"Χρειαζόμαστε παρουσίες με στοιχεία ανάτασης, κι ας είναι μόνο ήρωες μυθιστορημάτων"

"Χρειαζόμαστε παρουσίες με στοιχεία ανάτασης, κι ας είναι μόνο ήρωες μυθιστορημάτων" Facebook Twitter
2

"Χρειαζόμαστε παρουσίες με στοιχεία ανάτασης, κι ας είναι μόνο ήρωες μυθιστορημάτων" Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Dreyk the Pirate / LifO

 

Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε, ζει και εργάζεται ως δάσκαλος στη Θεσσαλονίκη. Έχει γράψει επτά μυθιστορήματα, ανάμεσά τους τα «Ανεμώλια» (Πατάκης 2011), τα οποία τιμήθηκαν με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Στο τελευταίο του μυθιστόρημα «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο» (Πατάκης 2014) παρακολουθούμε τον ήρωα, έναν γιατρό και πολυπράγμονα στοχαστή, να διασχίζει την Ευρώπη του 17ου αιώνα. Κρυπτοεβραίος από τη Βασιλεία της Ελβετίας, θα διαβεί σε τρυφερή ηλικία τις Άλπεις και στη συνέχεια θα γνωρίσει τη Βενετία και τη Θεσσαλονίκη του Σαμπετάι Σεβή, θα σπουδάσει στο φημισμένο πανεπιστήμιο της Πάδοβα, θα ζήσει στην Κωνσταντινούπολη, το Λονδίνο της νέας επιστήμης και την ορθόδοξη Ρουμανία. Τα βήματά του θα τον οδηγήσουν μέχρι την επικράτεια του Μεγάλου Πέτρου και την παγωμένη Πετρούπολη. Ο Ματίας Αλμοσίνο, άνθρωπος προικισμένος και βαθιά ουμανιστής, σε όλη του τη ζωή αλλάζει μάσκες θρησκευτικής και φυλετικής ταυτότητας και διχάζεται ανάμεσα στη γέννηση του επιστημονικού λόγου και τη θεοκρατία της εποχής του. Τελευταίος σταθμός της μεγάλης του πορείας θα είναι το Άγιον Όρος. Μιλήσαμε με τον συγγραφέα για το γοητευτικό ταξίδι του Αλμοσίνο και την αιώνια διαμάχη ανάμεσα στον ορθολογισμό και τη θρησκευτική πίστη.

Μετά τα «Ανεμώλια», επιστρέφετε στο ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο φαίνεται ότι αγαπάτε ιδιαίτερα. Τι σας ελκύει σε αυτό; Πιστεύετε ότι μπορεί να έχει και διδακτικό χαρακτήρα;

Ως αναγνώστη πρωτίστως με γοητεύουν συχνά αυτά τα μυθιστορήματα που εγώ ονομάζω «ιστορικού περιβάλλοντος». Αυτό νομίζω πως έχει να κάνει με την αγάπη μου για την ιστορία και το ενδιαφέρον μου για όλα εκείνα τα ερωτήματα που τη συνοδεύουν, όπως, για παράδειγμα, αν τελικά ο άνθρωπος, βαθιά στην ουσία του, παραμένει ο ίδιος στη ροή των αιώνων. Το είδωλο του σημερινού κόσμου ίσως μπορεί να γίνει περισσότερο ευκρινές μέσα από αναγωγές στο παρελθόν και συγκρίσεις. Έπειτα, υπάρχει και ο παράγοντας της συγγραφικής περιέργειας: πώς είναι, τελικά, να ανασταίνεις με τις λέξεις σου κόσμους και εικόνες που έχουν χαθεί. Ως προς το ερώτημα αν μπορεί να έχει διδακτικό χαρακτήρα, με τη στενή έννοια της διδαχής, σίγουρα όχι, γιατί η πεζογραφία, ως τέχνη, οφείλει να αποφεύγει τις βεβαιότητες και να έλκεται από την αμφισβήτηση και τους μετεωρισμούς. Αν, όμως, δεχτούμε ότι το μυθιστόρημα συμβάλλει γενικότερα στην αυτογνωσία του αναγνώστη, τότε θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε επωφελές και λίγο διδακτικό, κυρίως ως μετάγγιση ανθρωπιστικών αξιών από το κείμενο στον αναγνώστη.

