Με χαλάνε πολύ οι άνθρωποι που περιμένουν από τους άλλους να τους στρώσουν, πιο πολύ κι απ' αυτούς που τους στρώνουν. Κατανοώ ότι ένα άτομο δίπλα σου μπορεί να σε εμπνέει για κάτι που ΉΔΗ προσπαθείς, όχι για να ταιριάξετε. Ότι τι; Μετά από εσένα το χάος;Υ. Γ. Αυτή τη δουλειά την κάνεις με τον εαυτό σου κι όχι με τον σύντροφό σου, εκτός κι αν ο ένας γουστάρει να κάνει τον ψυχολόγο του άλλου παράλληλα ή τον γονιό αν προτιμάς. Αν κάποιοι την βρίσκουν έτσι, μαγκιά τους. Εσύ μάλλον όχι.Παντως φήμες λένε ότι δεν χρειάζεται να σώσουμε κανέναν για να είμαστε σημαντικοί, με εξαίρεση τον εαυτό μας. :)