«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν»

«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Αν αναρωτιέσαι πώς είναι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας στην Ελλάδα του 2023, το φετινό 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μέσω του δελτίου Τύπου του, σκιαγραφεί τη σκληρή τους καθημερινότητα σε λίγες αράδες. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
0

«Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες πρόσφυγες έχουν πέσει θύματα των παράνομων επαναπροωθήσεων (pushbacks) προς την Τουρκία. Χιλιάδες οικογένειες προσφύγων υποχρεώθηκαν να απομακρυνθούν από τα διαμερίσματα ευάλωτων ομάδων του προγράμματος ΕΣΤΙΑ, ενώ προσφυγόπουλα εγκαταλείπουν τις σχολικές αίθουσες, αναγκασμένα να ακολουθήσουν τις οικογένειές τους σε προσφυγικά στρατόπεδα έξω από τις πόλεις. Χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν ή/και μεγάλωσαν εδώ αναγκάζονται να δίνουν εξετάσεις “πατριδογνωσίας” για να αποκτήσουν τα αυτονόητα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες που μένουν και εργάζονται για χρόνια στη χώρα στοιβάζονται σε ουρές στην Πέτρου Ράλλη για ανανέωση της άδειας διαμονής, με το άγχος της απόρριψης να κυκλώνει τις ζωές και τις επιλογές τους».

Αν αναρωτιέσαι πώς είναι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας στην Ελλάδα του 2023, το φετινό 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μέσω του δελτίου Τύπου του, σκιαγραφεί τη σκληρή τους καθημερινότητα σε λίγες αράδες, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα την αντίθεσή του στην κρατική βαρβαρότητα, στις ρατσιστικές πολιτικές, στην εκμετάλλευση, στη συνένοχη σιωπή και στους ολοένα περισσότερους και ψηλότερους φράχτες που «την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν».

Τα προβλήματα αυτά εντάθηκαν βέβαια με την κρίση του 2008 και τα μνημόνια – η ακροδεξιά στην πιο εξτρεμιστική της μορφή γιγαντώθηκε και έγινε ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού, ενώ, δαιμονοποιημένοι και από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, οι μετανάστες έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Αυξήθηκαν, επιπλέον, οι εγκληματικές επιθέσεις εναντίον τους.

Πώς, όμως, έφτασε ως εδώ ένα από τα μεγαλύτερα στο είδος του φεστιβάλ της Ευρώπης; Ιδού τι λέει σχετικά η Όλγα Λαφαζάνη, μέλος της οργανωτικής επιτροπής:

Λαφαζάνη
Η Όλγα Λαφαζάνη

«Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ έχει σίγουρα εξελιχθεί θεαματικά από την πρώτη εκείνη διοργάνωση το 1996 στον λόφο του Κολωνού χάρη στη θέληση και το πείσμα των ανθρώπων που το τρέχουν τόσα χρόνια εθελοντικά αφενός, στη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου που έχει αφετέρου. Δεν αντανακλά απλώς ανθρώπινους και κινηματικούς συσχετισμούς, τους διαμορφώνει κιόλας ‒ μαζί του βέβαια εξελίχθηκε και το μεταναστευτικό-προσφυγικό. Τη δεκαετία του ’90, ας πούμε, ουσιαστικά δεν υπήρχε καν διαδικασία νομιμοποίησης των ανθρώπων αυτών που τότε προέρχονταν κυρίως από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, το αλληλέγγυο κίνημα διεκδικούσε δηλαδή τα στοιχειώδη. Την επόμενη δεκαετία τη χαρακτήριζε πολλή αισιοδοξία για την ένταξη στην Ευρωζώνη και αναπτυξιακός “οργασμός” χάρη και στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, οπότε, χάρη στη μεγάλη ανάγκη για εργατικά χέρια στην οικοδομή, στη λάντζα, στα χωράφια αλλά και στην οικιακή φροντίδα, έγιναν κάπως πιο αποδεκτοί και ολίγον φολκλόρ, χωρίς όμως και πάλι κάποια σοβαρή προσπάθεια νομιμοποίησης και ενσωμάτωσής τους», λέει.

«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Σήμερα το μεταναστευτικό - προσφυγικό περνά μία από τις δυσκολότερες φάσεις του. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Τα προβλήματα αυτά εντάθηκαν βέβαια με την κρίση του 2008 και τα μνημόνια – η ακροδεξιά στην πιο εξτρεμιστική της μορφή γιγαντώθηκε και έγινε ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού, ενώ, δαιμονοποιημένοι και από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, οι μετανάστες έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Αυξήθηκαν, επιπλέον, οι εγκληματικές επιθέσεις εναντίον τους. «Επόμενο ήταν την περίοδο εκείνη το φεστιβάλ να εστιάσει περισσότερο στον ρατσισμό, στη φασιστική απειλή, στην εκ νέου διεκδίκηση της παρουσίας των μεταναστών/-τριών στον δημόσιο χώρο και στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Η κορύφωση της προσφυγικής κρίσης το 2015 δημιούργησε ένα νέο τοπίο.

» Αρχικά πυροδότησε ένα μαζικό κύμα συμπαράστασης σε Ελλάδα και Ευρώπη, γρήγορα όμως αυτό άλλαξε και μαζί με την προσφυγιά άρχισε να διώκεται πια και ποινικοποιείται και η αλληλεγγύη. Οι εξελίξεις αυτές αντικατοπτρίστηκαν, βέβαια, στις εκδηλώσεις, στις θεματικές και στις διεκδικήσεις των αντιρατσιστικών φεστιβάλ, για να φτάσουμε στο σήμερα, που το μεταναστευτικό - προσφυγικό περνά μία από τις δυσκολότερες φάσεις του: περισσότεροι φράχτες, περισσότερες παράνομες επαναπροωθήσεις, περισσότερα εμπόδια στην ένταξη, νέα καμπ-φυλακές για τους νεοφερμένους, οι οποίοι στοχοποιούνται ως εξωτερικός και ταυτόχρονα εσωτερικός εχθρός, κι ας έχουμε τεράστια έλλειψη εργατικών χεριών, κι ας υπάρχει δημογραφική κρίση.

«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν ή/και μεγάλωσαν εδώ αναγκάζονται να δίνουν εξετάσεις “πατριδογνωσίας” για να αποκτήσουν τα αυτονόητα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα

» Βλέπουμε δηλαδή εδώ ένα παράδοξο, δεδομένου κιόλας ότι μετά τη συμφωνία Τουρκίας - Ε.Ε. απέμειναν στη χώρα μόλις 50-60.000 άνθρωποι που θα μπορούσαν να απορροφηθούν εύκολα και αθόρυβα», συνεχίζει, εξαίροντας την έμπρακτη αλληλεγγύη που επέδειξαν, και συνεχίζουν να επιδεικνύουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία, οι κάτοικοι ακριτικών νησιών όπως η Λέσβος, ακόμα και την εποχή που την Αθήνα όργωναν τα χρυσαυγίτικα “τάγματα εφόδου”. Αυτό μάλιστα, παρότι όταν εγκλωβίζεις επί μακρόν σε έναν τόπο χιλιάδες ανθρώπους χωρίς ελπίδα και προοπτικές, επόμενο είναι να τροφοδοτείς την παραβατικότητα και να δημιουργείς αντιπαλότητες και μεταξύ τους και με τον ντόπιο πληθυσμό. Και η απάντηση εδώ δεν είναι τα κλειστά σύνορα αλλά πολιτικές απεγκλωβισμού, διάλογος και τρόποι ώστε η συνύπαρξη να μη δημιουργεί προβλήματα για κανέναν».

Το 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μια αφορμή πολιτικής διεκδίκησης και ταυτόχρονα γιορτής με συζητήσεις, συναυλίες, προβολές, εκθέσεις, κουζίνες, παζάρια και άλλα δρώμενα, κεντρικό άξονα το μεταναστευτικό - προσφυγικό αλλά και αναφορές σε όλη την κινηματική και δικαιωματική γκάμα μάς προσκαλεί όλους/-ες, ανεξαρτήτως καταγωγής, εθνικότητας, ηλικίας, φύλου ή ερωτικού προσανατολισμού στο Άλσος Βεϊκου (7-9/7) για μια ζωντανή «προσομοίωση» ενός κόσμου που μπορεί και πρέπει να χωράει πολλούς.

