Έλα ρε παιδί μου τώρα. Πατάς το κουμπί για να σχολιάσουμε και όποτε το ξαναπατάς είμαστε υποχρεωμένοι να τραβάμε επί τόπου το φρένο; Δεν το βρίσκω εντάξει και ξανά δεν καταλαβαίνω την αγανάκτησή σου. Αν δεν θέλεις απλά μην απαντάς. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα τύπου "αν είναι έτσι δεν θα έπρεπε μια χωρισμένη με παιδί να κάνει τίποτα για τον εαυτό της". Δεν είδα κανέναν να γράφει κάτι τέτοιο και προσωπικά επιμένω ΠΑΝΤΑ ότι μια γυναίκα (χωρισμένη ή όχι,μητέρα ή όχι) ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κάνει πράγματα μόνο για τον εαυτό της. Θα προτιμούσα τις ενστάσεις σου να τις εκφράζεις πάνω σε πράγματα που γράφτηκαν στ' αλήθεια,μπροστά σου τα έχεις τα σχόλια. Είπες ότι δεν νοιώθεις "ποτέ μα ποτέ εξαντλημένη" επειδή αγαπάς το παιδί σου, και θυμώνεις που σχολίασα πάνω σε αυτό. Το έκανα γιατί πολλές γυναίκες νοιώθουν ενοχές ακόμη και για το ότι τις εξαντλεί το μεγάλωμα ενός παιδιού και αν διαβάζουν τέτοια νοιώθουν ακόμη χειρότερα. Δεν χρειάζεται να εξιδανικεύουμε το τι σημαίνει να μεγαλώνεις ένα παιδί. Δεν μου αρέσει ο τρόπος σου και δεν βρίσκομαι στο σαλόνι του σπιτιού σου για να με πετάξεις έξω επειδή δεν σου αρέσουν τα σχόλια. Βλέπεις τέτοιου είδους αντιδράσεις με κάνουν καμιά φορά να μην σχολιάζω σε ανάλογες Εξομολογήσεις, χάνω κάθε διάθεση και μετάνοιωσα επίσης που σχολίασα εδώ.