Μιχάλης Χαλιλάι, περιπτεράς Facebook Twitter
Το περίπτερο απαιτεί αφοσίωση και επιμονή. Δεν μπορείς να δουλεύεις αν δεν είσαι εκεί ανά πάσα στιγμή. Η αποδοχή από την ελληνική κοινωνία σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ήταν πολύ καλή. Φωτ.: Freddie F./ LIFO

Μιχάλης Χαλιλάι: «Οι Αλβανοί δεν πήραν τις δουλειές των Ελλήνων, κάλυψαν κενές θέσεις εργασίας»

0

Γεννήθηκα στη Χειμάρρα της Αλβανίας τον Αύγουστο του 1963. Ο πατέρας μου ήταν αξιωματικός του στρατού και η μητέρα εργαζόταν ως καθαρίστρια σε σπίτια. Θυμάμαι ότι εκείνη την περίοδο όλα ήταν υπό περιορισμό. Ήταν η περίοδος που διαφέντευε η δικτατορία του Ενβέρ Χότζα με το Κόμμα Εργασίας της Αλβανίας. Ζούσαμε στη σκιά ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, στο οποίο δεν είχες τη δυνατότητα να εκφραστείς ελεύθερα. Αποκλεισμός, προπαγάνδα, φόβος, σιωπή, διώξεις, φυλακίσεις, λογοκρισία, βία και καταπίεση. Δύσκολα και σκληρά χρόνια. Δεν έπρεπε να μιλάς, να ακούς και να βλέπεις. Ήμασταν άνθρωποι-κορνίζες σ’ ένα κράτος-φυλακή. Γι’ αυτό η λέξη που μου έχει αποτυπωθεί πολύ έντονα είναι εκείνη της τιμωρίας. Μια εσφαλμένη επιλογή και θα βίωνες τις συνέπειες. Δεν ξεχνώ ότι αν κάποιος κατάφερνε να διαφύγει από τη χώρα, οι συγγενείς του θα καταδικάζονταν σε ένα διά βίου εκδικητικό και ταπεινωτικό καθεστώς. Οφείλω, όμως, να πω ότι η Χειμάρρα τουλάχιστον ήταν και παραμένει μια πολύ όμορφη πόλη.

• Μεγάλωσα στους κόλπους μιας εξαμελούς οικογένειας. Όταν τελείωσα το σχολείο, αποφάσισα να σπουδάσω στα Τίρανα και ακολούθησα κι εγώ την επαγγελματική πορεία του πατέρα μου, μπαίνοντας στον αλβανικό στρατό. Ήμασταν χριστιανοί ορθόδοξοι και επειδή κυριαρχούσε ο αθεϊσμός, όλα τα ήθη και τα έθιμα έπρεπε να τα τηρούμε κρυφά. Πολλές εκκλησίες μετατράπηκαν σε κινηματογράφους, ενώ άλλες έγιναν αποθήκες. Από τον Δεκέμβριο του 1990 η χώρα κλονίστηκε από μεγάλες φοιτητικές διαδηλώσεις, απεργίες και την έξοδο χιλιάδων Αλβανών προς την Ιταλία και την Ελλάδα. Έτσι, οι περισσότεροι άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα. Εμείς δεν θέλαμε να φύγουμε. Προτιμήσαμε με τη γυναίκα μου να συνεχίσουμε να δουλεύουμε εκεί. Ήδη είχαμε αποκτήσει το 1990 το πρώτο μας παιδί, τον Ανδρέα, ενώ το 1993 ακολούθησε η γέννηση της κόρης μας, Χριστίνας.

Όταν ζεις τόσα χρόνια σε μια χώρα, υιοθετείς όλα τα χαρακτηριστικά και τις συνήθειές της. Τα παιδιά μας μεγάλωσαν και ζουν στην Ελλάδα. Όταν κάποιες φορές χρειάζεται να ταξιδέψω στην Αλβανία, νιώθω ξένος.

