Στα '80s ο πολιτικός γάμος και η αποποινικοποίηση της μοιχείας έβαζαν βόμβα στα θεμέλια της οικογένειας, θα γινόμασταν Σόδομα και Γόμορρα.
Μετά, η κατάργηση της σχολικής ποδιάς τραυμάτιζε το κύρος του σχολείου: η νεολαία θα βουλιάξει, οι μαθήτριες θα καλλωπίζονται, τα αγόρια θα ξεμυαλίζονται.
Στα '90s ήρθε το τέλος του κόσμου με το θρήσκευμα στις ταυτότητες: αφελληνισμός, προδοσία, 666, «Ελλάς σημαίνει Ορθοδοξία», ο Χριστόδουλος με το λάβαρο της Αγίας Λαύρας.
Μετά, το έθνος κινδύνευσε από τον αλλοδαπό σημαιοφόρο που κρατούσε τα εθνικά σύμβολα.
Έπειτα, πήγαν να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία. Ξεσηκωθήκαμε, είναι σαν να αλλάζει το Ευαγγέλιο, η Αγία Γραφή, ο Εθνικός Ύμνος και οι δέκα εντολές μαζί. Κάτω τα χέρια από την ιστορία μας, τα σχολικά βιβλία είναι θεόπεμπτα, χαραγμένα στο μάρμαρο.
Κι ύστερα ήρθε ο νόμος για την ιθαγένεια. Νυν υπέρ πάντων. Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, και δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ.
Και αφού ξεμπλέξαμε και μ' αυτό, ήρθε το σύμφωνο συμβίωσης και μετά η ταυτότητα φύλου. Συντέλεια. Θα μας κάνουν όλους γκέι, θα αλλάζουν τα αγόρια φύλο για να γλιτώνουν τον στρατό ή γιατί τους το είπαν οι εξωγήινοι στον Υμηττό.
«Ζούμε εποχή εκπούστευσης και εκπουτάνευσης του έθνους. Σπεκουλαδόροι κίναιδοι διευθύνουν τη χώρα μας» που ανέκραξε με τη γλώσσα των δασκάλων του γένους και ο μακαρίτης Σαράντος Καργάκος.
Ο φόβος πουλάει. Το πέρασμα σε πιο ανοιχτές επιλογές, είτε αυτές αφορούν τον ατομικό βίο είτε συλλογικά ταυτοτικά ζητήματα, δεν είναι εύκολο. Και η υπεράσπισή του φέρνει ηθικό στιγματισμό και λεκτικό λιντσάρισμα.
Η χώρα ζει με συχνότητα θαυμαστή τελετουργικά επαναλαμβανόμενους πανικούς. Βιώνει ηθικές συντριβές, στις ακραίες περιπτώσεις αντικρίζει το επερχόμενο τέλος της. Κάθε τόσο εξαπλώνεται νέο αίσθημα φόβου, κάτι κακό απειλεί την κοινωνική ευημερία.
Ο ηθικός πανικός αρχικά αφορούσε συγκεκριμένες ομάδες που τρομοκρατούσαν τον μέσο πολίτη, απειλώντας κυρίαρχες αξίες και την κατεστημένη ηθική τάξη (τον όρο εισήγαγε ο Stanley Cohen για να εξηγήσει τις φοβικές αντιδράσεις απέναντι στην άγρια νεολαία του Brighton στα '60s).
Γρήγορα περάσαμε στην ακραία εχθρότητα προς καθετί που θεωρείται σοβαρός κίνδυνος, σαν να μας απειλεί μια φυσική καταστροφή.
Και, βέβαια, τα ΜΜΕ πουλάνε ηθικό πανικό με κάθε ευκαιρία. Οι φορείς της αντιδραστικής σκέψης οργανώνουν εκστρατείες, φουσκώνουν στερεότυπα, ενισχύουν τις προϋπάρχουσες διαιρετικές γραμμές με βάση φυλές, θρησκείες, φύλο, σεξουαλικές ταυτότητες ή κοινωνικές τάξεις.
Δουλειά τους είναι να μεγαλώνουν το χάσμα ανάμεσα στη φαντασιακή ένταση της συλλογικής απειλής και στην πραγματικότητα.
Ποντάρουν στην έντονη κλιμάκωση: αρχική ανακάλυψη της απειλής ‒ ραγδαία άνοδος – κορύφωση – μείωση ή απότομη εξαφάνιση του φόβου. Η δουλειά έγινε. Τι απέγινε ο μαζικός πανικός για το θρήσκευμα στις ταυτότητες; Δεν έχει καμιά σημασία.
Το βασικό είναι πως απέφερε απτά οφέλη στους εμπνευστές του ‒εκκλησιαστικούς, πολιτικούς, μιντιακούς‒ και διέχυσε ένα αίσθημα ήττας, υποχώρησης, διαρκούς κινδύνου για την εθνική υπόσταση.
Δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Περνάνε κι αλλού ηθικούς πανικούς: επιδημίες, συμμορίες νέων, μετανάστες, σατανιστές, εγκληματικότητα, βία των video games, τρομοκρατία.
Και σ' εμάς παλιά η ψήφος των γυναικών ήταν επικίνδυνη επειδή «δι' όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν».
Και πιο πριν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες έφερναν την καταστροφή και ο εκδότης του «Πρωινού Τύπου» πρότεινε να φορέσουν οι πρόσφυγες κίτρινα περιβραχιόνια για να τους ξεχωρίζουν και να τους αποφεύγουν οι Έλληνες.
Σήμερα, με τη Συμφωνία των Πρεσπών έρχεται νέα συντέλεια. Θα χάσουμε το όνομα, τη γλώσσα, την εθνότητα, τη Θεσσαλονίκη, τα προϊόντα μας. Από τα σχολικά βιβλία θα διαγραφεί ο Παύλος Μελάς, όποιος τραγουδάει «Μακεδονία ξακουστή» θα διώκεται.
Η Αλίκη στη Χώρα των Fake News. Αλήθεια και επιστήμη είναι ό,τι συμφέρει το έθνος. Συμφέρον του έθνους είναι η περιχαράκωση, ο συλλογικός αυτοοικτιρμός.
Τρία σε ένα: και επιβάλλουμε στους γείτονες να αλλάξουν όνομα και βγαίνουμε από το αδιέξοδο και νιώθουμε ηττημένοι. Τριπλό τζάκποτ.
Ο φόβος πουλάει. Το πέρασμα σε πιο ανοιχτές επιλογές, είτε αυτές αφορούν τον ατομικό βίο είτε συλλογικά ταυτοτικά ζητήματα, δεν είναι εύκολο. Και η υπεράσπισή του φέρνει ηθικό στιγματισμό και λεκτικό λιντσάρισμα.
Ο άλλος είναι εθνομηδενιστής, βλάσφημος, πουλημένος, μειοδότης ή ανήθικος, ανάλογα με την περίσταση. Είναι το πρόσωπο του κακού.
Οι φορείς του πανικού, οι έμποροι του φόβου ξέρουν καλά το παιχνίδι: «Ο τόνος Αποκάλυψης, η οπτική μιας ηπείρου που έχει χάσει τη φύση της, το αφήγημα μιας συλλογικής αυτοκτονίας, το αντιδραστικό ήθος...» γράφει ο Raphaël Glucksmann (Εναντίον της αντιδραστικής σκέψης, εκδ. Πόλις).
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
Πχ να παραλληλίζουμε (ή έστω να στοιχίζουμε) άπαντες τους διαφωνούντες με τρομακτικούς φασίστες όντως πουλάει.
Εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί μια μερίδα Ελλήνων, το ίδιο ανοιχτόμυαλη με τους άλλους που φοβούνται μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, θεωρεί ότι ό,τι είναι στην ατζέντα αυτοπροσδιοριζόμενων ως προοδευτικών είναι απαραίτητα καλό.
Δεν έχω καταλάβει γιατί και οι μεν και οι δε συζητάνε μόνο ηθικά και όχι χρηστικά. Το χρήσιμο είναι το ωφέλιμο. Το να πεις ότι οι βόρειοι φίλοι και γείτονες είναι Μακεδόνες (σκέτο) δεν έχει καμία ωφέλεια για εμάς. Μόνο για εκείνους.
Αλλά κάποτε πρέπει να ορίσουμε ποιοι είμαστε εμείς. Είμαστε Έλληνες πολίτες ή είμαστε πολίτες του κόσμου που αγκαλιάζουν τα δέντρα και αγαπάνε της γης τους κολασμένους και μπλα μπλα μπλα;
Πχ σε όλα τα ζητήματα η σύγκρισή μας με Ισπανία και Πορτογαλία είναι απογοητευτική.
Το Μακεδονικό είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα αλλά σε καμία περίπτωση τόσο σημαντικό για την επιβίωση του έθνους, όσο σας το έχουν πουλήσει.
Δύνανται όλοι οι υπέρ της ονομασίας των Σκοπιανών ως Μακεδόνων να πουν: είμαι Έλληνας και θέλω το καλό της χώρας μου;
Γιατί είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία θα πάθει γλωσσοδέτη;
Ο Έλληνας πολίτης είναι μέλος μιας υπερεθνικής οντότητας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτήν έχει εκχωρήσει οικειοθελώς τμήματα της εθνικής του κυριαρχίας.
Μπορούμε να μιλήσουμε ακομπλεξάριστα για την εθνική μας κυριαρχία;
Γιατί θεωρείς ότι το ένα αποκλείει αναγκαστικά το άλλο;
Και δεδομένου ότι η κλιματική αλλαγή απειλεί και τα 7 δισ. κατοίκους του πλανήτη και ότι από αυτήν δεν θα κατορθώσει να επιβιώσει μόνο του κανένα έθνος στον κόσμο, είσαι υποχρεωμένος να είσαι ΚΑΙ πολίτης του κόσμου.
Ειδάλλως, τα (ξερά πλέον) δέντρα θα πέσουν να σε πλακώσουν...
Παρεμπιπτόντως, όταν κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 80 και του 90 κινητοποιούμασταν υπέρ "όλων της γης των κολασμένων" που υπέφεραν κάτω από τις "θεραπείες σοκ" του ΔΝΤ, ξέραμε πολύ καλά ότι, αν δεν επιτευχθεί να σταματήσουν (δυστυχώς χάσαμε) θα τις δούμε μια μέρα στο μέλλον και στον δικό μας τόπο (δυστυχώς οι προβλέψεις μας δικαιώθηκαν)
http://www.thetoc.gr/politiki/article/diktuo-21-to-elliniko-tea-party
https://www.tanea.gr/2014/04/11/politics/diktyo-21-oi-ethnikistes-poy-ithelan-na-antigrapsoyn-ti-filiki-etaireia/
Μπήκαν τα σκοπια στο ΝΑΤΟ;
Άντε γιατί το είχα τύψεις που καταπίεζα τη χώρα και δεν τους αναγνώριζα όπως όλος ο κόζμος!
Σημαντικό όπλο αποτελούν επίσης κείμενα που προβαίνουν σε μια ανασκόπηση του φαινομένου σε βάθος χρόνου, έτσι ώστε να γελάς με τους ηθικούς πανικούς του παρελθόντος και να καταλαβαίνεις πόσο γελοίοι είναι και οι παρόντες.
Θυμάμαι πολύ καλά εκείνη την εποχή. Φοιτητής Νομικής.
Στη σχολή, οι (ελάχιστοι τότε) ΔΑΠίτες (της αβερωφικής ΔΑΠ των Κένταυρων και των Ρέιντζερ και των γελοίων "τραγουδιών της Γαλάζιας Γενιάς") και κάμποσοι κρυπτοΔΑΠίτες προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν κλίμα πανικού και κοινωνικής κατάρρευσης.
Πόσο μάλλον που (ώ τι τρομερό) είχε μόλις καταργηθεί και ο έλεγχος των κοινωνικών φρονημάτων και της αμέμπτου ηθικής συμπεριφοράς των μελλουσών συζύγων των στρατιωτικών και των αστυνομικών, από τον οποίο θα κρινόταν αν θα επιτρεπόταν ο γάμος του ένστολου ή όχι.
Και τι δεν είχαμε ακούσει τότε! Ότι οι Κνίτες και οι αναρχικοί θα έριχναν τα θηλυκά μέλη τους στην αγκαλιά των ένστολων και (δεδομένου ότι... ρυμουλκεί πλοίο) θα έπαιρναν τον έλεγχο του στρατού!
Τις μισές φορές σκάγαμε στα γέλια, τις άλλες μισές τραβάγαμε τα (συχνά μακριά) μαλλιά μας στη σκέψη ότι όλα αυτά λέγονται από μελλοντικούς δικαστές και δικηγόρους...
Σήμερα, υποθέτω ότι οι περισσότεροι αυτούς έχουν απωθήσει στα απώτατα βάθη του υποσεινήδητού τους τις μπούρδες που έλεγαν τότε...