Μα αυτή είναι η εντύπωση που δίνει η Αθήνα σε έναν ξένο επισκέπτη;

Μα αυτή είναι η εντύπωση που δίνει η Αθήνα σε έναν ξένο επισκέπτη; Facebook Twitter
Ποδηλατάδα στην Πλάκα για όσους θέλουν να δουν την Αθήνα αλλιώς. Φωτό: BIG OLIVE
12



Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το ρεπορτάζ του Τόνι Μπάρμπερ στους «Financial Times» για την Αθήνα και καταλαβαίνω την έκπληξή του όταν γράφει, εμφανώς εντυπωσιασμένος από τη χαλαρή διάθεση της πόλης, πως «ο ήλιος λάμπει και όλοι έχουν επιστρέψει από το αναζωογονητικό διάλειμμα του Πάσχα» /

και αναφέρει ένα από τα πιο διαδεδομένα στερεότυπα της κρίσης: «Ένας γνωστός μού λέει ότι τα εστιατόρια είναι τόσο γεμάτα –με Έλληνες, όχι μόνο με ξένους τουρίστες–, ώστε ο ίδιος δεν μπορούσε να κάνει κράτηση πουθενά τις προάλλες. Όλα αυτά δεν δείχνουν μια κοινωνία που ξέρει, ή φοβάται, ότι βρίσκεται δύο βήματα από τον γκρεμό» /

πραγματικά, αναρωτιέμαι στα σοβαρά, αυτή είναι η εντύπωση που δίνει η πόλη σε έναν ξένο επισκέπτη; /

 

(και είναι πολλοί πια, από το καθολικό Πάσχα και μετά) /

την Κυριακή το μεσημέρι, σκοτώνοντας την ώρα μου καθώς είχα φτάσει νωρίτερα σε ένα ραντεβού, δοκίμασα να κάνω μια σύντομη βόλτα από το Μοναστηράκι μέχρι το Σύνταγμα, με ενδιάμεσο σταθμό την πλατεία Αγίας Ειρήνης που δεν είχα δει για έναν, σχεδόν, χρόνο /

καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη ένας (ακόμα) κυριακάτικος αγώνας δρόμου, αποκλείοντας την κυκλοφορία σε πολλά σημεία, παρατήρησα πόσο πιο ήρεμη ήταν η πόλη, καθώς δεν μπορούσαν να φτάσουν στο κέντρο αυτοκίνητα /

από την Αθηνάς ανέβηκα την Αθηναΐδος (μία από τις πολλές ονομασίες της Καραγιώργη Σερβίας, όπως την κατηφορίζουμε από το Σύνταγμα), χωρίς αυτήν τη φορά να είμαι αναγκασμένος να περπατάω στο μικροσκοπικό πεζοδρόμιο /

δεν είναι ότι τα αυτοκίνητα στην Αθήνα απλώς κινούνται, όπως συμβαίνει στις άλλες πόλεις /

είναι ότι φέρνουν μαζί τους ένα δυσάρεστο ψυχολογικό φορτίο που μεταφράζεται σε εκνευρισμό και ένταση, καθώς είναι μποτιλιαρισμένα στην κίνηση ή προσπαθούν να παρκάρουν όπου να 'ναι /

από αυτή την άποψη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κανείς δεν έχει σκεφτεί, έστω μια μέρα την εβδομάδα (τις Κυριακές, ας πούμε), να απαγορεύεται εντελώς η κυκλοφορία στο εμπορικό τρίγωνο (Σταδίου - Μητροπόλεως - Αθηνάς), όπου ούτως ή άλλως συγκεντρώνεται ο περισσότερος κόσμος και οι τουρίστες /

χωρίς τα αυτοκίνητα, αλλάζει εντελώς η αίσθηση της πόλης, όλα μοιάζουν να αποκτούν έναν διαφορετικό ρυθμό /

επιστρέφω, όμως, στην αρχική μου αναζήτηση της «χαλαρής πόλης» και, πραγματικά, αν κινηθείς αυστηρά ανάμεσα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, εισπράττεις αυτή την κάπως παράταιρη αίσθηση «ανεμελιάς» /

θυμάμαι την αντίστοιχη δική μου έκπληξη όταν τη δεκαετία του '90, εν μέσω πολέμων και βομβαρδισμών, είχα επισκεφθεί το Βελιγράδι /

μου φαινόντουσαν «παράξενες» και οι πιο συνηθισμένες όψεις μιας «κανονικής» ζωής: ένα ανοιχτό καφέ, η θέα νέων ανθρώπων να διασκεδάζουν σε κάποιο μπαρ /

ασυναίσθητα, ο ξένος επισκέπτης αναζητά εικόνες που να συμπληρώνουν τη δική του προκατασκευασμένη εικόνα /

αλλά, νομίζω, στην Αθήνα, αν κινηθείς εκτός αυτής της καλά προστατευμένης νησίδας, το σοκ είναι αναπόφευκτο /

