«When the going gets tough, the tough get going» (σ.σ. σε ελεύθερη μετάφραση «όταν τα πράγματα ζορίζουν, οι ζόρικοι συνεχίζουν») λέει το γνωστό χιλιοειπωμένο ρητό και νομίζω πως αυτός είναι ο ιδανικός τίτλος για το χθεσινό ματς ανάμεσα στο Βέλγιο και την Ιαπωνία, ένα από τα καλύτερα της διοργάνωσης και όχι μόνο.
Οι μπλαζέ, μονίμως ασυνεπείς στα μεγάλα ραντεβού Βέλγοι αντέδρασαν στα γκολ των Χαραγκούτσι και Ινούι, μείωσαν με τον Βερντόνγκεν, ισοφάρισαν με τον Φελαϊνί και πήραν τη νίκη με τον Σαντλί δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του αγώνα.
Μόλις ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη οι Ιάπωνες σωριάστηκαν απογοητευμένοι στο χορτάρι, αλλά θα πρέπει να τους πιστωθεί ότι δεν τα παράτησαν ποτέ και κοίταξαν στα μάτια τους πανίσχυρους αντιπάλους τους. Οι παίκτες του Πάμε Στοίχημα όμως, πανηγύριζαν. Όσοι είχαν ποντάρει στη νίκη της Ιαπωνίας, κέρδισαν το στοίχημα, παρά την ήττα της με 3-2, χάρη στο «2-0 και Έληξε»!
Όσο αφορά τους «Κόκκινους Διαβόλους», οι πανηγυρισμοί για την ανατροπή και την πρόκριση θα πρέπει να σταματήσουν άμεσα καθώς σε λίγα 24ωρα τη θέση των τίμιων «καμικάζι» της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου θα πάρουν οι Βραζιλιάνοι που απέδειξαν απέναντι στους Μεξικανούς πως δεν αστειεύονται.
Βραζιλία δεν είναι μόνο ο Νεϊμάρ
Στον αγώνα που προηγήθηκε η «σελεσάο» δικαίωσε τα προγνωστικά και επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί για την κατάκτηση της διοργάνωσης.
Κέρδισε σχετικά εύκολα το Μεξικό με 2-0 χάρη στα γκολ των Νεϊμάρ και Φιρμίνιο.
Και μπορεί τα φώτα να πέφτουν (και δικαίως) στον Νεϊμάρ, αλλά είναι οι Κοουτίνιο, Γουίλιαν και Καζεμίρο αυτοί που προσδίδουν στην ομάδα ισορροπία και ουσία.
Η Βραζιλία «τρομάζει» τους αντιπάλους της. Όχι με το θέαμα που προσφέρει αλλά με τη συγκέντρωση, την οργάνωση και τον τρόπο που αγωνίζεται. Δείχνει σοβαρότητα σε όλα τα επίπεδα και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στον άνθρωπο που κάθεται στον πάγκο, τον Τιτέ.
Όπως και να 'χει, ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης αναμένει με ανυπομονησία τη συνάντηση των Βέλγων με τους Βραζιλιάνους στους «8». Όποιος προκριθεί είναι πιθανό να φτάσει μέχρι το μεγάλο φινάλε.
«It's coming home?»
Από το 1966 και έπειτα, οι Άγγλοι ζουν πάντα με το ίδιο όνειρο. Να δουν το ιερό δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου να επιστρέφει στο νησί. Εκεί που πιστεύουν (για κάποιο δικό τους λόγο) ότι είναι η θέση του.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως η νεανική ομάδα του Σάουθγκεϊτ βγάζει στο χορτάρι μία εικόνα που είχαμε πολλά χρόνια να δούμε από τα «λιοντάρια». Το ντεπόζιτό της είναι γεμάτο ενέργεια, ζωντάνια και ενθουσιασμό. Και ας μην ξεχνάμε ότι έχει στη σύνθεσή της έναν από τους καλύτερους και πιο φορμαρισμένους επιθετικούς στον κόσμο. Τον Χάρι Κέιν.
Θεωρητικά, στο αυριανό ματς με την Κολομβία (21.00 μ.μ.) είναι και το φαβορί, αλλά το σκληροτράχηλο παρεάκι των Φαλκάο - Ροντρίγκεζ - Κουαδράδο δεν μασάει πολλά και δεν το έχει σε τίποτα να δείξει ότι έχει τους Στέρλινγκ αυτού του κόσμου για πρωινό.
Οι Άγγλοι θα πρέπει να επιστρατεύσουν πολλά ακόμη στοιχεία στο παιχνίδι τους προκειμένου να υπερκεράσουν το εμπόδιο των Κολομβιανών και να μην αναγκαστούν να διασχίσουν πρόωρα το στενό της Μάγχης, όπου θα τους περιμένουν, έτοιμα να τους κατασπαράξουν, τα αδηφάγα βρετανικά ΜΜΕ.
Στον λιγότερο πολυδιαφημισμένο αγώνα της σημερινής ημέρας, αυτόν δηλαδή μεταξύ της Ελβετίας και της Σουηδίας (17.00 μ.μ.), οι πιθανότητες είναι μάλλον μοιρασμένες.
Και οι δύο έκαναν εντυπωσιακές πορείες στους ομίλους, αλλά οι Σκανδιναβοί μοιάζουν ένα κλικ πιο έτοιμοι γι' αυτό το τουρνουά. Ποιος θα πει την τελευταία λέξη; Ο Σακίρι ή ο «δικός μας» Μάρκους Μπέργκ;
