτέ. Μου είναι δύσκολο... Νιώθω πως σαμποταρω τον εαυτό μου και δεν ξέρω πως να το χειριστώ! Δεν μπορώ καν να οριοθετησω την αρχή της αλλαγής για να την αποδεχτώ! Καμιά φορά σκέφτομαι μήπως δεν είμαι ο εαυτός μου αλλά ταυτόχρονα νιώθω τόσο άνετα μαζί του που κάπου μπερδεύομαι! Καμιά καλή συμβουλή?- Domesticated

Από το «καλό παιδί» περάσαμε στην «αδέσμευτη γυναίκα».


Έχεις συμπυκνώσει τόσα κλισέ μέσα σε λίγες προτάσεις, που δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Το μόνο που δεν έχεις πει είναι «δεν είμαι σαν τις άλλες γυναίκες».


Νομίζεις ότι όλες όσες γυναίκες παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά το ονειρευόταν από το δημοτικό; Νομίζεις ότι είναι προχωρημένο να είσαι μόνος σου, και υποχώρηση να είσαι σε μακροχρόνια, μονογαμική σχέση; Νομίζεις ότι έχεις ζήσει τόσα χρόνια ώστε το «ποτέ δεν ήμουν έτσι» σου να έχει κάποια σημασία;


Όλοι τρομάζουν όταν συναντούν αυτόν που τους κάνει να νιώθουν ότι έφτασαν σε ένα μέρος που δεν ήξεραν ότι υπάρχει. Όλοι. Ακόμα και αυτές που ήξεραν από το νηπιαγωγείο τι νυφικό θα φορέσουν μια μέρα. Είσαι τυχερή που νιώθεις έτσι. Αντί να επικεντρώνεσαι τόσο στο 'τι νιώθω εγώ και τι κάνω εγώ και τι είμαι εγώ' δοκίμασε να σκεφτείς λίγο ότι δεν είναι δεδομένο αυτό που συμβαίνει τώρα. Δεν εξαρτάται μόνο από σένα αν θα μείνεις με αυτόν για πάντα ή όχι.