έχω πάει στην Ιταλία, φίλοι γυρίζουν από την Ισπανία και όλοι λέμε το ίδιο: καμιά πόλη στην Ευρώπη δεν δοκιμάζεται τόσο άγρια όσο η Αθήνα /

ακόμα και στη Θεσσαλονίκη ο «αέρας» είναι πολύ διαφορετικός, τουλάχιστον στο κέντρο της /

πουθενά δεν συνέβη αυτό που είδαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε εδώ /

κι ας ανοίγουν νέα μαγαζιά, κι ας χαζεύει ο κόσμος το concept store της Adidas στην Αιόλου, κι ας φτιάχνεται (επιτέλους) το γωνιακό νεοκλασικό Αθηνάς και Ερμού με τα σφραγισμένα παράθυρα από την εποχή της κατασκευής του μετρό /

είμαστε η πρωτεύουσα, πολλές φορές για καλό, αλλά και άλλες τόσες για κακό /

όσο η χώρα είναι εγκλωβισμένη στη μέγγενη της κρίσης, η «επόμενη ημέρα» της Αθήνας θα μετατίθεται διαρκώς για αργότερα.

Αθήνα
12

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
Ερχομαι σε επαφη με πολλους τουριστες και το πιο συχνο σχολιο για την Αθηνα ειναι τα graffiti και τα σκουπιδια, ειμαι φιλος του street art, αλλα σαν τεχνη οχι να μουτζουρωνουμε στο ασχετο.
Θα παραμείνω στον τίτλο-ερώτηση και θα απαντήσω το εξής:Μόλις εχθές είχα συζήτηση με έναν Φινλανδό επισκέπτη, φίλο φίλης, ο οποίος ήρθε πρώτη φορά στην Αθήνα και την Ελλάδα γενικά. Η εντύπωση που του έδωσε η Αθήνα δεν έχει να κάνει ούτε με το ότι είμαστε κακοί οδηγοί (που είμαστε), ούτε με το ότι βγαίνουμε παρά την κρίση στις ταβέρνες και τις καφετέριες. Αυτό που του έκανε εντύπωση ήταν οι γεμάτοι κακόγουστα γκράφιτι τοίχοι, τα αποτσίγαρα κάτω από κάθε θαμνάκι, τα παρατημένα ποτηράκια του καφέ σε κάθε παγκάκι (κατά μέσο όρο σε απόσταση περίπου ενός μέτρου από τον κάδο) και μάλιστα κυκλοφόρησε και λίγο εκτός της τουριστικής περιοχής Αρεοπαγίτου- Πλάκα- Θησείο. Και αυτό που μου έκανε εμένα εντύπωση ήταν πως μέσα σε όλο αυτό το τοπίο ο ίδιος αρνήθηκε να πετάξει το αποτσίγαρό του κάτω γιατί "είναι τόσο όμορφα εδώ, γιατί να χαλάσω αυτή την ομορφιά με ένα ακόμη σκουπίδι;".Όσα αναφέρονται, λοιπόν, στο άρθρο είναι λίγο πολύ αλήθεια, ωστόσο σαν κατακλείδα εγώ θα προτιμούσα να πω το εξής (επιτρέψτε μου να δανειστώ το δεύτερο μισό της πραγματικής κατακλείδας του άρθρου): ότι όσο η παιδεία και ο σεβασμός στην ίδια μας την πόλη λάμπουν δια της απουσίας τους, "η "επόμενη μέρα" της Αθήνας θα μετατίθεται συνεχώς για αργότερα." Συνεπώς,μάλλον στον εαυτό μας πρέπει να αλλάξουμε κάτι, παράλληλα με τις όποιες αλλαγές πρέπει φυσικά να γίνουν και από την πολιτεία και οποιονδήποτε αρμόδιο φορέα.
Αυτό με την βρωμιά των ελληνικών πόλεων τείνω να πιστέψω πως είναι μυθος! Είναι βρώμικα, το βλέπω και με ενοχλεί αλλά δεν νομίζω πλεον οτι στο εξωτερικό είναι πιο καθαρα (και με ενοχλεί κι εκεί!) Βερολίνο (σίχαμα, αφίσες, γκραφιτι, μπύρες παντου), Βρυξέλλες (το κέντρο πεντακάθαρο, 5 λεπτα πιο κάτω βρώμα και σκουπίδια), Μπολόνια, Βαρκελώνη, ακόμα και στο Όσλο, όπου κι επισκέφτηκα είδα πολύ περισσότερη βρωμιά από οση περίμενα. Δεν είναι ελληνικό το ζήτημα, μαλλον ετσι εχουμε καταντησει ως ειδος. Να ζουμε μεσα στα σκουπιδια, σαν τα ποντικια