 

Το να ήταν ο ήρωάς μου απλώς και μόνο ένας υπηρέτης του ορθού λόγου, ένας πρόδρομος του Διαφωτισμού, δεν θα μου ήταν αρκετό. Με ενδιέφερε να χτίσω έναν ήρωα που θα βίωνε μέσα του αυτό που θεωρώ πως είναι μια παλιά ανθρώπινη εσωτερική διένεξη, η διαπάλη ανάμεσα στον ορθό λόγο και το θαύμα. Ο 17ος αιώνας είναι μια ιδανική εποχή για τέτοιες απεικονίσεις.

 

Διαβάζοντας το «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο» είχα την αίσθηση ότι δεν διαβάζω βιβλίο Έλληνα συγγραφέα. Επιλέξατε ένα θέμα, το οποίο είναι ξένο προς την ελληνική θεματολογία. Ποια ήταν η αφορμή;

Τα τοπία του Ματίας Αλμοσίνο είναι ευρωπαϊκά και ένα μέρος τους μόνο ελληνικό, όπως η Θεσσαλονίκη, ο Χάνδακας, το Τζάντε, η Κέρκυρα. Αφορμές και αιτίες υπήρξαν αρκετές, όπως ο συναρπαστικός για τη Δύση 17ος αιώνας, η ιστορία της ιατρικής, η αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας, αλλά και μια άγνωστη κόγχη της ιστορίας της Θεσσαλονίκης, η περίπτωση του ψευτομεσσία Σαμπετάι Σεβή… Κι αν ψάξουμε, θα βρούμε κι άλλες…

Ο Ματίας Αλμοσίνο, σε αντίθεση με τους ήρωες που γνωρίσαμε στα «Ανεμώλια», είναι ένας θετικός ήρωας, ένα πρότυπο. Την εποχή της κρίσης αποφασίσατε να μιλήσετε για έναν άνθρωπο φωτεινό. Γιατί;

Γιατί, αρχικά, εγώ ο ίδιος τον είχα ανάγκη και, κατ’ επέκταση, και οι αναγνώστες, νομίζω. Βλέπετε, η επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια μάς φιλεύει καθημερινά εικόνες κατακρήμνισης, θεσμικού μηδενισμού και απαξίωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Χρειαζόμαστε χειρολαβές, χρειαζόμαστε παρουσίες με στοιχεία ποιότητας και ανάτασης, κι ας είναι μόνο ήρωες μυθιστορημάτων.

"Χρειαζόμαστε παρουσίες με στοιχεία ανάτασης, κι ας είναι μόνο ήρωες μυθιστορημάτων" Facebook Twitter
Ρέμπραντ, Μάθημα ανατομίας. (1656). Μουσείο του Άμστερνταμ

Ο Ματίας Αλμοσίνο μοιάζει σαν πρόδρομος του Διαφωτισμού, είναι όμως ταυτόχρονα ένας άνθρωπος με μια διαρκή, αν και αμφίθυμη, σχέση με τη θρησκεία. Συχνά οι πράξεις του παραπέμπουν σε αυτές ενός αγίου. Θεωρείτε ότι μπορεί να υπάρξει γέφυρα που να ενώνει την επιστήμη με τη θρησκεία;

Το να ήταν ο ήρωάς μου απλώς και μόνο ένας υπηρέτης του ορθού λόγου, ένας πρόδρομος του Διαφωτισμού, δεν θα μου ήταν αρκετό. Με ενδιέφερε να χτίσω έναν ήρωα που θα βίωνε μέσα του αυτό που θεωρώ πως είναι μια παλιά ανθρώπινη εσωτερική διένεξη, η διαπάλη ανάμεσα στον ορθό λόγο και το θαύμα. Ο 17ος αιώνας είναι μια ιδανική εποχή για τέτοιες απεικονίσεις. Ο Ματίας Αλμοσίνο υπηρετεί την επιστήμη και ταυτόχρονα όχι μόνο γνωρίζει και ζει τα βασικά θρησκευτικά ρεύματα της εποχής του αλλά ταυτόχρονα μετέχει και σε έναν προσωπικό οραματικό κόσμο. Ο γιατρός Αλμοσίνο γιατρεύει τους ασθενείς του με τα εργαλεία της επιστήμης, αλλά ταυτόχρονα ενορά και νοσταλγεί τη θεϊκή παρουσία. Προσπαθεί να συνδυάσει την καθημερινή ουμανιστική πρακτική, στοχεύοντας σε μια κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς να εξορίζει από τον ορίζοντά του το υπερβατικό στοιχείο. Άλλωστε, και ο ίδιος ο Νεύτων, ο οποίος υπήρξε, σύμφωνα με το μυθιστόρημα, για μια βραδιά ασθενής του, διατυπώνει την ουράνια μηχανική του, αποδεχόμενος την ύπαρξη θεϊκής παρουσίας στο σύμπαν.