• Για μας όλα άλλαξαν το 1997, όταν ξέσπασε το «σκάνδαλο των πυραμίδων» με τα ημιπαράνομα τραπεζικά συστήματα τύπου «πυραμίδα» που υπήρχαν στη χώρα. Ακολούθησε λαϊκή εξέγερση που οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα εμφυλίου με ανυπολόγιστες καταστροφές και νεκρούς. Χιλιάδες Αλβανοί έχασαν τότε τις αποταμιεύσεις τους. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα οι οικονομίες μιας ζωής είχαν χαθεί. Στη χώρα επικρατούσε χάος και αναρχία. Τότε, ήταν πρόεδρος ο Σαλί Μπερίσα και διάφοροι ένοπλοι διαδηλωτές έκαναν πλιάτσικο σε αποθήκες του αλβανικού στρατού. Από αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές βάσεις κλάπηκαν καλάσνικοφ και άλλα όπλα. Εκείνη την περίοδο κινδύνευσε και η ζωή μου, αφού κάποιοι παρακρατικοί, επειδή ήμουν στον στρατό, μου έβαλαν ένα περίστροφο στον κρόταφο, ζητώντας να τους πω πού είναι τα όπλα. Με έσωσε ένας παλιός μου φαντάρος, ο οποίος με αναγνώρισε και τους είπε: «Αφήστε τον».

Μιχάλης Χαλιλάι, περιπτεράς Facebook Twitter
Πήρα τα παιδιά μου και ταξιδέψαμε για μια ολόκληρη μέρα προς την Αθήνα. Εγκατασταθήκαμε σ’ ένα διαμέρισμα στον Νέο Κόσμο. Φωτ.: Freddie F./ LIFO

• Το μέλλον μας φάνταζε, λοιπόν, διαφορετικό. Για την Ελλάδα πρώτα έφυγε η γυναίκα μου, Ελεωνόρα, και μετά από έξι μήνες αποφάσισα να ακολουθήσω κι εγώ. Είχαμε ήδη κάποιους συγγενείς μας εκεί κι αυτό μας βοήθησε. Αρχικά, σκέφτηκα ότι θα ήταν κάτι προσωρινό. Δηλαδή μια έκτακτη λύση ανάγκης για να μαζέψουμε κάποια χρήματα. Ωστόσο, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα και η άνοδος της εγκληματικότητας στην Αλβανία ήταν οι αιτίες που πολλοί Αλβανοί ξεχάσαμε οριστικά την επιστροφή στη χώρα μας.

• Πήρα τα παιδιά μου και ταξιδέψαμε για μια ολόκληρη μέρα προς την Αθήνα. Εγκατασταθήκαμε σ’ ένα διαμέρισμα στον Νέο Κόσμο. Στις δύο πρώτες μέρες, και καθώς καθόμουν στην πλατεία του Αγίου Ιωάννη, μου πρότειναν δουλειά. Ξεκίνησα σε μια καφετέρια ως delivery και έμεινα για περίπου δύο χρόνια. Φυσικά, όλες τις παραγγελίες τις πήγαινα με τον δίσκο, αφού δεν συνηθιζόταν τότε να χρησιμοποιείς μηχανάκι. Λίγο καιρό μετά αγόρασα ένα ποδήλατο και έφτιαξα ένα αυτοσχέδιο κουτί διανομής καφέδων και προϊόντων. Θυμάμαι κάποιες από τις παραγγελίες που τις πήγαινα στα παλιά γραφεία της «Ελευθεροτυπίας». Η γυναίκα μου δούλευε σε συνεργείο καθαρισμού. Ήμασταν τυχεροί γιατί πήγαινε να καθαρίσει το σπίτι ενός παπά στο Καλαμάκι. Πολλοί άνθρωποι στάθηκαν αρωγοί στην προσαρμογή μας στη χώρα.

• Είχαμε πολλή όρεξη για δουλειά και δεν νιώθαμε κούραση. Τα παιδιά μας πήγαν από την αρχή σε ελληνικό σχολείο. Δεν είχαν να αντιμετωπίσουν εκφοβισμό ή διακρίσεις, εκτός από μια φορά που ο γιος μου, ως αριστούχος, θα σήκωνε την ελληνική σημαία. Μάλιστα, επειδή υπήρχαν αντιδράσεις και ένα αρνητικό κλίμα από κάποιους, ο ίδιος, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα, τους είπε ότι θα την άφηνε. Τελικά, εξαιτίας του πείσματος μιας εξαιρετικής καθηγήτριας, ο Ανδρέας δέχθηκε να παρελάσει με την ελληνική σημαία.