@boxer 26.4.2015 | 14:12 @RF_junkie 27.4.2015 | 03:28Επειδή, αν και εφόσον... έχετε επισκεφτεί αυτές τις πόλεις για τις οποίες ενίσταστε, μάλλον πρέπει να ήσασταν ολίγων ημερών, για να μη πω ωρών, τουρίστες... Για όσους έχουμε ζήσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε αυτές, το πρόβλημα είναι το ίδιο. Η διαφορά τους με εμάς είναι ότι ξέρουν να διατηρούν σε άριστη καθαριότητα «όσα βλέπει η πεθερά»...Προσωπική πείρα, από τις πόλεις που αναφέρονται, έχω από Βερολίνο, Βρυξέλλες, και Βαρκελώνη.
Εχω ζήσει Βρυξέλλες, Παρίσι και Λονδίνο. Και εχω επισκεφτεί όλη την Ευρωπη. Ανατολική και δυτική. Οι ελληνικοί δρόμοι και τα πεζοδρόμια(οπου υπαρχουν η όπου μπορείς να τα περπατήσεις) είναι κακοφτιαγμένα με τα φτηνότερα υλικά και γεματα χώματα και μόνιμη βρωμιά. Συν τα σκουπίδια. Εξω ενδέχεται να δεις σκουπίδια, ποτέ όμως σε τόση μεγαλη κλίμακα. Και φυσικά τα πάντα είναι καλοφτιαγμένα και φροντισμένα. Καμία σύγκριση με την Ελλαδα. Με το που πατάς το πόδι σου εκτός αεροδρομίου ή ακόμα χειρότερα αν κατεβεις στην Πάτρα απ το πλοίο, η διαφορά είναι εμφανέατατη. Σε κάθε δρόμο, σε καθε πολη σε κάθε χωριό.
Η Αθήνα σαν μεγάλη πόλη που είναι πάντα είχε το χαρακτηριστικό ότι έχει πολλά πρόσωπα. Βασικά ο καθένας ζει τη ζωή του και φτιάχνει με τις παρέες του τη δική του μικρή κοινωνία. Οπότε αυτός που έχει χρήματα θα πάει να διασκεδάσει. Αυτός που δεν έχει δεν θα πάει αλλά δεν θα ρθει να σε βρει και να στο πει. Απλά θα κάτσει σπίτι του και θα χαζεύει στη τηλεόραση.
Η Αθήνα σα μεγάλη αποτυχημένη πόλη, πάντα είχε το χαρακτηριστικό ότι έχει πολλά πρόσωπα, κανένα από τα οποια δεν εξυπηρετεί τα ΑΜΕΑ, τους πεζούς, τα παιδιά, τους υπερήλικες, τους ποδηλάτες, κλπ, κλπ. Αυτός που είναι υγιής και φραγκάτος θα πάει να διασκεδάσει, όντως. Οι υπόλοιποι, όπως το είπες, σπίτια τους, τηλεόραση. Αυτή είναι η Αθήνα.
@Maria ThessalonikiΑυτή είναι η Ελλάδα. Α! Και προφανώς και η Αθήνα είναι αποτυχημένη (ως πρωτέυουσα αποτυχημένου κράτους) αλλά απείρως καλύτερα απ'την επαρχία.
Δε φταίει η κρίση. Αντίθετα, η κρίση μάλλον κάπως αποτρέπει τους κάθε είδους συνωστισμούς. Η ελλειψη δραστικών παρεμβάσεων στην πόλη είναι μια λεπτομέρεια, η ψυχολογική κατάσταση των κατοίκων επίσης -η αλήθεια είναι πως η Αθήνα πλέον δύσκολα γίνεται αγαπήσιμη. Μια πόλη που με μανία αλλοίωσε την τοπογραφια της, μπάζωσε ό,τι είχε νερό μέσα και δεν έδωσε καμμία σημασία στην εννοια του δημόσιου χώρου, ελάχιστα φιλική και στον κάτοικο και στον επισκέπτη, αγαπιέται πλέον μόνο από συνήθεια. Γι αυτό και όταν γυρίζουμε από πόλεις του εξωτερικού -αλλά και από τη Θεσσαλονίκη- είμαστε όλοι πράσινοι από ζήλεια.
Συμφωνώ με τα παραπάνω αλλά η ένταση και το άγχος που ασκεί η πόλη οφείλεται και στην έλλειψη οδικής/κυκλοφοριακής αγωγής. Τη μερίδα του λέοντος αποτελούν οι οδηγοί αυτοκινήτων και δικύκλων. Πολλές φορές αλλά και οι πεζοί που ούτε αυτοί σέβονται τους κ.ο.κ. όπως διασχίζουμε το δρόμο όπου να 'ναι αν και πενήντα μέτρα πιο κάτω υπάρχει διάβαση, περνούν και αυτοί με κόκκινο κ.α.Θα πρέπει να αλλάξει γενικά η νοοτροπία απέναντι στον διπλανό μας, στην πόλη και στη ζωή εν γένει.