Στην είσοδο του Α' Νεκροταφείου όπου έχουμε δώσει ραντεβού με τους Coretheband γίνεται χαμός από μαυροφορεμένο κόσμο που ρίχνει καχύποπτα βλέμματα στα όργανα που κουβαλάει το γκρουπ –τα οποία γίνονται στόχος– και από ζητιάνους που ξεφωνίζουν για λίγα κέρματα.
Ένας δήθεν παρκαδόρος βοηθάει τους επισκέπτες να βρουν θέση για το αμάξι τους. Τα παιδιά με ρωτούν αν δουλεύει για το νεκροταφείο. Τους απαντώ πως μάλλον όχι και σχολιάζουν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε μια περιοχή στα Χανιά.
Κατοικούν μόνιμα στην Κρήτη. Για τον Ιάκωβο, τον Μaxi, τον Σήφη και τον Λευτέρη η Αθήνα είναι μια ανεξερεύνητη πόλη. Είναι συνέχεια πάνω από ένα κινητό, με το Google Maps σε λειτουργία, για να μη χαθούν. Μια λύση είναι και το Uber, όπως μου λένε.
Κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης αστειεύονται μεταξύ τους και ποζάρουν ακομπλεξάριστα στον φακό. Μετά από πολύ περπάτημα καταλήγουμε σε ένα από τα κλασικά καφέ του Μετς και η φρεσκάδα που βγάζουν έρχεται σε αντίθεση με τον κόσμο τριγύρω που πίνει τον καφέ του σοβαρός.
Είναι αρκετά νεαροί γι' αυτό που κάνουν, κάτι που δεν συναντάς συχνά, τουλάχιστον σε συγκρότημα. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 20. Ξεκίνησαν να παίζουν στα 16, όταν ήταν ακόμα στο σχολείο.
Εμείς δεν έχουμε κάποιο ελληνικό συγκρότημα ως πρότυπο επειδή πάντα κοιτούσαμε πιο mainstream γκρουπ, όπως οι Linkin Park. Δεν νομίζω ότι μια εναλλακτική μπάντα μπορεί να ανέβει σε πιο mainstream επίπεδο. Εμάς αυτός ήταν πάντα ο σκοπός μας.
«Έχουμε το συγκρότημα από το 2012 στην ουσία. Με τον Μaxi ήμασταν μαζί στο σχολείο και είχαμε γνωριστεί επειδή παίζαμε σε σχολικές γιορτές» λέει ο Ιάκωβος.
«Η όλη φάση της μπάντας έγινε αυθόρμητα. Ο Μaxi δήλωσε συμμετοχή τότε στο Φεστιβάλ των Χανίων χωρίς καν να έχουμε όνομα ή άλλα μέλη στο γκρουπ.
Όταν επικοινώνησαν μαζί μου για να μάθουν το όνομά μας σκέφτηκα ότι είχε έρθει η ώρα να το κάνουμε. Τους είπα την πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό −ήταν το Core− και ζήτησα από έναν φίλο μου να μου βρει έναν μπασίστα κι έναν κιθαρίστα».
Έτσι ήρθε ο Σήφης στο μπάσο και ο Γιάννης στην κιθάρα, που αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Λευτέρη, και προστέθηκε κι ένα πέμπτο μέλος, ο Αρτέμης στα πλήκτρα.
Ο Μaxi, που είναι στα ντραμς, ασχολείται με τη μουσική από τα 6 του, ενώ ο Λευτέρης, πριν από την ηλεκτρική κιθάρα, έπαιζε λαούτο και «κρητικά» από μικρός. Ως Coretheband παίζουν ποπ «με λίγο απ' όλα», όπως μου αναφέρει ο Ιάκωβος.
«Ακούμε τα πάντα. Αυτό μέτρησε πολύ στο να σμίξουμε ως μπάντα. Σε κάποια πράγματα είμαστε χαλαροί. Δεν έχουμε τριβές του στυλ "δεν θέλω να παίξουμε αυτό ή να κάνουμε αυτό". Έχουμε κάνει μέχρι και διασκευές του Παντελίδη για χαβαλέ και ο κόσμος γουστάρει επειδή δεν το περιμένει.
Παλιότερα μαλώναμε επειδή μας έλεγαν να παίξουμε σαν τους Metallica και δεν μπορούσαμε. Τι σχέση είχαμε εμείς, μικρά παιδιά, με αυτούς;».
Τους ρωτάω πώς είναι να έχει κάποιος εναλλακτικό συγκρότημα στην Κρήτη.
«Έχει και καλά και κακά» λέει ο Σήφης. «Όταν αρχίσαμε, νομίζαμε ότι δεν κολλάγαμε με έναν τόσο παραδοσιακό τόπο όπως η Κρήτη.
Σκεφτόμασταν ότι αν ήμασταν στην Αθήνα ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αλλά όσο το βλέπαμε πιο σοβαρά και προσπαθούσαμε, άρχισαν να εμφανίζονται από το πουθενά ευκαιρίες και άτομα κι έτσι ταξιδέψαμε σε μέρη που δεν θα ονειρευόμασταν καν.
Αν παίζαμε κάτι πιο λαϊκό ή πιο trap ή stoner πιστεύω ότι θα ήταν πιο εύκολο να γίνουμε γνωστοί. Αν κάνεις όμως κάτι αντικειμενικά σωστό και ωραίο και το προωθήσεις, κάποια στιγμή θα αναδειχτεί. Δεν περιμένεις να γίνουν τα πράγματα από μόνα τους. Εμείς, από στόμα σε στόμα, αποκτήσαμε ένα σταθερό κοινό».
Πραγματικά, το γκρουπ έχει προχωρήσει αρκετά σε μικρό χρονικό διάστημα. Έφτασαν μέχρι τη Νορβηγία, όπου βγήκαν τέταρτοι στον εναλλακτικό διεθνή διαγωνισμό Global Battle of the Bands.
Την ίδια χρονιά πρώτο ήρθε ένα συγκρότημα από τη Λετονία, οι Triana Park, που αργότερα εκπροσώπησε τη χώρα του στη Eurovision.
«Και τα τρία συγκροτήματα που ήταν μπροστά από εμάς ήταν κάτι σαν τους Planet of Zeus της χώρας τους» μου λένε. Πέρσι ήρθε η τηλεόραση και η σειρά του Alpha «Η λέξη που δεν λες» του Θοδωρή Παπαδουλάκη.
Ήταν το αγαπημένο συγκρότημα του μικρού ήρωα της σειράς Παυλή που έπασχε από αυτισμό, αλλά είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική. Τα γυρίσματα έγιναν στα Χανιά και τους διάλεξαν ανάμεσα σε ονόματα όπως αυτό του Παπακωνσταντίνου.
«Ήταν συγκινητικό επειδή το παιδάκι έγινε όντως φαν μετά τη σειρά και έρχεται ακόμα στα live μας».
Κατάφεραν να βρουν μάνατζερ στην Αγγλία την οποία θα επισκεφτούν σε λίγες μέρες. Εκεί θα δώσουν δύο συναυλίες για πρώτη φορά. Το πλάνο τους είναι να μετακομίσουν στη Μεγάλη Βρετανία με την πρώτη ευκαιρία, και να κυνηγήσουν μια καριέρα στο εξωτερικό.
«Στην Ελλάδα πετυχημένο γκρουπ θεωρούνται οι Μέλισσες. Σίγουρα υπάρχουν ονόματα όπως οι Nightstalker, οι Planet of Zeus και οι Rotting Christ που παίζουν κάτι πολύ ιδιαίτερο με επιτυχία και υπάρχει κοινό που θέλει να το ακούσει κι αυτό.
Εμείς δεν έχουμε κάποιο ελληνικό συγκρότημα ως πρότυπο επειδή πάντα κοιτούσαμε πιο mainstream γκρουπ, όπως οι Linkin Park. Δεν νομίζω ότι μια εναλλακτική μπάντα μπορεί να ανέβει σε πιο mainstream επίπεδο. Εμάς αυτός ήταν πάντοτε ο σκοπός μας».
![Ακούμε τα πάντα. Αυτό μέτρησε πολύ στο να σμίξουμε ως μπάντα. Σε κάποια πράγματα είμαστε χαλαροί. Δεν έχουμε τριβές του στυλ "δεν θέλω να παίξουμε αυτό ή να κάνουμε αυτό" Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO](/uploads/image/1333421/IMG_8667.jpg "Ακούμε τα πάντα. Αυτό μέτρησε πολύ στο να σμίξουμε ως μπάντα. Σε κάποια πράγματα είμαστε χαλαροί. Δεν έχουμε τριβές του στυλ "δεν θέλω να παίξουμε αυτό ή να κάνουμε αυτό" Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO")
Παρ' όλα αυτά, γνωρίζουν τα πάντα για την ελληνική εναλλακτική σκηνή και μου σχολιάζουν πόσο την έχει ωφελήσει το ότι στράφηκε στο Ίντερνετ, και συγκεκριμένα το YouTube. Διαβάζουν οτιδήποτε αφορά τη μουσική βιομηχανία και τις πωλήσεις.
Μιλάνε επίσης για το πόσο σημαντικό είναι τα κομμάτια σου να συμπεριλαμβάνονται στα επίσημα playlists του Spotify και για τις χορηγούμενες σελίδες του Facebook και του Ιnstagram.
Σε λιγότερο από έναν μήνα θα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους και είναι ενθουσιασμένοι.
«Στην αρχή οι γονείς μας μάς έλεγαν ότι η μουσική είναι ένα ωραίο χόμπι, έπρεπε όμως να ασχοληθούμε με τις σπουδές μας. Στη συνέχεια, όμως, μας υποστήριξαν.
Αγχώνονται ακόμη, αλλά πιστεύω ότι αυτό είναι φυσικό. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε είναι η μετακίνηση, ειδικά όταν κουβαλάμε και όργανα. Το ταξίδι με το καράβι για Αθήνα είναι 9 ώρες με την επιστροφή. Ο χρόνος που έχουμε περάσει συνολικά μέσα σε καράβι μετριέται σε εβδομάδες.
Γενικά, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για όλους στην Ελλάδα λόγω της κρίσης, αλλά στην αρχή δεν μπορείς να έχεις πολλές απαιτήσεις. Αν τα καταφέρουμε εδώ, το επόμενο βήμα είναι το εξωτερικό. Πρέπει να είσαι 100% μέσα σε αυτό που κάνεις και κάποια στιγμή θα βρεις τον δρόμο σου».
Tο «Update» είναι το πρώτο δείγμα από το νέο τους άλμπουμ.
To συγκρότημα θα εμφανιστεί στο Death Disco για μια συναυλία την Πέμπτη στις 1 Μαρτίου.