• Για ένα μεγάλο διάστημα εργαζόμασταν από το πρωί μέχρι το βράδυ προκειμένου να αποκτήσουμε ένα κομπόδεμα και να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα μας. Ατελείωτα μεροκάματα, κούραση αλλά και ένα συναίσθημα ανασφάλειας. Σκεφτόμασταν το μέλλον των παιδιών μας και αναζητούσαμε καλύτερες συνθήκες ζωής. Ένας συγχωριανός μας διατηρούσε περίπτερο στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα στην οδό Καλλιρόης. Κάποια Σαββατοκύριακα τον επισκεπτόμουν και καθόμασταν παρέα. Τον έβλεπα ότι ήταν χαρούμενος και αρκετά ικανοποιημένος με τα έσοδα του περιπτέρου. Αγόρασα μια «Χρυσή Ευκαιρία» και έψαξα τις αγγελίες για να δω αν παραχωρείται κάποιο σε γειτονική περιοχή. Ξέρετε, όλοι οι άνθρωποι ζουν και πορεύονται με το όνειρο να ανοίξουν μια δική τους επιχείρηση. Και κάπως έτσι, το 2001, βρήκα το περίπτερο στην παιδική χαρά του Κουκακίου. Μετά φύγαμε για ένα διάστημα και διαχειριζόμασταν το περίπτερο κοντά στην είσοδο του νεκροταφείου στην οδό Αναπαύσεως, όμως δεν πήγαινε τόσο καλά όσο εκείνο του Κουκακίου. Και την περίοδο που στην Ελλάδα είχε ξεσπάσει η οικονομική κρίση, επιστρέψαμε εδώ, στο τέρμα της οδού Δημητρακοπούλου.

• Το περίπτερο απαιτεί αφοσίωση και επιμονή. Δεν μπορείς να δουλεύεις αν δεν είσαι εκεί ανά πάσα στιγμή. Η αποδοχή από την ελληνική κοινωνία σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ήταν πολύ καλή. Ζούμε σε μια περιοχή όπου οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ καλοί και η γειτονιά ήσυχη. Πολλοί κάτοικοι μας έδειξαν από την αρχή την εμπιστοσύνη τους, εκτός από ελάχιστους που λένε την ατάκα «στον Αλβανό ψωνίζεις;». Αυτό που με ενοχλεί είναι όταν διάφοροι συμπολίτες μας δεν δέχονται την προκοπή και την εξέλιξη ενός Αλβανού. Παραξενεύονται και σε κοιτούν καχύποπτα, ενώ, όταν είσαι χωρίς χρήματα και έχεις ανάγκη, σε κοιτούν με συμπάθεια. Μου κάνει εντύπωση όταν από τους περισσότερους Έλληνες ακούς να λένε ότι όσοι Αλβανοί γνωρίζουν προσωπικά είναι καλοί άνθρωποι και παιδιά-μάλαμα και όλοι οι άλλοι είναι επικίνδυνοι, εγκληματίες και κακοποιοί.

Μιχάλης Χαλιλάι, περιπτεράς Facebook Twitter
Ξέρετε, όλοι οι άνθρωποι ζουν και πορεύονται με το όνειρο να ανοίξουν μια δική τους επιχείρηση. Και κάπως έτσι, το 2001, βρήκα το περίπτερο στην παιδική χαρά του Κουκακίου. Φωτ.: Freddie F./ LIFO

• Η ενσωμάτωσή μας έγινε ομαλά κι έτσι τα χαρτιά μας ανανεώνονταν. Στην αρχή η άδεια παραμονής ήταν εξάμηνη, μετά έγινε ετήσια και ύστερα πενταετής. Πληρούσαμε όλα τα κριτήρια και τα δικαιολογητικά ως πολίτες άλλης χώρας που διαμένουν στην Ελλάδα. Εδώ και επτά-οκτώ χρόνια έχουμε αποκτήσει και την ελληνική ιθαγένεια. Τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν σταδιακά προς το καλύτερο μετά το 2001, μετά τη δεύτερη διαδικασία της νομιμοποίησης.

cover
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

• Πάντοτε θα συναντήσεις και ανθρώπους που βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις και συμπεριφέρονται άκρως ρατσιστικά, οι οποίοι ασπάζονται μια βαθιά ριζωμένη αντιπάθεια προς τους Αλβανούς μετανάστες. Μια μέρα είχε πάει η γυναίκα μου για την ανανέωση της άδειας παραμονής και μια άλλη κυρία χρειάστηκε τη βοήθειά της, επειδή δεν μιλούσε ελληνικά. Όταν άκουσε τη γυναίκα μου να μιλά αλβανικά, ο υπάλληλος αντέδρασε φωνάζοντάς της: «Εδώ μέσα δεν μιλάμε αλβανικά. Να μιλάς μόνο ελληνικά. Σήκω και φύγε». Τελικά, την έδιωξε και πήγε ξανά την επόμενη μέρα. Οι Αλβανοί δεν πήραν τις δουλειές των Ελλήνων αλλά κάλυψαν κενές θέσεις εργασίας και συνέβαλαν καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.  

