Όχι βέβαια, έτσι όπως το εννοείς "δεν αξίζει". Κατά πόσο όμως γίνεται αυθόρμητα και από καρδιάς αναρωτιέμαι. Οτιδήποτε κάνουμε γιατί έτσι μας βγαίνει δεν το ζυγίζουμε τα αυτονόητα δεν μπαίνουν στο ζύγι. Δεν ξέρω και τι εννοείς όταν λες ότι είσαι καλός με όλους. Με ποιόν τρόπο "καλός"; Ποιοί είναι οι "όλοι" και με ποιόν τρόπο σε "γράφουν"; Η καλοσύνη πολλές φορές αποκτά απίστευτο φορτίο για εκείνον που την δέχεται όταν περιμένει ανταλλάγματα. Αλλά όταν συμβαίνει αυτό παύουμε να μιλάμε για καλοσύνη και γινόμαστε έμποροι. Είμαστε αυτοί που είμαστε και κάνουμε ό,τι κάνουμε δίχως να το σκεφτόμαστε, όπως πίνουμε νερό όταν διψάμε. Ποτέ δεν μας περνάει από το μυαλό να αλλάξουμε την φύση μας γιατί αυτό δεν γίνεται και δεν το θέλουμε: θα παύαμε να είμαστε εμείς και πρώτοι εμείς θα αρχίζαμε να νοιώθουμε ανικανοποίητοι. Προσπαθείς να βρεις τον τρόπο να γίνεις δυστυχισμένος;