«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν»

«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Αν αναρωτιέσαι πώς είναι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας στην Ελλάδα του 2023, το φετινό 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μέσω του δελτίου Τύπου του, σκιαγραφεί τη σκληρή τους καθημερινότητα σε λίγες αράδες. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
0

«Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες πρόσφυγες έχουν πέσει θύματα των παράνομων επαναπροωθήσεων (pushbacks) προς την Τουρκία. Χιλιάδες οικογένειες προσφύγων υποχρεώθηκαν να απομακρυνθούν από τα διαμερίσματα ευάλωτων ομάδων του προγράμματος ΕΣΤΙΑ, ενώ προσφυγόπουλα εγκαταλείπουν τις σχολικές αίθουσες, αναγκασμένα να ακολουθήσουν τις οικογένειές τους σε προσφυγικά στρατόπεδα έξω από τις πόλεις. Χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν ή/και μεγάλωσαν εδώ αναγκάζονται να δίνουν εξετάσεις “πατριδογνωσίας” για να αποκτήσουν τα αυτονόητα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες που μένουν και εργάζονται για χρόνια στη χώρα στοιβάζονται σε ουρές στην Πέτρου Ράλλη για ανανέωση της άδειας διαμονής, με το άγχος της απόρριψης να κυκλώνει τις ζωές και τις επιλογές τους».

Αν αναρωτιέσαι πώς είναι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας στην Ελλάδα του 2023, το φετινό 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μέσω του δελτίου Τύπου του, σκιαγραφεί τη σκληρή τους καθημερινότητα σε λίγες αράδες, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα την αντίθεσή του στην κρατική βαρβαρότητα, στις ρατσιστικές πολιτικές, στην εκμετάλλευση, στη συνένοχη σιωπή και στους ολοένα περισσότερους και ψηλότερους φράχτες που «την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν».

Τα προβλήματα αυτά εντάθηκαν βέβαια με την κρίση του 2008 και τα μνημόνια – η ακροδεξιά στην πιο εξτρεμιστική της μορφή γιγαντώθηκε και έγινε ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού, ενώ, δαιμονοποιημένοι και από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, οι μετανάστες έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Αυξήθηκαν, επιπλέον, οι εγκληματικές επιθέσεις εναντίον τους.

Πώς, όμως, έφτασε ως εδώ ένα από τα μεγαλύτερα στο είδος του φεστιβάλ της Ευρώπης; Ιδού τι λέει σχετικά η Όλγα Λαφαζάνη, μέλος της οργανωτικής επιτροπής:

Λαφαζάνη
Η Όλγα Λαφαζάνη

«Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ έχει σίγουρα εξελιχθεί θεαματικά από την πρώτη εκείνη διοργάνωση το 1996 στον λόφο του Κολωνού χάρη στη θέληση και το πείσμα των ανθρώπων που το τρέχουν τόσα χρόνια εθελοντικά αφενός, στη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου που έχει αφετέρου. Δεν αντανακλά απλώς ανθρώπινους και κινηματικούς συσχετισμούς, τους διαμορφώνει κιόλας ‒ μαζί του βέβαια εξελίχθηκε και το μεταναστευτικό-προσφυγικό. Τη δεκαετία του ’90, ας πούμε, ουσιαστικά δεν υπήρχε καν διαδικασία νομιμοποίησης των ανθρώπων αυτών που τότε προέρχονταν κυρίως από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, το αλληλέγγυο κίνημα διεκδικούσε δηλαδή τα στοιχειώδη. Την επόμενη δεκαετία τη χαρακτήριζε πολλή αισιοδοξία για την ένταξη στην Ευρωζώνη και αναπτυξιακός “οργασμός” χάρη και στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, οπότε, χάρη στη μεγάλη ανάγκη για εργατικά χέρια στην οικοδομή, στη λάντζα, στα χωράφια αλλά και στην οικιακή φροντίδα, έγιναν κάπως πιο αποδεκτοί και ολίγον φολκλόρ, χωρίς όμως και πάλι κάποια σοβαρή προσπάθεια νομιμοποίησης και ενσωμάτωσής τους», λέει.

«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Σήμερα το μεταναστευτικό - προσφυγικό περνά μία από τις δυσκολότερες φάσεις του. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Τα προβλήματα αυτά εντάθηκαν βέβαια με την κρίση του 2008 και τα μνημόνια – η ακροδεξιά στην πιο εξτρεμιστική της μορφή γιγαντώθηκε και έγινε ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού, ενώ, δαιμονοποιημένοι και από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, οι μετανάστες έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Αυξήθηκαν, επιπλέον, οι εγκληματικές επιθέσεις εναντίον τους. «Επόμενο ήταν την περίοδο εκείνη το φεστιβάλ να εστιάσει περισσότερο στον ρατσισμό, στη φασιστική απειλή, στην εκ νέου διεκδίκηση της παρουσίας των μεταναστών/-τριών στον δημόσιο χώρο και στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Η κορύφωση της προσφυγικής κρίσης το 2015 δημιούργησε ένα νέο τοπίο.

