Ε δεν μπορώ αυτή την κλάψα περί καλοσύνης που έχει άλλες σκοπιμότητες. Έχω και προσωπική εμπειρία που δήλωνε καλό και ότι οι άλλοι ήταν αχάριστοι και οκ αρχικά με εμένα ήταν ευγενικό αρχικά ώσπου έγινε παρεμβατικά αυταρχικό σε ζητήματα που δεν το αφορούσαν, ε ξεκοψα. Εγώ στο μυαλό της επιβεβαίωσα αυτό που πίστευε, οπότε πλέον δεν μασάω με δήθεν καλοσύνη και δήθεν αυθορμητο μάλιστα που όμως τελικα δεν αποφέρει κάποιο κέρδος, άσχετο φυσικά από την ικανοποίηση της πράξης. Αν δεν του ικανοποιεί κάτι στην τελική, ποιος ο λόγος να το κάνουν;