Το κειμενάκι είναι πολύ γλυκερό για τα γούστα μου και θεωρώ ότι την έχεις ακούσει (με την Κάρι, τις ταινίες κτλ). Η κεντρική ιδέα περί ατέλειας τρώγεται, αλλά πας να τη βασίσεις πάνω σε φανταστικούς χαρακτήρες, όπως λέγει κι η Shotgun. Πάρε λίγο απόσταση από τη φαντασία, καλό θα σου κάνει, θα αποφύγεις ανώμαλη προσγείωση. Κάποιες φορές αγαπάμε τις ατέλειες των ανθρώπων που αγαπάμε. Κάποιες άλλες μας τη δίνουν στα νεύρα. Νορμάλ είναι και τα δύο. Δατς ιτ.
