Ο Ρούμπης, όπως γράφει το καρτελάκι του, είναι πολύ τρυφερός με τους υπόλοιπους ανθρώπους, λίγο θεατρίνος και χαδιάρης όταν πεινάει. Τον γνώρισα ένα βράδυ στο Σύνταγμα όπου μου έδωσε το χέρι μάλλον για να του δώσω φαγητό και από τότε τον ψάχνω κάθε φορά. Φαίνεται από το βλέμμα του πως έχει υποστεί πολλά, αυτό το βλέμμα του αδέσποτου που φωνάζει πως σε χρειάζεται.