67

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
#5 Αγαπητό "καλό παιδί", μπορεί εκτός από το να είσαι ένα ύπουλος "χειριστικός άντρας χωρίς προσωπικότητα που εκβιάζει την ερωτική ανταπόκριση" και θεωρεί ότι "η «καλοσύνη» σου (δεν) έχει ανταλλακτική δύναμη" να είσαι όντως καλό παιδί!! Να θέλεις δηλαδή μια κοπέλα που να της αρέσει και να σου αρέσει, χωρίς απαραίτητα να αρέσει και στους δύο το ίδιο άκυρο χόμπυ ή ο δε-ξέρω-ποιος σκηνοθέτης. Βέβαια αν το ακούς από το άλλο φύλλο συνήθως είναι μια ευγενική απόρριψή, ίσως όμως το πρόβλημα είναι ότι προσπαθείς να έχεις στενότερες επαφές χωρίς να έχει προϋπάρξει κάποιο σημάδι από το άλλο πρόσωπο, εκτός από την αμοιβαία ευγένεια. Δηλαδή μπορεί λανθασμένα να μπερδεύεις κάπως κι εσύ τη καλοσύνη που σου δείχνουν με το ενδιαφέρον μιας κοπέλας. Επίσης ο σεβασμός δεν "είναι αυτονόητο προαπαιτούμενο εδώ και πάρα πολλά χρόνια", υπάρχουν και πολλές (καθώς επίσης και πολλοί) που τους αρέσουν τα κακά παιδιά για διάφορους λόγους (κάποιες φορές είναι πιο δραστήρια και επίσης τις αγχώνουν λιγότερο αλλά με το ζήτημα του άγχους δε βγάζεις άκρη οπότε άστο), ωστόσο μη προσπαθήσεις να αντιγράψεις τα κακά παιδιά, απλά άλλαξε περιβάλλον/νοοτροπία. Πάντως αν σου αρέσει κάποια και της μιλήσεις, καλύτερα να σου αρέσει όντως, όχι απλά να ήσασταν και οι δύο ευγενικοί προηγουμένως.Δηλαδή απόφυγε το κλισέ "ήμουν καλό παιδί αλλά χάλασα", καλύτερα πες "ήμουν καλό παιδί και είμαι"!Γενική παρατήρηση: το "είσαι πολύ καλό παιδί αλλά..." το έβγαλαν "οι γυναίκες", επομένως είναι ελαφρώς εγωιστικό να κατηγορείτε τους άντρες όταν λένε ότι είναι καλά παιδιά!!
Κι εγώ βρίσκω πολύ αυστηρή την απάντηση στο #5. Θυμάμαι πολλές περιπτώσεις συμφοιτητών, κυρίως στη 2η σχολή που ήμουν μεγαλύτερη από όλους, παιδιά χαμηλών τόνων, ευαίσθητα, ίσως και λίγο ντροπαλά, να θέλουν αλλά τελικά να μην ευδοκιμεί καμιά συναναστροφή για σχέση. Όσο κι αν δεν μας αρέσουν τα κλισέ, τα "κακά" παιδιά με τις "πολλά υποσχόμενες" αντισυμβατικές συμπεριφορές τραβάνε την πλειοψηφία σα μαγνήτης. Σαν να κοιτάς διακοπές γεμάτες εξτρήμ σπόρτς από τη μιά, και ήσυχο οικοτουρισμό από την άλλη. Και τελικά προτιμάς να υπογράψεις απαλλαγή ζήτησης ευθυνών για οτιδήποτε κακό συμβεί στα μπάντζι-τζάμπινγκ, παρά να πας ένα απλό ρομαντικό τριήμερο. Και μετά στέλνεις κλαίγοντας, γράμμα στην Α,μπα. Ναι, πιστεύω ότι υπάρχουν τα καλά παιδιά, που όμως δεν μας γοητεύουν αλλά τα θέλουμε στη ζωή μας μόνο σαν φίλους. Φίλε #5, αν είσαι περίπτωση καλού παιδιού, ελπίζω σύντομα να βρεις ένα κορίτσι να εκτιμήσει τη συναισθηματική ασφάλεια που μπορείς να προσφέρεις.
Δύο τρία τινά: Δεν είναι απαραίτητο ότι επειδή είναι καλό παιδί μπορεί να προσφέρει και συναισθηματική ασφάλεια. Μπορεί και να είναι. Σορρυ καλό παιδί της 5, δε σε ξέρω, αλλά θέλω να καλυψώ όλα τα ενδεχόμενα. Μετά, αυτό το friendzone δεν υπάρχει όντως, είναι μια εφεύρεση της φαντασίας, σαν τους μονόκερους. Και χρησιμοποιείται κατά κόρον και από άντρες και από γυναίκες που δε μπορούν να δεχτούν την απόρριψη. Δεν είναι κακή η απόρριψη (εξαρτάται και από τον τρόπο της, μιλάω για μια ήπια φυσιολογική απόρριψη τύπου "όχι, δε θέλω να βγούμε ραντεβού"), είναι απλά ότι του άλλου δεν του κάνει κούκου, αυτό. Συνήθως δηλαδή αυτό είναι όταν μιλάμε για απόρριψη πριν καν βγείτε ραντεβού.
Ειδική παρατήρηση: "οι γυναίκες" έβγαλαν και το "όλοι οι άντρες είναι γουρούνια" παρόλα αυτά κανένας δεν έκανε την αυτοκριτική του να δει μήπως ισχύει ο ευφημισμός. Όλοι καλά παιδιά είναι επειδή τους το είπαμε. Ελαφρώς εγωιστικό και αυτό έτσι δεν είναι?
Προφανώς και αρκετοί έχουν κάνει την αυτοκριτική τους. Κανένας εγωισμός "από πλευράς μας", αν πχ λέτε σε κάποιον ότι είναι καλό παιδιά μάλλον θα αυτοπροσδιορίζοται ως τέτοιο. Επίσης όπως γράφτηκε αν κάποιος έχει σαν ύπουλη ταχτική να κάνει το καλό παιδί μάλλον δε θα ρωτούσε εδώ γιατί δε πετυχαίνει αυτό το κόλπο και τον παίρνουν τελικά χαμπάρι.