I think being funny is not anyone's first choice.
Woody Allen
O θησαυρός του μακαρίτη του Αλέκου Σακελλάριου
Δεν ήξερα ότι η αγαπημένη μας Γεωργία Βασιλειάδου τραγουδούσε και μάλιστα τόσο σπαρακτικά! Ταράχτηκα που ήταν σοβαρή, σωστή και δεν έκανε αστεία. Ήταν τέλεια! Σήμερα θεωρώ τον «κυρ Μέντιο» απόλυτα συγκινητική ερμηνεία. Η μαμά μου βέβαια, που λάτρευε την Βασιλειαδου, επιπροσθέτως πρόσεξε και το φουστάνι τής συγκεκριμένης σκηνής και έραψε μόνη της ένα ίδιο.
Ο Ηλίας του 16ου του Ντίνου Κατσουρίδη
Κλασσική ταινία. Η μεγάλη συνάντηση Βέγγου- Χατζηχρήστου. Θυμάμαι τη σκηνή στο τμήμα, ίσως γιατί παρουσιάζει ένα άλλο πρόσωπο του χωροφύλακα, με καρδιά και αισθήματα. Και σήμερα καθώς ξαναβλέπω την σκηνή με τα χαστούκια…πως «επιστρέφει» ο Βέγγος στο σημείο απ' όπου έρχεται το χαστούκι, προκειμένου να γλυτώσει απ τα δίχτυα της αστυνομίας! Μεγάλο μάθημα ζωής και υποκριτικής.
City Lights του Charlie Chaplin
Εκείνη τη Κυριακή άργησε ο μπαμπάς μου να γυρίσει απ' το γήπεδο και η μαμά μου πείσμωσε και δεν ήθελε να πάμε σινεμά. Έτσι αναγκάστηκα πάλι να «πέσω στα πόδια της» και να παρακαλέσω. Τέλος πάντων δέχτηκε αλλά ήταν μουτρωμένη. Στην σκηνή του μποξ στο τερέν ξεχάστηκε και άρχισε να γελάει τόσο πολύ που την ξαναγάπησα. Σήμερα ακόμα γελάω.. και υποκλίνομαι στο λεπτό χιούμορ και την μεγαλοφυΐα της χορογραφίας.
Mother India του Mehboob Khan
Μαμά Ινδία στο Ιντεάλ Θεσσαλονίκης με τη γιαγιά μου. Ακόμα «θυμάμαι» τη μυρωδιά του χνώτου τον συνωστισμό και το ομαδικό κλάμα. Ένοιωσα το ίδιο συναίσθημα ασφυξίας όπως στην προσκύνηση του επιταφίου, όταν σφηνωμένη ανάμεσα σε γάμπες, παντελόνια και ποδόγυρους σήκωνα το κεφάλι να πάρω αέρακι και έβλεπα τον θεό στον τρούλο! Στο σινεμά έπαθα κάτι χειρότερο. Εκστασιάστηκα κι «έβλεπα» οτι τα δάκρυα του κόσμου γίνανε λίμνη και πως το νερό ανέβαινε… και ανέβαινε να με πνίξει.. και…λιποθύμησα!
Viva las Vegas του George Sidney
Έλβις. Γιατί είναι αδιαπραγμάτευτα αυτός και ο Σαρλώ οι μεγάλοι μου αγαπημένοι. Και γιατί ο Έλβις μου «έμαθε» τον ρυθμό, τον χορό, την κίνηση. Ταιριάζει με την χαρά που είχα για τη ζωή και ήταν ο απόλυτος αντιπρόσωπος του αμερικανικού ονείρου με το οποίο μεγάλωσα και ταυτίστηκα. Ο βασιλιάς μου!
