Στο άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος έφθασα από τα ανατολικά, διασχίζοντας με ένα ταξί την οδό Διονύσου και περνώντας από ένα τείχος από λαμαρίνες και εγκαταλελειμμένα κτίρια με σπασμένα τζάμια. Καθώς ξεπρόβαλλε μπροστά μου μία από τις εισόδους του πάρκου και του αρχαιολογικού χώρου, ο οδηγός παραδόξως επιτάχυνε. «Λέω να μπω για λίγο μέσα στο πάρκο, να σας αφήσω και να κάνω και μια αναστροφή» ανέφερε κοφτά, προτού συμπληρώσει: «Να σας πω την αλήθεια, κατουριέμαι κιόλας, και λέω να κάνω εδώ τη στάση μου…».
Μόλις λίγα μέτρα πιο κάτω από το σημείο όπου κατέβηκα, περίπου 2.400 χρόνια πριν, στον τότε πυκνό ελαιώνα της περιοχής της Ακαδημίας, ιδρύθηκε η περίφημη σχολή του Πλάτωνα.
Πρόκειται για την πιο ξακουστή από τις φιλοσοφικές σχολές της αρχαίας Αθήνας, την πρώτη «πανεπιστημιακή» σχολή στον κόσμο και, κατά κοινή ομολογία, τη μήτρα του δυτικού πολιτισμού και της σύγχρονης φιλοσοφικής σκέψης. Κι όμως, σήμερα, ο τόπος όπου μαθήτευσαν και έπειτα δίδαξαν ο Αριστοτέλης, ο Εύδοξος και ο Ξενοκράτης, και μνημονεύεται σε βιβλία Ιστορίας και Φιλοσοφίας ανά τον πλανήτη, παραμένει καταχωνιασμένος στο πατάρι της συλλογικής μνήμης της πόλης μας, ξεχασμένος για δεκαετίες, εγκαταλελειμμένος, όπως και η περιοχή που τον περιβάλλει.
Στην Ακαδημία Πλάτωνος πνέει ήδη ένας αέρας αλλαγής. Το 2021 η προγραμματική συμφωνία που υπογράφηκε από την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και τον δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη φιλοδοξεί να ανοίξει πλέον τον δρόμο για την ανάπλαση του άλσους και της ευρύτερης περιοχής που βρίσκεται στην «πίσω αυλή» της πόλης μας.
Η τελευταία φορά που είχα επισκεφθεί το αρχαιολογικό άλσος ήταν το καλοκαίρι του 2012, όταν φιλοξενούσα μια Αμερικανίδα συμφοιτήτρια μου, φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών και λάτρη της αρχαίας φιλοσοφίας, που με είχε παρακαλέσει κατενθουσιασμένη να επισκεφτούμε τον χώρο που είχε συναντήσει άπειρες φορές στα βιβλία της. Δυστυχώς, δεν παραμείναμε στην Ακαδημία Πλάτωνος περισσότερο από ένα δεκάλεπτο. Αφού πρώτα περιπλανηθήκαμε άσκοπα στο άλσος, αναζητώντας σημάνσεις σχετικές με τον αρχαιολογικό χώρο, δεν άργησε να μας προσεγγίσει μια ομάδα διακινητών ναρκωτικών, οπότε η κοπέλα με ικέτευσε να φύγουμε αμέσως, τρομαγμένη και εμφανώς απογοητευμένη.
Μια αντίστοιχη εμπειρία μού εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα και η συνάδελφος Βασιλική Σιούτη, η οποία είχε επισκεφτεί πριν από μερικά χρόνια το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, ελπίζοντας να δείξει στα μικρά παιδιά της το λίκνο του δυτικού πολιτισμού. «Συναντήσαμε κόπρανα σκύλων και ανθρώπων, καμένα καλώδια, μουτζουρωμένες κολόνες, έναν χώρο βρόμικο, παρατημένο, περιτριγυρισμένο από αφιλόξενα συρματοπλέγματα. Τέτοιο ήταν το σοκ, που πήρα τα παιδιά μου από το χέρι και φύγαμε τρέχοντας», ανέφερε απογοητευμένη.
Παρόμοιες εμπειρίες έχουν μοιραστεί μέσα στα χρόνια εκατοντάδες επισκέπτες του άλσους, Αθηναίοι αλλά και ξένοι επισκέπτες. «Στη μέση ενός κακοδιατηρημένου πάρκου, ανάμεσα σε πολυκατοικίες και συνεργεία, βρίσκονται τα αρχαιολογικά ερείπια της Ακαδημίας του Πλάτωνα, όπου, μεταξύ άλλων, δίδαξε τον Αριστοτέλη. Όταν τα επισκέφτηκα, τριγύρω δεν βρισκόταν ψυχή», ανέφερε πρόσφατα ο κριτικός τέχνης και συγγραφέας Τόμας Τσάτερτον Ουίλιαμς. «Ιδού η εικόνα της Ακαδημίας του Πλάτωνα σήμερα», δήλωσε πέρσι στο Τwitter ο φιλόσοφος και δημοσιογράφος Όσκαρ Στάρτσαιλντ, αναρτώντας μια φωτογραφία με άδεια κουτάκια μπίρας που βρίσκονταν διάσπαρτα ανάμεσα στα αρχαιολογικά ευρήματα.
Plato’s Academy in 2022: Let No One Who Drinks Pils Enter Here! @Declan_OGara @TaoJiangScholar @JakeWojtowicz @DonJRobertson @ErsatzDoctor @jasonintrator @livcoombes @masa_morioka @NoamTiran @alexxguss @DrJamesHannam @thisishannahkim @lastpositivist @yujinnagasawa @ElectricAgora pic.twitter.com/e12PTWxLGN
— Oscar Starschild (@OscarStarschild) July 31, 2022
Η σημερινή μου επίσκεψη, ωστόσο, είναι εξαρχής πολύ διαφορετική. Μια μπουλντόζα κινείται στο πλάι του πάρκου, καθώς τρεις εργάτες δουλεύουν πυρετωδώς σε έργα ύδρευσης κάτω από το προσεκτικό βλέμμα μιας αρχαιολόγου. Το γρασίδι λάμπει κάτω από τον αστραφτερό ήλιο της Αθήνας, εμφανώς πιο καθαρό και πιο περιποιημένο από την τελευταία μου επίσκεψη, ενώ μια ενθουσιώδης ομάδα μαθητών δημοτικού τριγυρίζει στο μνημείο της παλαίστρας που βρίσκεται στην καρδιά του άλσους υπό την επίβλεψη της δασκάλας τους.
Στην Ακαδημία Πλάτωνος πνέει ήδη ένας αέρας αλλαγής. Το 2021 η προγραμματική συμφωνία που υπογράφηκε από την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και τον δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη φιλοδοξεί να ανοίξει πλέον τον δρόμο για την ανάπλαση του άλσους και της ευρύτερης περιοχής που βρίσκεται στην «πίσω αυλή» της πόλης μας. Η Προγραμματική Σύμβαση Πολιτισμικής Ανάπτυξης μεταξύ του υπουργείου και του δήμου Αθηναίων στοχεύει στην ανάδειξη και στην προστασία του αρχαιολογικού χώρου και των μνημείων της Ακαδημίας Πλάτωνος, στη βελτίωση και στην αναβάθμιση των υποδομών, καθώς και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής. Ο προϋπολογισμός της ανέρχεται στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 3,8 εκατομμυρίων ευρώ.
Ο σημαντικότερος στόχος της σύμβασης όμως είναι ίσως η ανέγερση του Μουσείου της Πόλης των Αθηνών σε χώρο 14.000 τετραγωνικών μέτρων εντός του ιστορικού πάρκου, σε έκταση που παραχωρήθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού από την Ακαδημία Αθηνών. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας αυτής προβλέπεται η δημιουργία ενός μουσειακού χώρου αφιερωμένου στην ιστορία και στην αρχαιολογία της ελληνικής πρωτεύουσας, που σύντομα θα περάσει στο στάδιο της υλοποίησης. Τον Αύγουστο προκηρύχθηκε επισήμως από την Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε. ο σχετικός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την εκπόνηση της μελέτης που θα οδηγήσει στην ανέγερση του.
Ωστόσο, η ανακοίνωση του εν λόγω σχεδίου έχει προκαλέσει ήδη διάφορες αντιδράσεις, από τις ενθουσιώδεις ανακοινώσεις του δημάρχου και της υπουργού μέχρι τις κάθετες διαφωνίες αρκετών συλλογικοτήτων που αντιστέκονται σθεναρά στην ανέγερση ενός μουσείου εντός του μοναδικού πράσινου χώρου της ευρύτερης περιοχής. Ποιες είναι, λοιπόν, οι λεπτομέρειες της ανάπλασης ενός εκ των ξεχασμένων αλλά και πιο σημαντικών κομματιών της πόλης μας; Πώς οραματίζονται ο δήμος και το υπουργείο Πολιτισμού το άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος; Και ποιες είναι οι αντιδράσεις, οι σκέψεις, και οι προβληματισμοί των κατοίκων της περιοχής;
«Το πάρκο μας αλλάζει»: Οι λεπτομέρειες της ανάπλασης
«Η Ακαδημία Πλάτωνος είναι αναμφίβολα ένας χώρος με βαρύτητα αντίστοιχη με αυτήν της Ακρόπολης ‒ αν όχι μόνο από αρχαιολογική σκοπιά, τότε σίγουρα και από ιστορική. Η σημασία της είναι δεδομένη», αναφέρει στη LiFO η υπουργός Πολιτισμού, εξηγώντας το σκεπτικό της πρωτοβουλίας. «Η προγραμματική σύμβαση περιλαμβάνει μεν το κομμάτι του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το μουσείο, ωστόσο δεν αφορά μονάχα αυτό» προσθέτει, διευκρινίζοντας πως η συνεργασία προβλέπει επίσης μια σειρά έργων μέσα στον χώρο του άλσους με στόχο την προστασία και την ανάδειξη των αρχαιοτήτων που βρίσκονται στον χώρο των 140 στρεμμάτων.
«Βλέπετε, υπάρχουν μνημεία το οποία ανεσκάφησαν συστηματικά τη δεκαετία 1929-1939, ωστόσο σήμερα είναι καλυμμένα με πολύ μεγάλους όγκους χώματος. Θέλουμε λοιπόν να αποκαλύψουμε τα μνημεία αυτά, να τα τεκμηριώσουμε και να τα μελετήσουμε, να ενοποιηθούν τα αρχαιολογικά σκάμματα ώστε ο χώρος να λάβει τη μορφή ενός επισκέψιμου αρχαιολογικού χώρου, να φωτιστούν και να εγκατασταθεί ένα σύστημα πυροπροστασίας και πυρόσβεσης. Από κει και πέρα, ο δήμος ευπρεπίζει και αποδίδει έναν σωστά οργανωμένο δημόσιο χώρο στη γειτονιά. Δηλαδή έχουμε μια σύμβαση που λειτουργεί θετικά, για το καλό των αρχαιοτήτων και της γειτονιάς», συμπληρώνει η Λίνα Μενδώνη.
Για τον δήμαρχο Αθηναίων, η ανάδειξη της Ακαδημίας Πλάτωνος ήταν ξεκάθαρη προτεραιότητα από την πρώτη κιόλας μέρα της θητείας του, όταν το 2019 επέλεξε να πραγματοποιήσει την ορκωμοσία του νέου δημοτικού συμβουλίου στο ιστορικό άλσος. «Γρήγορα αντιληφθήκαμε πως η συντήρηση, ο φωτισμός, η καθαριότητα, η φροντίδα του πρασίνου και η ασφάλεια δεν αρκούν», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κώστας Μπακογιάννης. «Γι’ αυτό και προχωρήσαμε στο σχέδιο με το υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο πατά πάνω σε τρεις άξονες: πρώτον στις αρχαιολογικές ανασκαφές για την αποκάλυψη της αρχαίας πολιτείας που βρίσκεται εντός του χώρου, δεύτερον στην ανάπλαση του άλσους με μονοπάτια, σημάνσεις, αστικό εξοπλισμό και διαμόρφωση πρασίνου, και τρίτον στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για τη δημιουργία του Μουσείου των Αθηνών».
Σύμφωνα με τον δήμαρχο, το δεύτερο σκέλος του σχεδίου, η μελέτη για την ανάπλαση του πάρκου, προχωράει με γρήγορους ρυθμούς και σύντομα τα αποτελέσματά της θα αρχίσουν να γίνονται αντιληπτά. Πράγματι, την ημέρα της επίσκεψής μου, μερικά μέτρα από τον χώρο της Ιεράς Κατοικίας, τρεις εργαζόμενοι του δήμου κλάδευαν και περιποιούνταν με προσοχή τους χώρους του πρασίνου που τον περιβάλλουν.
«Ενάμιση χρόνο τώρα δουλεύουμε σκληρά για τη συντήρηση και την ανάπλαση των πράσινων χώρων και οι προσπάθειες εντατικοποιούνται συνεχώς» εξηγεί ένας από αυτούς, που στη συνέχεια συστήνεται ως ένας από τους συνυπεύθυνους για τη συντήρηση των πάρκων του 4ου τομέα Αθηνών. «Το συγκεκριμένο πάρκο είναι από τα δυσκολότερα: έχει τρομερά αρδευτικά προβλήματα και πρέπει οπωσδήποτε να πρασινίσει περισσότερο. Έχουμε μπροστά μας σκληρή δουλειά. Όμως ερχόμαστε σε επαφή με ολοένα και περισσότερο κόσμο που χαίρεται τον χώρο του πρασίνου και φέτος, για πρώτη φορά, παρατηρήσαμε τους πρώτους τουρίστες-επισκέπτες του άλσους μας. Μπορώ να πω πως το πάρκο μας ήδη αλλάζει».
Η τοποθεσία του νέου μουσείου: Ένα ακανθώδες ζήτημα
Η συντήρηση και η ανάδειξη των αρχαιοτήτων, όπως και η ανάπλαση του πρασίνου, συναντά φυσικά ελάχιστους επικριτές στην γειτονιά. Οι αντιδράσεις ωστόσο πληθαίνουν όσον αφορά την ανέγερση μουσείου εντός της μοναδικής πράσινης όασης της περιοχής καθώς και ενός κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου. «Από το 2010 ζητάμε να δημιουργηθεί ένα Μουσείο της Πόλης των Αθηνών, αλλά απαιτούμε να γίνει εκτός του πάρκου και του πράσινου χώρου», εξηγεί στη LiFO η Ματίνα Παπαχριστούδη, μέλος της Λαϊκής Συνέλευσης Κολωνού-Ακαδημίας Πλάτωνα-Σεπολίων, εκφράζοντας τη διαφωνία της τόσο για την τοποθεσία της ανέγερσης του κτιρίου όσο και για τον τρόπο που κινείται η διαδικασία.
«Θεωρούμε πως ο δήμος παίρνει κομματάκια από τη νομοθεσία του 2002, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Σημίτη στο πλαίσιο μεγάλου αριθμού ρυθμίσεων για την Ολυμπιάδα του 2004, αλλά και από την πολεοδομική έκθεση του 2011, και τα χρησιμοποιεί με όποιον τρόπο θέλει, δίχως να κάνει πλήρη εφαρμογή», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Για παράδειγμα, το κείμενο της νομοθεσίας του 2002 κάνει λόγο για ανέγερση του μουσείου στην Ακαδημία Πλάτωνος γενικά και όχι στον πράσινο χώρο του πάρκου. Εμείς θέλουμε να διατηρηθεί ένα αρχαιολογικό άλσος ελεύθερο, ανοιχτό και προσιτό στους κατοίκους, στους γονείς που παίζουν με τα παιδιά τους, ένας χώρος που να φιλοξενεί συναυλίες και πάρτι και να είναι ανοιχτός προς όλους. Δεν δεχόμαστε να κοπεί κανένα απολύτως δέντρο, αντιθέτως ζητάμε επέκταση του πάρκου. Δεν ερχόμαστε σε κάποια αντιπαράθεση για την ενοποίηση των αρχαιολογικών σκαμμάτων, στην πραγματικότητα αυτοί είναι που έρχονται σε αντιπαράθεση μαζί μας. Είναι μοναδικός ο χαρακτήρας του πάρκου μας, και πρέπει να μείνει έτσι», καταλήγει.
«Από το 2002 που νομοθετήθηκε και καθ’ όλη τη διάρκεια των ανασκαφικών τομών στην περιοχή όπου χωροθετήθηκε το μουσείο, δεν υπήρξε απολύτως καμία αντίδραση» απαντά η υπουργός Πολιτισμού. «Η αντίδραση ξαφνικά δημιουργείται τώρα. Αντίθετα, πρέπει να σας πω πως όταν νομοθετήθηκε το μουσείο και ξεκίνησε η πρώτη μορφή της επέμβασης της αρχαιολογικής υπηρεσίας με τη δημιουργία των αποθηκών, υπήρχε ενθάρρυνση από την πλευρά της γειτονιάς γιατί ο κόσμος καταλαβαίνει πως το μουσείο θα δώσει στην περιοχή μεγάλη υπεραξία», συμπληρώνει.
«Επίσης, η προκήρυξη του διαγωνισμού ξεκαθαρίζει πως το κτίριο του μουσείου θα έχει όσο το δυνατό μικρότερο, έως και μηδενικό, περιβαλλοντικό αποτύπωμα και πως το ισοζύγιο των δέντρων, αφού ολοκληρωθεί το έργο, δεν θα αλλάξει, καθώς θα φυτευτούν καινούργια. Μιλάμε για ένα κτίριο το οποίο θα είναι βιοκλιματικό και θα σέβεται απολύτως τον χώρο ‒ αυτό αποτελεί προϋπόθεση του διαγωνισμού και ανήκει στα κριτήρια με βάση τα οποία θα αξιολογηθεί η πρόταση», συμπληρώνει.
«Η πρώτη πρόκληση που αποτυπώνεται και στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό είναι το μουσείο να αποτελέσει το πιο πράσινο μουσείο της Ελλάδας», συμφωνεί με τη σειρά του ο Κώστας Μπακογιάννης. «Η δεύτερη έχει να κάνει με το πάντρεμα και το δέσιμο του μουσείο με τη γειτονιά. Η παλιά λογική ήθελε τα μουσεία να στέκονται κάπως σαν οχυρά, ενώ η νέα λογική απαιτεί τα μουσεία μας να συνυπάρχουν αρμονικά με τη γειτονιά που τα περιβάλλει. Γι’ αυτό και ζητάμε στον διαγωνισμό να προταθούν λύσεις και για το πού θα μετακινηθούν τα δύο γήπεδα που βρίσκονται στον χώρο όπου θα εγερθεί το μουσείο. Θέλουμε αυτό να ενταχθεί ομαλά στον κοινωνικό ιστό της περιοχής», αναφέρει.
Συγκρατημένος ενθουσιασμός, σκεπτικισμός απέναντι στην πολιτεία
Η πρόθεση του δημάρχου φαίνεται πως είναι, τουλάχιστον μέχρι και σήμερα, εν εξελίξει. Ο περίπατος στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος και οι συνομιλίες μου με τους κατοίκους που απολάμβαναν εκεί το μεσημέρι τους φανέρωσαν ένα εύρος αντιδράσεων, το οποίο κυμάνθηκε από συγκρατημένη αισιοδοξία μέχρι μια σχετική διστακτικότητα όσον αφορά τις προθέσεις της πολιτείας.
«Η ιδέα της ενοποίησης των σκαμμάτων είναι καλή, και φυσικά είναι εξαιρετικά σημαντική η φύλαξή τους, καθώς ελάχιστοι από εμάς χαίρονται να βλέπουν τον κόσμο να πηγαίνει στα μνημεία για να κάνει πάρτι και άλλα διάφορα», εξηγεί η Ζωή, καθηγήτρια στο 51ο Γυμνάσιο Αθηνών, η οποία συνοδεύει τους μαθητές της σε μια σύντομη περιήγησή τους στο άλσος. «Για την ανέγερση του μουσείου αναγκαστικά θα κοπούν κάποια δέντρα και οι φορείς μάς υπόσχονται πως θα φυτευτούν καινούργια στη θέση τους. Μακάρι να συμβεί αυτό, αλλά, βλέποντας μερικά έργα που έχουν πραγματοποιηθεί στην πόλη μας, δεν έχω και τυφλή εμπιστοσύνη».
«Φυσικά και θα μου άρεσε να αναδειχθεί η περιοχή αρχαιολογικά», καταλήγει, «αλλά εκείνο που δεν θέλω είναι να ξεφυτρώσουν από παντού μαγαζάκια και πάρκινγκ. Να αλλάξει το πάρκο μας, να αναδειχθεί, αλλά παράλληλα να μην κλείσει, να μη βιομηχανοποιηθεί, να μην θυσιαστεί ολόκληρο στον βωμό της ανάπτυξης».
«Προσωπικά χαίρομαι με τη δημιουργία του μουσείου, αλλά αυτό δεν αρκεί» αναφέρει στην συνέχεια ο Τάσος, διακόπτοντας προσωρινά τη σωματική του άσκηση για να μου μιλήσει. «Μόλις δύο λεπτά από εδώ που βρισκόμαστε, στην οδό Αντιγόνης, υπάρχει μια παρατημένη πρώην βιομηχανική περιοχή, ένας σκέτος σκουπιδότοπος δίχως την κατάλληλη άρδευση. Κάθε φορά που βρέχει, η περιοχή μας λασπώνει αμέσως και γεμίζει με νερά ‒ χρειάζεσαι κυριολεκτικά κανό για να κυκλοφορήσεις! Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, ο δήμος πρέπει να ασχοληθεί άμεσα με τα δίκτυα ομβρίων υδάτων, και μετά με τα υπόλοιπα», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Γύρω από το πάρκο μας βρίσκονται τόσα κτίρια που είναι παρατημένα» δηλώνει η κυρία Αρετή, κάτοικος της περιοχής εδώ και σαράντα χρόνια πλέον. «Υπάρχουν έξυπνες λύσεις για να αξιοποιηθούν αυτοί οι άχρηστοι χώροι, είτε με την ανέγερση του μουσείου είτε με τη μεταφορά εκεί των γηπέδων και της παιδικής χαράς. Παρότι, λοιπόν, μπορώ να σας πω πως υπάρχει αρκετή χαρά που η πολιτεία στρέφει το βλέμμα της προς εμάς, η αίσθηση μερικών κατοίκων είναι πως η υπουργός και ο δήμαρχος βιάζονται για να προλάβουν να πάρουν τα εύσημα του έργου και δεν εξετάζουν την περιοχή μας συνολικά».
«Φυσικά και πολλοί μαγαζάτορες χαιρόμαστε με όλη αυτή την προσπάθεια, θέλουμε την ανάπλαση του πάρκου και του αρχαιολογικού χώρου αλλά και την ανάπτυξη της περιοχής μας», αναφέρει με ένα φιλόξενο χαμόγελο η ιδιοκτήτρια ενός χώρου εστίασης κοντά στο πάρκο, καθώς με υποδέχεται στο μαγαζί της, υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, καθότι φοβάται μην τυχόν στοχοποιηθεί από συλλογικότητες. «Το πρόβλημα για μένα δεν είναι ούτε τα σχέδια ούτε και η περιοχή ανέγερσης του μουσείου. Το θέμα είναι αν τελικά η πολιτεία θα καταφέρει να τηρήσει τις υποσχέσεις της και να πραγματοποιήσει όσα υπόσχεται όπως τα παρουσιάζει», καταλήγει. «Πολλά έχουμε ακούσει κατά περιόδους, όμως ελάχιστα έγιναν πραγματικότητα».
Καθώς απομακρύνομαι από την Ακαδημία Πλάτωνος, βλέποντας τα παιδιά της γειτονιάς να παίζουν ποδόσφαιρο ανάμεσα στις θαμμένες αρχαιότητες της πρώτης πανεπιστημιακής σχολής στον κόσμο και στα σκουπίδια που είναι συσσωρευμένα στα τριγύρω οικόπεδα, δεν δυσκολεύομαι καθόλου να καταλάβω από πού προέρχεται ο σκεπτικισμός της.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