Ο Αλμοσίνο παραπέμπει στην Αρχαία Ελλάδα και στην Αναγέννηση, είναι ένας homo universalis. Σήμερα, που κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, ποιο είναι το ζητούμενο από τον σύγχρονο άνθρωπο;

Η σημερινή συσσώρευση και ταξινόμηση της γνώσης είναι τέτοια, που αυτό το πρότυπο του συμπαντικού ανθρώπου, του κατόχου της συνολικής γνώσης, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Ο homo universalis είναι πια ένα μουσειακό είδος. Η επιδίωξη εκείνης της εποχής για ευρυμάθεια έχει σήμερα περισσότερο σημασία από την πλευρά της συγκίνησης, καθώς διακρίνουμε σε αυτό το ιδανικό την άσβηστη αγάπη του Ευρωπαίου ανθρώπου για το άπειρο. Πολύ συγκινητικό, πολύ φαουστικό, δεν συμφωνείτε;

"Χρειαζόμαστε παρουσίες με στοιχεία ανάτασης, κι ας είναι μόνο ήρωες μυθιστορημάτων" Facebook Twitter

Ο ήρωάς σας είναι Ευρωπαίος, οι ρίζες του όμως βρίσκονται στην Ανατολή. Πώς θα περιγράφατε την ευρωπαϊκή ταυτότητα;

Το βιβλίο, από τη μία, περιγράφει μια ιδανική ευρωπαϊκή ταυτότητα, αυτή του ορθολογιστή λογίου με ακόρεστη δίψα για έρευνα και αποδείξεις, από την άλλη όμως δεν περιφρονεί το ανατολικό βίωμα, όπως αυτό εκφράζεται στο μυθιστόρημα μέσα από τις σκηνές του Αγίου Όρους και του τάγματος των Μεβλεβήδων της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι και αντιπροσωπεύουν ένα διαλλακτικό Ισλάμ.

Είναι σαφές στον αναγνώστη ότι ένα τέτοιο βιβλίο απαιτεί ενδελεχή έρευνα σε έναν ευρύ κύκλο βιβλίων. Πώς καταφέρατε να ανταποκριθείτε σε ένα τόσο δύσκολο έργο; Χρειαστήκατε βοήθεια ή πρόκειται για το αποτέλεσμα προσωπικών αναζητήσεων;

Ο βασικός δρόμος έρευνας ήταν τα βιβλία και, κατά δεύτερο λόγο, το Διαδίκτυο. Υπήρξαν και περιπτώσεις που ζήτησα τη βοήθεια φίλων, κυρίως για θέματα εξειδικευμένα. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, είναι αμφίβολο αν χωρίς τη βοήθειά τους θα μπορούσα να εντοπίσω στοιχεία στις αγγλικές σπουδές Δίκαιου του 17ου αιώνα ή σε μια επέμβαση πλαστικής χειρουργικής – άλλωστε, οι ευχαριστίες στην αρχή του βιβλίου σε αυτούς αναφέρονται.

Έχετε πει ότι, για να περιγράψετε τα τοπία και τις σκηνές της καθημερινότητας, εμπνευστήκατε από το έργο του Ρέμπραντ, του Μπρέγκελ και των ζωγράφων των Κάτω Χωρών. Τι ρόλο παίζει η ζωγραφική και η αισθητική, γενικότερα, στη ζωή και το συγγραφικό σας έργο;

Η λογοτεχνία είναι εν μέρει μια άλλη εκδοχή της εικονοπλασίας, οπότε μπορείτε να καταλάβετε τους ισχυρούς δεσμούς που την ενώνουν με τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο. Το έχω αναφέρει κι άλλες φορές, πως όταν γράφω, μια ταινία παίζει συνεχώς στο μυαλό μου την οποία και μετουσιώνω σε λέξεις.