» Αρχικά πυροδότησε ένα μαζικό κύμα συμπαράστασης σε Ελλάδα και Ευρώπη, γρήγορα όμως αυτό άλλαξε και μαζί με την προσφυγιά άρχισε να διώκεται πια και ποινικοποιείται και η αλληλεγγύη. Οι εξελίξεις αυτές αντικατοπτρίστηκαν, βέβαια, στις εκδηλώσεις, στις θεματικές και στις διεκδικήσεις των αντιρατσιστικών φεστιβάλ, για να φτάσουμε στο σήμερα, που το μεταναστευτικό - προσφυγικό περνά μία από τις δυσκολότερες φάσεις του: περισσότεροι φράχτες, περισσότερες παράνομες επαναπροωθήσεις, περισσότερα εμπόδια στην ένταξη, νέα καμπ-φυλακές για τους νεοφερμένους, οι οποίοι στοχοποιούνται ως εξωτερικός και ταυτόχρονα εσωτερικός εχθρός, κι ας έχουμε τεράστια έλλειψη εργατικών χεριών, κι ας υπάρχει δημογραφική κρίση.

«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν ή/και μεγάλωσαν εδώ αναγκάζονται να δίνουν εξετάσεις “πατριδογνωσίας” για να αποκτήσουν τα αυτονόητα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα

» Βλέπουμε δηλαδή εδώ ένα παράδοξο, δεδομένου κιόλας ότι μετά τη συμφωνία Τουρκίας - Ε.Ε. απέμειναν στη χώρα μόλις 50-60.000 άνθρωποι που θα μπορούσαν να απορροφηθούν εύκολα και αθόρυβα», συνεχίζει, εξαίροντας την έμπρακτη αλληλεγγύη που επέδειξαν, και συνεχίζουν να επιδεικνύουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία, οι κάτοικοι ακριτικών νησιών όπως η Λέσβος, ακόμα και την εποχή που την Αθήνα όργωναν τα χρυσαυγίτικα “τάγματα εφόδου”. Αυτό μάλιστα, παρότι όταν εγκλωβίζεις επί μακρόν σε έναν τόπο χιλιάδες ανθρώπους χωρίς ελπίδα και προοπτικές, επόμενο είναι να τροφοδοτείς την παραβατικότητα και να δημιουργείς αντιπαλότητες και μεταξύ τους και με τον ντόπιο πληθυσμό. Και η απάντηση εδώ δεν είναι τα κλειστά σύνορα αλλά πολιτικές απεγκλωβισμού, διάλογος και τρόποι ώστε η συνύπαρξη να μη δημιουργεί προβλήματα για κανέναν».

Το 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μια αφορμή πολιτικής διεκδίκησης και ταυτόχρονα γιορτής με συζητήσεις, συναυλίες, προβολές, εκθέσεις, κουζίνες, παζάρια και άλλα δρώμενα, κεντρικό άξονα το μεταναστευτικό - προσφυγικό αλλά και αναφορές σε όλη την κινηματική και δικαιωματική γκάμα μάς προσκαλεί όλους/-ες, ανεξαρτήτως καταγωγής, εθνικότητας, ηλικίας, φύλου ή ερωτικού προσανατολισμού στο Άλσος Βεϊκου (7-9/7) για μια ζωντανή «προσομοίωση» ενός κόσμου που μπορεί και πρέπει να χωράει πολλούς.

«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Συναυλία στο 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Δρώμενα με κεντρικό άξονά το μεταναστευτικό- προσφυγικό στο 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO. 

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γιάννης Φελέκης

Οι Αθηναίοι / Γιάννης Φελέκης: «Στην Αθήνα έχουμε πια πολλά "μικρά Εξάρχεια", αποκεντρώθηκαν κι αυτά»

Έζησε μυθιστορηματικά, αγωνίστηκε ενάντια στη χούντα, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Πολυπράγμονας, αειθαλής, με σπάνιο ήθος, εντιμότητα και συνέπεια, o συνδικαλιστής και ακτιβιστής Γιάννης Φελέκης αποτελεί εμβληματική φυσιογνωμία και ζωντανή ιστορία των Εξαρχείων, της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέφανος Ροζάνης: «Τα Εξάρχεια εκβαρβαρίστηκαν»

Lifo Videos / Στέφανος Ροζάνης: «Τα Εξάρχεια εκβαρβαρίστηκαν»

Ο καθηγητής Φιλοσοφίας, γνωστός και ως «αναρχικός φιλόσοφος», μιλά χωρίς ωραιοποιήσεις για την πολιτική που έχει καταντήσει λογιστική διαχείριση και για την ακροδεξιά που ολοένα περισσότερο θυμίζει θρησκευτική δεισιδαιμονία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πώς η Αθήνα έφτασε να έχει παγκόσμια πρωτιά στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια

Radio Lifo / Πώς η Αθήνα έφτασε να έχει παγκόσμια πρωτιά στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια

Την ώρα που ένας στους πέντε πολίτες της χώρας ζει υπό τον μόνιμο φόβο της απώλειας της στέγης του, η Αθήνα κατέχει ένα τρομακτικό ρεκόρ. Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον οικονομολόγο και συγγραφέα Δημήτρη Ιωάννου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Παύλος Τσίμας: «H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ευνοεί τον ρόλο της Τουρκίας»

Lifo Videos / Παύλος Τσίμας: «H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ευνοεί τον ρόλο της Τουρκίας»

Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα της νέας σύγκρουσης Ισραήλ–Ιράν; Πόσο επηρεάζεται η Ελλάδα από τις εξελίξεις; Και γιατί βγαίνει κερδισμένος ο Ερντογάν; Ο Παύλος Τσίμας συζητά με τον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Καβάφης μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο Καβάφης μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών

Τι μπορεί να σημαίνει σήμερα ο Καβάφης για έναν σκηνοθέτη και μια εικαστικό; Πώς «διαβάζεται» η μορφή του μέσα από το βλέμμα δύο σύγχρονων δημιουργών με διαφορετικές διαδρομές; Ο σκηνοθέτης Αριστοτέλης Μαραγκός, με διεθνή εμπειρία, και η εικαστικός Farida El Gazzar, με κοσμοπολίτικη πορεία, αντλούν έμπνευση από τον ποιητή, τη σχέση τους με την Αλεξάνδρεια και τα ευρήματα του Αρχείου Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Οι Άλλοι / Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Ο παίκτης της Κηφισιάς θυμάται την καθημερινότητά του στη Φωκίωνος Νέγρη, εξηγεί γιατί μπήκε στο ποδόσφαιρο και περιγράφει την εμπειρία του από τον ρατσισμό που επικρατεί στα γήπεδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστε αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Radio Lifo / Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστες αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Στην Ελλάδα –και ιδιαίτερα στα νησιά– τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συχνά το φαινόμενο πολίτες και οργανώσεις να προσφεύγουν στο ΣτΕ προκειμένου να σταματήσουν ιδιωτικές επενδύσεις ή σχέδια δόμησης που απειλούν τοπία και οικοσυστήματα. Τι μας λέει αυτό για το θεσμικό μας σύστημα;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Lifo Videos / Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Ο αρθρογράφος της LIFO σχολιάζει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις κινήσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα για τη δημιουργία νέων κομμάτων και εξηγεί γιατί «οι ικανοί δεν μπαίνουν πια στην πολιτική».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αυγερόπουλος: Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

Γιώργος Αυγερόπουλος / «Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

O βραβευμένος πολεμικός ανταποκριτής περιγράφει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις πιο σκληρές μνήμες του από τη Γάζα και εξηγεί γιατί η παρούσα κρίση δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Ψυχή & Σώμα / Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Πώς θα βγουν αλώβητοι οι γονείς από τον «οδοστρωτήρα» που λέγεται παιδικά πάρτι; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον εικαστικό Αλέξανδρο Γεωργίου, μπαμπά του οκτάχρονου Παναγιώτη, και τη Νινέττα Γιακιντζή, μαμά του εφτάχρονου Ιάσονα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Pan Pan: «Πάντα αναζητάω να βλέπω την πόλη από ψηλά»

Lifo Videos / Pan Pan: «Μ' αρέσει πάντα να βλέπω την πόλη από ψηλά»

O Pan Pan δεν είναι μόνο μουσικός ή κομίστας· ό,τι δημιουργεί μοιάζει συχνά με μια προσωπική ξενάγηση στην Αθήνα των ’90s και των ΄00s, μέσα από το βλέμμα ενός παιδιού που μεγάλωσε στην «κρυμμένη» γειτονιά του Πολυγώνου.
Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Άκου την επιστήμη / Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Μπορούμε να νικήσουμε τον χρόνο και τη φθορά; Είναι εφικτό να «χακάρουμε» το βιολογικό μας ρολόι ώστε να ζήσουμε περισσότερο χωρίς να γεράσουμε νωρίτερα; Ο Καθηγητής Βιολογίας και Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Αριστείδης Ηλιόπουλος, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