«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Συναυλία στο 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Δρώμενα με κεντρικό άξονά το μεταναστευτικό- προσφυγικό στο 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
«Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν» Facebook Twitter
Φωτ.: Άγγελος Καλοδούκας-Αρχείο Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO. 

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γιάννης Φελέκης

Οι Αθηναίοι / Γιάννης Φελέκης: «Στην Αθήνα έχουμε πια πολλά "μικρά Εξάρχεια", αποκεντρώθηκαν κι αυτά»

Έζησε μυθιστορηματικά, αγωνίστηκε ενάντια στη χούντα, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Πολυπράγμονας, αειθαλής, με σπάνιο ήθος, εντιμότητα και συνέπεια, o συνδικαλιστής και ακτιβιστής Γιάννης Φελέκης αποτελεί εμβληματική φυσιογνωμία και ζωντανή ιστορία των Εξαρχείων, της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Radio Lifo / Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι με την πρώτη νεροποντή; Και πώς αυτό συνδέεται με τον φυσικό χώρο που έχουμε κλέψει από τα ρέματα και τα ποτάμια της πόλης; Ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός που έχει εξερευνήσει και μελετήσει διεξοδικά το ιστορικό δίκτυο των ρεμάτων της Αττικής, συζητά με την Ντίνα Καράτζιου τα πώς και τα γιατί.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από την πίεση των social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Θανάσης Φωκάς / Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από τα social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Μπορεί το ασυνείδητο να καθορίζει τις αποφάσεις μας; Είναι η ευτυχία θέμα κατανάλωσης ή εσωτερικής ολοκλήρωσης; Πώς η τεχνολογία μεταμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε; Ο διακεκριμένος μαθηματικός και ακαδημαϊκός μοιράζεται σκέψεις που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν μέχρι τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Ο δημοσιογράφος Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την εξαφάνιση του 59χρονου κτηνοτρόφου Δημήτρη Γραικού που για δυόμισι χρόνια αποτελούσε άλυτο γρίφο για τους αστυνομικούς της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το τελευταίο μέρος της τριλογίας: Μια μυστική συμφωνία, οι άγνωστοι μάρτυρες, υποθέσεις Λιγνάδη και Πισπιρίγκου, όσα έγιναν μετά το θάνατό του κ.α
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
«Ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ο ρόλος σου»

Lifo Videos / «Ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ο ρόλος σου»

Η Ιωάννα Ασημακοπούλου μιλά για τη διαδρομή της στο θέατρο, την τηλεόραση και τη ζωή, εξηγεί γιατί το «Είμαι η Τζο» είναι το πιο προσωπικό της έργο και επιμένει ότι μόνο η τέχνη μπορεί να μας δώσει διέξοδο και ελπίδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κέρδισε την ειρήνη»

LiFO politics / «Η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κέρδισε την ειρήνη»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, Λουκάς Τσούκαλης, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για το τέλος της αμερικανικής ηγεμονίας και της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και προειδοποιεί ότι η Ευρώπη κινδυνεύει με παρακμή αν δεν λειτουργήσει ως ενιαία πολιτική οντότητα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Τι τρώμε στ’ αλήθεια; Έλεγχοι, ετικέτες και η αθέατη πλευρά της διατροφής

Radio Lifo / Aν ξέραμε τι τρώμε...

Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον Αντώνη Ζαμπέλα, πρόεδρο του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων, για την ασφάλεια των τροφίμων στην Ελλάδα σήμερα. Ο κ. Ζαμπέλας αναλύει κάθε στάδιο της πορείας που ακολουθεί ένα τρόφιμο μέχρι να φτάσει στο τραπέζι μας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Οι ματωμένες κόντρες

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Οι ματωμένες κόντρες

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας: Το outing από τον Βαλλιανάτο, ένα αιματηρό διαζύγιο, η διαμάχη με τον Λαζόπουλο κ.α.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
«Η Ελλάδα έχει αργήσει τραγικά να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης»

Lifo Videos / «Η Ελλάδα έχει αργήσει τραγικά να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης»

Τι σηματοδοτεί η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους; Πόσο επικίνδυνη είναι η «εργαλειοποίηση του αντισημιτισμού»; Μπορεί η Γάζα να γίνει η «παγκόσμια μνήμη» που θα σημαδέψει τις επόμενες δεκαετίες; Ο ιστορικός Πολυμέρης Βόγλης φωτίζει τις ρίζες της σύγκρουσης, τις διεθνείς αντιδράσεις και τις προοπτικές για ειρήνη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Tις περισσότερες φορές ο εχθρός σου δεν είναι αυτός που πιστεύεις»

Οι Άλλοι / «Tις περισσότερες φορές ο εχθρός σου δεν είναι αυτός που πιστεύεις»

46 λεπτά συνέντευξης δεν είναι αρκετά για να χωρέσουν το χιούμορ, την ενέργεια και τη βαθιά ψυχή του Ζερόμ Καλούτα. Αρκούν όμως για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που δεν σταματά να ανακαλύπτει τον εαυτό του και να προχωρά με τόλμη.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Τα social media μάς έχουν κάνει κυνικούς και αδιάφορους»

Άκου την επιστήμη / «Τα social media μάς έχουν κάνει κυνικούς και αδιάφορους»

Η Gen Z ρίχνει κυβερνήσεις με ένα hashtag, την ίδια στιγμή που οι αλγόριθμοι περιορίζουν τον δημόσιο διάλογο σε likes και φίλτρα. Τα social media έδωσαν φωνή σε εκατομμύρια πολίτες, αλλά μήπως τελικά μας έκαναν πιο αδιάφορους και λιγότερο δημοκρατικούς; Η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ, Μαρίνα Ρήγου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Όταν πέθανε ο πρώτος μου σύζυγος, σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου»

Lifo Videos / Νένα Μεντή: «Όταν πέθανε ο πρώτος μου σύζυγος, σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου»

Μία από τις πιο σπουδαίες παρουσίες του ελληνικού θεάτρου γιορτάζει φέτος 60 χρόνια αδιάλειπτης πορείας στη σκηνή και μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για την κοινωνία, την τηλεόραση, το θέατρο αλλά και τις προσωπικές της πληγές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χαώδης πολυνομία και συμπληγάδες συμφερόντων: Ποιος ελέγχει τη δόμηση σήμερα;

Radio Lifo / Ποιος ελέγχει τι χτίζεται και πού στην Ελλάδα;

Χαώδης πολυνομία και συμπληγάδες συμφερόντων: Η Ντίνα Καράτζιου συζητάει με τον Δημήτρη Πετρόπουλο, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Μηχανικών του Δημοσίου ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ για το πώς ελέγχεται το δομημένο περιβάλλον στη χώρα, από την έκδοση των οικοδομικών αδειών έως τον έλεγχο της αυθαίρετης δόμησης και τη διαχείριση των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Το φλεγόμενο μυστήριο 

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Το φλεγόμενο μυστήριο 

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το πρώτο μέρος της τριλογίας: Ένας μυστηριώδης γάμος, ένας ανεξιχνίαστος φόνος, η δίκη των Σατανιστών, η μάντρα του Alter κ.α.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής χωρίς αναπηρία να στηρίξει ουσιαστικά ΑμεΑ;

Ζούμε, ρε! / Μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής χωρίς αναπηρία να στηρίξει ουσιαστικά ΑμεΑ;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος ανοίγουν μια δύσκολη αλλά αναγκαία συζήτηση: τι σημαίνει για έναν ψυχοθεραπευτή να εργάζεται με άτομα με αναπηρία χωρίς να έχει το προσωπικό βίωμα;
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΧΡΥΣΕΛΛΑ ΛΑΓΑΡΙΑ - ΘΟΔΩΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΣ