O Tσίπρας απέναντι στα δειλά, φοβισμένα media

O Tσίπρας απέναντι στα δειλά, φοβισμένα media Facebook Twitter
0



 
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ που ενοχλεί η διαρκής επίθεση του Αλέξη Τσίπρα στα media. Με το παραμικρό μιλά για το ότι είναι ξεπουλημένα και διεφθαρμένα και fake, καίγοντας τα χλωρά με τα ξερά. Είναι μια εμμονική γενίκευση που θυμίζει άλλα δημαγωγικά ανάλογα: τέτοιο μένος εναντίον των media γενικώς και αδιακρίτως, μόνο ο Τραμπ, ο Όρμπαν, ο Ερντογάν και οι λαϊκιστές ηγέτες επιδεικνύουν.

Τα ελληνικά media είναι παθογενή, όντως. Αλλά δεν είναι όλα ίδια. Η συλλήβδην συκοφάντησή τους, είναι ένδειξη βαθιάς, αντιδημοκρατικής ανασφάλειας. Ειδικά όταν γίνεται από έναν άνθρωπο, ο οποίος επί 5 χρόνια κυβέρνησε την Ελλάδα απομειώνοντας την ΕΡΤ σε κομματικό κοτέτσι και δηλητηρίαζοντας συνειδητά και ανεπίστρεπτα το μιντιακό τοπίο στις εκλογές του 2015, με την στρατιά των έμμισθων τρολ της Κουμουνδούρου.

Δεν το λές αυτό καλή αντιπρόταση.

Οι αμετροεπείς δηλώσεις του δείχνουν ότι δεν έχει κανένα καημό να εξυγιάνει το όντως προβληματικό τοπίο από τους αιώνιους «νταβατζήδες» (όπως ξιφούλκισε και άλλοτε ο Κώστας Καραμανλής μέχρι να καταλήξει να καρφώνει με το ξίφος του μπριζόλες στη Βάρη), αλλά να αφήσει ενα φούμο αναξιοπιστίας πάνω τους, επειδή τον ενοχλούν.

Τον ενοχλούν, αρχικά, επειδή τα περισσότερα media στοιχίζονται πίσω από την νυν κυβέρνηση. Και πολλά εξ αυτών, την υποστηρίζουν με ζήλο Κορέας, λιγάκι θλιβερό.

Αυτό δείχνει, τους μιντιακούς περιορισμούς και της παρούσας κυβέρνησης. Η οποία δεν καταλαβαίνει ότι πλήττεται σε βάθος χρόνου από τα αστεία, lifestyle ωσανά μιας  μαγικής εικόνας, και η οποία θα ήταν πολύ καλύτερη αν αντί να νανουρίζεται στον κρωγμό των κολάκων, άκουγε την κριτική των ανθρώπων που είναι ανεξάρτητοι και σοβαροί.

Ήδη ζούμε σε μια δημοκρατία χλωμή, με δειλή δημοσιογραφία. Ακόμα και οι αξιότεροι δημοσιογράφοι, λένε λιγότερα από όσα ξέρουν και κρίνουν λιγότερα από όσα επιθυμούν, διότι γνωρίζουν ότι η πολιτεία δεν προσφέρει πλαίσιο προστασίας στην ελεύθερη γνώμη είτε στην ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας κι ότι βρίσκονται στο έλεος των σκοτεινών δυνάμεων που δρουν ανεξέλεγκτες στο σκοτάδι.

Ο κύριος Τσίπρας ενοχλείται επίσης επειδή τα media, δεν είναι πια γοητευμένα από την περίπτωσή του. Έχοντας εισέλθει στο στίβο της δημοσιότητας με την αίγλη διεθνούς playboy της πολιτικής σκηνής, είναι πια ένας θαμπός και αμήχανος πολιτικός,  αυτοακυρωμένος από την ολική κωλοτούμπα της θητείας του― οπότε και η εικόνα του είναι ανάλογη.

Δεν φταίνε όμως τα media για την εικόνα του. Φταίνε οι πράξεις του, για να το πούμε κομψά.

Αν λοιπον τον ενοχλούν συγκεκριμένα πράγματα στα ελληνικά media, ας βγει να τα κατονομάσει, ως υπεύθυνος ηγέτης της αντιπολίτευσης. Αλλά να μη συκοφαντεί συλλήβδην το Τύπο, με υπονοούμενα, μισόλογα και λάσπη εκ νέου- είναι πολύ επικίνδυνο μονοπάτι αυτό.

Ήδη ζούμε σε μια δημοκρατία χλωμή, με δειλή δημοσιογραφία. Ακόμα και οι αξιότεροι δημοσιογράφοι, λένε λιγότερα από όσα ξέρουν και κρίνουν λιγότερα από όσα επιθυμούν, διότι γνωρίζουν ότι η πολιτεία δεν προσφέρει πλαίσιο προστασίας στην ελεύθερη γνώμη είτε στην ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας κι ότι βρίσκονται στο έλεος των σκοτεινών δυνάμεων που δρουν ανεξέλεγκτες στο σκοτάδι.

Έτσι, οι μεγάλοι διαπλέκονται και οι μικροί φοβούνται. Τελικά, κανείς δεν μιλά. 

Αυτο είναι ήδη μια πολύ αποκαρδιωτική διαπίστωση, που θα έπρεπε να κανει όλες ανεξαιρέτως τις ελληνικές κυβερνήσεις, νυν και πρώην, να ντρέπονται.

Όχι να βρίζουν κι από πάνω…

Στήλες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