Through a glass darkly του Ingmar Bergman
Η πρώτη φορά που έφυγα απ τη γειτονιά και τα συνοικιακά σινεμά. Πρώτη φορά σε σινεμά της πόλης, μόνη μου! Αυτή η σκηνή (χαίρομαι που την ανακάλυψα) ίσωςνα ήταν και η πρώτη «θεατρική παράσταση» που είδα! Δεν θυμάμαι απ την ταινία την υπόθεση μόνο ότι είχα μαζί μου ένα τετράδιο (το έχω φυλάξει) και έγραφα τους διάλογους … ό,τι μου έκανε εντύπωση… όπως στο σχολείο. Η κουρτίνα τηςγιαγιάς μου απ τη Μικρά Ασία (κατά σύμπτωση) ήταν ίδια με την κουρτίνα -μπέρτα της πριγκίπισσας.
Citizen Κane του Orson Welles
Γιατί είναι η απόλυτη ταινία κατά τη γνώμη μου και επηρέασε βαθειά τον τρόπο που σκέπτομαι. Κι αυτήν την είδα μόνη μου σε κάποιο μεγάλο σινεμά της πόλης. Δεν θυμάμαι γιατί καμία φίλη μου δεν ήθελε να με έρθει μαζί μου. Θυμάμαι μόνο ότι το σινεμά ήταν σχεδόν άδειο, δεν κατάλαβα τι θα πει Rosebud, όμως ράγισε η καρδιά μου όταν έσπασε η κρυστάλλινη μπάλα, που είναι και η μεγάλη μου αδυναμία. Αν έλειπε και εκείνος ο ενοχλητικός μαλ…ς –ξέρετε, να μη τα λέμε τώρα και χαλιόμαστε- που κάθισε διπλά μου, η εμπειρία θα ήταν μαγική!
The Battleship Potemkin του Sergei Eisenstein
Πάλι μόνη μου και άναυδη! Αφού είχα δει στα συνοικιακά σινεμά (4ταινίες την εβδομάδα) όλα τα ελληνικά και ξένα, όλα τα «ελαφριά» και τα καουμπόικα όλες τις κατασκοπικές περιπέτειες… εδώ κοκάλλωσα! Με το πλήθος την έκφραση, τα λοξά πλάνα, τον παράξενο φωτισμό. Με θάμπωσε η Τέχνη χωρίς να ξέρω ακόμη καλά καλά τι θα πει τέχνη!! Η σκηνή με το καροτσάκι που κατεβαίνει τις σκάλες ήταν για καιρό ο εφιάλτης μου.
Pink Floyd: The Wall του Alan Parker
Ήμουν φοιτήτρια και ήταν καλοκαίρι. Το σινεμά ήταν κοντά στο Λευκό πύργο στην Παραλία. Γιασεμιά, γρανίτες, θάλασσες και καλοκαιρινοί έρωτες, δεν ήταν ικανά να σταματήσουν το γοερό μου κλάμα. Λες και έκανα δυο χρόνια ψυχανάλυση ! Γύρισαν τα μέσα έξω μου! Τι κρίμα να μην είμαι πάλι μόνη μου, θα το είχα απολαύσει καλύτερα. Αυτά τα πράγματα σαν εμπειρίες δεν είναι να τα μοιράζεσαι.
Jesus Christ Superstar! του Norman Jewison
Η ταινία κόλαση! Σινεμά κάτω απ το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Χαμός με τους παπάδες! Ταινία- μανία! Πάλι μόνη μου. Την είδα συνεχόμενα σε τρεις μέρες 9 φορές, πριν απαγορευτεί η προβολή της. Μετά αγόρασα τον δίσκο …δεν θυμάμαι πόσες φορές τον άκουσα! Μετά «ερωτεύτηκα» το τραγούδι της Μαγδαληνής, την ίδια την Μαγδαληνή τον Ιησού, τον Ιούδα, τον Ηρώδη …μεγάλο κόλλημα! Η πιο ηδονική εμπειρία μου στο σινεμά.
Σήμερα στο Άλσος Νέας Σμύρνης στις 8:30 η τελευταία παράσταση για τους Σκηνοβάτες, μια από τις καλοκαιρινές παραγωγές του Εθνικού θεάτρου στην οποία πρωταγωνιστούσε η Σοφία Φιλιππίδου.
σχόλια