Στο τελευταίο σας μυθιστόρημα, αλλά και στα προηγούμενα, ανάμεσα στους ήρωές σας βρίσκονται τόσο ιστορικά πρόσωπα όσο και μυθιστορηματικά. Γιατί συμβαίνει αυτό και με ποια κριτήρια τα επιλέγετε;

Δείτε το ως ένα ενδιαφέρον παιχνίδι. Άλλωστε, νομίζω πως ο καθένας μας, κυρίως όταν ήταν παιδί, είχε κάποτε φανταστεί τον εαυτό του δίπλα σε ένα ιστορικό πρόσωπο, να το παρατηρεί και να του απευθύνει τον λόγο. Η κάθε μορφή τέχνης, νομίζω, θα ήταν πολύ περήφανη αν συνέβαλε στην επιμήκυνση της παιδικής μας ηλικίας. Ένα παιχνίδι είναι, λοιπόν, με πολλές σημάνσεις για τους αναγνώστες, όπως θέλω να πιστεύω.

"Χρειαζόμαστε παρουσίες με στοιχεία ανάτασης, κι ας είναι μόνο ήρωες μυθιστορημάτων" Facebook Twitter
Γιοχάνες Βερμέερ, Το ερωτικό γράμμα (1666)

Η γραφή σας δείχνει ότι αγαπάτε ιδιαίτερα την ελληνική γλώσσα – τη χρησιμοποιείτε με έναν τρόπο σχεδόν ποιητικό. Έχετε σκεφτεί ποτέ να ασχοληθείτε με την ποίηση;

Η αλήθεια είναι ότι προέρχομαι από την ποίηση – γράφω ποιήματα από τα χρόνια της εφηβείας. Θήλασα σε αυτήν και κάποιες φορές, ακόμη και σήμερα, προστρέχω και γέρνω το κεφάλι μου στην ποδιά της για συμβουλές και παρηγοριά. Το όραμά μου σχηματοποιήθηκε τελικά στη συγγραφή μυθιστορημάτων, με λόγο όμως λειασμένο από αυτήν. Το έργο μου είναι ένας συγκερασμός της γλωσσικής μου αγωνίας με την τοπογραφία μιας ιστορίας και των χαρακτήρων της που υφαίνουν την πλοκή της.

Είστε ένας συγγραφέας δημοφιλής. Νιώθετε να σας βαραίνουν οι προσδοκίες του αναγνωστικού κοινού; Επηρεάζουν τον τρόπο που εργάζεστε; Έχετε έρθει ποτέ αντιμέτωπος με τη δυσπιστία κάποιων αναγνωστών απέναντι στα ευπώλητα βιβλία;

Συνήθως, αυτή η δυσπιστία προέρχεται από ασκημένους αναγνώστες και την οποία, ως ένα βαθμό, την κατανοώ. Η αποδοχή, πάντως, εκ μέρους του κοινού είναι χαρά που σου προσφέρει μια ζεστασιά ανεκτίμητη, από την άλλη, όμως, είναι και βάρος ενός χρέους που συχνά σου ψιθυρίζει: «Και αυτήν τη φορά μη τους απογοητεύσεις!». Όπως καταλαβαίνετε, μια τέτοια ψυχική στένωση, αν δεν την προσέξεις, μπορεί να γεννήσει συνθήκες συμβιβασμού και ανελευθερίας. Όσο πιο γρήγορα καταλάβουν οι αναγνώστες ότι ο συγγραφέας γράφει πρώτιστα για τον εαυτό του, τόσο καλύτερα για όλους. Ο πραγματικός δημιουργός φλέγεται να δώσει μορφή στις δικές του απεικονίσεις για τον κόσμο, αυτή είναι η καίρια αποστολή του, ακόμη κι αν εξαιτίας αυτού της ζωής του το ταξείδιον τιμωρηθεί με απαξίωση και μοναξιά.

 

Πιστεύετε ότι οι πνευματικοί άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν τη σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση; Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος τους;

Μόνο έμμεσα, νομίζω, και μακροπρόθεσμα, μέσω του έργου τους. Δεν αποκλείω, βέβαια, και κάποιου είδους ακτιβισμό, όμως η γνώμη μου είναι πως αυτό είναι κάτι δευτερεύον. Το σημαντικό είναι τα κείμενα που δίνουμε στον κόσμο και αυτό που τελικά θα αφήσουμε πίσω μας.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Εξαιρετικά ενδιαφέρον φαίνεται..Ο νους του homo sapiens ισως ,κάποια στιγμη ,θα βελτιωθεί ως εργαλείο κατανόνησης και αντίληψης της ζωής και του Σύμπαντος.Και ίσως προκύψει ο Ηοmo universalis ?Προσωπικά δεν αμφιβάλω για την απειρη ,αχρονη,και πέρα από την αντιλιπτική μας ικανότητα Συμπαντική ενέργεια και εφυϊα.