Τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο που βουλιάζει

Σήμερα: Μεταφορά των ψήφων • • • επίλογος ή πρόλογος; • • • «μοναξιά» του Τραμπ • • • πόσο θα θυμόμαστε την πανδημία; • • • Νιλ Σιχάν • • • τα φυτά κινούνται προγραμματισμένα • • • ο Έλβις και οι Έλβις.

Κώστας Αναγνωστόπουλος 8.1.2021 | 13:07

Τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο που βουλιάζει — Γυναίκες μεταφέρουν τις κούτες με τις ψήφους σε ασφαλές μέρος του Καπιτωλίου.

8.1.2021 | 13:07

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ή ΠΡΟΛΟΓΟΣ;

Η εισβολή του όχλου στο Καπιτώλιο δεν ήταν ούτε επανάσταση ούτε πραξικόπημα. Ήταν, όμως, μεγάλη ντροπή.

Τη μέρα που το Κογκρέσο θα επικύρωνε το εκλογικό αποτέλεσμα, ο Ντ. Τραμπ οργάνωσε μια αρκετά μεγάλη συγκέντρωση, στην οποία σαφώς παρακίνησε τους συγκεντρωμένους να εισβάλουν στο Καπιτώλιο. Οι ευθύνες του είναι ασυζητητί τεράστιες.

Ωστόσο, μόνο ένα μικρό ποσοστό (500 με 1.000 άτομα;) από τους συγκεντρωμένους ακολούθησε την προτροπή του, κατευθύνθηκε προς το Καπιτώλιο, και ακόμη λιγότεροι εισέβαλαν στο κτήριο.

Πώς κατάφεραν να εισβάλουν στο Καπιτώλιο είναι υπό διερεύνηση. Στην καλύτερη περίπτωση οφείλεται σε ανικανότητα και στη χειρότερη σε σκοπιμότητα. Σε κάθε περίπτωση είναι κωμικοτραγικό χώρα με αμυντικό προϋπολογισμό εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια να μην μπορεί να διασφαλίσει ένα από τα σημαντικότερα κτίριά της.

Από τη στιγμή, όμως, που εισέβαλαν έδειξαν αυτό που ήταν: όχλος. Δεν υπήρχε ούτε ηγεσία, ούτε πρόγραμμα. Ήταν καραγκιόζηδες ακροδεξιοί (νεοναζί, μάλλον, οι περισσότεροι), που συμπεριφέρθηκαν ακριβώς ως τέτοιοι. Επιπλέον, αποχώρησαν, δίχως να δημιουργήσουν προβλήματα.

Η εισβολή σε καμιά περίπτωση δεν απείλησε με κατάλυση την αμερικανική δημοκρατία. Αλλά το γεγονός και οι εικόνες που μένουν είναι ντροπιαστικές. Οι Αμερικανοί οφείλουν να δουν σε βάθος τις πραγματικές αιτίες και να δράσουν.

Το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουν είναι αν πρόκειται για τον επίλογο μιας χείριστης διακυβέρνησης ή για τον πρόλογο μιας απευκταίας εξέλιξης.

Πριν, όμως, το απαντήσουν, πρέπει να υπάρξει παραδειγματική τιμωρία όσων τα οργάνωσαν, άμεσα ή έμμεσα.

• • •

«ΜΟΝΑΞΙΑ» ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ

Το σύστημα Τραμπ αποδιαρθρώνεται.

Παραιτήθηκαν οι υπουργοί Μεταφορών και Παιδείας αφήνοντας αιχμές για τις ευθύνες του Αμερικανού Προέδρου.

Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης κατηγόρησε τον Ντ. Τραμπ ότι ενορχήστρωσε τον όχλο για να πιέσει το το Κογκρέσο.

Η εκπρόσωπος τύπου του Λευκού Οίκου, Κέιλι ΜακΈνανι, διάβασε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι μεταφέρει «ένα μήνυμα για λογαριασμό όλου του Λευκού Οίκου», για όσους «εργάζονται στο κτίριο», ότι φροντίζουν για ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας. Σημειωτέον, ενώ κατά κανόνα στις δηλώσεις της αναφερόταν ονομαστικά στον Ντ. Τραμπ, ανέφερε άπαξ «ο Πρόεδρος» δίχως να τον κατονομάσει.
Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι.

Η κλασική εξήγηση είναι ότι «τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο που βουλιάζει». Οι προαναφερθέντες και άλλοι προφανώς θέλουν να περισώσουν το πολιτικό και επαγγελματικό τους μέλλον. Υπάρχει και μια δεύτερη, εύλογη εξήγηση για ορισμένους, τουλάχιστον, από αυτούς: συνειδητοποιώντας τις πραγματικές διαστάσεις της εισβολής στο Καπιτώλιο, θέλουν να πάρουν τις αποστάσεις τους για να μην κατηγορηθούν ότι συμμετείχαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στα γεγονότα.

Όπως και να είναι, δύσκολα μπορεί να εξαγνιστεί κάποιος, που συμμετέχει στον ευτελισμό της δημοκρατίας επί έτη, με «ηρωικές» παραιτήσεις και δηλώσεις 10 μέρες πριν από τη λήξη της θητείας του. Αλλά και πώς να παραμείνει δίπλα σε έναν Πρόεδρο που χρεώνεται με τον μεγαλύτερο εξευτελισμό της δημοκρατίας;

• • •

ΠΟΣΟ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Αίφνης, οι συζητήσεις για τον κορωνοϊό εξαφανίστηκαν, θαρρείς και τέλειωσε η πανδημία. Όλα τα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται δύο μέρες τώρα με την εισβολή των οπαδών του Ντ. Τραμπ στο Καπιτώλιο. Οι ειδήσεις για την Covid-19, τα κρούσματα, τους θανάτους, τα εμβόλια περιθωριοποιήθηκαν.

Πολύ σωστά έγινε αυτό. Άλλο, όμως, είναι το ενδιαφέρον σημείο. Λέγεται συχνά πόσο θα βαραίνει η πανδημία πάνω μας, πόσο θα μας επηρεάζουν οι μνήμες που θα κουβαλάμε από την καραντίνα.

Κρίνοντας από την ευκολία με την οποία συγκεντρώσαμε την προσοχή μας σε άλλο θέμα, μάλλον δεν θα πρέπει να υπερβάλλουμε στη βαρύτητα της πανδημίας στις συμπεριφορές μας. Όταν με το καλό τελειώσει, πολλά γεγονότα θα συμβούν, και άλλα ζητήματα θα μας απασχολούν. Δεν ισχυρίζομαι ότι θα ξεχαστεί. Απλώς πιστεύω ότι η σημασία της θα υποβαθμιστεί, και μάλλον πολύ γρήγορα.

• • •

ΝΙΛ ΣΙΧΑΝ

Χθες πέθανε ο Αμερικανός δημοσιογράφος, Νιλ Σιχάν, σε ηλικία 84 ετών. Τιμημένος με το βραβείο Πούλιτζερ, ο Σιχάν έγινε γνωστός από την πολύκροτη υπόθεση των «Pentagon Papers» στις αρχές της δεκαετίας του '70. Στα σχετικά άρθρα του αποκάλυψε μυστικά του υπουργείου Άμυνας σχετικά με τον πόλεμο του Βιετνάμ.

Τα «Pentagon Papers» έφθασαν στα χέρια του Σιχάν από έναν θαρραλέο αναλυτή, τον Ντάνιελ Έλσμπεργκ, του οποίου το όνομα οι σημερινοί φοιτητές, που παρακολουθούν μαθήματα θεωρίας αποφάσεων, έχουν ακούσει από το περίφημο «παράδοξο του Έλσμπεργκ».