• Στο ρατσιστικό σύνθημα «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ - Αλβανέ» απαντώ ότι αισθάνομαι Έλληνας. Άλλωστε, είμαι πλέον πολίτης αυτής της χώρας. Και στον ποδοσφαιρικό αγώνα των εθνικών μας ομάδων, Ελλάδας - Αλβανίας, υποστηρίζω προφανώς την Ελλάδα, γιατί δεν γνωρίζω ούτε έναν παίκτη της αλβανικής ομάδας. Όταν ζεις τόσα χρόνια σε μια χώρα, υιοθετείς όλα τα χαρακτηριστικά και τις συνήθειές της. Τα παιδιά μας μεγάλωσαν και ζουν στην Ελλάδα. Όταν κάποιες φορές χρειάζεται να ταξιδέψω στην Αλβανία, νιώθω ξένος.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέματα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θεοδώρα Ψαλτοπούλου: Γιατί oι νέοι νοσούν ολοένα περισσότερο από καρκίνο;

Άκου την επιστήμη / Γιατί αυξάνονται οι νέοι που νοσούν από καρκίνο; H Θ. Ψαλτοπούλου εξηγεί

Πώς μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν καθοριστικά τη μακροζωία; Και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή στην πρόληψη των χρόνιων ασθενειών; Η παθολόγος και καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Radio Lifo / Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι με την πρώτη νεροποντή; Και πώς αυτό συνδέεται με τον φυσικό χώρο που έχουμε κλέψει από τα ρέματα και τα ποτάμια της πόλης; Ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός που έχει εξερευνήσει και μελετήσει διεξοδικά το ιστορικό δίκτυο των ρεμάτων της Αττικής, συζητά με την Ντίνα Καράτζιου τα πώς και τα γιατί.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από την πίεση των social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Θανάσης Φωκάς / Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από τα social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Μπορεί το ασυνείδητο να καθορίζει τις αποφάσεις μας; Είναι η ευτυχία θέμα κατανάλωσης ή εσωτερικής ολοκλήρωσης; Πώς η τεχνολογία μεταμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε; Ο διακεκριμένος μαθηματικός και ακαδημαϊκός μοιράζεται σκέψεις που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν μέχρι τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Ο δημοσιογράφος Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την εξαφάνιση του 59χρονου κτηνοτρόφου Δημήτρη Γραικού που για δυόμισι χρόνια αποτελούσε άλυτο γρίφο για τους αστυνομικούς της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το τελευταίο μέρος της τριλογίας: Μια μυστική συμφωνία, οι άγνωστοι μάρτυρες, υποθέσεις Λιγνάδη και Πισπιρίγκου, όσα έγιναν μετά το θάνατό του κ.α
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
«Ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ο ρόλος σου»

Lifo Videos / «Ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ο ρόλος σου»

Η Ιωάννα Ασημακοπούλου μιλά για τη διαδρομή της στο θέατρο, την τηλεόραση και τη ζωή, εξηγεί γιατί το «Είμαι η Τζο» είναι το πιο προσωπικό της έργο και επιμένει ότι μόνο η τέχνη μπορεί να μας δώσει διέξοδο και ελπίδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κέρδισε την ειρήνη»

LiFO politics / «Η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κέρδισε την ειρήνη»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, Λουκάς Τσούκαλης, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για το τέλος της αμερικανικής ηγεμονίας και της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και προειδοποιεί ότι η Ευρώπη κινδυνεύει με παρακμή αν δεν λειτουργήσει ως ενιαία πολιτική οντότητα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Τι τρώμε στ’ αλήθεια; Έλεγχοι, ετικέτες και η αθέατη πλευρά της διατροφής

Radio Lifo / Aν ξέραμε τι τρώμε...

Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον Αντώνη Ζαμπέλα, πρόεδρο του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων, για την ασφάλεια των τροφίμων στην Ελλάδα σήμερα. Ο κ. Ζαμπέλας αναλύει κάθε στάδιο της πορείας που ακολουθεί ένα τρόφιμο μέχρι να φτάσει στο τραπέζι μας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Οι ματωμένες κόντρες

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Οι ματωμένες κόντρες

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας: Το outing από τον Βαλλιανάτο, ένα αιματηρό διαζύγιο, η διαμάχη με τον Λαζόπουλο κ.α.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
«Η Ελλάδα έχει αργήσει τραγικά να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης»

Lifo Videos / «Η Ελλάδα έχει αργήσει τραγικά να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης»

Τι σηματοδοτεί η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους; Πόσο επικίνδυνη είναι η «εργαλειοποίηση του αντισημιτισμού»; Μπορεί η Γάζα να γίνει η «παγκόσμια μνήμη» που θα σημαδέψει τις επόμενες δεκαετίες; Ο ιστορικός Πολυμέρης Βόγλης φωτίζει τις ρίζες της σύγκρουσης, τις διεθνείς αντιδράσεις και τις προοπτικές για ειρήνη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Tις περισσότερες φορές ο εχθρός σου δεν είναι αυτός που πιστεύεις»

Οι Άλλοι / «Tις περισσότερες φορές ο εχθρός σου δεν είναι αυτός που πιστεύεις»

46 λεπτά συνέντευξης δεν είναι αρκετά για να χωρέσουν το χιούμορ, την ενέργεια και τη βαθιά ψυχή του Ζερόμ Καλούτα. Αρκούν όμως για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που δεν σταματά να ανακαλύπτει τον εαυτό του και να προχωρά με τόλμη.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Τα social media μάς έχουν κάνει κυνικούς και αδιάφορους»

Άκου την επιστήμη / «Τα social media μάς έχουν κάνει κυνικούς και αδιάφορους»

Η Gen Z ρίχνει κυβερνήσεις με ένα hashtag, την ίδια στιγμή που οι αλγόριθμοι περιορίζουν τον δημόσιο διάλογο σε likes και φίλτρα. Τα social media έδωσαν φωνή σε εκατομμύρια πολίτες, αλλά μήπως τελικά μας έκαναν πιο αδιάφορους και λιγότερο δημοκρατικούς; Η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ, Μαρίνα Ρήγου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Όταν πέθανε ο πρώτος μου σύζυγος, σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου»

Lifo Videos / Νένα Μεντή: «Όταν πέθανε ο πρώτος μου σύζυγος, σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου»

Μία από τις πιο σπουδαίες παρουσίες του ελληνικού θεάτρου γιορτάζει φέτος 60 χρόνια αδιάλειπτης πορείας στη σκηνή και μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για την κοινωνία, την τηλεόραση, το θέατρο αλλά και τις προσωπικές της πληγές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χαώδης πολυνομία και συμπληγάδες συμφερόντων: Ποιος ελέγχει τη δόμηση σήμερα;

Radio Lifo / Ποιος ελέγχει τι χτίζεται και πού στην Ελλάδα;

Χαώδης πολυνομία και συμπληγάδες συμφερόντων: Η Ντίνα Καράτζιου συζητάει με τον Δημήτρη Πετρόπουλο, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Μηχανικών του Δημοσίου ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ για το πώς ελέγχεται το δομημένο περιβάλλον στη χώρα, από την έκδοση των οικοδομικών αδειών έως τον έλεγχο της αυθαίρετης δόμησης και τη διαχείριση των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Το φλεγόμενο μυστήριο 

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Το φλεγόμενο μυστήριο 

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το πρώτο μέρος της τριλογίας: Ένας μυστηριώδης γάμος, ένας ανεξιχνίαστος φόνος, η δίκη των Σατανιστών, η μάντρα του Alter κ.α.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής χωρίς αναπηρία να στηρίξει ουσιαστικά ΑμεΑ;

Ζούμε, ρε! / Μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής χωρίς αναπηρία να στηρίξει ουσιαστικά ΑμεΑ;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος ανοίγουν μια δύσκολη αλλά αναγκαία συζήτηση: τι σημαίνει για έναν ψυχοθεραπευτή να εργάζεται με άτομα με αναπηρία χωρίς να έχει το προσωπικό βίωμα;
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΧΡΥΣΕΛΛΑ ΛΑΓΑΡΙΑ - ΘΟΔΩΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΣ