ΚΑΤΑΡΧΑΣ, ανήκω στην παλιά γενιά των αρχιτεκτόνων που δραστηριοποιήθηκαν στον σχεδιασμό έργων όπως η διαμόρφωση της σημερινής όψης της πεζοδρόμησης της Βουκουρεστίου, η μελέτη και η ευθύνη της πεζοδρόμησης της Φωκίωνος Νέγρη αλλά και της πλατείας Αρσακείου μεταξύ των οδών Πανεπιστημίου και Σταδίου, ενώ ξεχωριστό κεφάλαιο της αρχιτεκτονικής μου πορείας παραμένει η εκτενής επίβλεψη της διαμόρφωσης της πλατείας Κλαυθμώνος. Παρατηρώντας με προσοχή τη νέα όψη της κάτω πλευράς της πλατείας Συντάγματος, θέλω να υπενθυμίσω ότι η συγκεκριμένη περιοχή παραμένει για πολλά χρόνια ταυτισμένη με την αρχιτεκτονική ταυτότητα της Αθήνας, άρα επιβάλλεται να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί σε τέτοιου είδους αστικές παρεμβάσεις.
Αρχικά, οφείλω να παραδεχτώ ότι η συγκεκριμένη ανάπλαση έχει επιτύχει στο θέμα της διαρκούς κινητικότητας αλλά και της ενδεχόμενης στάσης, της αναψυχής και της ανάπαυλας με τις ελεύθερες δραστηριότητες, και του νυχτερινού φωτισμού, ενώ στα θετικά θα τοποθετούσα και τον περιορισμό της λωρίδας που καταλαμβανόταν από τους οδηγούς ταξί. Νομίζω ότι πράγματι δίνεται περισσότερος και ζωτικός χώρος στους πεζούς παρά στα αυτοκίνητα και αυτό το θεωρώ μια ευχάριστη εξέλιξη.
Υπάρχει μια γενικότερη αοριστία στον σχεδιασμό και δημιουργεί μια πολύ κακή εικόνα το ότι δεν έχει μπει μια τάξη στη λειτουργία των περιπτέρων, αν και μοιάζουν περισσότερο με μεγάλα καταστήματα που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια τετραγωνικών που τους αναλογούν.
Από την άλλη, οι κύριες αντιρρήσεις μου ως προς τη συγκεκριμένη ανάπλαση εστιάζουν στη λογική του ότι φαίνεται να εξυπηρετεί περισσότερο εμπορικές λειτουργίες, ενώ η περιβαλλοντική απόδοσή της περιορίζεται αισθητά. Υπάρχει μια γενικότερη αοριστία στον σχεδιασμό και δημιουργεί μια πολύ κακή εικόνα το ότι δεν έχει μπει μια τάξη στη λειτουργία των περιπτέρων, αν και μοιάζουν περισσότερο με μεγάλα καταστήματα που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια τετραγωνικών που τους αναλογούν.
Επίσης, θα έλεγα ότι κυριαρχεί μια υπερβολή όσον αφορά τη χρήση σκληρών επιφανειών, οι οποίες δεν βοηθούν όταν η πόλη ταλαιπωρείται συνεχώς από την κλιματική αλλαγή και τις υψηλές θερμοκρασίες. Παράλληλα, οι δεκαέξι κουτσουπιές και οι οκτώ γρεβιλέες που έχουν φυτευτεί δείχνουν ήδη ξεραμένες σε πολλά σημεία, ενώ ακόμα δεν είναι σε θέση να προσφέρουν σκιά. Συγχρόνως, οι πέργκολες δεν έχουν κάποιου είδους σκέπαστρο και χωρίς χρήση φαίνονται λίγο σαχλές, ενώ τα σιντριβάνια δεν έχουν λειτουργήσει – αναρωτιέμαι γιατί, αφού τα χρειαζόμαστε περισσότερο τους θερινούς μήνες και όχι τους φθινοπωρινούς. Αναρωτιέμαι επίσης τι θα συμβεί με τη διέλευση των τροχοφόρων από τις λευκές πλάκες στην περίπτωση που τοποθετηθούν τραπεζοκαθίσματα στα σκέπαστρα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν τόπο πολλαπλών διελεύσεων, τη βασική πύλη προς το εμπορικό κέντρο της πόλης και την κυριότερη δίοδο που οδηγεί στον κεντρικότερο σταθμό του μετρό.
Επομένως, επειδή θεωρώ ότι η αρχιτεκτονική είναι σε διαρκή επαφή με ανθρώπους και ιδέες, θα έλεγα πως στην περίπτωση της πλατείας Συντάγματος επικρατεί μια γενικότερη ασάφεια και μια ασυνέπεια, με αρκετές ψηφίδες κακογουστιάς.
σχόλια